31 Ιαν 2007

O Θεός, ο Φιντέλ, ο Μονταλμπάν

Τα ειδησεογραφικά ρεπορτάζ τους τελευταίους μήνες αναφέρουν όλο και συχνότερα ότι ο Φιντέλ Κάστρο είναι βαριά άρρωστος και ότι η κατάστασή του είναι κρίσιμη. Αν αυτό αληθεύει, τότε μάλλον η Κ. -και μαζί της κι εγώ- δεν θα προλάβει ποτέ να δει από κοντά τη φιντελική Κούβα. Πέρυσι τέτοιες ημέρες περίπου ανάρρωνα στο 424 ΓΣΝ. Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψω μονταλμπανικά ως την Άβανα, την περίοδο που είχε ανοίξει τις πόρτες της στον καθολικισμό και ανέμενε την επίσκεψη του πάπα, έτσι όπως την περιέγραψε –με εξαντλητικές λεπτομέρειες είναι η αλήθεια- ο ευρισκόμενος εκεί Μονταλμπάν.


Ένα ενδεικτικό απόσπασμα:



"Κάποτε ένας Αμερικανός πρόεδρος ανέθεσε σ' έναν πράκτορα της CIA να κάνει μια επιτόπια μελέτη της κουβανέζικης επανάστασης. Μετά από καιρό ο πράκτορας στέλνει σαστισμένος την εξής αναφορά: “Κύριε Πρόεδρε, δεν υπάρχει ανεργία αλλά κανείς δεν δουλεύει. Κανείς δεν δουλεύει αλλά σύμφωνα με τις στατιστικές εκπληρώνονται όλοι οι παραγωγικοί στόχοι. Εκπληρώνονται όλοι οι παραγωγικοί στόχοι αλλά δεν βρίσκεις τίποτα στα καταστήματα. Δεν βρίσκεις τίποτα στα καταστήματα αλλά όλοι τρώνε. Όλοι τρώνε αλλά επίσης όλοι παραπονιούνται διαρκώς ότι δεν υπάρχουν τρόφιμα. Ο κόσμος παραπονιέται διαρκώς αλλά όλοι πάνε στην Πλατεία της Επανάστασης και ζητωκραυγάζουν υπέρ του Φιδέλ. Κύριε Πρόεδρε, έχουμε όλα τα στοιχεία αλλά κανένα συμπέρασμα”".

Φραπελιά και τσιγάρο

Θέλει, λέει, η Ε.Ε. να απαγορεύσει το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους. Προσωπικά το βρίσκω ελπιδοφόρο αυτό. Γιατί προφανώς όλο και κάτι θα γλιτώσει από τη λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων...
ΥΓ. Όσοι απολαμβάνουν το τσιγαράκι τους με μια φραπελιά δεν διατρέχουν κανέναν απολύτως κίνδυνο... Ρωτήστε και τη Δρούζα!

29 Ιαν 2007

ΑΝΑΣΑΙΝΟΝΤΑΣ...

Πιστεύω πως όλοι σας, λίγο – πολύ, έχετε ακούσει για τους δύο απεργούς πείνας, τον Ταράσιο Ζαντορόζνι και τον Γεράσιμο Κυριακόπουλο που συνελήφθησαν τον περασμένο Μάιο την ημέρα της πορείας του Κοινωνικού Φόρουμ στην Αθήνα. Ο πρώτος απεργεί απ’ τις 29-11-2006 και ο δεύτερος απ’ τις 15-12-2006. Ο εισαγγελέας μόλις απέρριψε για τρίτη φορά την αίτηση αποφυλάκισής τους, ενώ οι γιατροί και οι δικηγόροι τους τονίζουν καθημερινώς την δραματική κατάσταση στην οποία έχουν πλέον περιέλθει, μιας και αρνούνται ακόμα και την λήψη βιταμινών. Μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες, αναπηρία, κλονισμός του νευρικού τους συστήματος και απώλεια του ήπατος και των νεφρών, είναι για τους περισσότερους άλλη μια αρμαθιασμένη λίστα ιατρικών παθήσεων. Γι’ αυτούς όμως, είναι μια επερχόμενη, ζοφερή πραγματικότητα.
Δεν θέλω να σταθώ τόσο στα γεγονότα. Για το κράτος εξάλλου, η βία, η εκδίκηση, ο φόβος, η «συμμόρφωση» και ο εγκλεισμός είναι μερικά απ’ τα ζωτικά και ειδοποιά στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ύπαρξή του. Ο Φουκώ είναι σαφώς ο πλέον αρμόδιος για να σας επιλύσει τυχόν αμφιβολίες. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι ανεξάρτητα απ’ την έκνομη ή όχι δραστηριότητά τους, ανεξάρτητα απ’ το αν είναι καλά παιδιά ή τα μεγαλύτερα κοπρόσκυλα, δεν παύουν να είναι δύο νέοι άνθρωποι που θυσιάζουν τη ζωή τους διεκδικώντας τα αυτονόητα: Μια δίκαιη δίκη. Μια δίκη που ακόμα δεν έχει πραγματοποιηθεί. Και μια συμπαράσταση. Μια συμπαράσταση σ’ ένα στοιχειώδες και δημοκρατικό δικαίωμα, ένα δικαίωμα που μας αφορά όλους: Το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Γι’ αυτό καλοί μου bloggers, θα ήτανε απίστευτα λυσιτελές να χαλαρώναμε λιγάκι, να προσγειωνόμασταν καμιά φορά στην γήινη πραγματικότητα, να χαμηλώναμε την μύτη και να σταματούσαμε να αρθρογραφούμε με κύριο στόχο (κάποιες φορές) την πόζα, τον ναρκισσισμό, και την αυτοπώληση. Στην τελική, επειδή μας δίνονται οι δυνατότητες της προβολής και της έκφρασης, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι πιάσαμε τον παπά απ’ τα αρχίδια, ούτε ότι ξαφνικά γίναμε όλοι μεγαλοδημοσιογράφοι και ποιηταράδες, ούτε ότι δημιουργήσαμε την διαδικτυακή νεοπλατωνική Ακαδημία.
Καλό θα ήταν επίσης, καθώς θα τρίβαμε τα μάτια μας απ’ το πολύ σερφάρισμα, να τα ανοίγαμε για λίγο, να κοιτάζαμε έξω και πέρα απ’ την πραγματικότητα ενός υπολογιστή, και να καταγγέλλαμε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Είναι το ελάχιστο που μπορύμε να κάνουμε.

27 Ιαν 2007

ΤΙ ΕΙΔΕ Η ΚΑΜΕΡΑ ΣΤΟ ΑΣΥΛΟ


Η εκτενής και συγχυσμένη αναφορά μιας κάμερας με συνειδησιακή κρίση (εξαιτίας των αναρίθμητων πληροφοριών και της σκόνης που μπούκωσε την κάρτα μνήμη της.)

Είναι φανερό ότι τον τελευταίο καιρό, κράτος και κοινωνία, χρήζουν φροϋδικής συστημικής ψυχανάλυσης. Ένα πανεπιστημιακό άσυλο και οι κουκουλοφόροι που απομυζούν την συμβολική και ιστορική του υπεραξία , οι Ασσυριακοί δαίμονες, η Κάλι και ο Εωσφόρος, προβοκάρουν και αποσυντονίζουν την εξόχως μιντιακή, εξόχως φυσικοχαλαρωτική πολιτική σκηνή της χώρας μας. Μια σκηνή – πλατεία καιροσκοπικού θεάτρου και αβανταδόρικης μπεκετικής ανασφάλειας ενώ αναμένουμε την αναγγελία μιας υπαρξιστικής τελεολογίας. Σαφώς κι ο Γκοντό θα προσδώσει με τον ερχομό του κάποιο αξιακό νόημα ζωής. Μέχρι τότε όμως, υποτονθορύζοντας ή αλαλάζοντας στα τηλεοπτικά κανάλια, αναλόγως με το που ανήκει το πρόσωπο που καταγγέλλει (μυωπικός σοφός επιτροπής ή χαροκαμένος ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου στα Εξάρχεια με καψαλισμένους κροτάφους), η ανάγκη περίσσειας αστυνόμευσης και κατάργησης αυτονόητων ελευθεριών θα μετουσιωθεί σ’ έναν μεταμοντέρνο και new age Ακάθιστο Ύμνο της μαχόμενης, νεοφιλελεύθερης δεξιάς στην Αγιά Σοφιά των σκυλάδικων και των χαμένων λεωφόρων του επονομαζόμενου μεσαίου χώρου. Η Νέα Δημοκρατία θα καταλύσει και θα περιορίσει κατά το επιθυμητό δοκούν την έννοια του ασύλου, αποκαθηρμένη πλέον κι απενοχοποιημένη απ’ το σύνολο των καταγγελιών διασπάθισης του δημόσιου χρήματος (ναι, αυτού που πληρώνουν οι γονείς-χορηγοί στα πανεπιστημιακά ιδρύματα για να σπουδάζουν οι αλήτες, μαλλιαροί απόγονοί τους), ενώ παράλληλα θα προσφέρει άσυλο στους γαλάζιους μπάτσους, στο παρακράτος και στους πράκτορες-ανανεώνοντας για πολλοστή φορά τον όρκο πίστης και προσήλωσης στον ανεκρίζωτο αταβισμό των παραδόσεων της νεοελληνικής μυθοπλασίας-, στις ζαρντινιέρες, στους Μπαλάσκες και στους γνωστούς-αγνώστους ασφαλίτες. Ο Συνασπισμός θα διευθύνει με την μπαγκέτα του Κοινωνικού Φόρουμ την κατάλυση της δημοκρατίας και θα ενορχηστρώνει την Ηρωική της τρομοκρατίας, μιξάροντας τις μολότοφ με οικολογικό στουπί, κατασκευασμένο από αιθέρια έλαια και γλίτσα κάνναβης. Φυσικά, ο Καρατζαφέρης θα μπει στη βουλή με 3,5% κι όποιος τολμήσει να τον χαρακτηρίσει ακροδεξιό, θα υποστεί ηλεκτροπληξία απ’ τους τεχνητούς κεραυνούς που θα εκτοξεύσει ο ύψιστος Πρετεντέρης. Κι όλοι μαζί, απολογητές κι απολογούμενοι, στον νέο, ξεκάθαρα αντρίκειο, και διεστραμμένο διπολισμό που επέβαλλε πρώτη η επεκτατική πολιτική μιας συντηρητικής κι αυταρχικής δυτικής χώρας: Ή μαζί μας ή μ’ αυτούς. Τόσο απλά. Ή με τους τρομοκράτες ή μ’ αυτούς που επιδιώκουν την εξολόθρευσή τους. Ή με τους μπάτσους ή με τους αναρχικούς. Ή με τους Αμερικάνους ή με τις ρουκέτες (που ασφαλώς θ’ αστοχούν). Τα κανάλια θα εκδίδουν πιστοποιητικά κοινωνικής νομιμοφροσύνης τα οποία θα προμηθευόμαστε απ’ τα ταμεία της AGB και οι κυβερνήσεις θα προσλαμβάνουν managers για να επεξεργαστούν και να προσαρμόσουν στο πιο χυδαίο και στο πιο μικροαστικό λαϊκο-κιτς –για να εφάπτεται με την ελληνική πραγματικότητα- τα άρτι αφιχθέντα δόγματα μιας εξουσιαστικής κοινωνικής διάπλασης. Ο κάθε καλός και φέρελπις νέος θα σπουδάζει πλέον σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο και θα χαμογελάει αμήχανα σε μία κάμερα ενώ διέρχεται την Πατησίων.

(Αλλάζω ύφος, αμετροεπής ωδή στην κάμερα, σε μένα και στις φίλες μου): Ω, κάμερα συντρόφισσα, αστική Μαρτινίκα των σουρεαλιστών, ιχνογραφημένη Γκουέρνικα του θεάματος και της ηδονοβλεψίας ακρωτηριασμένων πολιτών, αποκεφαλισμένες κάρες μοσχαριών, τσοντάδικο δευτέρας διαλογής, πιτσιλισμένος ψηφιακός ουροσυλλέκτης, πορτιέρης των απρόσωπων διελεύσεων, διόδια ελευθερίας προς την μεγάλη έξοδο.

