28 Απρ 2013

Η βιβλιοθήκη του μέλλοντος

Είναι ένα κτίριο στον επόμενο αιώνα τυλιγμένο με πολύ χοντρό γυαλί, βιβλιοθήκη, όσοι βρίσκονται εντός του κτιρίου, στις αίθουσες της βιβλιοθήκης, βλέπουν στο γυαλί φυσικές παραστάσεις, λουλούδια, λιβάδια με παπαρούνες, θάλασσες, ποτάμια, ηλιοβασιλέματα, αλλά όχι μόνον τέτοια, βλέπουνε και μπαρ, ταβέρνες και καντίνες, ποτά, διαδηλώσεις, αγκαλιές, γλέντια χορούς, γαμήσια, κι αυτοί που είναι απ' έξω βλέπουν τους τόμους στα ράφια τη βιβλιοθήκης και μπορούν να επιλέξουν όποιον τους αρέσει και να διαβάσουν λογοτεχνία, ποίηση, επιστήμη, φιλοσοφία, δοκίμια, ακόμη και Χρυσηίδα Δημουλίδου και τηλεφωνικούς καταλόγους όλων των εποχών όλων των χωρών καθώς και τα κουτιά των απορρυπαντικών, οι δε αναγνώστες αυτών θεωρούνται άνθρωποι σοφοί και σεβαστοί από την κοινωνία διότι έχουν σφιχτεί και ζοριστεί πολύ στη ζωή τους. Και κάπως έτσι επήλθε η ισορροπία μεταξύ της πραγματικής ζωής και όσων γράφουν τα βιβλία, αλλά όχι στις μέρες μας, στον επόμενο αιώνα. 

(ΥΓ - αυτή τη φρεσκαδούρα την άκουσες;) 

Για το δε γαμώτο της υπόθεσης, αυτό: 


26 Απρ 2013

Πώς να χρησιμοποιείς κάτι που δεν καταλαβαίνεις για να προσδώσεις περιεχόμενο στο τίποτα

"(για τον Νίτσε) εκφράσεις όπως 'αξιοπρέπεια του ανθρώπου' ή 'αξιοπρέπεια της εργασίας' ανήκουν στα όμορφα αποπλανητικά λόγια [...] αποτελούν εννοιολογικές παραισθήσεις", σκαταφαντασίαν κυνηγημένος από πάθη και λάθη στο σουπερμάρκετ άδειο καλάθι, μέσα μοναχά το Περί Αξιοπρέπειας του Κονδύλη, "για τον Σοπενάουερ, όποιος εφαρμόζει το υψηλό κριτήριο της αξιοπρέπειας στον άνθρωπο και περιμένει πολλά από αυτόν, μόνο μίσος και περιφρόνηση μπορεί να νιώθει για τον άνθρωπο, οπότε είναι ανίκανος να αισθανθεί συμπόνια, το μόνο πιθανό κίνητρο ηθικότητας", μια περίπλοκη ιστορία με μπογιατζήδες λεωφορεία λεωφοβία, τι να σου λέω τώρα, σκέφτηκα να το βγάλω φωτό εν είδει statement και εν είδη υγιεινής, "(για τον Σοπενάουερ) όποιος πράττει ηθικά αποβλέποντας στην προσωπική του αξιοπρέπεια ενεργεί άμεσα ή έμμεσα εγωιστικά, δηλαδή κατά βάθος δεν θέλει να διακινδυνεύσει την υψηλή του αυτοεκτίμηση", σκέφτόμανε και κάτι πομπώδη, εντός φαφλατισμός, εκτός πομποσύνη, περί του επιληπτικού, επαναλαμβανόμενου ηχου των ντραμς στα αγαπημενα μου τραγουδια, είν' ο ήχος του πείσματος, της επιμονής, της λύσσας, των σφιγμένων δοντιών, που δαγκώνουν τα χείλη μέχρι να ματώσουν στη μάχη για την καταπολέμηση απρόσκλητων ποταπών συναισθημάτων, το αριστερό πόδι στο χάιχατ, το σπαστικό κούνημα του ποδιού, τα κοινα σκασίματα μπότας, ταμπούρων και πιατών, σαν kickboxing, σαν οδομαχία σανπανστρατιάς σανεξαγριωμένων σαναθλίων, σανφυστίκ και σανφρανσίσκο, ερινύων (λάθος ο τόνος;) που διαταρράσσουν την ισορροπία, "ίτσε) διαμαρτύρονται στο όνομα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αυτό όμως, για να το πούμε με πιο απλά λόγια, είναι εκείνη η αγαπητή ματαιοδοξία που αισθάνεται τη μη ίση θέση, τη χαμηλότερη εκτίμηση, ως την πιο σκληρή μοίρα", προβάλλοντας όλα όσα ήθελα και μείνανε στα αζήτητα κόντρα στην αλαζονεια και την περιφρόνηση της εξουσίας της ομορφιάς επί της εξουσιαζόμενης ασχήμιας που τολμά να θέλει να κάνει όσα κάνει η ομορφιά απολαμβάνοντας τον θαυμασμό του κοινού θνητού.

