Ελάτε να παίξουμε

Ο Σ., κοντός, με κοκοράκι μαλλί, ροκαμπιλάδικο, ντράμερ (τουλάχιστον μέχρι την ημέρα που αποφάσισα να κάτσω απάνω στο μεγάλο ροζ μπαλόνι από την εκπομπή «Ελάτε να παίξουμε» του Μακεδονία τιβί, το οποίο είχαμε κλέψει από τη μικρή αδερφή του Γ., και το οποίο μπαλόνι υποκαθιστούσε την μπότα των ντραμς -ένα μπακιρένιο πιάτο, αναμνηστικό από τα Γιάννινα ήταν το πιατίνι, κάτι βελόνες πλεξίματος της γιαγιάς του Σ. ήταν τα ντραμστικς, ενώ για σνέρ και τομ χρησιμοποιούσαμε τα σχολικα βιβλία- τι έλεγα, ξέχασα, α, ναι για το μεγάλο ροζ μπαλόνι που είχε και δυο αυτιά για να κρατιέσαι, μέχρι που ανέβηκα εγώ πάνω και μετά δεν υπήρχε, ούτε μπαλόνι, ούτε αυτιά) τραγουδιστής, στιχουργός του πολυαγαπημένου:

Mπίρες, μπίρες,

για πάντα μπίρες

Μπίρες, μπίρες,

ποτέ ρετσίνες

Μόνο που οι μπίρες θέλουν και κατιτίς συνοδευτικό. Ηλιόσπορους, για παράδειγμα:

Είμαι μες στην τάξη

Το μυαλό μου είναι αλλού

Σπόρια μασουλώ

Το όνομά σου παραμιλώ

Η εμμονή με το ζύθο, η απόγνωση μπροστά σ’ ένα αβέβαιο μέλλον, η εφηβική αθωότητα, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, εκπεφρασμένα σε αυτά τα δύο τετράστιχα, τα οποία, για να είμαστε ειλικρινείς παρουσιάζουν έντονη επιρροή από το παλιό και πολυαγαπημένο των Αέρα Πατέρα:

Πώς θα ανοίγουμε τις μπίρες

Τώρα που έχασες

Το τελευταίο σου

Δόντι

ΥΓ. Ο καλός blogger InLoveWithLife μας ζήτησε να συμμετάσχουμε σε ενα παιχνίδι απλό: να αναρτήσουμε τ' αγαπημένο μας ποίημα (μόνο που δυστυχώς έτυχε την πρόσκληση αυτή να την απευθύνει στο πλέον ακατάλληλο, μη ποιητικό άτομο). Πρέπει τώρα κάπου να πετάξω το μπαλάκι και θα το πετάξω σε κάποιους λιγότερο γκάου από μένα που φαντάζομαι θα γράψουν κάτι σοβαρό: Νικολάκη Διάσελε, Παράλληλε, Μετεωρίτη το μπαλάκι σε σας.