28 Ιαν 2008

Ο υπαρκτός συγγραφέας

Με την πάροδο των χρόνων, όσο μεγαλώνουμε και «ωριμάζουμε», δυστυχώς αφήνουμε πίσω μας κάποιες παλιές αγαπημένες συνήθειες. Μια τέτοια είναι τα μεταξύ μας μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα με σκοπό να λύσουμε κάποια απορία που μας γεννιόταν. Για παράδειγμα, έπαιρνα τον Διάσελο τρεις το πρωί, τον ρώταγα «καλά ρε μαλάκα, κοιμάσαι;» και πριν προλάβει να απαντήσει ή να με βρίσει τον ρώταγα «ποιος ήταν ρε συ ο πρώτος μαύρος ηθοποιός που πήρε Οσκαρ;». «Ο Σίντνεϊ Πουατιέ» μου έλεγε «γιατί ρωτ…» -δεν προλάβαινε να ολοκληρώσει, του το είχα ήδη κλείσει, μην τον ενοχλήσω παραπέρα τον άνθρωπο…

Συνεπώς δεν μου είχε φανεί καθόλου περίεργο εκείνη τη νύχτα, μαύρα μεσάνυχτα, που χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσα μιαν αγαπημένη γυναικεία φωνή να με ρωτάει «αν υπάρχει ένας συγγραφέας που λέγεται Κορτάσαρ». Αυτό που μου φάνηκε αδιανόητο ήταν ότι η ερώτηση προερχόταν από ένα τρίτο άτομο, ο οποίος επέμενε ότι δεν υπάρχει τέτοιος συγγραφέας. Επρόκειτο μάλιστα για έναν τότε φέρελπι μεταφραστή (σήμερα έχει εξελιχθεί σε πολύ καλό μεταφραστή), ιδιαίτερα ενημερωμένο γύρω από την παγκόσμια λογοτεχνία.

Εδώ που τα λέμε, κι εγώ τυχαία τον ήξερα τον Κορτάσαρ, επειδή είχα το κόλλημα να αγοράζω φτηνιάρικα βιβλία από τα στοκάδικα. Ετσι είχα βρει τον «Κυνηγό» του (εκδόσεις Απόπειρα), ένα βιβλίο για τον κόσμο της τζαζ, και συγκεκριμένα τον Τσάρλι Πάρκερ.

Εντάξει, επειδή με τον μαγικό ρεαλισμό δεν τα πάω καλά, καμία σημασία δεν έδωσα έκτοτε στον Κορτάσαρ. Μέχρι που βρέθηκα μπροστά στο «Κουτσό» (Σύγχρονη Κλασική Βιβλιοθήκη - Εξάντας). Διάβασα στις πρώτες του σελίδες περί τίνος πρόκειται και μου γυρίσανε τα μυαλά…


«… τα βιβλία που διαβάσαμε μόνο μία φορά ή έστω που δεν νιώθουμε την ανάγκη να ξαναδιαβάσουμε είναι σαν να μην τα διαβάσαμε ποτέ ή δεν άξιζε τον κόπο να τα διαβάσουμε».


«Το βιβλίο αυτό είναι με τον τρόπο του πολλά βιβλία, κυρίως όμως δύο. Το πρώτο διαβάζεται όπως όλα τα βιβλία και καταλήγει στο κεφάλαιο 56, με τρία διακοσμητικά αστεράκια που ισοδυναμούν με τη λέξη Τέλος. Ο αναγνώστης επομένως μπορεί να παραλείψει χωρίς τύψεις αυτά που ακολουθούν. Το δεύτερο διαβάζεται αρχίζοντας από το κεφάλαιο 73 και ακολουθεί τη σειρά που σημειώνεται στο τέλος κάθε κεφαλαίου: 73, 1, 2, 116, 3, 84, 4, 71, 5, 81…» και ούτω καθεξής.

Τα κόλπα του Κορτάσαρ δεν σταματάνε εδώ: σε κάποιο κεφάλαιο παίζει με τις μονές και τις ζυγές αράδες: Μια ιστορία λένε οι ζυγές, μια άλλη οι μονές, και μιαν τρίτη ο συνδυασμός τους.