(τα αποσπάσματα εντός εισαγωγικών από το "περί αξιοπρέπειας" του Παναγιώτη Κονδύλη, εκδόσεις Ινδικτος)

 

23 Απρ 2013

Το θέμα με τον ΣΥΡΙΖΑ

Το θέμα (όχι το πρώτο θέμα, λολ) με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ απλό, είναι ζήτημα ποσοτικό και όχι ποιοτικό. Με την πολιτική τακτική που είχε μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ εξάντλησε την εκλογική δυναμική του, δεν μπορεί να πάει πιο πάνω. Χρειάζεται κι άλλα ψηφαλάκια για να κυβερνήσει κι αυτά τα ψηφαλάκια θα έρθουν από δεξιά του και όχι από αριστερά του. Εχοντας μάλιστα κάνει τους δέοντες υπολογισμούς και κρίνοντας από όλη του την πορεία, από το κόμμα του πεντε τοις εκατό μέχρι του σημείου διεκδίκησης της εξουσίας, είναι φανερό πως η εισροή ψηφοφόρων από τα δεξιά του είναι πολύ μεγαλύτερη από τη διαρροή ψηφοφόρων από τα αριστερά του. Κοινώς οι απογοητευμένοι πρώην υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ λιγότεροι απ' αυτούς που ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη έχει πείσει, επιθυμεί να πείσει και ίσως πείσει. Και από τη στιγμή που η κοινωνία δεν ριζοσπαστικοποίειται για να συναντήσει τον ριζοσπαστικό ΣΥΡΙΖΑ, συντηρητικοποιείται στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ για να εκφράσει τη συντηρητική κοινωνία. 
Αυτά. 

(το κείμενο δεν αναφέρεται στους απλούς αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, ανθρώπους που όλη μέρα τρέχουν, είναι στους δρόμους, σε πρωτοβουλίες, κινήσεις κτλ)

ροφλ

ήταν ένα σκυλί του παβλόφ, μια μέρα την είδε λίγο αλλιώς, να φερθεί διαφορετικά, να μην αντιδρά ίδια στα ερεθίσματα, κυρίως σε όσα προκαλούσαν ερεθισμό, κνησμό, πριαπισμό, είχε παλιούς φίλους σκυλιά δρομείς, στις κυνοδρομίες, που προχωρούσαν μπροστά, άλλοι τροχάδην, άλλοι βάδην, το σκυλί του παβλόφ βήμα σημειωτόν, χαμένους τους είχε εδώ και καιρό, τους ξανάβρισκε μισό λεπτό όταν του ρίχνανε γύρο (όχι απ' αυτόν που είναι για φαγητό), φίλους που του λέγανε παλιά τα προβλήματά τους, που τώρα λύνουν τα προβλήματα άλλων σκυλιών, τιμές προσαρμοσμένες στην κρίση, προσφορές για ανέργους σκύλους, ειδικές τιμές, φιλικές σκυλίσιες τιμές , λύση βρήκε να πάψει να αντιδρά μηχανικά, χωρίς να στάζουν τα σάλια κάθε φορά, σαν έπαψε όμως να αντιδρα αναλόγως σε κάθε ερέθισμα μπουρδουκλώθηκε το σκυλί του παβλόφ και μην έχοντας τι άλλο να κάνει είπε δεν βαριεσαι ας πεθάνει 

(είναι απλώς μια ιστορία, οκ;)


20 Απρ 2013

ένα ακόμη ενοχλητικό απόσπασμα, αλλά πήρα μεταγραφή, βλέπεις.

Κάποιος θα έλεγε ότι αυτή είναι η δύναμη της τέχνης: να αφορά τους πάντες και τα πάντα, να επιδέχεται πολλές ερμηνείες, αντικρουόμενες, να γίνεται κτήμα πλουσίων και φτωχών, η τέχνη -άλλωστε- ενώνει, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι. Ας προσπαθήσω να διαφωνήσω. Δεν πρόκειται για κάποια μαγική ιδιότητα της τέχνης, για κάποια δύναμή της. Πρόκειται απλώς για ανθρώπινη ματαιοδοξία. Του αναγνώστη, του ακροατή, του θεατή. Του δέκτη. (Για τη ματαιοδοξία του πομπού, άλλη φορά). Για μένα λέει αυτό το τραγούδι, για μένα γράφει ο ποιητής, τη δική μου αγάπη περιγράφει ο συγγραφέας, τη δική μου οπτική στη ζωή παρουσιάζει στο πανί ο σκηνοθέτης. Ετσι αυταπατώμεθα. 



