Ο Τζακ Μπάρον, παρουσιαστής της πολύ δημοφιλούς τηλεοπτικής αποκαλυπτικής δημοσιογραφικής εκπομπής «Τσιμπούρι Τζακ Μπάρον», δέχεται μια μέρα ένα τηλεφώνημα από τον Γκρέγκορι Μόρις, κυβερνήτη της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του παραπαίοντος αλλά ακόμη οικονομικά ισχυρού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (στην εναλλακτική πραγματικότητα που έχει πλάσει ο συγγραφέας Νόρμαν Σπίνραντ, στις ΗΠΑ, οι Δημοκρατικοί είναι παντοδύναμοι αλλά διεφθαρμένοι, ενώ εξαιρετική απήχηση στη μαύρη κοινότητα έχει ο Συνασπισμός Κοινωνικής Δικαιοσύνης-ΣΚΔ). Στο διάλογό τους κάποια στιγμή ο Μόρις λέει στον Μπάρον:
«Σε σιχαίνομαι όσο με σιχαίνεσαι κι εσύ, αλλά ξέρουμε κι οι δυο πως όταν φτάσεις στα ανώτερα επίπεδα της εξουσίας υπάρχουν φορές που πρέπει να τα παραμερίσει όλα αυτά για στρατηγικούς σκοπούς. Είσαι ένα αγοραστέο αγαθό Μπάρον, σαν ωραία ζεστό χάμπουργκερ, μια εικόνα που πίσω της μπορούμε να συμμαχήσουμε με τον ΣΚΔ, για να κερδίσουμε την προεδρία, η μόνη εικόνα που μπορεί να δημιουργήσει μια ένωση ρεπουμπλικάνων – ΣΚΔ εναντίον των Δημοκρατικών και του Χάουαρντς. Η εικόνα Μπάρον, αυτό είναι που μετράει –σαν τον Αϊζενχάουερ ή τον Ρίγκαν- όχι ο άνθρωπος. Χρειαζόμαστε την εικόνα σου, χρειαζόμαστε τον ‘Τσιμπούρι Τζακ Μπάρον’ για να την πουλήσουμε, και δεν ενδιαφέρει κανέναν το πώς είναι στα αλήθεια ο άνθρωπος πίσω από την εικόνα. Αυτό δεν κερδίζει τις εκλογές. Ολο κι όλο που βλέπουν οι ψηφοφόροι είναι η εικόνα»
«Κι αν δεχτώ κι αν εκλεγώ», είπε ψυχρά ο Τζακ Μπάρον, «νομίζεις πως θα γίνω στα αλήθεια ένας καλός μικρός ρεπουμπλικάνος πρόεδρος;»
«Αυτό είναι το πρόβλημά μας», είπε ο Μόρις. «Ξέρουμε κι οι δύο καλά πως δεν είσαι πολιτικός αλλά ούτε κι ο Αϊζενχάουερ ήταν. Θα ’χεις πολλούς καλούς συμβούλους, ανθρώπους με την υπόσταση και την εμπειρία να λειτουργήσουν την κυβέρνηση για σένα. Δεν πρέπει να ανησυχείς…»
«Δεν είμαι πουτάνα κανενός, και μην το ξεχνάς», φώναξε ο Μπαρον. «Δεν πουλάς τον Μπάρον σαν σαπούνι και μετά τον κάνεις πέρα σαν χρησιμοποιημένο προφυλακτικό, όταν πάρεις αυτό που ήθελες. Μπορείς να πάρεις την γαμημένη πρότασή σου και να τη βάλεις τον κώλο σου. Εχεις δίκιο, δεν είμαι πολιτικός, κι αν θες το λόγο κοιτά καμιά φορά κανεναν καθρέφτη, αν έχεις αρκετά γερό στομάχι. Είσαι χειρότερος από νταβατζή συνοριακής πόλης του Μεξικού. Θα έπρεπε να σταθείς στην κορυφή του Εμπάιαρ Στέιτ Μπίλντιγκ για να φτάσεις τα αρχίδια μιας κατσαρίδας. Εσύ και το σόι σου είστε σκουλήκια, ψείρες, θρομβώσεις στην κυκλοφορία του αίματος της ανθρωπότητας. Δεν κάνεις ούτε για να καθαρίσεις την λεκάνη της τουαλέτας μου. Ειμαι παρουσιαστής της τηλεόρασης, όχι πουτάνα. Ο,τι έδωσες θα πάρεις. Είσαι ο τελευταίος από τους δεινοσαύρους Μόρις και θα είναι ευχαρίστησή μου να σε δω να βυθίζεσαι φωνάζοντας στην πίσσα που ανήκεις».
«Ποιος διάβολος νομίζεις ότι είσαι;» σχεδόν σφύριξε φιδίσια ο Μόρις. «Κανείς δεν μιλάει σε εμένα έτσι και να τη γλιτώσει έπειτα. Παίζεις το παιχνίδι μου ή σε καταστρέφω, πιέζω τους διαφημιστές σου, πιέζω…»
«Είσαι συγκινητικός, το ξέρεις Μόρις;» του είπε ο Μπαρον. «Ξέρεις γιατί; Γιατι έχω μαγνητοφωνημένο όλο αυτό το τηλεφώνημα, γι’ αυτό. Η χοντρή σου φάτσα και το μεγάλο στόμα σου, έτοιμα να παιχτούν στο ‘Τσιμπούρι Τζακ Μπάρον’ οποτεδήποτε σε βρω, ας πούμε, κουραστικό. Έβγαλες τον πούτσο σου έξω μπροστά στις κάμερες και μπορώ να το δείχνω σε εκατό εκατομμύρια ανθρώπους ό,τι ώρα θελήσω. Είσαι γυμνός Μόρις, εντελώς γυμνός. Με μια νύξη ή ακόμη και μια υποψία πως κάνεις κύματα προς τα εμένα, έσκασε το κανόνι. Χάνεις την ώρα σου προσπαθώντας να φοβίσεις εμένα».
«Ξανασκέψου το» του είπε ο Μόρις πιέζοντας ξαφνικά το εαυτό του πίσω σε έναν τόνο γλυκονταβατζίδικης λογικής. «Αφήνεις την ευκαιρία της ζωής σου να πάει…»
«Α, άντε γαμήσου», είπε ο Μπάρον κι έκοψε τη σύνδεση.
ΥΓ. Αλληλεγγύη στους διωκόμενους συντρόφους πρώην μεγαλοδημοσιογράφους, νυν εκδότες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου