Νηνεμία Ελευθερία μου

Επειδή βλέπω μετά την ένταση των γεγονότων των προηγούμενων ημερών έχει επέλθει μια γενικότερη χαλάρωση και έλλειψη οίστρου, είπα να σας χαρίσω και σας το ανεκδοτάκι που μου έστειλε φίλος στο mail. Στον οποίο φίλο να σημειώσω δε ότι πολλάκις έχω επισημάνει ότι δεν θέλω άκριτα χάιντε χάιντε (!) να μου στέλνει ό,τι παπαριά λαμβάνει αλλά, τουλάχιστον, να κάνει ένα υποτυπώδες φιλτράρισμα. Τώρα, εάν με έχει ακούσει δεν ξέρω, αλλά έστω αν έγινε, αρχίζω να ανησυχώ για το επίπεδο των υπολοίπων "χαριτωμένων" που κυκλοφορούν. Σας το παραθέτω, είναι και "επίκαιρο" όπως γράφει και το θέμα του:

Επί δικτατορίας είναι κάποιος νυχτιάτικα έξω από ένα σπίτι και φωνάζει:
-Μωρήηηηηη...... μωρήηηηηηηη...
Περιμένει λίγο, δεν του απαντάει κανείς οπότε συνεχίζει:
-Μωρήηηηηηηηηη..... μωρήηηηηηηηηηη...
Κάποιος περαστικός πλησιάζει από περιέργεια και ρωτάει:
-Με συγχωρείτε, αλλά ποιόν φωνάζετε;
-Τη γυναίκα μου να με ανοίξει επειδή ξέχασα τα κλειδιά.
-Δεν θέλω να σας κάνω παρατήρηση, αλλά το βρίσκετε πρέπον να φωνάζετε μωρή τη γυναίκα σας;
-Άν θές φώναξέ την εσύ... Ελευθερία τη λένε...

Πολιτικά ενήμερος αυτός που έβγαλε το ανεκδοτάκι, δε λέω, αλλά μήπως θα μπορούσε επίσης να τη φωνάξει "κυρά-Λεφτέρω"; Νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα στο γούστο του και θα γλίτωνε και τα μπουντρούμια (ο ήρωας).

Χρόνια πολλά έστω σ'αυτούς που γιορτάζουν και τέτοια κακόγουστα σεξιστικά δώρα να μη τους κάνει κανένας εύχομαι.

Κανά τραπέζωμα παίζει;