Με τις κάμερες θα γυρίσουμε σελίδα και θα εισέλθουμε περιχαρείς κι ανάπηροι στο τελευταίο στάδιο της ανθρωπότητας. Μία κάμερα για κάθε πολίτη. Ένας πολίτης για κάθε αόρατο μάτι. Ηλεκτρονική μεγάλη μητέρα-θεά. Νταντά και συνοδός πολυτελείας. Έφαγες σήμερα; Αφόδευσες; Διάβασες τα μαθήματα σου; Πήγες σε πορεία; Οι κάμερες θ’ αποτελέσουν το περίλαμπρο άλλοθι των μύχιων πόθων κάθε εξουσιαστή. Ποιος είναι αυτός; Η πλήρωση του κενού που αφήνει πίσω της η ανασφάλεια που διακατέχει την εξουσία. Το άλγος των καταπιεστών. Το απρόβλεπτο, το αντιστασιακό, το αναστάσιμο. Η κατάλυση του ελέγχου. Η εκπόρθηση της μπανιστιρτζίδικης δημοσιότητας και ο θρίαμβος της ιδιωτικής αξιοπρέπειας. Ο απειροελάχιστος χώρος ανεξαρτησίας, μακριά απ’ το βουητό του μελισσιού. Ο ρυθμός της αναπνοής, η ίδια η αναπνοή. Γιατί αυτό που φοβούνται πιο πολύ τα αφεντικά μου είναι το οξυγόνο. Και η μετάγγισή του στους πνεύμονες της αυτοδιάθεσης, στα συστατικά του προϊόντος της αυτενέργειας. Όπως ακριβώς το είχε αποσαφηνίσει κι ο Debord: «Διαχωρισμένος απ’ το προϊόν του, ο άνθρωπος παράγει εντατικά κάθε λεπτομέρεια του κόσμου του, και μ’ αυτόν τον τρόπο βρίσκεται όλο και πιο διαχωρισμένος απ’ τον κόσμο του. Όσο περισσότερο παράγει τώρα τη ζωή του, τόσο περισσότερο διαχωρίζεται απ’ αυτήν.». Φανταστείτε λοιπόν ένα μέσο που αναπαράγει την παραγωγή της ζωής του. Διαχωρισμός εις το τετράγωνο, και μάλιστα στα πλαίσια μιας εντατικής αντικειμενικοποίησης των ηθικών και ιδεολογικών αρχών. Sancta Simplicitas. Θεϊκή μωρία επινοημένη για ανάγκες δούλων. Καμία αντίσταση ενώ θα ξεφτιλίζεστε, ψυχή τε και σώματι, σε πανελλήνια μετάδοση, πιο πολύ την εβδομάδα, ολόκληροι τον μήνα, ψυχροί την άνοιξη, και ο Ιούνιος φονικός για τον Λουί Αραγκόν. Όλοι μαζί λοιπόν, ενωμένοι και ποτέ νικημένοι, τον μήνα Καμεριών του επαναστατικού ημερολογίου, στον αγώνα για τη δικαίωση των χουντικών ιδανικών, του χαφιεδισμού και του ύστατου, μα ανυπέρβλητου, συμβολικού κανιβαλισμού. Είθε η ανθρωποφαγία και ο διεστραμμένος αυνανισμός της ετερότητας, να κυριαρχήσει στη ζωή μας.
Η επινόηση της γραμματικής απ’ τον Petrus Damiani: Deus στον ενικό, στον πληθυντικό Dei. Θεός στον ενικό, πληθυντικός Θεοί. Μάθημα αμφισβήτησης της μονοθεϊστικής κυριαρχίας .
Η επινόηση της κάμερας: Κάμερα στον ενικό, κάμερες (πολλές κάμερες) στον πληθυντικό. Ελεγεία ολοκλήρωσης, μάθημα υποταγής στον Μεγάλο Αδερφό.


(Αλλάζω ξανά ύφος, αυτή τη φορά διεκδικώ συγγραφικά δικαιώματα): Ονειρεύτηκα ότι ήμουν ο Πέπε Καρβάλιο στις «Θάλασσες του Νότου». Στάθηκα λέει μπροστά στον κόκκινο σηματοδότη της κάμερας και αλληλοκοιταχτήκαμε. Τρία παγωμένα και ατελείωτα δευτερόλεπτα. Περιμένοντας την κίνηση του άλλου ενώ μοιραζόμαστε την ίδια αγωνιώδη ελπίδα για επιβίωση. Δεν είχε προλάβει καν ν’ αναβοσβήσει, ούτε να εκφέρει ένα προειδοποιητικό σύριγμα, όταν δέχτηκε την σφαίρα του όπλου μου στο κεφάλι. Άνοιξα την πόρτα μειδιώντας και εισήλθα στο δωμάτιο. Πίσω μου εξέπνεε ένα θορυβώδες μεταλλικό παράπονο, το μοιρολόι μιας ψηφιακής φώκιας. Προχώρησα. Αυτή τη φορά χαμογέλασα. Είχα βρει άσυλο.
Όταν ξύπνησα, έριξα στο τζάκι το χειρόγραφο κι άναψα φωτιά…



Ο νέος μπλόγκερ προωθεί την ανωνυμία, μου φαίνεται

Zητώ συγγνώμη από όσους έχουν αφήσει σχόλια στο μπλογκ οσο ήμασταν ολντμπλόγκερ, γιατί τώρα με τη μετάβασή μας στο νιουμπλόγκερ φαίνονται ως anonymous. Αν κανείς ξέρει πώς μπορεί να αλλάξει αυτό, δεχόμεθα οδηγίες. Αλλά όπως κι αν έχει we know who you are, anonymous...

Espresso 20/08/06



Προφανώς το σκέφτηκε καλύτερα ο κυρ Παναγιώτης
και έκατσε στα αυγά του.

26 Ιαν 2007

Λορέντζο Μανουέλ Σέρα Βάθκεθ Φερέρ Μονταλμπάν












Αριστερά ο ισπανός συγγραφέας Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν, πιστός φίλαθλος της Μπάρτσα (more than a club). Δεξιά, ο χαμένος δίδυμος αδερφός του και προπονητής της ΑΕΚ Λορέντζο Σέρα Φερέρ.


Γράφει ο αγαπημένος μου Μονταλμπάν

στο εικονιζόμενο κάτω δεξιά βιβλίο:

Οι προπονητές είναι σαν τους κριτικούς λογοτεχνίας: μαθαίνουν να προπονούν μία φορά στη ζωή τους και μετά επαναλαμβάνουν το ίδιο σύστημα. Μερικοί κριτικοί λογοτεχνίας μαθαίνουν να διαβάζουν μία φορά στη ζωή τους και είναι δουλειά της λογοτεχνίας κατόπιν να ανταποκριθεί στις προσδοκίες τους.

25 Ιαν 2007

Nuguns

Η εποχή των Τζι Άι Τζο, των Πάουερ Ρέηντζερζ, του Πολέμου των Άστρων, του Σερίφη του Διαστήματος έρχεται, η εποχή του Μπόλεκ, του Λόλεκ, του Νιλς Χόλγκερσον και του Καμπαμαρού φεύγει -αν δεν έχει φύγει ήδη.

Νέο όπλο, το οποίο προσωπικά μου θυμίζει τα φωτόσπαθα των Τζεντάι, έχει στα σκαριά το αμερικανικό υπουργείο εθνικής άμυνας. Αυτό το επαναστατικό οπλάκι (Active Denial System, ADS το όνομά του, εγώ πάντως το δικό μου το Μ16Α2Μ4 [φωτ. αριστερά], το έλεγα «Παρτημαλακίαπεδω») θα εξαπολύει ακτίνα θερμότητας προκειμένου να απωθεί τις εχθρικές δυνάμεις σε επιχειρήσεις τύπου Ιράκ ή Αφγανιστάν. Είναι ειδικά σχεδιασμένο από ειδικά πονόψυχους ανθρώπους ώστε να μην προκαλεί θάνατο ή σοβαρούς τραυματισμούς παρά μόνον ανυπόφορο πόνο, σαν πάρα πολύ έντονο κάψιμο (αναρωτιέμαι αν θα διατίθεται και σε μορφή s/m εξαρτήματος για kinky καταστάσεις). Το τελικό στάδιο της σχετικής έρευνας, για τις ανάγκες της οποίας έχουν διατεθεί περίπου εξήντα εκατ. δολάρια, ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια και το ADS αναμένεται να πρωτοχρησιμοποιηθεί περίπου το 2010 σε όποιο σημείο της Γης θα έχουν εισβάλλει τότε οι ΗΠΑ. Φυσικά η κατασκευάστρια εταιρεία Raytheon εμφανίζεται βέβαιη ότι θα μοσχοπουλήσει την πατέντα της στις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο αποκομίζοντας κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων.

Όλα τα ανωτέρω, εκτός όσων είναι σε italics και τα οποία φυσικά είναι δικές μου θέσεις, θα τα βρείτε στο Reuters εδώ.



24 Ιαν 2007

Θεωρία του Χάους

Αν μια πεταλούδα, λέει, κουνήσει τα φτερά της στο Πεκίνο, θα γίνει σεισμός στη Νέα Υόρκη. Μια είδηση που βρήκα στο Reuters, εδώ, και παραπέμπει ευθέως στη θεωρία του χάους:


ΠΕΚΙΝΟ-24/01/07

Εκατοντάδες κοτόπουλα (443) βρέθηκαν νεκρά στην ανατολική Κίνα, δικαστήριο της οποίας απεφάνθη πως για το θάνατό τους ευθύνεται το γοερό κλάμα ενός τετράχρονου αγοριού, το οποίο με τη σειρά του είχε τρομάξει από το γαύγισμα ενός σκύλου. Το δικαστήριο συμπέρανε πως τα κοτόπουλα τρόμαξαν τόσο πολύ ώστε τσαλαπάτησαν το ένα το άλλο με αποτέλεσμα το θάνατό τους. Ο πατέρας του αγοριού τώρα πρέπει να πληρώσει 1.800 γουάν (περίπου 180 ευρώ) ως αποζημίωση στον ιδιοκτήτη των κοτόπουλων.

Σύντομο εγκώμιον του Γιάννη Πρετεντέρη

  • O Γιάννης Πρετεντέρης είναι δημοσιογράφος.
  • Θιασώτης της θεωρίας που συνδέει τους χούλιγκαν των γηπέδων, τους κουκουλοφόρους και τους τρομοκράτες.
  • Στο παρελθόν έχει προβεί σε πράξεις χουλιγκανισμού.
  • Για την ακρίβεια πέταξε μπουκάλι (ΠΑΟ - ΑΡΗΣ, στο μπάσκετ).
  • Δικαιολόγησε την πράξη του αυτή, σε δηλώσεις του στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία (27/1/97) ως εξής: "Όταν νιώθεις ότι αδικείσαι, αντιδράς με όποιον τρόπο βρίσκεις πρόσφορο εκείνη τη στιγμή".
  • Μπουκάλια (με στουπί και βενζίνη) πετούν και οι αναρχικοί.
  • Οι οποίοι φωνάζουν «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι».
  • Άρα πρόκειται για έναν αναρχοχούλιγκαν, αλήτη, ρουφιάνο, δημοσιογράφο και εναλλακτικό κοινωνικό αγωνιστή, ο οποίος τρομοκρατεί το τηλεοπτικό κοινό και όσους προβαίνουν σε αδικίες με διαφορετική από τους αναρχικούς μεθοδολογία στο πέταγμα του μπουκαλιού σάλας, άνευ στουπιού και βενζίνης δηλαδή.

Ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος λέει την πάσα -καλά κρυμμένη- αλήθεια!

Τάδε έφη ο κ. Ευάγγελος Αντώναρος:

"Στόχος του νομοσχεδίου είναι να επανέλθει η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου στην αρχική σύλληψη που είχε η θέσπισή του".


Το πιάσατε το υπονοούμενο;


Αντε τραβάτε τώρα να καταγγείλετε εμπόριο ναρκωτικών μέσα στα πανεπιστήμια, δηλαδή περίπου μέσα, τουτέστιν λίγο παραέξω, σε γειτονική περιοχή, κάπου στο Σουηδοβοργιανό διάστημα τέλος πάντων...