Η αποκορύφωση είναι ίσως το κεφάλαιο 68, μια ερωτική σκηνή, γραμμένη σε μια γλώσσα επινοημένη από τον Κορτάσαρ, τα γλίγλικα (φαντάζομαι πως το κεφάλαιο αυτό ήταν ο εφιάλτης του μεταφραστή): «Μόλις της μυρμοίλιζε το σγρόμπλι, ένιωθε την κλιμαθρίδα της να σφλύζει και έπεφταν σε υδροπλήξεις, σε άγρια ξεχαρβαλώματα, σε απελπιστικές διελθυστήσεις» -σταματώ γιατί ερεθίστηκα (δεν άντεχα να μην τη πω τη μαλακία μου…).

14 σχόλια:

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Με τα παιχνίδια του Χούλιο Κορτάσαρ, σίγουρα αυτο το βιβλίο θα είναι ο εφιάλτης του σελιδοποιητή, να κάτσει τη σελίδα ακριβώς όπως και το ισπανικό πρωτότυπο. Που όμως, ως διαφορετική γλώσσα, έχει διαφορετική πυκνότητα κειμένου.

Για το γκαβλοκεφάλαιο, αν έχεις δει τους Εντιμόατατους Φίλους μου (Amici miei) θα ξές ότι αυτά τα κεφάλαια είναι η χαρά του μεταφραστή. Κατάλαβες ή να γουρδώσω το περπούτσι, παρακάμπτοντας τη δεξιά παρισταμένη της σουπερλαγίας;

ΠανωςΚ είπε...

Αυτή τη στιγμή όχι, σκυλάκο μ'.
Αυριο όμως θα τα πιάνω όλα!

παράλληλος είπε...

Πόσο νυχτωμένοι είστε?
Εδώ βρε, κοιμήθηκε ο Ηγέτης κι εσείς λογοπαιγνιάζετε με Κορτάσαρες?
Ντροπής!

Παράλληλος (ο επανακάμψας)

ΠανωςΚ είπε...

Αστα Παράλληλε, όλο το μεσημέρι πίνω κρασί (και τρώω γιαουρτλού) για να σβήσω τον πόνο μου...

Μετεωρίτης είπε...

ΕΠΕΣΤΡΕΨΕΣ
και σε πήρα ΜΟΛΙΣ χαμπάρι!!!!
Πολλές καλησπέρες
και αύριο με τον πρωινό καφέ
θα έρθω για επίσκεψη
γιατί έχασα επεισόδια!

Έπαθα κι εγώ
ένα μικρό overdose
αλλά μου πέρασε...

Τα λέμε!!

παράλληλος είπε...

Απομένει να βρεθεί ο Διάσελος!...

ΠανωςΚ είπε...

Μετέω, επέστρεψα; Το πρόβλημα είναι ότι δεν κατάφερα να φύγω ποτέ. e-τζάνκης κατήντησα. Μετά την Εημι όμως, θα έρθει κι η σειρά μου, πού θα πάει...

Παράλληλε, ο Διάσελος (αν υπάρχει, γιατί μπορεί και να μην υπάρχει) ζει. Κι αφησε ενα λιτό μηνυμα για τον Κέηβ. Του θίξαμε τα ιερά και τα όσια βλέπεις...

παράλληλος είπε...

Ο ΔΙΑΣΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ!

ΠανωςΚ είπε...

Σωστά, παράλληλε, μόνο που εγώ είμαι υλιστής, ως γνωστόν...

παράλληλος είπε...

Ο ΔΙΑΣΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ (μας)!

demetrat είπε...

Απαπαπαπα ,έτσι όντως έγινε η μετάφραση!!!!!!!
εγώ τότε μέχρι τις ιστορίες των κρονόπιο και των φάμα θα φάω.
δ

ΠανωςΚ είπε...

Σεις demetrat, όπως κι ο Σκύλος, αυτόν τον Χορτάσαρ, τον έχετε τίποτα;
Διότι, βλέπω πως μιλείτε την ίδια γλώσσα.

demetrat είπε...

Άσε πανωμουυυ.
Με το σκύλο έχουμε ενα μεγάλο κοινό παρελθόν.
:))
δ

demetrat είπε...

ΆΑΑΑ ο Χούλιος!.
Συμπέθερος.
δ