17 Απρ 2013

they all make a circle with me in the center

Ηταν, αρκετά με τα ψέματα, ήμουν, είπαμε, αρκετά με τα ψέματα, είμαι ένας τύπος που φτιάχνει σενάρια όλη την ώρα στο μυαλό μου. Αφου ξεκαθάρισα την αλήθεια, θα συνεχίσω σε χρόνο παρελθοντικό και στο τρίτο ενικό πρόσωπο γιατί έτσι με αρέσει.
Ο τύπος αυτός, που λες, έκαμνε διαρκώς σενάρια στο μυαλό του με τους ανθρώπους. Ανθρώπους που ήξερε και που δεν ηξερε, που τον ήξεραν και που δεν τον ήξεραν. Καθόταν στα παγκάκια, στα μπαρ, στα καφενεία, περπατούσε ολημερίς στους δρόμους, δεν τον χωρούσε ο τόπος και άπραγος χάζευε τους περαστικούς, μοναχικούς, ζευγαράκια, παρέες και έβγαζε τα συμπεράσματά του, αυθαίρετα, για αυτούς, καταπώς ο ίδιος το είχε ανάγκη. Μιλάμε για καταπληκτικά σενάρια, καλπάζουσας φαντασίας, περιπέτεια, σαπουνόπερα, τσόντα, αρχαία τραγωδία, όλα μαζί σε ένα, μόνο που τον έτρωγε διαρκώς η αγωνία μην είναι τα σενάριά του υπερβολικά και στην πραγματικότητα δεν είν' η ζωή των ηρώων του τρελά συναρπαστική, φαντασμαγορική, αλλά απολύτως βαρετή, βαρετή σαν τη δικιά του. Aπ' την άλλην όμως, κατά κοινή ομολογία, η ζωή ξεπερνά την κάθε φαντασία, και ολοένα πίεζε την φαντασία του στα άκρα, πεπεισμένος πως δεν είν' αρκετή τρελή, αρκετά φανταστική ως φαντασία, ώστε να ξεπερνά σεναριακά την πραγματική ζωή, των άλλων λέμε, όχι τη δική του που ήταν μια ευθεία γραμμή καρδιακού παλμογράφου. Απορροφημένος καθώς ήταν στο παιχνίδι αυτό, στην εσωστρέφειά του, δέσμιος επιθυμιών που εντέλει δεν υπήρχαν, θέλοντας με το στανιό να δημιούργησει και να ζήσει κατάστασεις, πραγματικότητες, σχέσεις, εμπειρίες συναρπαστικές, είχε ξεχάσει να εναρμονίζει το προσωπικό με το συλλογικό, τον τρώγαν τα ψευτόσυγγραφιλίκια, οι αστείοι συναισθηματισμοί, οι ποιητές και τα όμορφα κορίτσια, την ίδια στιγμή που οι εργάτες στο αίτημα για καταβολή δεδουλεύμενων δέχονταν σφαίρες.
(Οι όμορφες οι λέξεις, τα σχόλια, οι αναμεταδόσεις, τα like και οι τζιριτζάντουλες με μάραναν).

(υγ. εντάξει, το Terrible love άκουγα όσο το έγραφα, αλλά επειδή ακούω κι άλλα πράγματα, πέρα από National, πάρε Mushrooms, yard of my head, ταιριάζει)
 

με αφορμή προ τετραώρου

Κοιμόταν, ξυπνούσε, ονειρευόταν λησμονημένους εφιάλτες της πραγματικής ζωής, μα σαν ξυπνούσε δεν τούς θυμόταν πια, και τότε πείσμωνε, ξανακοιμόταν, ακούς εκεί να μην μπορεί να θυμηθεί ούτε τους δικούς του εφιάλτες, να μην μπορεί έστω σαν ψέμα να τους ξαναζήσει, να μην μπορεί καν να τους αφηγηθεί σε κάποιον, να συμβουλευτεί έναν ονειροκρίτη, μιαν χαρτορίχτρα, να τους γράψει σε ευπώλητο βιβλίο, να βγάλει κέρδος απ' αυτούς, και δώστου να ολοένα να κοιμάται, να ξυπνά και τους εφιάλτες να ξεχνά, όλο και πιο συχνά, σαν μικρές προτάσεις, σχέδια διαφυγής πάνω σε σχεδία στον ωκεανό, που του έρχονταν και δεν τις άντεχε να τις κρατήσει, να τις αναπτύξει, μόνο τις έγραφε γρήγορα-γρήγορα, κρυφά στο κινητό, μην τις ξεχάσει, κι ήταν αυτός ο μεγαλύτερός του εφιάλτης, κι ύστερα κοιμόταν και ξυπνούσε πάλι χωρίς τελεία