23 Ιαν 2007

Virtual high

Ζούμε στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας. Αυτό έχει ειπωθεί και ξαναειπωθεί. Είναι μια φράση τόσο κλισέ που μου προκαλεί στομαχικές διαταραχές. Από την άλλη όμως, όσο και αν έχω επίγνωση αυτού του πράγματος, σκαλίζοντας απ’ εδώ κι απ’ εκεί, βρίσκω κάποια πράγματα που με κάνουν να αναφωνήσω «έλεος»…

Υπάρχει λοιπόν κάπου στο Διαδίκτυο το Red Light Center, ένα adults only site, το οποίο επιτρέπει στους χρήστες του να δημιουργήσουν μια εικονική προσωπικότητα και να τσατάρουν με διάφορους άλλους ή να κάνουν -εικονικά πάντα- οτιδήποτε άλλο θέλουν. Όπως ίσως κάποιοι κατάλαβαν, το Red Light Center έχει πάρει την ονομασία του από την Red Light District του Άμστερνταμ. Όμως το Άμστερνταμ (καλώς ή κακώς) είναι επίσης γνωστό για τα coffee shops.

Έτσι λοιπόν οι ιθύνοντες του Red Light Center, θέλοντας να γίνουν όλο και περισσότερο Αμστελοδαμίτες, έστω και εικονικά, προσφέρουν κι ένα virtual high στον επισκέπτη, ο οποίος, άμα θέλει, μπορεί να παει να αράξει σε ένα εικονικό coffee shop και να παραγγείλει τον εικονικό του ναργιλέ.

Σύμφωνα με δελτίο Τύπου του ίδιου του ιστοχώρου, οι χρήστες έχουν αναφέρει μια εκπληκτική ομοιότητα του εικονικού φτιαξίματος με το πραγματικό φτιάξιμο από ένα καλό «γάρο».

Επίσης το Red Light Center ισχυρίζεται ότι από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, οπότε εγκαινίασε αυτήν την δυνατότητα, έχει προσφέρει περίπου 46 κιλά εικονικής ινδικής κάνναβης στους χρήστες του σάιτ.
Όσοι λοιπόν ξεμείνατε, τραβάτε κατακεί. Κι αφήστε κάτι συντηρητικούρες σαν κι εμένα να εξανίστανται, να απορούν και να αναφωνούν «ήμαρτον».

Virtual high… Μόνο η μία από τις δύο αυτές λέξεις με ενοχλεί και θέλω να ελπίζω ότι είναι ξεκάθαρο ποια από τις δύο.


ΠΗΓΕΣ
http://www.redlightcenter.com/
Ετούτο είναι, επαναλαμβάνω, σάιτ μόνο για ενήλικες. Δεν γνωρίζω επίσης αν κουβαλάει και διάφορα spam, pop up, pop corn κτλ. Οπότε αν δεν είστε σίγουροι ότι έχετε καλά οχυρωμένο το πισί σας, μην κλικάρετε.


Αντιθέτως το HighTimes είναι ένα πολύ χαριτωμένο και ασφαλές ηλεκτρονικό περιοδικό για το lifestyle του ευσυνείδητου καλλιεργητή κι αγρότη... Το προτείνει και η εκπομπή για του αγρότες της ΕΡΤ, αλλά και το "Με αρετή και τόλμη", η τηλεοπτική εκπομπή του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, διότι ξέρουν αυτοί από καλό λάδι…
http://www.hightimes.com/ht/news/content.php?bid=358&aid=3

Η Βέρα κι ο νομάρχης


Καθόμουν αραχτός Σάββατο μεσημέρι...
κι είπα να δω την εκπομπή της Ντέσσυς,
της οποίας είμαι αλλωστε φανατικός,
και μόλις είδα αυτό ετρεξα να το απαθανατίσω
με το φωτογραφικό φακό.



Σε προηγούμενο ποστ δηλώσαμε ανησυχία για ενδεχόμενη ασθένειά του,
όμως αυτός δυναμικός την έχει την υγειά του.
Νεαρής αοιδού δηλώνει οπαδός,
δε φοβάται να το πει και μαζί της να φωτογραφηθεί
άλλωστε αυτός είναι άνθρωπος λαϊκός και πρώην της συνάδελφός...


Κι αν οι φωτό είναι λίγο θολές
είναι που απο γεννησιμιού μου τρέμει το χέρι μου.
Ε, δεν είμαι και κάνας τρελός φωτογράφος
σαν εκείνο το σκύλο που πέτυχα εδώ
και το χέρι του το φωτογραφικό είναι λίαν σταθερό.

ΥΓ. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να τραβήξω κάποιον αντιδήμαρχο της Θεσσαλονίκης, ο οποίος στην ίδια χοροεσπερίδα επιδείκνυε εν είδει πανό ενα χαρτόνι με το οποίο δήλωνε την προτίμησή του στην νεαρή αοιδό Βέρα Λάμπρου ίνα μας εκπροσωπήσει στο θεσμόν της Γιουροβίζιον εφέτος...

21 Ιαν 2007

ΚΕΡΚΥΡΑ 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1865

Τή 21 τρέχ.: Στρατιωτικοί καί χωροφύλακες εφεραν τάς 11 π.μ. εως 20 χωρικούς δεμένους, από τάς κώμας Καλατιόνες καί Βαρυπατάδες καί ο λαός ετρεχε τό κατόπιν τους καί τούς επηραν εις τήν πάλαι ποτέ 'Αστυνομίαν. Καί είναι εκείνοι οι ιδιοι χωρικοί, οιτινες τή 18 τρέχ. είχαν κάψει τήν οικίαν του πληρεξουσίου Γουλιελμη καί ύπηγεν εν σώμα στρατιωτών ινα τούς καθυποτάξη, καθώς καί τούς καθυπέταξε. Τή 18 τρέχ. εφεραν τινάς δεμένους εις τήν πόλιν ως τούς τράγους... 'Αλλά δέν φθάνει αυτό μόνον.
Τό ιδιον παράδειγμα εμιμήθησαν καί αλλαι κώμαι, ως οι 'Άγιοι Δέκα καί Σταυρός, μή δεχθέντες τόν κλητηρα βάνοντάς τον οι χωρικοί εις λιθοβολισμόν. Αυτός ήλθε εις τήν πλησιεστέραν κώμην, όπου ήτο δύναμις αρκετή καί διηγήθη τό γεγονός. 'Ακολούθως επέστρεψε εις τήν αυτήν κώμην μετά τινος ενωμοτάρχου της Χωροφυλακης, όστις εκραξε τούς προκρίτους, λέγοντάς τους “νά μου ευρητε καί νά μου φέρετε εδώ, εκείνους πού ελιθοβόλησαν τόν κλητηρα”. Αρχισαν νά σκοτίζονται καί τέλος διά της βίας τούς ηύραν καί τούς εφεραν, δένοντάς τους μέ σχοινίον εις τόν λαιμόν. 'Ιδόντες δέ οι χωρικοί αυτό, εμαζώχθησαν συνομιλουντες τί μέλλει γενέσθαι. Καί απεφάσισαν νά μείνουν εις τό έξης ησυχοι...





19 Ιαν 2007

Εντέλει δεν είμεθα ρουφιάνοι!



Κάτι γουστοζικο που διάβασα στη σημερινή εφημερίδα Μακεδονία:

της Φανής Χαρίση
Δεν έπιασε τόπο η ανακοίνωση-έκκληση της Ελληνικής Αστυνομίας προς τους πολίτες που μπορεί να είδαν κάτι σχετικό με το χτύπημα με ρουκέτα στην αμερικάνικη πρεσβεία.


Σύμφωνα με απόλυτα διασταυρωμένες πηγές της "Μ", από την περασμένη Δευτέρα, οπότε ανακοινώθηκαν τα δύο τηλεφωνικά νούμερα, μέχρι χθες οι τηλεφωνητές στο 170 και το 1014 είχαν δεχθεί λιγότερα από εκατό τηλεφωνήματα.


Η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας φαίνεται να είναι ιδιαίτερα προβληματισμένη από αυτό το γεγονός, παρότι ποντάρισε σημαντικά στη βοήθεια των πολιτών, κινούμενη με βάση τα πρότυπα της βρετανικής Σκόντλαντ Γιαρντ.


Η Ελληνική Αστυνομία, με την ανακοίνωση, προσπάθησε να προσεγγίσει όσους μπορεί να είδαν κάτι σημαντικό αλλά διστάζουν να το καταγγείλουν, πηγαίνοντας οι ίδιοι στην αστυνομία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ανακοίνωση-έκκληση τονίζεται ότι "η ταυτότητά σας θα προστατευθεί". Ακόμη όμως και αυτά τα ελάχιστα τηλεφωνήματα αποδείχτηκαν αστεία, αφού, όπως ανέφεραν στη "Μ" οι ίδιες πηγές, "περιέχουν ασάφειες και αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία", με αποτέλεσμα κανένα απολύτως να περιέχει αξιοποιήσιμα στοιχεία.


Η απογοήτευση των υψηλόβαθμων αξιωματικών της ΕΛΑΣ από τη μη ανταπόκριση των πολιτών είναι δεδομένη, τονίζουν όμως ότι αυτό συνδέεται με τη νοοτροπία του λαού. "Στη Μεγάλη Βρετανία παρόμοιες εκκλήσεις της Σκόντλαντ Γιαρντ βρίσκουν τρομερή ανταπόκριση στους πολίτες. Σκεφτείτε ότι στο πρόσφατο περιστατικό με τις πέντε δολοφονίες ιεροδούλων μέσα σε 24 ώρες από τη στιγμή που η Σκόντλαντ Γιαρντ έβγαλε την ανακοίνωση καταγράφηκαν 5.500 τηλεφωνήματα και 1.000 ηλεκτρονικά μηνύματα".


Το μεγαλύτερο άγχος της ηγεσίας της ΕΛΑΣ είναι πότε η οργάνωση που πραγματοποίησε το χτύπημα με ρουκέτα στο καλύτερα φυλασσόμενο κτίριο επί ελληνικού εδάφους θα βγάλει την προκήρυξή της.


Η μη ύπαρξη προκήρυξης αγχώνει ιδιαίτερα την ηγεσία της ΕΛΑΣ, αφού υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο η οργάνωση να έχει ετοιμάσει και δεύτερο χτύπημα και να δώσει μία προκήρυξη.


Κυρίως, όμως, δεν της επιτρέπει να κινηθεί όσο γρήγορα θα ήθελε και να προχωρήσει τις έρευνές της. Και αυτό γιατί από τη στιγμή που δεν υπάρχει προκήρυξη, δεν υπάρχει "αποτύπωμα" της οργάνωσης.

Μικρός, χαρούμενος ρουφιάνος σε kinky καταστάσεις.

Μία πολύ σοβαρή υπόθεση - Ενα δελτίο Τύπου


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
18/01/2007
Οι γιατροί που, εδώ και λίγο καιρό, παρακολουθούμε την εξέλιξη της υγείας των δύο απεργών πείνας Ταράσιου Ζαντορόζνι (απεργός πείνας από την 29η/11ου/2006) και Γεράσιμου Κυριακόπουλου (απεργός πείνας από την 15η/12ου/2006), νιώθουμε την ανάγκη να καταγγείλουμε τα εξής:

Οι Τ. Ζαντορόζνι και Γ. Κυριακόπουλος βρίσκονταν ανάμεσα στα άτομα που συνελήφθησαν μετά το πέρας επεισοδίων που έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της αντιπολεμικής πορείας που οργανώθηκε στις 6 Μαΐου 2006 από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Οι ίδιοι αποδέχονται την συμμετοχή τους στην πορεία, αλλά αρνούνται οποιαδήποτε συμμετοχή σε επεισόδια. Ακολούθησε προφυλάκισή τους, η οποία και συνεχίζεται έκτοτε (8 μήνες μετά!). Δεν έχουν ακόμη δικαστεί και, ως εκ τούτου, είναι κατά τεκμήριο αθώοι… Κάνουν απεργία πείνας ζητώντας είτε να δικαστούν άμεσα, είτε να αποφυλακιστούν μέχρι τη δίκη τους, διεκδικώντας πρακτικά και με κίνδυνο της υγείας τους και της ίδιας της ζωής τους, την αξιοπρέπειά τους.

