31 Αυγ 2011

Μικρές Αγγελίες (3)

  • Κατασκευαστική εταιρεία ζητεί πτώματα για χτίσιμο καριέρας.
  • Μεγαλοκοπέλα, κουλτουριάρα, με πλούσια τα ελέη, ζητεί κωφάλαλο φτωχοδιάβολο για πρωτότυπες συζητήσεις γύρω από τη συναρπαστική ζωή της. Προτεραιότητα σε ναιναίκους κασκολάκηδες.
  • Ποδιά κατουρημένη ζητεί φίλημα. Μόνον καθαρές αναπνοές.
  • Πωλούνται μεταχειρισμένες φοιτητικές αναμνήσεις. Ειδικά εκπτωτικά πακέτα: ξύδια - μπάφοι - pro, αμπέχωνο - μούσι - καδρόνι, μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι.
  • Πωλούνται φοβίες σε τιμές ευκαιρίας.
  • Πωλούνται ευκαιρίες χαμένες λόγω φοβίας.
  • Σε είδα στην πορεία για τη Γάζα, στο φεστιβάλ στη Μαλακάσα, προσόντα για μεγάλη μάσα, Μι-Κι-Ο, τουίτερ, χίπστερ, με φιλοδοξία, κοινωνική ευαισθησία κι επόμενο σταθμό την ανεργία.
  • Χάθηκαν πράσινα παπαγαλάκια με μαντικές ικανότητες και καθησυχαστικές παρενέργειες σε ό,τι αφορά την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Ο ευρών να τους στρίψει το λαρύγγι.

30 Αυγ 2011

Μικρές Αγγελίες (2)

  • Αβάδιστα έρχομαι στο χώρο σου, στην προσωπική σου επιχείρηση ή στην οικία σου και σου γαμάω ό,τι έχεις και δεν έχεις. Αυταρχικό, υποταγή, περαίωση, λάδωμα, συμβιβασμός, εκκαθάριση, αυτοκτονία, σας κάνουμε και την κηδεία. Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων, πρώην ΣΔΟΕ.
  • Βαγγέλης, στρουμπουλό αγόρι, με τάσεις μεγαλείου, ωραίο λέγειν, ζητεί δεκανίκι, είτε αριστερό είτε δεξιό. Παλιέ Συνασπισμέ, πού να ’σαι τώρα;
  • Ζητείται τρίτος για φαντασιακό τριολέ με την Άννα Διαμαντοπούλου. Μόνον ενήλικες.
  • Ζητούνται ευήκοα ώτα για μακάριους μοναχικούς ομιλούντες κληρονόμους της βασιλείας των Ουρανών.
  • Μάνατζερ, γραφείο, ειδική συμβουλευτική επιτροπή. Χτίσιμο καριέρας, κάνουμε επώνυμο τον ανώνυμο μπλόγκερ. Εξασφαλισμένη εμφάνιση στη ΓΑΔΑ.
  • Ντετέκτιβ, γραφείο, «Ο καλός ασφαλίτης». Αναλαμβάνουμε εκβιασμούς, εκδουλεύσεις, ξυλοδαρμούς. Πιστοποιημένοι από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
  • Σχολή Πολυτέκνων «Καρπερός». Προετοιμασία για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κλειστά τμήματα, αλλά και ιδιαίτερα μαθήματα κατ’ οίκον, εγγυημένη επιτυχία.

29 Αυγ 2011

Μικρές Αγγελίες (1)