16 Απρ 2013

(σ)Κατά του διαλόγου

Πολύ περισσότεροι από 29 φιλόλογοι και λοιποί καθηγητάδες, δάσκαλοι, δημοκράτες και κατασκευαστές πλυντηρίων θα διαφωνήσουν, αλλά θα το πω: Είμαι κατά του διαλόγου. Τον θεωρώ υπερεκτιμημένο, ειδικά όταν προσέρχεται η κάθε πλευρά με σκοπό την επιβολή και όχι τη σύνθεση. Συχνά, η σύνθεση είναι απλώς αδύνατη, διότι τι να συζητήσεις και τι να συνθέσεις με κάποιον ο οποίος υπερασπίζεται κάτι παντελώς εξωφρενικό, παράλογο και εμφανώς λάθος; Και σε αυτήν την περίπτωση ο διάλογος είναι παντελώς αχρείαστος, μη σου πω και επιζήμιος. Αλλά εκεί που ξαφνιάζομαι περισσότερο και απορώ, ειδικά στα διάφορα σόσιαλ μίντια, είναι όταν η κάθε πλευρά χρησιμοποιεί τα ίδια και τα ίδια επιχειρήματα, τα επιχειρήματα που έχει χρησιμοποιήσει σε άλλους αντίστοιχους διαλόγους κατά το παρελθόν. Οι ίδιες και οι ίδιες συζητήσεις από τα ίδια και τα ίδια πάνω κάτω πρόσωπα. Με τα ίδια όπλα στη φαρέτρα η κάθε πλευρά. Αυτό εγώ το θεωρώ προσβολή για τον άλλον. Γιατί εάν συζητήσουμε κάτι και μετά από λίγο καιρό το ξανασυζητήσουμε και μου λες τα ίδια με την προηγούμενη φορά, πάει να πει ρε φίλε ότι όταν σου μιλούσα δεν με άκουγες καθόλου, απλώς έλεγες τα δικά σου, γιατί το μόνο που σε νοιάζει είναι είτε να προπαγανδίσεις είτε να δείξεις πόσο γαμάτος είσαι στους ακόλουθούς σου πετώντας πνευματώδη σχόλια, κατατροπώνοντας τον απέναντι. Η επανάληψη της ίδιας και της ίδιας επιχειρηματολογίας μπορεί να είναι και ένδειξη ότι η αντίθετη επιχειρηματολογία πάσχει, δεν πείθει, δεν στέκει, διότι εάν έπειθε η αντίθετη επιχειρηματολογία, για ποιον λόγο να επαναλαμβάνονται απ' όλους τα ίδια και τα ίδια επιχειρήματα; Κι όταν σε ένα διάλογο πάσχουν τα επιχειρήματα, ε, δεν έχουμε υγιή διάλογο, που λενε κι οι φίλοι μου οι φιλόλογοι στο μάθημα έκφραση-έκθεση.
Συζητήσεις προκάτ, ρε φίλε; Μα δεν βαριέσαι; Ειλικρινά δηλαδή.
(Και για να καταλάβεις και την αφορμή, είτε με όμικρον είτε με ωμέγα, ίδια είναι η Βοστόώνιη και οι μπάτσοι πάντα γουρούνια δολοφόνοι).

ΥΓ Εννοείται ότι μπορείς πολύ εύκολα ν' αποδείξεις πόσο άδικο έχω.(κανονικά θα έπρεπε και να κλείσω τα σχόλια για να καταδείξω πόσο κατά του διαλόγου είμαι...)


15 Απρ 2013

Γίνε κάποιος άλλος. Είναι καλύτερα!

Από τη σελίδα δύο του εγχειριδίου του Έντη Απουσία φων Άλλων, βαρώνου της Βαρετίας, "Λύσεις καριέρας, γίνε αστέρας στο να είσαι ο αντ' αυτού κι ο άλλα αντ' άλλων".
"Δέον είναι, εφόσον φιλοδοξείτε να σταδιοδρομήσετε ως κάποιος άλλος (όπου αυτός ο άλλος κάλλιον να είναι κάποιος πολυάσχολος, πολυπλούσιος, πολυμπλόγκερ), να έχετε καλλιεργήσει συγκεκριμένες δεξιότητες και να διαθέτετε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Για την ακρίβεια, όσο λιγότερα χαρακτηριστικά διαθέτετε, όση πιο ισχνή προσωπικότητα, τόσο πιο ψηλά θα φτάσετε. Οφείλει ο μαθητευόμενος άλλος να είναι άχρωμος, άοσμος, άγευστος, άνευ προσωπικών πεποιθήσεων και απόψεων, να μη διακρίνεται σε κανέναν απολύτως τομέα και για κανέναν απολύτως λόγο, να διαθέτει υψηλή προσαρμοστικότητα, μηδενικό αυτοσεβασμό, εύκαμπτη ηθική, ασθενή βούληση, να υπακούει πειθήνια στις οδηγίες, προκειμένου να υποδύεται με τον ιδανικότερο τρόπο τους πελάτες ανά πάσα ώρα και στιγμή τους ζητηθεί, σε κάθε κοινωνική ή άλλη εκδήλωση στην οποία οι πελάτες αδυνατούν ή βαριούνται ή απαξιούν αλλά πρέπει να παρευρεθούν".
Φίλε πλούσιε, τέλος πια στα βαρετά φιλανθρωπικά γκαλά και στα τέια με τις εξηντάρες θείες σου, τώρα μπορείς να νοικιάσεις τον προσωπικό σου άλλον καθικι-όναν και καθ' ομοίωσιν, για να είναι ο αντ' εσού και ο κύριος με τα σου, άμα λάχει
.
Θέλω να κάνω καριέρα ως κάποιος άλλος.
Είμαι γεννημένος για αυτό. 

YΓ Απο κάτω: μεγάλη μπάντα. 
 