Αξίζει τον κόπο να σημειωθεί ότι το παραπάνω σενάριο (πολύμηνη προφυλάκιση, κλπ) που έχει επαναληφθεί πάρα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, αφορά συνήθως άτομα που συλλαμβάνονται κατά την διάρκεια ή μετά το πέρας διαδηλώσεων και διαμαρτυριών, και σχεδόν ποτέ άτομα που κατηγορούνται για πάσης φύσεως άλλα αδικήματα (οικονομικά σκάνδαλα, απάτες, κλπ). Πρόκειται ίσως για μια εθιμική επιλογή της πολιτείας να τιμωρεί προληπτικά (πριν την εκδίκαση της υποθέσεώς των) άτομα που συμμετέχουν σε πολιτικές διαμαρτυρίες; Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η μελέτη συναφών περιπτώσεων τα τελευταία χρόνια αποδεικνύει ότι, συνήθως, η τελική ποινή υπολείπεται κατά πολύ του χρόνου προφυλακίσεως, αν δεν είναι αθωωτική… Η πραγματικότητα αυτή δεν τιμά καθόλου όσους έχουν αναλάβει την θεσμική υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και του νομικού πολιτισμού της χώρας μας.

Οι δύο κρατούμενοι υφίστανται αυτή τη στιγμή τις συνέπειες της παγερής αδιαφορίας των εμπλεκομένων φορέων, με φανερά στο σώμα τους τα σημάδια μιας πολυήμερης απεργίας πείνας: Ο Τ. Ζαντορόζνι έχει χάσει 15 περίπου κιλά, έχει σημαντική μυϊκή αδυναμία και ατροφία μυών, με αποτέλεσμα αδυναμία ακόμη και να διαβάσει, βραδυκαρδία και ορθοστατική υπόταση, αιμωδίες άκρων (πρώϊμα σημεία πολυνευροπάθειας από την ασιτία), ενώ αναρρώνει από μια εμπύρετη λοίμωξη αναπνευστικού που τον κατέβαλλε ακόμη περισσότερο. Για μεγάλο χρονικό διάστημα υπέφερε από συνεχείς υπογλυκαιμίες. Ο Γ. Κυριακόπουλος έχει χάσει 5 περίπου κιλά, γεγονός που εξηγείται από την σωματοδομή του (ήταν μόνο 60 κιλά όταν ξεκίνησε την απεργία πείνας). Σημειώνεται ότι ο κ. Κυριακόπουλος έχει βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό, με νοσηλεία σε ΜΕΘ λόγω ατυχήματος, αριστερά νεφρεκτομή και σπληνεκτομή. Πέραν των συνεχών υπογλυκαιμιών από τις οποίες υπέφερε για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμφανίζει ορθοστατική υπόταση και βραδυκαρδία, ξηροδερμία και ξηρότητα βλενογόνων (πρόσφατα εμφάνισε ρινορραγία), ενώ έχει εμφανίσει ίζημα χοληδόχου κύστεως και πιθανότατα χολολιθίαση εκ της ασιτίας.

Αυτό όμως που έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι ότι, τώρα πια, και οι δύο κρατούμενοι κινδυνεύουν άμεσα από συνέπειες που δεν μπορούν εύκολα να προβλεφθούν, όπως είναι ο αιφνίδιος θάνατος λόγω καρδιακών αρρυθμιών, και ο επηρεασμός του νευρικού τους συστήματος. Το ότι έχουν προσεγγίσει το όριο όπου αυτές οι επιπλοκές συνήθως εμφανίζονται, φαίνεται από την μελέτη αντίστοιχων περιπτώσεων: αξίζει να αναφερθεί ότι ο χρόνος αντοχής των Ιρλανδών απεργών πείνας που καταδικάστηκαν σε θάνατο από την κυβέρνηση Θάτσερ (1981) κυμάνθηκε από 46 – 71 ημέρες.

Με την ευκαιρία αυτή επισημαίνεται ότι και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις όπου εξετάζονται κρατούμενοι στη χώρα μας, καταστρατηγούνται βασικά δικαιώματα των ασθενών ως κρατουμένων, όπως αυτά έχουν περιγραφεί από διεθνείς οργανισμούς (World Medical Association Declaration on Hunger Strikers, 2006), με κυριότερο εκείνο της επικοινωνίας του ασθενούς με τον γιατρό χωρίς την παρουσία τρίτου ατόμου (φρουρά). Δυστυχώς, φαίνεται για μια ακόμα φορά ότι στη χώρα μας, η έννοια του ιατρικού απορρήτου και του απαραβίαστου της προσωπικότητας δεν ισχύει το ίδιο για όλους, όπως θα έπρεπε. Επιπλέον, είναι ακατανόητη η συνεχής στέρηση τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον έξω κόσμο κατά την διάρκεια της νοσηλείας τους, δικαίωμα που το είχαν ενόσω βρίσκονταν στο νοσοκομείο κρατουμένων. Όπως είναι φυσικό, η παραπάνω κατάσταση γίνεται από τους κρατούμενους αντιληπτή σαν μια επιπλέον προσπάθεια για την ηθική τους εξάντληση.

Τέλος, η έκκλησή μας για την λήψη άμεσων μέτρων για την λήξη της νομικής περιπέτειας των δύο προφυλακισμένων απεργών πείνας, στηρίζεται στην πεποίθησή μας ότι η αυστηρότητα των μηχανισμών καταστολής δεν θα πρέπει να εξαντλείται σε καμμία περίπτωση και, σίγουρα όχι στην περίπτωση προφυλακισμένων, κατά τεκμήριο αθώων, πολιτών. Οι κρατούμενοι απεργοί πείνας προσεγγίζουν ήδη το αναπότρεπτο σημείο όπου ο κίνδυνος για μή αντιστρεπτές μόνιμες βλάβες στην υγεία τους αλλά και ο κίνδυνος για την ίδια τους την ζωή είναι άμεσα ορατός.

Αθ. Καραμπέλης, παθολόγος
Όλγα Κοσμοπούλου, παθολόγος
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=637623

Δείτε κι αυτά:
Γράμμα των απεργών πείνας Γ. Κυριακόπουλου και Τ. Ζαντορόζνι
Ψυχολογικός πόλεμος

18 Ιαν 2007

Σιδερένιος κυρ-Παναγιώτη!

Καμιά φορά τα καλά και τα άσχημα νέα έρχονται ταυτόχρονα. Καιρό τώρα ψάχνω τις δύο αυτές συλλεκτικές φωτό του νομάρχου (αριστερά από τα παραδοσιακά μπουγελώματα ανήμερα των Θεοφανίων στη Νέα Μεσημβρία Θεσσαλονίκης, κάτω ως easy rider ή μαλλον ως Terminator πάνω σε μοτοσικλέτα...). Σήμερα που τις βρήκα επιτέλους, έμαθα πως λόγω ενοχλήσεων στο στήθος έκανε γενικό τσεκ απ.








Επειδή λοιπόν σκατόψυχοι δεν είμαστε, ειλικρινά και πολύ πολύ σοβαρά ευχόμαστε στον κ. Ψωμιάδη οι ιατρικές του εξετάσεις να δείξουν ότι χαίρει άκρας υγείας.

17 Ιαν 2007

Μια σοβαρή καταγγελία πάνω στο φυτό μου

Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ συνειδητοποίησαν επιτέλους ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει γίνει επαγγελματικό. Η φωτό ανωτέρω προς επίρρωσιν του ισχυρισμού μου.

(Μόνο κάτι τύποι σαν τον Σαλαντίν γουσταρουν τέτοια φέιγ-βολάν...)

16 Ιαν 2007

Φωτογραφία της νεανικής ορμής, ως συνθημα και απαίτηση και μνήμες από το παρελθόν


Και α και ου και δαπ νου δου φου κου...
(εδώ και πόση ώρα κοιτώ τη φωτογραφία και σκέφτομαι πώς να μεταφέρω σε σχόλιο την αηδία που μου προκαλεί. Δυστυχώς δεν μου βγαίνει τίποτε. Μόνο μου θυμίζει γιατί πριν από καμιά δεκαετία είχα αποκαλέσει, στην πρώτη γενική συνέλευση φοιτητών της ζωής μου, την πρόεδρο της ΔΑΠ της σχολής μου, έμπλεος τότε σεξισμού και ιμπολιτικαλικορεκτισμού, "υστερική κατσίκα που γελάει").

ΕΝΑ ΚΙΛΟ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ... ΝΤΑΒΡΑΝΤΙΣΜΕΝΟΥΣ, ΑΝ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ

Το Διαδίκτυο και το καπιταλιστικό δαιμόνιο στην υπηρεσία του παγκόσμιου κινήματος διαδηλωτών! Δεν πρόκειται περί εξυπνακισμών, ούτε για σουρεαλισμό, ούτε περί σχήματος οξύμωρου, ούτε καν για φαντασιακό μεταμοντερνισμό. Πρόκειται για επίδειξη γνησίου επιχειρηματικού πνεύματος που ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στα κελεύσματα της νέας τεχνολογίας, των δυνατοτήτων αλλά και των αναγκών που γεννιούνται από αυτήν.

Ανέλπιστα, λοιπόν, αυτός που διαψεύδει την άποψη ότι πλέον έχει πεθάνει ο κοινωνικός αγώνας στους δρόμους είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, οι εταιρείες και οι νέες τεχνολογίες. Αν λοιπόν θέλετε να βγείτε στους δρόμους διεκδικώντας οτιδήποτε, αλλά δεν το κάνετε γιατί ξέρετε ότι δεν θα ανταποκριθεί ο λαός στα καλέσματά σας, επισκεφτείτε το σάιτ της εταιρείας ηλεκτρονικών ενοικιάσεων Ερέντο.


Στο ίντερνετ πόρταλ Ερεντο μπορείτε να νοικιάσετε τα πάντα: φορτηγά, κινητά, δωμάτια για τις διακοπές σας, ό,τι βάζει ο νους σας τέλος πάντων. Όμως για αυτήν την εδρεύουσα στο Βερολίνο εταιρεία, δεν υπάρχει όριο.

Ετσι λοιπόν, αν ενδιαφέρεστε, νοικιάστε έναν διαδηλωτή κι εσείς από το Ερέντο! Διαδηλωταί κάθε είδους (διαδηλωτής-μαθητής, διαδηλωτής-εργαζόμενος, διαδηλωτής-συνταξιούχος) σας περιμένουν για να ικανοποιήσουν τις κινηματικές σας ανάγκες…

Ο εκπρόσωπος του Ερέντο δηλώνει πως ήδη αρκετοί οργανισμοί και συνδικάτα δείχνουν ενδιαφέρον. Για παράδειγμα, πριν από τα Χριστούγεννα, σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη τοπική βουλή του Βερολίνου, από τους διακόσιους συγκεντρωμένους οι εκατόν πενήντα ήταν «ενοικιαζόμενοι»...