  • Αβάδιστα, ανερυθρίαστα αναλαμβάνουμε εργασίες κατεδάφισης. Πληροφορίες ΠΑΣΟΚ, Ιπποκράτους, 10680 Αθήνα ή στο τηλεφωνικό κέντρο: 210 3665000.
  • Θαυμαστής του Πάσχου ζητεί κατανόηση. Μόνο σοβαρές προτάσεις.
  • Οικειότης, γεννά την περιφρόνηση, σκοτώνει το ενδιαφέρον εις το ιστολογείν και το σοσιαλμυδίζειν.
  • Πιστός της Απλ ακόλουθος τελών εν αμφιβολία επιθυμεί εξορκισμό ή έστω ένα δυνατό ποτό. Στιβ - Στιβ, λαμά σαβαχθανί.
  • Πωλείται το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Τιμή ευκαιρίας. Πληροφορίες εντός.
  • Ταπεινός αυτομεγαλοϊδεάτης σε πολυέξοδο ψυχολογικό αδιέξοδο επιθυμεί σχέση με επηρμένη μαζοχίστρια σε οικονομική κρίση μεγαλείου με απώτερο σκοπό την επανάσταση.
  • Χάθηκαν: ο μπούσουλας, η τσίπα, το νόημα και η μπάλα όταν τσαρουχοπαπουτσωμένοςα, ψηλοζωσθείς μάγκας αναφερόμενος στην λατίνα αοιδό Σακίραν ισχυρίσθη «ε, δεν είναι και καμιά γκόμενα». Ο ευρών αμειφθήσεται.

28 Αυγ 2011

Δεν είσαι το ταίρι μου

Μανιώδης αναγνώστης της αστυνομικής λογοτεχνίας, τελευταία αγοράζω «Τα Νέα Σαββατοκύριακο» όχι μόνο γιατί βρίσκω αστεία ρεπορτάζ–εγχειρίδια (που μάλλον απευθύνονται σε ινδικά χοιρίδια ουχί σε νοήμονες πολίτες, με τίτλους όπως «Πώς να κάνετε δύσκολη τη ζωή ενός κλέφτη», ένας «how to» οδηγός για τη διαμόρφωση του απόλυτα δυσδιαρρήξιμου σπιτικού, προφανώς επειδή την εφημερίδα «Τα Νέα» αγοράζουν μόνο νοικοκυραίοι και ουχί διαρρήκται) αλλά και λόγω της προσφοράς αστυνομικών μυθιστορημάτων. Σημειωτέον και παρότι άσχετο με το θέμα μας και με αφορμή την αποχώρηση του Στιβ Τζομπς απ’ την Απλ και το συνεπακόλουθο οίδημα στους όρχεις απ’ τη διάδοση (τύφλα να ‘χει ο Σαούλ, ο μετονομασθείς Απόστολος και Παύλος, πρώτος και καλύτερος διαφημιστής – προπαγανδιστής της ιστορίας) της Στίβιας επί του Τέντιου Βήματος ομιλίας «How to live your life before you die», οφείλω να καταθέσω την απέχθεια που τρέφω προς κάθε λογής οδηγούς «how to».
Ελεγα λοιπόν προτού ξεχαστώ σε ασυναρτησίες ότι αγόραζα τώρα τελευταία "Τα Νέα" λόγω των αστυνομικών μυθιστορημάτων που προσέφεραν. Αναπόφευκτα, διάβαζα και την εφημερίδα. Είχα σταθεί στο παρελθόν με προηγούμενη βαρυσήμαντη παρέμβασή μου εις τούτο εδώ το φιλόξενο ιστολόγιο που εγώ ο ίδιος ίδρυσα, γιατί κανείς άλλος δεν ήθελε να φιλοξενεί την αποψάρα μου, σε μια στήλη ενός κυρίου Νιάρχου, ο οποίος προσκαλεί σε συζήτηση επί παντός επιστητού δύο φαινομενικά αταίριαστες μεταξύ τους προσωπικότητες της ελληνικής δημόσιας ζωής, φερ’ ειπείν, είμαι σίγουρος, μια μέρα θα καλέσει εμένα και τον συνιστολόγο Σκορδοπούτσογλου.
Είχα επισημάνει λοιπόν στην εν λόγω παρέμβαση τη στρέβλωση του νοήματος της μετριοφροσύνης και ταυτοχρόνως με απορία είχα σταθεί στη χαώδη διαφορά μεταξύ εμού και του αρθρογράφου στην αντίληψη, πρόσληψη και ερμηνεία του ίδιου ακριβώς φαινομένου. Πώς είναι δυνατόν, σκεφτόμουν ο αφελής, ο ένας να το βλέπει άσπρο κι ο άλλος μαύρο;
Το ίδιο ακριβώς και σήμερα. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη συνάντηση των αταίριαστων Πεταλωτη – Κομνηνού, αλλά προσωπικά και πάλι στάθηκα, μπερδεύτηκα κι εντέλει έχασα πάσα ιδέα σε αυτό το σημείο της εισαγωγής του κου Νιάρχου (μέσα στις παρενθέσεις δικές μου επισημάνσεις): Ακούγοντας κάποια στιγμή προσεκτικά ο κ. Πεταλωτής την κ. Κομνηνού να εξιστορεί ένα προσωπικής και κοινωνικής τάξεως θέμα, είπε με συστολή αλλά και αποφασιστικότητα: «Αν πληροφορούνταν το πρόβλημα αυτό ο Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, θα τον ενδιέφερε πολύ περισσότερο από το να πάρουμε την έκτη δόση του δανείου, να λυθεί το πρόβλημα αυτό». (σημ. ΠάνωςΚ: δηλαδή σαν να λέμε ρε Πεταλωτή, τα προβλήματα της κοινωνίας λύνονται «προσωπικά» και όχι συλλογικά; Παλιά, το βαθύ παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ αυτό το έλεγε ρουσφέτι). Το αναφέρουμε όχι ως χαρακτηριστικό της ιδιαίτερης ανθρωπιάς (Σημ. της ποιας; αυτό στο χωριό μου το λέμε γλείψιμο) ενός προσώπου που συμβαίνει να είναι ο πρωθυπουργός, αλλά ως μια πιθανή λύση σε πολλά προβλήματα που μας ταλανίζουν όλους (Σημ. α, ώστε έτσι, συμφωνείς με τον Πεταλωτή δηλαδή; Μπορεί και ο μπαρμπά Μήτσος εδώ πιο πέρα στη γωνία να βρει κάπου τον Πεταλωτή ή τον Παπανδρέου και να τους γνωστοποιήσει το πρόβλημά του ώστε να το λύσουν, ε;). Τη βίωση δηλαδή και τη μεταφορά σε πρακτικό πεδίο ενός minimal στοιχείου που μπορεί να αποδειχτεί σωτήριο (Σημ. εδώ δεν κατάλαβα τίποτα, μάλλον είμαι χαζός) μέσα σε μια ατμόσφαιρα που οι συζητήσεις γίνονται με όρους αποκλειστικά οικονομικούς, διεθνιστικούς, σωτηριολογικούς, δηλαδή απάνθρωπους.