 

13 Απρ 2013

Στο κέντρο του μετώπου, κοντά στο ωμέγα

Αναξιόπιστος συνεκτικός δεσμός η καταστροφή, ό,τι χτίζεται πάνω σε αυτήν είναι καταδικασμένο στη μιζέρια, στην κατεδάφιση, στη λησμονιά, άλλωστε οι άνθρωποι έχουν την τάση να την ξεπερνούν -ευτυχώς- και επιθυμώντας εύλογα την ευτυχία να απορρίπτουν οτιδήποτε θυμίζει δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν την επιλέγουμε την καταστροφή, ή αυτούς που μας καταστρέφουν, ούτε κυρίως αυτούς με τους οποίους καταστρεφόμαστε, έρχεται η καταστροφή και μας βρίσκει και ορίζει συνοδοιπόρους στην ήττα, συντροφιά μέχρι να αλλάξει ο καιρός και όλ' αυτά να μοιάζουν με μια κακή ανάμνηση, που μελλοντικά θα μας απασχολεί, τον καθένα ξεχωριστά, χωρίς τους άλλους, ένα λεπτό το μήνα επακριβώς και θα φεύγει με έναν αναστεναγμό κι ένα απλό σήκωμα των ώμων. Γιατί οι άνθρωποι τείνουν να ξεχνούν τους ανθρώπους. 


8 Απρ 2013

Η "οικογενειακή ιστορία" που δεν προβλήθηκε ποτέ

Χάρης, 30 ετών, τεχνικός Η/Υ, νιώθει άβολα ενθυμούμενος αυτήν την ιστορία: "Ημουν άνεργος τότε, νέο παιδί, μόλις έβγαινα στην αγορά εργασίας. Δεν είχε έρθει η κρίση ακόμη. Διάβασα την αγγελία, εταιρία πληροφορικής ζητεί υπάλληλο, δεν είχα τίποτε να χάσω, πήρα τηλέφωνο, μού είπανε να περάσω για τη συνέντευξη". 

Λάκης, 57 ετών, επιχειρηματίας, πιστεύει ότι μια μέρα θα σώσει τη χώρα: "Τον θυμάμαι τον Χάρη. Α, αυτός σας είπε να 'ρθειτε να με βρείτε; Βρε τον μπαγάσα, τι κάνει; Πού βρίσκεται; Ναι, βέβαια, ψαρωμένος είχε έρθει στη συνέντευξη. Αλλά με θράσος, το τσογλάνι. Εμένα με αρέσουν οι άνθρωποι με κότσια, που το λέει η ψυχούλα τους. Εμείς στη Μάνη, τέτοιοι είμαστε. Παντελονάτοι. Πόσα θες; τον ρώτησα, ένα χιλιάρικο ακατέβατο, απάντησε τ' αμούστακο. Θα τα βγάλεις τα λεφτά μικρέ; τον ρώτησα. Αν δεν τα βγάλω, θα μ' απολύσεις, απαντησε. Μου αρεσε ο πιτσιρικάς και τον προσέλαβα.

Σούλα, 40 ετών, σύζυγος Λάκη, χαίρεται που θα βγει στην τηλεόραση: "Ναι, καλέ, τον θυμάμαι τον Χάρη, ένα κουκλί ήταν, τον είχε προσλάβει ο δικός μου ο αχαΐρευτος στο μαγαζί".

Διαφημιστικό διάλειμμα: Από τις στάχτες των πιο υπέρλαμπρων διάττοντων αστέρων του διαδικτύου κάτι καινούργιο γεννιέται, από τις στάχτες των Φρικιών, που ζήσανε γρήγορα, πεθάνε γρήγορα, κάνει δειλά τα πρώτα της βήματα μια καινούργια προσπάθεια για γνήσια τραυματική ενημέρωση, TrollingStone με σήμα τον κάκτο. TrollingStone, τ' αγκάθι στην ιδρωμένη μασχάλη της ενημέρωσης. Κάντε μας Like στο Facebook και Follow στο twitter

Αγγελος, 42 ετών, εισοδηματίας, δηλώνει πως ακόμη την ψάχνει, δεν διευκρινίζει ποια και πού:  "Εκείνη την περίοδο, ήμουν μόνος. Φρικτό πράγμα η μοναξιά, παιδιά. Κάποιος μού είπε για ένα σάιτ γνωριμιών στο ίντερνετ. Τα πάντα όλα, μου είπε. Αγόρια και κορίτσια. Ετσι γνωριστήκαμε". 

Χάρης, 30: "Εντάξει, στην αρχή είχε πλάκα η δουλειά. Μικρή επιχείρηση, περιορισμένες δυνατότητες, περιορισμένες οι απαιτήσεις του Λάκη, του αφεντικού. Περισσότερο κλέβαμε τις ιδέες των άλλων εταιριών και τις πουλούσαμε για δικές μας. Ο Λάκης όλο μεγάλα σχέδια ήταν, κομπίνες και λαμογιές, και ήθελε να έχει κάποιον να τις λέει. Ε, καθόμουν κι εγώ, κι έκανα πως τον άκουγα". 