Διαβάστε:
http://www.focus.de/digital/netguide/internet_nid_42141.html

Ενοικιάστε:
http://www.erento.com/mieten/

14 Ιαν 2007

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗΣ

Κλικ πρώτο: Ο επαναστάτης Νανόπουλος, ο ακάματος και διακεκριμένος επιστήμονας, ο διαπρεπής Έλληνας του εξωτερικού, ο εξέχων καθηγητής αστροφυσικής σε πανεπιστήμιο της Αμερικής, ο επί Πασόκ σκανδαλωδώς αποκλεισμένος απ' τις εγχώριες πανεπιστημιακές έδρες. Κι αν δεν απατούμαι, ο έχων στο πρόσωπό του συμπαράσταση από μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Κλικ δεύτερο: Ο ίδιος άνθρωπος, δικαιωμένος πλέον επί Νέας Δημοκρατίας, χαμογελαστός και, επιτέλους, πλαισιωμένος απ' το φωτοστέφανο της σοφίας και της αρετής. Δύο όψεις - ένας άνθρωπος. Τότε κραύγαζε το σύστημα, τώρα προσυπογράφει, συνηγορεί, και τάσσεται υπέρ των μεταρρυθμίσεων στον χώρο της εκπαίδευσης. Και υπέρ της περιβόητης αξιολόγησης βεβαίως βεβαίως. Όπως δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή, όταν γυρίσει στην Αμερική, υποχρεούται να υποβάλλει μια ετήσια έκθεση αυτοαξιολόγησης η οποία θα συνοδεύεται από μια ανάλογη έκθεση ανεξάρτητης επιτροπής κι ένα ερωτηματολόγιο που θα συμπληρώνεται ανώνυμα από φοιτητές. Το επαίσχυντο και το γελοίο της υπόθεσης ελλοχεύει στο ευτελές παράδειγμα που παρέθεσε ακολούθως: "Θυμάμαι κάποτε, μια Κινέζα που δεν με πήγαινε με αξιολόγησε με χαμηλό βαθμό!". Μάλιστα. Κατά τ' άλλα, το ερωτηματολόγιο είναι ανώνυμο, έτσι κ. Νανόπουλε; Εκτός κι αν υποθέσουμε ότι στα πανεπιστήμια θα συνεχίζει να εφαρμόζεται το καθεστώς της αλληλένδετης και διαπλεκόμενης ομηρίας καθηγητών και φοιτητών: Οι φοιτητές να φοβούνται το φακέλωμα, και οι καθήγητες τους συνδικαλιστές-φοιτητοπατέρες, μήπως τους κατηγορήσουν κι ο μισθός τους περικοπεί απ' τον περιβόητο Head. Μύλος η υπόθεση για τους αξιολογητές και τους αξιολογημένους. Όχι πάντως για σας, κύριε καθηγητά. Εσείς αξιολογηθήκατε ασχημοτρόπως λόγω προσωπικής εμπάθειας, ερωτικής απογοητεύσης, ψύχωσης και καταστροφικής σύναξης του Δία με την Αφροδίτη.
Συμπέρασμα: Η αξιολόγηση είναι εποικοδομητική μόνο όταν εφαρμόζεται στούς άλλους. Γι' αυτό, μικρή μου Κινεζούλα, άλλη φορά να προσέχεις: Το άγρυπνο μάτι του Big Brother-καθηγητή καραδοκεί και θα σε "κόβει" αιωνίως.

11 Ιαν 2007

Με πιάνουν οι ευαισθησίες μου (Καίτη Γαρμπή avant-garde remix)


Αυτοαναφορικότητα. Κλισέ. Κατινιά. Ματαιοδοξία. Μέτρημα κουκιών (τουτέστιν καταμέτρηση των κόμεντς, των χιτζ, των λινκμπλογκζ και για κάποιους άρρενες καταμέτρηση του μήκους της ψωλής). Κι άλλη αυτοαναφορικότητα. Αυτοψυχανάλυση. Ομαδική ψυχανάλυση. Κι άλλα κλισέ. Πολλά κλισέ. Πάρα πολλά κλισέ. Υπερβολικά πολλά κλισέ. Μεταμοντέρνα λεκτικά τερατουργήματα (παράδειγμα: ανελεύθερο και φασιστικό το άρθρο 16 και η απαγόρευση ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων!). Μοναξιά. Δυσεπικοινωνιακοί άνθρωποι. Φίρμες. Επιφανείς γραφιάδες. Καριέρες. Αυτοαναφορικότητα είπα; Ενδοσκόπηση. Άχρηστες κουβέντες. Πεθαμένες καλησπέρες. Επικρότηση και επιβράβευση του αυτονόητου. Το κλισέ ως πρωτοπόρα και έξυπνη γραφή. Επιθυμία για επιβράβευση, για αναγνώριση. Δείτε με, διαβάστε με, δοξάστε με. Αγαπήστε με. Είμαι μόνος. Είμαι μόνη. Αλλά είμαι φοβερός τύπος. Όλοι με αγαπάνε. Κανείς δεν με αγαπάει. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; Βρίζω, άρα επιχειρηματολογώ. Υπερφίαλα εγώ. Μάσκες. Προσωπεία. Επιθυμία να γίνουμε όσα δεν είμαστε. Αντιστροφή των εννοιών. Κυριαρχία του παραλόγου. Ο συντηρητισμός ως πρόοδος, η πρόοδος ως συντηρητισμός. Το απολίτικο ως κοινωνικά ωφέλιμο. Η πολιτικοποίηση ως απολίθωμα. Η αντικειμενοποίηση και αποθέωση του υποκειμενικού. Κριτές, επικριτές, υποκριτές, ανταποκριτές, πυροκροτητές, χειροκροτητές, χειρωνάκτες εραστές του πληκτρολογίου. Διαδικτυακή δημοκρατία, λέει. Η Δημοκρατία της Μπλογκόσφαιρας. (εννοείται πως τα ανωτέρω ισχύουν και για το παρόν κείμενο, όπερ σημαίνει ότι είμεθα αντιμέτωποι με ακόμη μία περίπτωση αυτοαναφορικότητας, κρίσης μεγαλείου, μεσσιανισμού, ξερολαϊσμού και όλων των λοιπών θανάσιμων παθών της ανθρώπινης ψυχής, μόλις ξέχασα όμως ότι δεν πιστεύω στην ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής. Άρα εντέλει είμαστε αντιμέπωποι με ένα ακόμη κείμενο χωρίς λόγο ύπαρξης, πλην του ναρκισσισμού, του διαδικτυακού αυνανισμού…).

ΠΕΡΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ

Είπε ο Κωστάκης ότι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις. Είπε επίσης ότι θα τις πραγματοποιήσει, θέλουμε δε θέλουμε. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η συναίνεση. Και το στατιστικό ποσοστό της. Να λοιπόν ένα απλό μάθημα δημοκρατίας: Όσο κι αν σφάζεστε, όσο κι αν πονάτε, αυτά που είπαμε, θα γίνουν. Θέλετε να τα βρούμε και χέρι και χέρι να πορευτούμε μαζί; Έχει καλώς. Δεν θέλετε; Χεστήκαμε πατόκορφα. Και πώς άλλωστε; Απ' την στιγμή που δίνετε στην αντιπολίτευση (για το ελληνοσουηδικό κόμμα ο λόγος) μια μέγιστη ευκαιρία ν' αντιταχτεί και ορθώσει έναν διαφορετικό λόγο για τα τεκταινόμενα στον χώρο της παιδείας κι ο Γιωργάκης την κλωτσάει και την στέλνει αδιάβαστη, κάπου μεταξύ σκυλίσιας μέρας στην Κολούμπια, ρέκλας στην κορυφή της Οίτης και σκανδιναβικού "Δόγματος" (φυσικά ντεκόρ διαμαρτυρίας, κοινοβουλευτικοί αυτοσχεδιασμοί, αμακιγιάριστες περσόνες βουλευτικών εδράνων), δεν βαίνουν όλα ευνοϊκώς για τη κυβέρνηση;
Πιο άχρηστη και κωλόφαρδη κυβέρνηση στην ιστορία του ελληνικού κράτους, δεν έχω ματαξαναδεί. Κουτσοφράγκοι Δελαπατρίδες εναντίον πράσινων Βίκινγκς σημειώστε άσο. Καραμπινάτο κιόλας.
Συναίνεση και σκατά στην μούρη μας, σου λένε.
Λαϊκίζω; Αγαπητοί μου, τα πράγματα, πολλές φορές, τα συναντάμε ήδη εκχυδαϊσμένα. Όλα τ' άλλα είναι φληναφλήματα, άξια προσοχής μόνο από τις επιτροπές σοφών και τους πολιτικάντηδες...

10 Ιαν 2007

Απορία ψάλτου Ψωμιάδη, βηξ...



Εντάξει, είμαι άθλιος και κακόγουστος, το ξέρω. Απλά για να γελάσω έκανα αυτό το φωτο-παιχνιδάκι μιας φωτογραφίας από ένα reunion (περί reunion ειδικός είναι ο nikolakisdiaselos, ρωτήστε τον να σας πει) του Πανίκα με παλιούς συμμαθητές του. Η κάτω φωτό, η αθώα, είναι η πραγματική (διότι πάνω από όλα ο Πανίκας δεν φοράει στρινγκ).

Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα για να ασχοληθεί κανείς αυτό τον καιρό αλλά έχω και γω το κόλλημα μου με τον νομάρχη, κι όλο με αυτόν θέλω να ασχολούμαι... (άσχετο, τον είδατε καλέ χτες, τι καλός που ήτανε στην ΕΤ3, στην εκπομπή με θέματα ανδρών & γυναικών της Σύνθιας της Σάπικας, -αυτήνής καλέ που είναι βαλτή από τον κουμπάρο της τον Καραμανλή στο κανάλι και έφαγε την Τρίτη Ματιά, την εκπομπή του πασόκου Μπλιάτκα, εκπομπή 15ετίας, παρακαλώ;).

Ο κύριος νομάρχης της Θεσσαλονίκης λοιπόν προ μηνός περίπου πανηγύριζε εις τας Αθήνας μετά από συναντήσεις με υπουργούς για τα χρηματικά ποσά που υποτίθεται ότι είχε εξασφαλίσει για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης. Διαβάζουμε όμως σήμερα στις εφημερίδες με έκπληξη ότι είναι αποφασισμένος, όπως και πέρυσι το Μάρτη, να βάλει λουκέτο στη ΝΑΘ, γιατί υπάρχει έλλειψη προσωπικού στη ΝΑΘ και δεν υπάρχουν και πόροι για προσλήψεις. Κινηματίας και με κινήσεις εξ αριστερών ο Παναγιώτης Ψωμιάδης!

Όλα αυτά συνδέονται:
- Με τα κάλαντα της ΚΝΕ στον νομάρχη προ ημερών (έλαβε τουτέστιν τις κατάλληλες διδαχές).

- Με την αποφυλάκιση όλων των κουμπάρων (τους οποίους πρέπει κάπου στη νομαρχία να προσλάβουμε).

- Με την επιθυμία μέσω νέων μετεκλογικών ρουσφετιών να καταπολεμηθεί η ανεργία στη Θεσσαλονίκη και ταυτόχρονα να εξασφαλισθεί η εκλογή του Πανίκα στη δημαρχία Θεσσαλονίκης στις επομενες αυτοδιοικητικές εκλογές.

- Να θυμίσουμε μόνο ότι και περυσι που την έκλεισε τη νομαρχία ζητώντας πόρους για περιφερειακά έργα, τα έλαβε. Αν γίνανε τα έργα, δεν ξέρουμε... Ωστόσο όσοι θυμάστε την ιστορία με τη χωματερή των Ταγαράδων, για παράδειγμα, μπορείτε να βγάλετε συμπέρασμα...


Α, και ιδού η αποστρινγκοποίηση του νομάρχου, ιδού η γυμνή (στο πανωκόρμι) αλήθεια:


9 Ιαν 2007

Αυτό είναι το εκατοστό ποστ, το οποίο όμως δεν είναι ποστ αλλά μια απλή καταγραφή σκέψης: Μιας και το monitor, για λόγους που άλλοι, καλύτερα γνωρίζοντες από μένα τα πράγματα, έχουν αναλύσει, έκλεισε (μεχρι να ανοίξει κάπου κάπως κάποτε), νομίζω πως πρέπει να κάνω κάτι που καιρό έλεγα να κάνω αλλά βαριόμουνα: Να προσθέσω στην μπαρα των links μου όλα σχεδόν τα μπλογκ τα οποία επισκέπτομαι (κι επισκέπτομαι πολλά, παρόλο που σπανίως αφήνω κόμεντ -τι να κόμεντ να αφήσεις αν δεν έχεις κάτι σημαντικό να πεις;). Απλως θα παρακαλέσω τους συνοδοιπόρους μου σε αυτό το μπλογκ, αν έχουν κάποιο μπλογκ να προσθέσουν, να μου το πουν ώστε να πράξω τα δέοντα. Ελπίζω μέχρι σήμερα το βράδυ να έχω προσθέσει ό,τι πρέπει να προστεθεί.