Απ’ το επόμενο Σαββατοκύριακο τα Νέα σταματούν να δίνουν αστυνομικά μυθιστορήματα. Απ’ το επόμενο Σαββατοκύριακο σταματώ να αγοράζω τα Νέα. Ευτυχώς. Γιατί όχι μόνο ο κος Νιάρχος κι εγώ, αλλά ολόκληρη η εφημερίδα κι εγώ είμαστε Αταίριαστοι.

22 Αυγ 2011

Ο Τζίμης ο σουίφερ

Ο Τζίμης ο σουίφερ, πολυμίλης γενικώς, ψηλός, με άσχημη, εκνευριστική φωνή, μ’ ένα ακουστικό μόνιμα στ’ αυτί, ή με χαντσφρί, ενίοτε και με τα δυο μαζί, τρεφόταν με γλυστρίδα, φήμες, παρασκήνια κι αποκαλύψεις. Στον ύπνο μου, άλτης της Εφης, μού διάβαζε τον τηλεφωνικό κατάλογο, τις προεκλογικές ομιλίες του Γιωργάκη και προδημοσιεύσεις σεναρίων του Παπακαλιάτη. Δίλημμα: να του κόψω τη γλώσσα; ή το λαρύγγι; Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ, μέρα μεσημέρι, στεντόρειος αγορευτής στην τηλεφωνική γραμμή, ανυποψίαστο θύμα και θύτης, του ‘χωσα την μπιστόλα στο κρόταφο. «Σκάσε, σκατόφωνε, κακοφωνητή, ωτογρατζουνιστή», του είπα, «Δε θα φιμώσεις μια ανεξάρτητη φωνή», αντιστάθηκε γενναία, «σκουλήκι, θα πεθάνεις», «λογοκρισία, λογοκρ...». Πυροβόλησα. Το αίμα του τινάχτηκε στο χώρο και με τύφλωσε σαν μίσος, ο επιθανάτιος ρόγχος του, κακόφωνος κι αυτός, έτριξε σαν νυχιά στο μαυροπίνακα. Πυροβόλησα ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Πυροβολούσα για να καλύψω τον κακόηχο θάνατό του. Σταμάτησα. Ο Τζίμης ο σουίφερ, μια όμορφη άμορφη μάζα, από τα χείλη του, κολλημένα στο ακουστικό, βγήκε η τελευταία του πνοή, κι η σιγή επιτέλους ήταν νεκρική.