Λάκης, 57: "Εμένα που βλέπετε προέρχομαι από μεγάλη οικογένεια της Μάνης. Επιχειρηματίες από το σόι του πατέρα μου, πολιτικοί, κοινοτάρχες για την ακρίβεια, από το σόι της μάνας μου. Εγώ είμαι και τα δύο. Εχω εδώ το μαγαζί, μπορεί να μην είναι τίποτε σπουδαίο, αλλά είμαι νοικοκύρης, όλα δουλεύουν στην εντέλεια. Για αυτό σου λέω, κάνε με πρωθυπουργό για μια μέρα και θα σώσω την Ελλάδα, στο υπόσχομαι".

Χάρης, 30: "Ε, όχι και νοικοκύρης ο Λάκης, ο λογοκλόπος, το λαμόγιο, ο μπαταχτσής, που ήταν πνιγμένος στα χρέη και που για να μην τα τα πάρουν όλα οι δανειστές είχε γράψει τα πάντα με το ζόρι στη γυναίκα του, την οποία απ' ό,τι κατάλαβα την έδερνε κιόλας, κι ήταν ωραία γυναίκα η κυρά-Σούλα, όχι του στιλ μου βέβαια, αλλά του μαλάκα του Λάκη, πολλή του έπεφτε". 

Σούλα, 40: "Ναι, το κτήνος, με χτυπούσε πολλές φορές. Αλλά μ' έβαλε με το ζόρι να υπογράψω εκείνο το συμφωνητικό, και δεν μπορούσα να τον αφήσω, να τον παρατήσω τον άχρηστο, που τόλμησε να σηκώσει χέρι πάνω μου. Αλλά πού και πού, όταν τον πιάνανε οι τύψεις του, ήταν καλός μαζί μου, μού  έφερνε πάστες, κοσμήματα, πηγαίναμε σε κάνα κέντρο διασκεδάσεως, πότε στου Γονίδη, πότε στου Σφακιανάκη... Αρχόντισσα μ' είχε, κι ας με χτυπούσε. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γνωρίσω κάναν άλλον. Απο περιέργεια, αλήθεια λέω, μπήκα μια μέρα σ' εκείνο το σάιτ, που να μην έσωνα να έμπαινα ποτέ". 

Χάρης, 30: "Ναι, εγώ έβλεπα τι γινόταν μες στο μαγαζί αλλά και στο σπίτι που ήταν στον από πάνω όροφο. Ολα τα ήξερα, αλλά δεν έλεγα κουβέντα, κοιτούσα τη δουλειά μου και να μη μου πρήζουνε πολύ τα αρχίδια. Μέχρι που μια μέρα ο Λάκης με φώναξε στο γραφείο του".

Διαφημιστικό διάλειμμα: TrollingStone, εξωπραγματική ενημέρωση, απ' άλλο πλανήτη. TrollingStone, δεν είν' τρολιά, δεν είν' ο σουπερμάν, δεν είν' ο σπορτμπίλι, σε τραβάει σαν μαγνήτης. Like, λέμε, στο Facebook και follow στο twitter

Αγγελος, 42: "Ναι, απ' αυτό το σάιτ τη γνώρισα. Πρώτα πιάσαμε την κουβέντα, μετά ήπιαμε έναν καφέ. Μου άρεσε και της άρεσα, νομίζω. Ήμουν εξαρχής ειλικρινής με τη Σούλα. Μου άρεζαν εξίσου και οι άντρες και οι γυναίκες. Νομίζω πως την ερέθιζε αυτό. Καλός άνθρωπος, πληγωμένη ψυχή. Είχε περάσει πολλά στη ζωή της. Μου έλεγε για το γουρούνι τον άντρα της, αυτόν τον βλάκα που ήθελε να γίνει και πολιτικός. Έκλαιγε συχνά στην αγκαλιά μου. Εγώ, για να την παρηγορήσω, της διηγούμουν παλιές μου περιπέτειες, φτιαχνότανε, κάναμε έρωτα. Τα λέγαμε και τηλεφωνικά, και με μηνύματα, και με προσωπικά μηνύματα στο σάιτ. Βίρτσουαλ και όχι μόνο βίρτσουαλ σεξ. Ωραία εποχή". 

Λάκης, 57: "Είχα καταλάβει ότι κάποιο παιχνίδι μού έπαιζε η βρώμα, ακριβώς την περίοδο που ήμουν σε συζητήσεις για να φτιάξω το δικό μου κόμμα. Τα είχα όλα σχεδιάσει στην εντέλεια: Πρώτα δικό μου κόμμα, μετά συνεργασία με τον ΛΑΟΣ, αρχικά μόνο βουλευτής, αργότερα κάποια επιτροπή, κάποιο υφυπουργείο... Και σύντομα υπουργός. Και τώρα το βρωμοθήλυκο ήταν έτοιμη να τα τινάξει όλα στον αέρα. Είχα βάλει δικό μου άνθρωπο να την παρακολουθεί, την είδανε που γλειφότανε με αυτόν το φλώρο, τον γυναικωτό, την πούστρα, έτσι είν' οι άντρες μωρέ; τι του βρήκε του κλασομπανιέρα; Είχα και κάτι ηχογραφήσεις, τα γλυκόλογά τους στο τηλέφωνο, προϊόν υποκλοπής, δεν ακούγονταν καλά, πολύ χρατς χρουτς, κάποιος έπρεπε να τις καθαρίσει από το θόρυβο".

