Παράπλευρο

Οχι, δεν έχει να κάνει η ανάρτηση αυτή μόνο με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Αλλά, ναι, έχει να κάνει και με αυτά, για μια πτυχή τους που αυτή τη στιγμή έχει ελάχιστη σημασία (αυτό που τώρα έχει σημασία -για μένα- είναι η πορεία σήμερα στις 12, στην Καμάρα, και αύριο η πανεργατική απεργία)

"Δεν υπάρχει ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας δεν θα τολμούσε να εκστομίσει μια ειλικρινή γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρώνομαι αρκετά ώστε να κρατάω την άποψή μου έξω απ' την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την πραγματική άποψή του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο. Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να διαβάλλει, να κολακεύει γονυπετής τον Μαμμωνά... Είμαστε υποτελείς. Οργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε μαριονέτες -αυτοί κινουν τα νήματα κι εμείς ακολουθούμε το ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωή μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες".

Απ' την ομλία του αρχισυντάκτη των NY Times Τζον Σουίντον, στην αποχαιρετιστήρια προς τιμήν του δεξίωση, όταν επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί, κάπου στα 1870.