Με τον συμπλογκερίτη -και εξαφανισμένο αυτήν την περίοδο κάπου στο σουηδοβοργιανό υπερδιάστημα- Νικολάκη Διάσελο κατά καιρούς επιδιδόμασταν σε ανάλογες "εξευτελιστικές" χορογραφίες. Είναι πράγματι πολύ απελευθερωτικό το συναίσθημα. Ως απάντηση λοιπόν στις ικεσίες του Φράνκι Βάλι και του Πιλόσκι: Mahogany, Neo-Plastic Boogie-Woogie.
2 σχόλια:
Έχεις δει τα 98 κιλά μου να χορεύουν; Δεν στο εύχομαι. Επίσης δεν σου εύχομαι να βρεθείς απέναντι τους στο γύρισμα κάποιας φιγούρας (sic)!
Γαμώ το βιντεάκι.
Vaal, ποτέ μη λες ποτέ. Ισως μιαν ωραία μέρα να βρεθούν σε καμιά πίστα τα 98 σου απέναντι στα 110 δικά μου.
Ή μπορεί και να έχει ήδη συμβεί, πού ξέρεις;
Κι εμένα με αρεσε πολύ το βίντεο. Με αρέσει να βλέπω ανθρώπους να ξεδίνουν όλοι μαζί, χωρίς αναστολές και άγχη μην τυχόν και φανούν γελοίοι. Αν και συνήθως περιορίζομαι στο να κοιταω. Μέχρι το νιοστό ποτό να με κάνει να ξεπεράσω τις αναστολές μου. Αλλά, ξέχασα, πλέον δεν πίνω. Καταραμένο ΓΟΠ!
Δημοσίευση σχολίου