21 Αυγ 2011

O ανεμιστήρας

Ανεμιστήρας, ευρώ δεκαεννέα, όρθιος στο ένα του πόδι, τιμωρία στη γωνία, στατικότητα εν κινήσει, καταστολέας υπαρξιακής αγωνίας, παραισθησιογόνος ανακυκλωτής αναμνήσεων, ανακατευτής βιβλιοσελίδων, συνάμα ανακουφιστής οιδήματος και ανεμισπροκλητήρας ψύξεως στους όρχεις, γαργαλιστής λεπτομερειακός νωχελικών σωμάτων αοράτων στη θερινή ραστώνη μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι, φουρφουριστής των εξελίξεων και κακωνεωνασπίς, ονειροφέρτης και ονειροδιώχτης, αναχείρας θαυμαστής ζωντοχήρας φραπεφέρων μαλμπουριστής, καπνοδαχτυλιδιών διασκορπιστής, μακάριος ακαρεοαφυπνιστής, αφέτης αερομυγοδρομιών και αεροπώλης τζαναμπέτης, κλέφτης ποτηριών απ’ τα καφέ του Λιστόν και ακούσιος ροχαλητοακουστής, μουσική νταμπ, φωτογραφία ινσταγκράμ, αυτός το καλοκαίρι μου και το ντόλμπι σαράουντ του σατανά. Όχι ντόλμπι, όχι σαράουντ, σε σινεμά και μουλτιπλέξ. Γιατί στα αυτιά ακόμη σφυρίζει του Βόλντερμορτ το φίδι.