Χάρης, 30: "Όταν με φώναξε στο γραφείο του ο Λάκης, στην αρχή νόμιζα ότι πάλι θα μου τα έπρηζε με τα πολιτικά του σχέδια, ο παλιοφασίστας, η καραδεξιούρα. Οταν μου είπε να κλείσω την πόρτα, κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει. Μου είπε για την κυρά-Σούλα, ότι έχει γκόμενο, ότι του τα φοράει συστηματικά, ότι έχει κάτι ηχογραφήσεις, κάτι συνομιλίες, που θέλανε καθάρισμα. Ξέρεις να το κάνεις ρε; με ρώτησε. Ξέρω, του είπα. Κάτσε στο γραφείο μου, καθάρισέ τες και να τις έχεις τελειώσει μέχρι να γυρίσω, έχω μια δουλειά, είπε κι έφυγε με το μάτι κάπως θολωμένο". 

Αγγελος, 42: "Κοιτάξτε να δείτε, η ιδιωτική μου ζωή είναι δική μου υπόθεση και δεν αφορά κανέναν απολύτως, και κυρίως ανθρώπους σαν αυτόν τον κύριο, ο θεός να τον κάνει, τον Λάκη. Ναι, φυσικά σοκαρίστηκα όταν είδα τις αφίσες. Μέρα μεσημέρι είχε γεμίσει η γειτονιά. Μα πού να ξέρω πώς μπόρεσε και υπέκλεψε το προφίλ μου από το σάιτ γνωριμιών; Ε, ναι, ήταν ιδιωτικό υποτίθεται, κλειδωμένο, ορατό μόνο σε όσους εγώ επέλεγα. Ε, ναι, φυσικά έλεγα ότι μου αρέσουν και οι άνδρες και οι γυναίκες. Ναι, είχα και κάτι φωτογραφίες, λίγο πιπεράτες. Ε, πού να το φανταστώ ότι θα τις έκανε αφίσα και θα γέμιζε τη γειτονιά μου, ότι θα τις κόλλαγε ο τρελάρας έξω από το σπίτι μου; Σιγά κύριος, τη γυναίκα σού πηδήξαμε, δεν πηδήξαμε κι εσένα, που όχι, δεν θα το ήθελα δηλαδή, δεν με αρέσει καθόλου ο Λάκης, καθόλου το στιλ μου. Εννοείται πως πήγα στην Αστυνομία. Ναι, όχι, αυτό που συνέβη μετά δεν το περίμενα". 

Διαφημιστικό διάλειμμα: Για να μην σας τα πολυπρήζω, το TrollingStone είναι μια προϊόν της κοινής κακοτυχίας που έλαχε σε κάποιους ανθρώπους που δεν είχαν τι άλλο να κάνουν για να γεμίζουν ευχάριστα το χρόνο τους. Ενας απ' αυτούς είμαι κι εγώ. Εχουμε ένα facebook (κάντε like) κι ένα twitter (καντε follow). Ευχαριστούμε. 

Λάκης, 57. "Εγώ στο είπα, είμαι από τη Μάνη. Και δεν μασάω από μπάτσους και τα σχετικά. Ναι, με μαζέψανε στο τμήμα, ήρθε κι αυτός ο ντιγκιντάγκας εκεί πέρα, είχε ύφος και καλά 'θα σου δείξω εγώ, τώρα θα δεις τι θα πάθεις', βλέπω τον αστυνόμο Β' εκεί περα, -όπουλος κάτι, πελοποννήσιος κι αυτός, από Αμαλιάδα, κάτι μπατζανάκηδές μας βγήκανε γνωστοι, τι με ταλαιπωρείς κυρ-αστυνόμε, του λέω, εγώ είμαι το πραγματικό θύμα της υπόθεσης εδώ πέρα, μού πήδηξε τη γυναίκα ο λεγάμενος, είσ' ελεύθερος, μου λέει ο αστυνόμος, αδερφός, ξηγήθηκε σπαθί, έκτοτε κάθε Πέμπτη βράδυ πίνουμε τσίπουρα μαζί, πήγα κατευθείαν σπίτι, έριξα ένα μπερντάχι στη Σούλα, της έριξα και κάτι ακόμα, να με συμπαθάτε που τα λέω έτσι χύμα, κατέβηκα κάτω, να δω τι είχε κάνει με τις συνομιλίες ο μικρός, άφαντος, από τότε έχω να τον δω..."
 
 Αγγελος, 42: "Οταν προς μεγάλη μου έκπληξη ο αστυνόμος έδιωξε τον Λάκη χωρίς να του απαγγείλει κατηγορίες, κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μ' επιασε ξαφνικά από τον γιακά και μ' απείλησε πως αν ξανατολμήσω όχι ν' αγγίξω αλλά να ξανακοιτάξω τη γυναίκα του Λάκη, θα μού έστελνε σπίτι την Αντριτρομοκρατική. Και ξέρεις, αυτοί φυτεύουνε στοιχεία άμα δεν σε γουστάρουνε. Από τότε είμαι πολύ προσεχτικός και έχω κλειστεί στον εαυτό μου. Μόνο με τους μοναχούς εδώ στο μοναστήρι ξανοίγομαι λίγο".