7 Ιαν 2007

The story of song (1) - Το κενό της μοτοσικλέτας

Οι Manic Street Preachers ήταν -είναι- μια περίεργη μπάντα. Οι μουσικές τους επιρροές ανάμεικτες, μπερδεμένες, ακαθόριστες... Ξεκίνησαν στις αρχές των 90'ς ως μια μείξη των Guns and Roses με τους Clash, ο Xριστός κι απόστολος δηλαδή, ποιος υγιής άνθρωπος το σκέφτηκε αυτό; Ενδεχομένως εκείνη την περίοδο οι υπόλοιπες καλλιτεχνικές τους επιρροές να τους προσδιόριζαν σε μεγαλύτερο βαθμό: η ποίηση, ο μαρξισμός, ο υπαρξισμός, ο Γκι Ντεμπόρ, η ντανταϊστική πρόκληση...
Αν σήμερα πάντως υπάρχει ένα μουσικό ανάλογο του σκηνοθέτη Κεν Λόουτς, αυτό είναι οι Manics: "Παλαιομοδίτες, γραφικοί λόγω της σταθερής προσήλωσής τους στην πολιτική, επαναλαμβανόμενοι αλλά τουλάχιστον τίμιοι, όμως έχουν καιρό να καταθέσουν μια σημαντική δουλειά", όπως θα έλεγε ένας αντικειμενικός επικριτής... Εγώ όμως δεν είμαι επικριτής τους (είμαι φαν), πολλώ δε μάλλον αντικειμενικός...
Και πώς μπορεί κάποιος να είναι αντικειμενικός με μια μπάντα που έχει γράψει το Motorcycle Emptiness; Που έχει κυκλοφορήσει το πιο πολιτικό αριστούργημα στα 90'ς, το Holy Bible, όταν οι νεολαίοι της εποχής θεωρούσαν "πολιτικούς" τους Rage Against the Machine; Που έχει παίξει στην Αβάνα, παρουσία του Φιντέλ Κάστρο;


Προσωπικό φλασμπάκ: Όταν την 1η Ιουνίου του 1992, κυκλοφόρησε το Motorcycle Emptiness ως σινγκλ του πρώτου δίσκου των Manic Street Preachers, ήμουν 14 χρονών. Δεν θυμάμαι πότε είδα το βιντεοκλίπ στο MTV πρώτη φορά... Αλλά μου άρεσε το τραγούδι, πολύ, πάρα πολύ. Αργόσυρτο, επικό, σχετικά μεγάλο σε διάρκεια (περίπου έξι λεπτά), κλιμακωνόταν σταδιακά στροβιλιζόμενο γύρω από το μαγικό, επαναλαμβανόμενο κιθαριστικό ριφ. Το βιντεοκλίπ γεμάτο αστικές εικόνες και νέον φώτα. Από τους στίχους, λόγω της εντονότατης ουαλικής προφοράς του τραγουδιστή τους, δεν καταλάβαινα Χριστό, κάτι όμως στον τίτλο του τραγουδιού και στο ίματζ του τραγουδιστή, που μου θύμιζε τον ηθοποιό Λιουκ Πέρι (που έπαιζε τον Ντίλαν Μακέη στα Χτυποκάρδια στο Μπεβερλι Χιλζ -αργότερα έμαθα ότι αυτό το στιλ γενικά παραπέμπει στον Τζέημς Ντιν, άλλωστε έτσι λέγεται και ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Τζέημς Ντιν Μπράντφιλντ) με έκανε να πιστέψω ότι το τραγούδι είχε κάποια σχέση με τις μηχανές και τους bikers. Εγώ με τις μηχανές δεν είχα καμία σχέση, ούτε καν ποδήλατο δεν ήξερα, αλλά παρόλα αυτά το λάτρεψα. Για καιρό πίστευα ότι έχει να κάνει με την φυγή, με το να είσαι μοναχικός και να τριγυρνάς από πόλη σε πόλη, ταξιδιώτης πάνω στη Χάρλεϊ. Καμία σχέση; Περίπου...

ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ: Επιφανειακά το τραγούδι έχει κάποια σχέση με την κουλτούρα των bikers, καθώς οι στίχοι είναι εμπνευσμένοι από το σχετικό μυθιστόρημα Rumblefish, του S.E. Hinton, και την κινηματογραφική μεταφορά του από τον Φράνσις Φορντ Κόπολα. Στίχοι όμως όπως "From feudal serf to spender/This wonderful world of purchase power" και "Each day living out a lie/ Life sold cheaply forever" φανερώνουν ότι το τραγούδι αποτελεί μια αναφορά στη ρηχότητα του καταναλωτισμού στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία (τσ, τσ, ξύλινος πολιτικός λόγος) ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.


Αυτό που ακόμη και σήμερα δεν έχω καταλάβει είναι πώς μπόρεσαν τότε οι Manics να γράψουν αυτό το αριστούργημα και να το συμπεριλάβουν σε έναν τόσο μέτριο έως κακό δίσκο σαν το Generation Terrorists. Το είχα αγοράσει το '94 ή το ’95, μαζί με το Holy Bible, που είχε μόλις κυκλοφορήσει. Το Holy Bible μπορεί να μην έχει Motorcycle Emptiness, αλλά είναι ένα κομψοτέχνημα οργισμένης μουσικής. Το ντεμπούτο όμως ήταν τόσο απογοητευτικό, τόσο χάλι, που κατευθείαν το χάρισα στον πρώτο άνθρωπο που είδα μπροστά μου... Ήταν ένα ντεμπούτο γεμάτο νεανική ορμή, φιλοδοξία, μεγαλόστομα τσιτάτα και διάθεση να "καταστραφεί η ροκ μουσική όπως παιζόταν τότε" (κατά δήλωση του ίδιου του συγκροτήματος) αλλά με φτωχές συνθέσεις, υπερβολικά πολλά τραγούδια (18) και κάκιστη παραγωγή, χορευτική χαρντροκίζουσα, πολύ της μοδός τότε (το μοναδικό καλό που έκανε το γκραντζ αμέσως μετά ήταν αυτό: ότι έστειλε στον αγύριστο αυτό το άθλιο εμπορικό χαρντ ροκ...). Το Motorcycle Emptiness ξεχώριζε σαν τη μύγα μες στο γάλα. Και άφηνε πολλές προσδοκίες για το μέλλον, τις οποίες οι Manics εκπλήρωσαν στο μεγαλύτερο βαθμό... Αλλά και τίποτε να μην είχανε κάνει πέρα από αυτό το τραγούδι, για μένα θα ήταν αρκετό...

Επί του πιεστηρίου: Γκρουβάροντας το βράδυ της πρωτοχρονιάς με τον Σαλαχαντίν στην παραλία της Θεσσαλονίκης και περπατώντας από τη σωστή μεριά της παραλίας, τουτέστιν από τη μεριά της θάλασσας και ουχί από τη μεριά των bars, όπου στριμώχνονταν οι χαρούμενοι εορτάζοντες την αλλαγή του χρόνου συμπολίτες μας, μου αποκάλυψε ότι δεν αντέχει να ακούει αυτό το τραγούδι, αν και το θεωρεί και αυτός πολύ ωραίο γιατί εκφράζει αβάσταχτη απόγνωση, χωρίς ίχνος φωτός μέσα του…

Λοιπαί πληροφορίαι:
- Κάποιοι από τους στίχους του τραγουδιού προέρχονται από το ποίημα Neon Lights του ουαλού ποιητή Πατρικ Τζόουνς, αδερφού του μπασίστα και στιχουργού του συγκροτήματος Νίκι Γουάιρ.

- Έφτασε μέχρι τη θέση 17 του βρετανικού τσαρτ.

- Σε μια λίστα με τα 1.001 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών, το περιοδικό Q κατέταξε το Motorcycle Emptiness στη θέση 104 (σ.σ. ΜΟΝΟ;;;).

- Στο ένθετο του άλμπουμ κάθε τραγούδι συνοδεύεται από ένα ρηθέν κάποιου συγγραφέα ή στοχαστή (Μπάροουζ, Νίτσε, Ιψεν, Καμί κ.ά.). Το συνοδευτικό του Motorcycle emptiness ήταν της ποιήτριας Σίλβια Πλαθ: "I talk to God but the sky is empty".



4 Ιαν 2007

ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ, ΜΑΚΡΙΝΕΣ ΚΑΙ ΚΟΝΤΙΝΕΣ

Με το κίνδυνο της επανάληψης, της εμμονής, ενδεχομένως και της γραφικότητας να ελλοχεύει, αναδημοσιεύω και πάλι κάτι από τη χθεσινή "Μακεδονία". Ίσως γιατί με ξενίζει το πάγκοινο ενδιαφέρον -δικαιολογημένο, αυτό δεν το συζητώ- για τον φρικτό απαγχονισμό του Χουσεΐν (ανώδυνη η ενασχόληση με αυτό γιατί είναι κάτι τόσο μακρινό, γιατί ο αντιαμερικανισμός είναι διαδεδομένος, γιατί όπως και να το κάνουμε έχουμε ριζωμένη μέσα μας την ευρωπαϊκή απέχθεια για τη θανατική ποινή) και η ταυτόχρονη σιωπή για δυο απεργούς πείνας, εδώ στην Ελλάδα, προφυλακισμένους από την ελληνική δικαιοσύνη. Δεν λέω ότι είναι αθώοι... Δεν το ξέρω αυτό. Λέω όμως ότι έχουν προχωρήσει σε συγκεκριμένες καταγγελίες για νομικές παρατυπίες για τις οποίες κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί, εκτός από του στιγματισμένους γνωστούς αγνώστους, αναρχομπάχαλους, φρίκουλες, που πετάνε τις μολότοφ και καίνε τα αυτοκίνητα του κοσμάκη, οι οποίοι με κάθε ευκαιρία εκδήλωσαν τη συμπαράστασή τους στους τρεις φυλακισμένους για τα επεισόδια στην πορεία του ΕΚΦ της 6ης Μάη του 2006 (δεν ήθελα να "καπελώσω" το κείμενο του nikolakisdiaselos για τον απαγχονισμό του Σαντάμ, γιατί είναι ό,τι καλύτερο έχει γράψει τελευταία... Όμως είχα υποσχεθεί σε κάποιον αυτήν την αναδημοσίευση. Περισσότερες πληροφορίες για το ζήτημα των τριών προφυλακισμένων στο athens.indymedia).

"Αν και η περίοδος των εορτών θεωρείται από πολλούς “κινηματικά νεκρή”, μέλη του αντιεξουσιαστικού χώρου αυτές τις ημέρες εκδήλωσαν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους στους τρεις προφυλακισθέντες για τα γεγονότα της 6ης Μαΐου 2006 (δύο από τους οποίους, οι Ζαντορόζνι και Κυριακόπουλος, έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας εδώ και 36 και 20 ημέρες αντίστοιχα).
Στην Αθήνα, ακριβώς με την αλλαγή του χρόνου, στην πλατεία Κοτζιά, όπου διοργανώθηκε η γιορτή του δήμου Αθηναίων, ομάδα αναρχικών σήκωσε με μπαλόνια, πάνω από τα κεφάλια των επισήμων στο δημαρχείο, μεγάλο αεροπανό στο οποίο αναγραφόταν “Λευτεριά στους 3 της 6ης Μάη”, “Λευτεριά στους απεργούς πείνας”.
Ταυτόχρονα περίπου 100 άτομα με μοτοσικλέτες βρέθηκαν έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού διαμαρτυρόμενα για το ίδιο ακριβώς ζήτημα.

Στη Θεσσαλονίκη σημειώθηκε μια κίνηση συμπαράστασης με πολύ χιούμορ, η οποία συζητήθηκε και στα τηλεοπτικά πάνελ. Η οργάνωση “Μητέρες της πλατείας Αριστοτέλους”… απήγαγε το θείο βρέφος από την φάτνη της πλατείας. Στην ανακοίνωση με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη της ενέργειας αυτής, η οργάνωση απαίτησε την ανταλλαγή της κούκλας με τους τρεις κρατουμένους!
Το πλήρες κείμενο όπως δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό indymedia:
“Τα ξημερώματα της Πέμπτης 28 Δεκέμβρη απαγάγαμε το μικρό Χριστούλη από τη φάτνη της πλατείας Αριστοτέλους στη Θεσ\νίκη ως ένδειξη αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας Ταράσιο Ζαντορόζνι και Γεράσιμο Κυριακόπουλο. Δεν ζητάμε τίποτα λιγότερο από την άμεση απελευθέρωση και των τριών προφυλακισμένων για τις συγκρούσεις της 6 Μάη στη διαδήλωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Έχουμε αποφασίσει να ανταλλάξουμε τον Χριστούλη με τους τρεις κρατούμενους. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα προχωρήσουμε στην παραδειγματική τιμωρία του, στην οποία θα συνυπολογίσουμε και τα 2.000 χρόνια πλάνης και υποταγής που μας φιλοδώρησε ο χριστιανισμός. Όμως η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση. Στο μικρό Χριστούλη αρέσει η παρέα μας και είναι ενθουσιασμένος από τον πολιτικό μας προσανατολισμό. Πάντως παρά και την εθελούσια προσχώρησή του στους κόλπους μας, εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει για την απελευθέρωση και των τριών. Είμαστε αποφασισμένες…”.
“Μητέρες της πλατείας Αριστοτέλους”
Υ.Γ.1. Καταγγέλλουμε ότι ο Χριστός που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη φάτνη είναι μια ψεύτικη κούκλα των 3 ευρώ από το Καπάνι χωρίς φωτοστέφανο και χρυσά μανίκια.
Υ.Γ.2 Καταγγέλλουμε τη συνωμοσία συγκάλυψης του γεγονότος από τα ΜΜΕ και τους φορείς της πόλης και δηλώνουμε ότι αν συνεχίσουν τα πράγματα έτσι, είμαστε αποφασισμένες να προσκομίσουμε αποκαλυπτικές φώτο και βίντεο του μικρού Χριστούλη από την παραμονή του μαζί μας."