19 Αυγ 2011

Αναζητώντας τον απλό έλληνα πολίτη

Η πασόκειος συνταγή είναι απλή: πείθεις τους πάντες ότι φταίνε (και όχι φταίμε, διότι εμείς ως κυβέρνηση δεν ευθυνόμεθα σε τίποτε) όλοι αφενός, αφετέρου ότι περισσότερο φταίνε οι άλλοι, πάντα κάποιοι άλλοι, που ζουν εις βάρος του απλού έλληνα πολίτη: φταίει ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος, φταίει ο βυσματίας συμβασιούχος των ΟΤΑ με την οκτάμηνη σούπερ-ντούπερ εξασφάλιση, φταίει ο βολεψάκιας με τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις αγρότης, φταίνε όλοι οι δημοσιογράφοι που είναι όλοι αλήτες και ρουφιάνοι, φταίνε οι ταξιτζήδες που είναι όλοι εκμεταλλευτές και λαμόγια και σκιτζήδες, φταίει ο περιπτεράς/ψιλικατζής επειδή δεν έκοψε απόδειξη για το κρουασάν και θησαυρίζει έτσι, φταίει ο νταλικέρης, φταίει ο φαρμακοποιός, φταίνε οι ελεύθεροι επαγγελματίες που όλοι φοροδιαφεύγουν και για αυτό θεσπίζεις για όλους έκτακτη εισφορά, φταίει ο ταβερνιάρης και το γυράδικο και τους βάζεις το 23% στο κεφάλι, φταίει ο μισθωτός υπάλληλος που τολμάει να παίρνει αποζημίωση όταν απολύεται και για αυτό θεσπίζεις τρόπους ώστε να είναι ευκολότερο να απολύεται με μικρότερη αποζημίωση, φταίει αυτός που τολμά να θέλει να έχει μόνο μία εργασία και να πληρώνεται αξιοπρεπώς για αυτήν και εφευρίσκεις εργασιακές ομηρίες όπως το θεσμό της εκ περιτροπής εργασίας, φταίνε όλοι αυτοί και ζουν εις βάρος του απλού έλληνα πολίτη, φταίει ακόμη κι ο καπνιστής που επιμένει στην βλαβερή, σιχαμερή, ντεμοντέ, εξ Ανατολών (άλλωστε ανήκουμε στη Δύση) προερχόμενη συνήθειά του με κίνδυνο να πάθει κάναν καρκίνο επιβαρύνοντας τον απλό έλληνα φορολογούμενο με τα νοσήλια και τις θεραπείες του.
Κι αναρωτιέμαι: Τι σκατά δουλειά κάνει αυτός ο απλός έλληνας πολίτης; Διότι προφανώς η πασοκάρα μας ζει και αναπνέει μόνο προς όφελος του απλού έλληνα πολίτη απαλλάσσοντάς τον απ' τα βάρη που οι άλλοι, οι κακοί πολίτες, του φορτώνουν. Χμ... Ποιον βοήθησε οικονομικά η κυβέρνηση; Τις τράπεζες; Άρα οι τράπεζες είναι ο απλός έλληνας πολίτης.
Αλληλεγγύη στο δίκαιο αγώνα των τραπεζών.
Καμία τράπεζα όμηρος στα χέρια των προνομιούχων πολιτών.

17 Αυγ 2011

Το θαύμα του ΟΣΕ

Έχει ποδόσφαιρο αλλά για πρώτη φορά μετά από καιρό οι δυο παίκτες έχουν πάει για ύπνο, οπότε λέω να περάσω απ εδώ μια βόλτα.
Αφορμή για να περάσω κι απ εδώ ήταν αυτό εδώ το ωραίο κείμενο.
Η είδηση αφορά το πραγματικά τεράστιο θαύμα του ΟΣΕ.
Εκεί όπου ο ΟΣΕ είχε 1,2 δίς χασούρα κάθε μήνα και ενώ επίσης έχανε 11 δις πριν δυο χρόνια, τώρα κατάφερε και έχει 3 εκατομμύρια ευρώ πλεόνασμα. Άσε για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ δε το συζητώ. Έχανε 20 μύρια στην αρχή του χρόνου και τώρα χάνει μόλις 1,7.

Να προλάβω όλους αυτούς που θα πουν ότι υποστηρίζω μια κατάσταση που μας βάζει μέσα χρόνια. Όχι δε λέω αυτό. Θα καταλάβετε.