Σούλα, 40: "Αυτή η εμπειρία μ' έκανε ακόμη πιο προσεχτική. Συνεχίζω να του τα φοράω του μαλάκα. Ακόμη και με τον ντετέκτιβ που έχει βάλει να με παρακολουθεί. Κυρίως με αυτόν δηλαδή. Ο Χάρης; Σας ξαναλέω, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί εξαφανίστηκε έτσι ξαφνικά. Ήταν πολύ μανάρι πάντως". 

Διαφημιστικό διάλειμμα: TrollingStone. TrollingStone. TrollingStone. Και στο facebook και στο twitter. Like. Follow. TrollingStone

Χάρης, 30: "Ε, ναι, άκουσα τις συνομιλίες, καθάρισα το ηχητικό αρχείο, άκουσα το ξύλο και τις φωνές μετά, από τον απο πάνω όροφο. Δεν άντεξα άλλο. Τα μάζεψα όλα κι έφυγα. Δεν ξαναπάτησα το πόδι μου εκεί μέσα. Και κάτι λεφτά που μου χρωστά ο Λάκης, χάρισμά του τού μαλάκα". 

ΠάνωςΚ, 35: "Οχι, δεν νιώθω υπερήφανος που υποκλέπτω την ιστορία που μου είπε ο Χάρης. Του το είπα κιόλας, Χάρη θα σου την κλέψω την ιστορία. Είχαμε πιει λίγο, δεν ξέρω αν κατάλαβε τι του είπα. Δυστυχώς είναι στη φύση μου να κλέβω τις ιστορίες των άλλων. Βλέπεις η δική μου ζωή είναι τόσο βαρετή. Ασε που ήθελα να διαφημίσω και το TrollingStone". 

Χάρης, 30: "Πάλι μαλακίες λέει ο Πανωκάτος. Ούτε μεθυσμένοι ήμασταν, ούτε είναι ακριβώς έτσι η ιστορία. Και εννοείται πως του είπα ότι δεν πρέπει να την καταγράψει στο παλιομπλόγκ του. Και αν δεν με άρεζε τόσο πολύ το TrollingStone, θα τον είχα τρελάνει στη μήνυση για λογοκλοπή, το χοντρό βλάκα. Εκτός κι αν του την κάνω τη μήνυση, όταν θα πιάσει την καλή από το TrollingStone. Καλή ιδέα..."

5 Απρ 2013

(στο) Απόσπασμα

...να πω κάτι: το πείραμα του πανεπιστημίου του Μπρίστολ μου φαίνεται πολύ βλακώδες και τα 'χω πάρει στην κράνα, γαμώ την τρέλα μου, μάλλον θα φταίει ότι δεν μου χαμογελάνε και πολύ οι τριγύρω μου, ούτε εγώ χαμογελάω και πολύ στους τριγύρω μου, και τι να κάνουμε δηλαδή; να γεμίσουμε την πλάση με χαμογελαστά εμότικονζ; αυτά δεν θα είναι εμότικονζ, θα είναι εμέτικονζ, καταλαβαίνεις, είμαι ένα παιδι που μετράει  τα άστρα σε μια αγέλαστη λουντεμική άνοιξη καθώς συννεφιάζει κάτω από τα κάστρα της ελπίδας, και βαριέμαι να ασχοληθώ περαιτέρω με το χαζοπείραμα που μπορείτε να το διαβάσετε έως το φινάλε στο ΤΙΜΕ...
 
(καίγομαι να διαβάσω περισσότερα, αλλά, ρε πανωκάτε, μ' εχεις μπερδέψει με τις παραπομπές σου και τις γκρίζες διαφημίσεις σου, πές μου, πού σκατά θελεις να πάω τώρα; Μα στο TrollingStone, φυσικά)

Βασικά, όλο αυτό, αφορμή για να ποστάρω ένα από τα πιο υπέροχα βίντεο όλων των εποχών: 

 

1 Απρ 2013

εν κινησει



Κοιταξε την κοπελα.
Ομορφη, σκεφτηκε.
Κοιταξε ψηλα στον ουρανο.
Μπλε, σκεδτηκε.
Δεν κοιτουσε προς τα κατω.
Σκατα. Τα πατησε.
Συνεχισε να περπαταει. Βλαστημωντας (πιο λογοτενικη λεξη, την προτινησε από το "βριζοντας") Μελλοντικο ποστ σκεφτηκε.
Συνεχισε να περπαταει κρατωντας σημειωσεις στο κινητο. Δεν προσεξε το αυτοκινητο, ο οδηγος του οπουιου εγραφε στο τουιτερ "λολ και καφε ρε μαλαες και τι κινηση είναι αυτή, χοντρε προεσξε που πας".
Τουλαχιστον εκεινη την ημερα ο χοντρος γλιτωσε το τεστ των γαλλικων.
Και μειωθηκε η ανεργια στην Ελλαδα.