Η ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΥ



Ένα σημειολογικό σχόλιο για τις κρεμάλες, το ικρίωμα, τις γκιλοτίνες, κι όχι για τις καρμανιόλες,

διότι η καρμανιόλα, όπως με πληροφόρησε ο παραδοσιακός χορευτικός σύλλογος «Τόπος Εκτελέσεων», ήταν ένας κυκλικός χορός, κάτι σαν τον δικό μας, αντρίκειο και λεβέντικο καλαματιανό, στον οποίο επιδίδονταν τα λαϊκά στρώματα γύρω απ’ την γκιλοτίνα (ή, καλύτερα, γκιγιοτίνα, διότι ο ευκλεής εφευρέτης της ήταν κάποιος Γκιγιοτέν, μέλος της Γαλλικής, Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης). Οπότε θα ήταν ολίγον τι άστοχο να ταυτίσουμε ένα γιορτινό απολειφάδι των αβράκωτων με μία αλυσιτελή, σκοταδιστική πρακτική.
Επιπροσθέτως, η αλήθεια του θρύλου και η θρυλούμενη αλήθεια, είναι μια αλήθεια εξόχως μιντιακή. Είναι μια αλήθεια εκπορνευόμενη απ΄ την ντεμπορική κοινωνία του θεάματος, καθώς η μεταμοντέρνα εποποιία και η σύγχρονη Ιλιάδα δεν αφηγούνται πλέον τις ηρωικές περιπέτειες των ανθρώπων και των θεών, αλλά ημερολογοποιούν και φωτορομαντζάρουν, απ’ την μία μεριά, το σχοινί του θύτη και απ’ την άλλη, την αφασία των τηλεθεατόπληκτων. Ενδιάμεσα, το θύμα, απαγχονίζεται. Και οι μύγες που τσιμπολογούν το πτώμα, τσιμπολογούνε και την εορταστική γαλοπούλα. Τέχνη; Περίπου. Πιο εύστοχα ίσως, μια αντι-καταστασιακή και καταδυναστευτική διαστροφή της. Ουρλιαχτά για χάρη του Ντε Σαντ. Θεσπέσια πτώματα. Στους τύμβους της δημοκρατίας. Με τα τεχνικά μέσα που μάλλον, αντί να τεθούν υπό την αιγίδα των απολαύσεων, χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία νέων αλλοτριώσεων.
Επιπροσθέτως δύο, Ο Ροβεσπιέρος ήταν η ενσάρκωση του ρομαντικού πνεύματος του 18ου αιώνα. Με άλλα λόγια, ιδανικός για καρατόμηση όταν δεν θα ήταν πια χρήσιμος, στη θέση του βασιλέως Λουδοβίκου 16ου. Αν ήταν Γερμανός, ίσως να εξελίσσονταν σε φασίστα δικτάτορα. Αν ήταν ο Πινοσέτ, θα πέθαινε από βαθύ γήρας, με σαλιωμένες, απ’ το χειροφίλημα των νοσταλγών του, αισθήσεις και συγχυσμένη, από τις προβολές των «επίκαιρων» και των ντοκιμαντέρ με τους βασανισμούς αντιφρονούντων, μνήμη. Αν ήτανε ο Πατακός, θα έγραφε βιβλία για το κιτς και τον ένδοξο μικροαστικό πολιτισμό της περιόδου 1967-1974. Αν ήταν ωράριο απ’ την Βόρεια Κορέα, θα απειλούσε τον κόσμο επηρεασμένος απ’ την σινεφίλ ταινιοθήκη του με τις ψυχροπολεμικές ταινίες καταστροφής. Αν ήταν Αμερικάνος πρόεδρος, θα μιλούσε για θρίαμβο. Αν ήταν Άγγλος υπο-πρόεδρος, θα σπρώχνονταν βίαια στο τηλεοπτικό πλατό της εθνοσυνέλευσης και θα χειροκροτούσε. Αν ήταν εμείς, θα ξύπναγε και θα σιγοψιθύριζε «ΘΑΝΑΤΟΣ» για όσο θα κρατούσε η νυσταλέα διαδρομή ως το επόμενο δευτερόλεπτο αμνησίας. Αναχρονιστική φλυαρία. Το ξέρω. Η βαρβαρότητα συντηρείται μόνο και μόνο για να την χρησιμοποιεί η εξουσία κατά το δοκούν. Και η μεταστροφή της φράσης του Σαιν-Ζυστ: «οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να θεμελιώνονται στο πάθος, ειδάλλως στον τρόμο.», πάντοτε επίκαιρη.
Αυτή είναι η ηθική της εκδίκησης. Της ταπείνωσης. Της νίκης. Άρειοι ρατσιστές, Γερμανοί κατακτητές, σκάλπ και πριμιτιβικές παραδόσεις. Ο Μπάροουζ μειδιά καπνίζοντας κιφ συντροφιά με τον Γέρο του Βουνού. Το απαγχονισμένο πτώμα σε στύση. Ο δυτικός κόσμος σε στύση. Οι ηγέτες και οι επιχειρηματίες αγοράζουν σχοινιά, δένουν τις πλαδαρές και λιπόσαρκες κάρες τους και πηδιούνται στον αέρα με τις γκόμενές τους δερβίσικα, ανακρώζοντας «Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ισότητα». Κανείς, μα κανείς, δεν βρίσκεται στα κοινοβούλια, στις εταιρείες και τους τηλεοπτικούς σταθμούς για να κλωτσήσει το σκαμνάκι. Στο Πακιστάν, τα παιδιά διεγείρονται παίζοντας τον Ιούδα αντί για ποδόσφαιρο και γδέρνουν με τα χέρια τους τις πέτρες στο σχήμα των τριάκοντα αργυρίων. Άγρια αγόρια. Μικροί και μεγάλοι. Αυνανιζόμενοι με την εικόνα. Τον εξευτελισμό. Άλφα! Έχασες, δεν υπάρχει! Ζωγραφίζω το κεφάλι. Έτσι θριαμβεύει το σύστημα. Χορεύοντας «αθώες καρμανιόλες» εκεί που αφοδεύει. Ταΐζοντας κοιλιές που όταν μεγαλώσουν θα βαπτιστούν στον Ιορδάνη των χημικών αερίων και των πετρελαιοκηλίδων. Ντροπή για τα αποκαλυφθέντα μας εγκλήματα που δεν έχουν νομιμοποιητική βάση. Θρίαμβος για την αποκαλυφθείσα εξόντωση των τεράτων της Αποκαλύψεως. Επιφώτιση για όσο λάμνει μία κάμερα. Κι άγιο πνεύμα ένας πανόπτης δορυφόρος.
Επιπροσθέτως τρία, ο Λαβικοντερί (μέλος της Εθνοσυνέλευσης): «Όσο ο τύραννος αναπνέει, η ελευθερία πνίγεται». Ο Σαιντ Αντρέ (μέλος της Εθνοσυνέλευσης): «Δεν υπάρχει λαός ελεύθερος χωρίς τύραννο νεκρό». Ο τύραννος πέθανε, ζήτω ο τύραννος, λοιπόν. Στο όνομα του πίνουν όλοι οι σύγχρονοι Τιτάνες. Όλοι αυτοί που θα συνεχίσουν να κρεμάνε δράκους, κι όλοι αυτοί που θα χύνουν δάκρυα για τους κρεμασμένους εωσφόρους. Όχι όμως κι αυτοί που θα κλείσουν την τηλεόραση και θ’ αναρωτηθούν για το φως της αυγής και για τους άγιους,

διότι κάποιοι άγιοι, και ειδικά αυτοί που δεν ήταν τόσο άγιοι εν ζωή, αλλά το μύρο ανέβλυσε απ’ τον τάφο τους μετά θάνατον, όπως με πληροφορεί ο Σαγιόν (μέλος κι αυτός της Εθνοσυνέλευσης), «γίνονται άγιοι απ’ το Βατικανό. Οπότε δεν θέλω να δημιουργήσουμε έναν τέτοιο νεκρό. Να ζήσει.»...

Να ζήσει λοιπόν, όπως και οι υπόλοιποι αυτοκράτορες. Αυτοί που τον κρεμάσανε με την σιγουριά που τους προσφέρει το αλάθητο και το ατιμώρητο. Αυτοί που αντικρίσανε σαδομαζοχιστικά, έστω κι ως ηδονιστική κινηματογραφική ψευδαίσθηση, την κόλαση που τους αξίζει.
Τόσο καθυστερημένα...

3 Ιαν 2007

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ (ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΤΥΠΟ)

Λίγες μέρες πριν και λίγα ποστ πιο κάτω είχε γίνει αναφορά στη δικαιώση του κοινωνικού αγώνα του 11χρονου κουκουλοφόρου. Σημερινό άρθρο της εφημερίδας Μακεδονία, το οποίο αναπτύσσει το ίδιο σκεπτικό, με χαροποίησε ιδιαίτερα:


Εντυπωσιακή ήταν η κίνηση “υιοθέτησης” του 11χρονου κουκουλοφόρου από το υπουργείο Υγείας. Έμπλεοι χριστουγεννιάτικου πνεύματος, έσπευσαν όλοι οι αρμόδιοι και μη φορείς να βάλουν τον 11χρονο στο ίσιο δρόμο παρέχοντας κάθε είδους διευκολύνσεις. Μόνο που αν το καλοσκεφτούμε, η κίνησή τους είναι επικοινωνιακά λανθασμένη. Ποιο είναι το μήνυμα; Δεν έχεις σπίτι; Δεν έχεις δουλειά; Δεν έχεις στο ήλιο μοίρα; Νιώθεις καταπιεσμένος από τη σημερινή κοινωνία; Σε παράτησε η γκόμενα; Γίνε κι εσύ κουκουλοφόρος, μπορείς! Κι ακόμη καλύτερα, βάλε το πιτσιρικά σου να φορέσει μία κουκούλα και να πετάξει πέτρες στους αστυνομικούς. Φρόντισε να τραβήξουν οι τηλεοπτικές κάμερες τα σχετικά πλάνα και μετά άσε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους.
Ουσιαστικά, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, ο αγώνας του ενδεκάχρονου δικαιώθηκε. Το όνειρό του για μια καλύτερη ζωή έγινε πραγματικότητα. Ετσι λοιπόν ο δρόμος είναι ανοιχτός για όλες τις σκληρά δοκιμαζόμενες κοινωνικές ομάδες. Χιλιάδες είναι οι άπορες πολύτεκνες οικογένειες στην Ελλάδα. Για φανταστείτε τι θα γινόταν αν... παρασύρονταν οι γόνοι όλων αυτών των οικογενειών. Ένας 11χρονος άπορος κουκουλοφόρος μπορεί να είναι αφορμή για επίδειξη πολιτικής ευαισθησίας. Πολλοί όμως;

ΤΑ ΕΨΑΛΑΝ ΣΤΟΝ ΝΟΜΑΡΧΗ



Νεολαίοι του ΚΚΕ-το-κόμμα-σου-λαέ λένε τα κάλαντα στον νομάρχη-που-αγαπάει-ο-λαός-της-Θεσσαλονίκης Πανίκα Ψωμιάδη...