Πρώτα από όλα πάντα αναρωτιόμουν γιατί δε μπορεί το κράτος να κάνει καλή διαχείριση και να σώσει μια εταιρία του. Αντ αυτού έπρεπε να την πουλήσουν σε ένα ιδιώτη. Κάθε φορά αυτό που άκουγα σαν απάντηση ήταν ότι ο ιδιώτης θα κάνει απολύσεις και θα τη σώσει, γιατί οι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε που παίρνουν πολλά λεφτά.
Μάλιστα.
Ας υποθέσουμε επομένως ότι αυτή τη φορά δεν ήταν οι απολύσεις αλλά οι μετατάξεις που μαζί με τις μειώσεις μισθών άλλαξαν τα δεδομένα.
Ας αναφερθούμε λοιπόν στις μετατάξεις. Αρχικά διαβάστε και αυτό και στη συνέχεια ελάτε ξανά για να σας πω για τρεις περιπτώσεις.
Η πρώτη περίπτωση αφορά υπάλληλο του ΟΣΕ με κανά δυο χρόνια ακόμα να βγει στη σύνταξη. Πήρε μετάταξη για Νοσοκομείο όπου τον έκαναν κηπουρό.
Έτσι.
Απλώς όταν πήγε και είπε τι θα κάνω εγώ εδώ ρε παιδιά, του είπαν ότι θα γίνει κηπουρός. Του δώσαν και ένα χορτοκοπτικό και του είπαν πάνε να κόψεις τώρα χόρτα. Ο άνθρωπος όμως, μεγάλος και στην ηλικία, έβγαλε πέτρα στα νεφρά. Όχι ρε παιδί μου απαραίτητα από αυτό, δε λέω αυτό. Μάλλον την είχε. Έκανε επέμβαση και στη συνέχεια δε μπορούσε να δουλέψει το χορτοκοπτικό. Αφού διαμαρτυρήθηκε του είπαν να γίνει τραυματιοφορέας. Δε μπορούσε όμως να σπρώξει τα φορεία. Οπότε του είπαν να κάτσει σε μια γωνία και να μην κάνει τίποτα.
Άχρηστος ενώ στον ΟΣΕ είχε μια ειδίκευση που με διαφορετικά κριτήρια θα μπορούσε να ήταν αποδοτικότερος.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά υπάλληλο του ΟΣΕ με πολλές κακές αναφορές από τους εκάστοτε σταθμάρχες του. Υπήρξε αναφορά για παρουσία του σε τσιπουράδικο αντί στη δουλειά του. Έχει τύχει να στείλει τραίνο αλλού για αλλού. Ο άνθρωπος αυτός είναι ακόμα στον ΟΣΕ και σας έχει όλους γραμμένους στα αρχίδια του. Σε λίγο θα πάρει και σύνταξη.

Η τρίτη περίπτωση αφορά υπάλληλο του ΟΣΕ καμιά 25αριά χρόνια. Του ήρθε μετάταξη για άλλη δημόσια υπηρεσία. Εποχική. Του είπαν ότι είναι πολύ πιθανό, με το που τελειώσει η σεζόν να μπει σε εφεδρεία. Και μετά τον μπούλο. Μετατάχθηκε και στη θέση του τώρα αναζητούν άλλον. Με λιγότερες αποδοχές, ναι, αλλά χωρίς την εμπειρία των 25 ετών. Θα τον εκπαιδεύσουν τώρα. Μπορεί να είναι και με σύμβαση ορισμένου χρόνου. Σε πόστο συγκεκριμένο και σημαντικό.

Συμπέρασμα: Οι μετατάξεις έγιναν πρόχειρα. Και αν ο ΟΣΕ είναι ο οδηγός, όπως είχε ξαναγράψει ο Σκορδοπούτσογλου εδώ, οι μετατάξεις θα γίνουν ρουσφετολογικά.

