31 Ιαν 2019

Σλίπερυ γουέν γουέτ

Το πρωί, στο στενό πεζοδρόμιο μούρη με μούρη με τον αχώνευτο γείτονα του πρώτου ορόφου, δεν τον καλημέρισα, δεν με καλημέρισε, μαλάκα, μουρμούρισα μόλις τον προσπέρασα, μαλάκα, μουρμούρισε μόλις με προσπέρασε, και ακριβώς στην ώρα του μαλάκα γλίστρησα, αυτός νομίζω όχι, αυτή είναι μια από τις διαφορές μας που με κάνουν να τον αντιπαθώ, αυτός πατά γερά στα πόδια του, εγώ είμαι μάλλον ανισόρροπος, όλο γλιστράω και πέφτω και τα χέρια μου είναι γεμάτα κοψίματα, όχι από τις πτώσεις, που από τις πτώσεις η αγαπημένη μου είναι η δοτική, η πιο δύσκολη πάντως είναι η ελεύθερη πτώση, χωρίς αλεξίπτωτο, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, τα χέρια μου, έλεγα λοιπόν, γεμάτα κοψίματα από σελίδες χαρτιού που οι λέξεις τους δεν με ενδιαφέρουν ούτε τόσο δα, αλλά κι αυτές, εδώ που τα λέμε, καθόλου δεν νοιάζονται για μένα, μ' έχουν γραμμένο στα παλιότερα των δικών μου υποδημάτων τα οποία όλο γλιστράνε, και σε μια τέτοια γλίστρα, σήμερα το πρωί, καθώς έπεφτα, αποφάσισα να μείνω ξαπλωμένος ακίνητος καταμεσής του κινούμενου πλήθους, που μαζεύτηκε και με έκανε χάζι κι αναρωτιόταν βρε ζει ή για πέθανε ετούτος, κι ούτε ένας/μία να μου δώσει το φιλί της ζωής, καθώς σκεφτόμουνα ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με τίτλο κάλπηco (λινκ) - παρότι η κρίση της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας δεν (θα έπρεπε να) είναι παιχνιδάκι - με απόνερα ελληνικού λαϊκισμού πίσω από το σλόγκαν «εμείς ανακαλύψαμε τη δημοκρατία και κοίτα τι της κάναμε», καθώς και με απόνερα μιας παιγνιώδους ελευθεριακής κουλτούρας στο σλόγκαν «φτου ξελευθεριά για όλους», το δε co στο κάλπηco προσδίδει έναν κορπορατικό χαρακτήρα σε αυτό το επιτραπέζιο παιχνίδι για όλη την αγία ελληνική οικογένεια και μάλιστα σε πολύ καλή προσιτή τιμή, εντέλει σηκώθηκα και σαν τηλεοπτικός μπάτσος απευθύνθηκα στο συγκεντρωμένο πλήθος «μουβ αλόνγκ πίπολ, δερζ νάθινγκ του σι χίαρ», και όλοι αυτοί σαν καλοί πολίτες πήραν τον δρόμο τους, μαζί τους κι εγώ στην αέναη μηχανική κίνηση του κόσμου, χαρούμενος που έστω και με κάποιες περιστασιακές βλάβες ή ακόμη και πτώσεις μπορούσα να έχω την ψευδαίσθηση πως είμαι ένας από αυτούς.