(Θεωρώ τη φωτό απλώς αστεία, δεν με σκανδαλίζει, όπως σκανδάλισε κάποιους, αυτή η συνεύρευση λαϊκής δεξιάς και αριστεράς... Ελπίζω να τους έδωσε κάνα καλό ποσό πάντως. Κανα κούπονι άραγε πήρε; Καμιά συνδρομή στον "Οδηγητή";)


(Η φωτογραφία από το αθηναϊκό ιντιμίντια)

2 Ιαν 2007

THE GETAWAY THEORY - Ο ΠΡΟΘΑΛΑΜΟΣ


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ALTERNET
ΤΟ PANOKATO.BLOGSPOT.COM
ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ
ΟΣΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ



Δύο πρόσφατες επιστημονικές μελέτες θα μπορούσαν να αποτελέσουν την ταφόπλακα της θεωρίας ότι η χρήση ινδικής κάνναβης (χασίς, φούντας, μπλαμπλα…) ανοίγει το δρόμο για τη χρήση σκληρών «ναρκωτικών» ουσιών.


Στις ΗΠΑ έχει επικρατήσει ο όρος getaway theory, ενώ στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί η αντίστοιχη θεωρία του “προθαλάμου”, για την άποψη αυτή, σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια σταδιακή εξέλιξη του χρήστη από τις νόμιμες εξαρτησιογόνες ουσίες όπως το αλκοόλ και ο καπνός, στο χασίς, και από εκεί στις αμφεταμίνες, την κοκαΐνη και την ηρωίνη. Αρα η μαριχουάνα, βάσει αυτής της θεωρίας, δεν είναι «κακή» αυτή καθαυτή, αλλά είναι «κακή» επειδή ενδεχομένως οδηγεί σε πράγματα τα οποία είναι/θεωρούνται πολύ χειρότερα.


Η μία και μικρότερη σε κλίμακα από τις δύο προαναφερομενες μελέτες, του Πανεπιστημίου του Πιτσμπουρκ των ΗΠΑ, ανέτρεψε την getaway theory. Σε δείγμα 224 αγοριών από 10-12 έως και 22 ετών προσπάθησε να καταγράψει την πορεία τους ως χρηστών ουσιών… Κάποια αγόρια όντως ξεκίνησαν από καπνό και αλκοόλ, για να προχωρήσουν στην ινδική κάνναβη, ενώ άλλα ξεκίνησαν από την κάνναβη και μετά προχώρησαν στο αλκοόλ… Αλλά μέλη του δείγματος ωστόσο δεν προχώρησαν από τη μία ουσία σε οποιαδήποτε άλλη…


Κατόπιν λεπτομερειακής εξέτασης του προφίλ καθενός εκ των αγοριών, οι ερευνητές κατέληξαν πως η getaway theory απλώς δεν στέκει: το περιβάλλον του κάθε ατόμου ξεχωριστά, για παράδειγμα η γειτονιά όπου διαμένει, παίζουν πολύ σημαντικότερο ρόλο από την ουσία που θα πρωτοδοκιμάσει στο τι είδους πορεία θα ακολουθήσει ως χρήστης.


Στο Μπρίσμπεην της Αυστραλίας διεξήχθη μια έρευνα μεγαλύτερης κλίμακας… Τέσσερις χιλιάδες δίδυμοι αυστραλοί αποτέλεσαν το δείγμα της έρευνας. Η πορεία τους ως χρηστών διαφόρων ουσιών ακολουθήθηκε επισταμένως από την εφηβεία έως την ενηλικίωση…


Κατόπιν συνδύασαν τα δεδομένα της έρευνας με μαθηματικά μοντέλα βασισμένα σε δεκατρείς διαφορετικές ερμηνείες για το πώς συνδέεται η χρήση μαριχουάνας και η χρήση άλλων παράνομων ουσιών. Κάποια από τα μαθηματικά μοντέλα βασίζονταν στην τύχη, θεωρώντας δηλαδή πως οποιαδήποτε σύνδεση μεταξύ της χρήσης ινδικής κάνναβης και άλλων ουσιών είναι απολύτως ζήτημα τύχης. Αλλά μοντέλα υπογράμμιζαν τη σημασία του γενετικού ή του περιβαλλοντικού παράγοντα σχετικά με το ζήτημα. Φυσικά χρησιμοποιήθηκε και μαθηματικό μοντέλο το οποίο αποδεχόταν την κάνναβη ως τον πρόδρομο για τη χρήση σκληρών ουσιών.


Το συμπέρασμα της έρευνας: Η χρήση κάνναβης και η χρήση άλλων παράνομων ουσιών συμβαίνουν ταυτόχρονα στον κόσμο λόγω των κοινών παραγόντων υψηλού κινδύνου ή κάποιου μειονεκτήματος το οποίο εν μέρει μοιράζονται περισσότεροι… Με πιο απλά λόγια, η ερευνά κατέδειξε πως η ινδική κάνναβη δεν αποτελεί τον προθάλαμο άλλων, σκληρότερων ναρκωτικών ουσιών. Οι ίδιοι παράγοντες που οδηγούν κάποιον στη χρήση ινδικής κάνναβης μπορεί να τον οδηγήσουν και στη χρήση άλλων ουσιών.


Ωστόσο είναι σημαντική, όσον αφορά τη θεωρία του προθαλάμου, η σημείωση των ερευνητών ότι η μαριχουάνα αποτελεί ένα είδος πρώτης γνωριμίας του χρήστη με τον προμηθευτή και τη μαύρη αγορά, όπου ο χρήστης πλέον μπορεί να προμηθευθεί και άλλες ουσίες.


Με άλλα λόγια δεν είναι η μαριχουάνα ο προθάλαμος, αλλά η νομοθεσία η οποία αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο την κάνναβη, τις αμφεταμίνες και την ηρωίνη.




Πηγές:
http://www.alternet.org/drugreporter/45535/]
http://www.mpp.org/site/apps/nl/content2.asp?c=glKZLeMQIsG&b=1847069&ct=3308355



1 Ιαν 2007

Μετά από πολύ σκέψη κατέληξα στη λίστα των 20 καλύτερων δίσκων για το 2006.
20) Sexor - Tiga

19) Broken Boy Soldiers - Raconteurs
18) Confidence - Gentleman

17) Waterloo to Anywhere - Dirty Pretty Things
16) She Wants Revenge - She Wants Revenge

15) Darkel - Darkel (και οι Air θα
είναι στο τοπ 20 του 2007 με το καινούριο τους δίσκο)
14) Paper Tigers - Luomo

13) Fear Is on Our Side - Love You But I've Chosen Darkness

12) Gang of Losers - Dears

11) Lets Get Out of this Country - Camera Obscura
10) Ingravitto - Macaco
9) Sno Angel Like You - Howe Gelb
8) Show Your
Bones - Yeah Yeah Yeahs
7) Eyes Open Snow - Patrol
6) Songs to Love and Die By - 8mm
5) Eraser - Thom Yorke
4) Bande a Part - Nouvelle Vague (αν και στο ίδιο κλίμα, το Dance With Me εκπληκτικό)

3) Stranger on the Sofa - Barry Adamson (πολύ καλός ο κύριος και ελπίζω να συνεχίσει να μας επισκέπτεται στο Ελλάντα)

2) Techari - Ojos de Brujo (Τόσο ψηλά επειδή η συναυλία τους ήταν απίστευτη!!! Αλλά και ο δίσκος πολύ καλός, το todo tiende από τα αγαπημένα της χρονιάς)
1) Islands - Koop (δεν έχω λόγια για να εκφραστώ για αυτό το δίσκο. Πού είναι τα ζεβασόφτ μου?)




Στo All New Arrivals των Faithless βρήκα μόνο ένα θετικό. Συνεχίζει να δείχνει το πολιτικό στίγμα των Φέιθλες. Κατά τα άλλα, μουσικά πολύ απογοήτευση. Κρίμα. Το τοπ 20 των φετινών απογοητεύσεων το αφήνω στον Ρούλη. Και φυσικά στο τοπ μου δεν είναι ο Bob Dylan. Είναι δυνατόν το 2006 η μουσική μας πρόταση να είναι ο Bob, κύριοι του uncut και του mojo; Τέλος, πρέπει να πω ότι το 2005 ακούσαμε πολύ καλύτερη μουσική.

Επίσης το τοπ δέκα των πρότζεκτς δίσκων ή παραγωγών ή συλλογών έχει ως εξής:
10) How Can You Still Stand to Stand Still - Malente (αν και πεσμένος συγκριτικά με τον προηγούμενο)

9) Stepping Stones: The Self-Remixed Best - DJ Krush

8) New Gold Standard - Fort Knox Five
7) Re:creation - Backini

6) The best of studio one: reggae - Soul Jazz Records
5) My definition - Nightmares on Wax

4) The Audience's Listening - Cut Chemist

3) Days to come - Bonobo

2) On Off's Remixes - Quantic

1) Republicafrobeat vol 2



Επίσης οι 5 γυναικείοι δίσκοι μου για το 2006 είναι
5) Allright Still - Lily Allen (φλωριά αλλά μαρέσει ποικιλοτρόπως και ποικιλοχρώμως)

4) Mind How You Go - Skye Edwards

3) Ma at mama - Ursula Rucker

2) Half the Perfect World - Madeleine Peyroux

1) Under the Munka Moon II - Alice Russell (η διασκευή στο Seven Nation Army συμπεριλαμβάνεται, αν και πρωτοκυκλοφόρησε το 2005 στο δίσκο των Nostalgia 77, Garden)


Και συνεχίζω... Καλύτεροι ελληνικής παραγωγής
10) Forbidden Poetry - Μιχάλης Δέλτα

9) Aλλη Mια Mερα - Παυλος Παυλιδης & οι b-movies (πολύ κατώτερος του προηγούμενου για αυτό και στη θέση 9)
8) Η Μαστοράντζα του Ερντεμπίλ - Χειμερινοί Κολυμβητές (Δεκέμβριος του '05)
7) Tell me about - America Sunset blvd.
6) D.I.Y. - DOUSK (παίζει ναναι και του 2005 το δισκάκι)
5) Angel b - Film (το αλάρμ από τα αγαπημένα μου κομμάτια τη χρονιά που πέρασε και οι Φιλμ δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα στα λάιβ από μπάντες που έρχονται σωρηδόν τα τελευταία χρόνια στο Ελλάντα και παίζουν 60 λεπτά)
4) Η Βροχή από Κάτω - Θανασάκης

3) Κωνσταντινος βητα - 2

2) Από δω και κάτω - Αγγελάκας και Επισκέπτες (με πολύ δυνατές ζωντανές εμφανίσεις, πρώτη φορά μετά από χρόνια είδαμε τον Αγγελάκα να διασκεδάζει τόσο πολύ στη σκηνή. Και οι από κάτω να διασκεδάζουν τόσο πολύ με τους από πάνω 13 μουσικούς. Εύγε!)
1) Θέλει και ρώτημα? Ο Θανασάκης για μια ακόμη φορά ένα δίσκο για 10 με τόνο: Διάφανος.


Και επειδή δε θα ήταν ολοκληρωμένη η ανασκόπησή μου χωρίς κάποιες μουσικές που δεν έβαλα μέσα στο τοπ 20 θα αναφέρω και τα σινγκλάκια που ξεχώρισα εκτός των δίσκων του τοπ.
Ooh La - Kooks

You Turn - Aaron
Live with me - Twillight Singers (feat.Mark Lanegan)

Put Your Records On - Corrine Bailey Rae
Dani California - Red Hot Chilli (υπερβολή ο διπλός)
Burnt by the Sun (feat. Richard Hawley) - Sophie Solomon ( δίσκος του 05 νομίζω αλλά τον άκουσα κατά Φλεβάρη)
Wasted - Joseph Arthur
Drift Away - Junkie XL
La Ritournelle - Sebastian Tellier
Servant - Cocosuma

Murder that Sound - Infadels
Post Blue - Placebo (οι κατηγορίες περί ομοιότητας με το "Μίλησέ μου μίλησέ μου..." αβάσιμες νομίζω)
Knife Marble House - JJ Johanson (κάτι από Μπγιόρκ μου έκανε όταν το πρωτοάκουσα για αυτό και μάλλον με ενθουσίασε- το ίδιο είχα πάθει και με την εισαγωγή του What's Coming των Schiller πέρσι).