Πλέον λείπει προσωπικό και οι βάρδιες δε βγαίνουν.
Να σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Οι επιβάτες του προαστιακού, στη γραμμή Λάρισα-Θεσσαλονίκη, δε κόβουν εισιτήρια. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι ελεγκτές. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι πιθανότητες να τους βρουν χωρίς εισιτήριο να είναι λίγες και επομένως, αν είναι τακτικοί επιβάτες, ακόμα και αν τους βρουν να παρανομούν, το πρόστιμο είναι τέτοιο που πάλι είναι κερδισμένοι. Γι αυτό και οι υπεύθυνοι θέλουν να δώσουν τον έλεγχο σε εταιρία...σεκιούριτι. Επίσης αυτός είναι και ο λόγος που δίνουν τις προσφορές στα εισιτήρια.
Άντε, ακόμα και μετά απ όλα αυτά ας πιστέψουμε ότι κατάφεραν και έκοψαν τόσα χρήματα. Ότι όλα αυτά τα χρήματα ήταν πεταμένα απ εδώ κι απο εκεί. (που πιστεύω ότι υπάρχουν αλλά όχι σε αυτό το βαθμό).
Να σας πω την ιστορία του σιδηροδρομικού σταθμού της Κατερίνης.
Στο σταθμό ήταν όλα ειδυλλιακά. Μάλιστα είχαν στείλει άτομα στην Αθήνα να ειδικευθούν σε νέες τεχνολογίες σχετικά με τα κλειδιά. Ειδικεύθηκαν. Λίγο μετά είπαν να τον ανακαινίσουν.
Ε, και το έκαναν. Κάπως έτσι όμως.
Το έργο έχει τελειώσει εδώ και δυο χρόνια αλλά δεν έχει χρησιμοποιηθεί. Μάλιστα είχε προκαλέσει την αντίδραση ακόμα και των ΠΑΣΟΚων βουλευτών.
Πριν λίγες μέρες, αν δε κάνω τραγικό λάθος, έγιναν και εγκαίνια.
Μόνο που...δε λειτουργεί.
Οι υπάλληλοι που είχαν μάθει τις νέες τεχνολογίες στα κλειδιά βρίσκονται κανά 2 χιλιόμετρα πριν και μετά το σταθμό για να στέλνουν τα τρένα στην παρακαμπτήριο γραμμή που έχει στηθεί για να γίνει το έργο.
Αλλάζουν τα κλειδιά με ειδικά διαμορφωμένο βιδολόγο.
Πάνε οι νέες τεχνολογίες.
Και τους βιδολόγους ο ΟΣΕ τους αγόρασε.
Και όχι για όλους.
Βρίσκονται σε ISOBOX που πρόσφατα απέκτησε κλιματισμό (η ζέστη είναι αφόρητη) χωρίς πόσιμο ή έστω τρεχούμενο νερό, χωρίς τουαλέτα.
Οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι από νωρίς είχαν διαπιστωθεί λάθη στην κατασκευή του σταθμού.
Οι εργαζόμενοι ειδοποίησαν τη κεντρική διοίκηση. Αυτοί το Υπουργείο. Το Υπουργείο στα αρχίδια του και μάλιστα πήρε και το μέρος του εργολάβου.
Χρειάζονται πολλά χρήματα για να διορθωθούν τα λάθη.
Αλλά είπαμε, λεφτά υπάρχουν.
Ας υποθέσουμε τέλος πάντων ότι ακόμα και έτσι ο ΟΣΕ επιτέλους έχει πλεόνασμα.
Γιατί λοιπόν από τη στιγμή που πρώτη φορά στην ιστορία του έχει πλεόνασμα θα πρέπει (αντι να κρατήσουμε τη συνταγή και να την προωθήσουμε και αλλού) αυτό να σημαίνει ότι είναι καλή φάση για να τον πουλήσουμε όπως είπε ο τυπάς αυτός στο ρεπορτάζ που διαβάσατε στην αρχή και όχι η απαρχή για πρωτογενή πλεονάσματα που θέλει ο ΓΑΠ;
Μήπως επειδή το όλο θέμα είναι ένα λογιστικό κόλπο για να δείξουμε ότι να ρε μαλάκες κάνουμε δουλειά. Και αν είναι έτσι για δε το καναν τόσο καιρό.
Αναρωτιέμαι ο αδαής...

ΥΓ Την άλλη φορά ίσως να πούμε για τον σταθμό του Λιτοχώρου. Ναι είναι καινούργιος, γαμάτος, είναι φτιαγμένος εδώ και καμιά 10αριά χρόνια αλλά...ποτέ δε λειτούργησε!
Yeah!

5 Αυγ 2011

ο κ. Ουλτραμέρ

Καμιά φορά ένας συγγραφέας γράφει και δε ξέρει πως θα έρθουν τα πράγματα. Εκτός κι αν ξέρει, οπότε μάλλον την Ευγενία Φακίνου θα πρέπει να την κλείσουν σε κάποιο φασίλιτι και να τη μελετά ο Μόλντερ για πολλές μέρες.
Μιλώ για το παραμύθι της προαναφερθήσας "ο κ. Ουλτραμέρ". Το έγραψε περί το 1979-80 και ανήκει στη σειρά Ντενεκεδούπολη. Μου το είχαν πάρει οι γονείς μου και τώρα που ο Θωρ βρέθηκε στην Κρήτη το ξανάπιασε η αδερφή μου για να του το διαβάσει.
Ναι το ξέρω αναγνώστη μου και εγώ συγκινήθηκα.
Το λοιπόν, η ιστορία πάει κάπως έτσι:
(σκέφτηκα στην αρχή να γράψω όλο το παραμύθι αλλά μετά το μετάνοιωσα. Πρώτα απ όλα βαρέθηκα κ δεύτερον να μη φάμε το ψωμί της κ. Φακίνου)
Στη Ντενεκεδούπολη έπεσε χαλάζι και χάλασε τα σπαρτά. Έμμειναν χωρίς φαί και αναγκάστηκαν να ζητήσουν δανεικά από τα φυσερά, τα οποία ήταν ζάμπλουτα. Τα ονόματα τους τρομερά, Εμερώδ, Μαρόν, Βερμιγιόν και Ουλτραμέρ.
Μετά από σύσκεψη αποφασίστηκε, προσέξτε, να πάνε να συναντήσουν τα φυσερά, αντιγράφω:
"Ο Βουτυρένιος γιατί ήξερε το δρόμο και τα περίεργα ονόματα των φυσερών και ο Μελένιος γιατί ήξερε να μιλά όμορφα..."
Ο Βουτυρένιος μιλά μάλιστα σχεδόν με θαυμασμό για τα φυσερά. Δε ξέρω για εσέ αναγνώστη μου αλλά εμένα και αυτός που ξέρει το δρόμο και αυτός που ξέρει να μιλά όμορφα ξέρω ποιοί είναι.
Τέλος πάντων πηγαίνουν να βρουν τα φυσερά αλλά στα πρώτα τρια τρώνε πόρτα. Καταλήγουν στον κ. Ουλτραμέρ.
Ο χρώματος μπλέ κ. Ουλτραμέρ του λέει ότι θα τους βοηθήσει. Θα τους δώσει λέει όση βοήθεια χρειάζονται. Η "βοήθεια" είναι τρια σακιά αλεύρι αλλά αυτός ζητάει πίσω την επόμενη χρονιά δέκα.
Ο Βουτυρένιος μιλά για θρίαμβο

-Καταπληκτική επιτυχία, λέει ο Βουτυρένιος. Τα καταφέραμε!
- Τι καταφέραμε, βρε Βουτυρένιε;λέει θυμωμένος ο Μελένιος. Αυτός δε δίνει δανεικά. Αυτός μας κλέβει. Μας βρήκε στην ανάγκη...
- Εγώ λέω ότι τα καταφέραμε, επιμένει ο Βουτυρένιος και τρέχω να το πω στους άλλους...

Δε ξέρω για εσένα αναγνώστη μου αλλά και αυτό κάτι μου θυμίζει.
Στο τέλος τη..."βοήθεια" δε την δέχονται γιατί ο πολύς κ. Ουλτραμέρ χτύπησε τον Γαλατένιο παρουσία του Μελένιου. Ο τελευταίος προβληματίζεται για το τι στάση θα πρέπει να κρατήσει στο δικαστήριο (γιατί ο βοσκός Γαλατένιος εκεί έστειλε το θέμα). Ο Μελένιος θέλει να υποστηρίξει το φίλο του αλλά ο κ. Ουλτραμέρ λέει ότι αν ο μάρτυρας του περιστατικού πει την αλήθεια δε θα "βοηθήσει" την Ντενεκεδούπολη. Τελικά ο ηρωικός Μελένιος λέει την αλήθεια και η βοήθεια έρχεται από τους γείτονες της Ντενεκεδούπολης τις σκούπες, τα μπουκάλια κλπ. Η βοήθεια αυτή είναι ανιδιοτελής και γνήσια.

Λοιπόν. Έχετε δυο επιλογές.
α) Να πάρετε το παραμύθι και να το διαβάσετε στα παιδιά σας.
β) Να πείτε ότι η κ. Φακίνου είναι μελλοντολόγος. Να τη βρείτε και να τη ρωτήσετε έξι αριθμούς.
Ή πέντε και ένα τζόκερ. Ότι θέλετε.