Metro-sexual

Πάνε χρόνια τώρα που έχω φύγει από την Αθήνα, και ενώ τα πρώτα χρόνια ήμουν απόλυτη ως προς τις αντοχές που έχω απέναντί της, όσο περνάει ο καιρός αμβλύνεται η αδιαλλαξία μου και τη νοσταλγώ όλο και περισσότερο.

Ξέρω καταρχήν ότι δεν κάνει καθόλου καλό στη συμπεριφορά ενός εξαιρετικά νευρωτικού και υπερκινητικού ανθρώπου όπως εγώ. Δε θα σας το κρύψω ότι ένιωθα πολλές φορές σαν ηρωίδα σε σήριαλ του Δαλιανίδη (τη θυμάστε την Κατερίνα Γιουλάκη στο "Ρετιρέ"; Αν ναι, βγάλτε τα φρικαλέα σας συμπεράσματα).

Ειδικά εκείνες οι ατέλειωτες ώρες στα τρόλει και τα λεωφορεία, πριν την έλευση του μετρό, όπου αν δεν έβρισκες θέση να καθίσεις και να βυθιστείς στο βιβλίο που εγώ τουλάχιστον κουβαλούσα πάντα μαζί μου, μαζί με το γουόλκμαν που με αποξένωνε και με κρατούσε απρόσβλητη από ρήσεις του τύπου: "Σήκω κωλοαλβανέ να καθίσω εγώ που είμαι γνήσια απόγονη του Περικλή, εσύ να πας στην πατρίδα σου" και άλλα εξίσου γλαφυρά, αποφάσιζες ότι ήταν δέκα φορές καλύτερο να πας από τα Πατήσια στη Συγγρού με τα πόδια κι ας έκανες μία ώρα. Όχι ότι θα έκανες λιγότερο δηλαδή με το τρόλει.

Τώρα πηγαίνω όλο και συχνότερα στους φίλους, και από τη μια νιώθω ότι δεν την αντέχω καθόλου, αλλά από την άλλη ρουφάω όσο μπορώ από την ορμή της, τα πάθη και κυρίως τις αντιθέσεις της.

Γιατί, ναι μεν μου έρχεται ώρες ώρες να πλακωθώ με 5-6 σε κάθε μικρή ή μεγάλη διαδρομή με κάποιο μέσο μεταφοράς (γιατί εγώ, αυτοκίνητο δεν ξαναπαίρνωωωωωωωωω), αλλά είναι και κάτι φορές... πω πω, κοιτάω να δω που είναι η κάμερα χάριν της οποίας εκτυλίσσεται αυτό το απολαυστικότατο σενάριο!

Έχει περάσει κανένας μήνας, και ίσως ξεχνάω κάποιες γραφικές αποχρώσεις του επεισοδίου, παρότι με το που κατέβηκα από το μετρό, και περιμένοντας το τραμ (σας μιλάω για υπερατλαντικό ταξίδι Χαλάνδρι-Ν. Σμύρνη...) έγραψα 2-3 ατάκες που θυμόμουν σε 2 εισιτήρια παλιά που βρήκα στην τσέπη μου, έτσι όπως κάνουν οι ποιητές που ξυπνάν και σημειώνουν άμεσα τις επικλήσεις του Βιργίλιου... Παρόλα αυτά, η εντύπωση που μου έκανε η σχεδόν εφηβική έπαρση ενός αρκετά ηλικιωμένου γεράκου ο οποίος πηγαίνοντας δίπλα σε έναν εξίσου ηλικιωμένο που καθόταν στην έξω θέση του φώναζε: "Παππούλη, κάτσε πιο μέσα να κάτσω και γω", δεν ξεχνιέται. Ο οποίος, εφόσον είδε ότι οι πραγματικά ειλικρινείς προσπάθειές του να μαζευτεί για να περάσει ο έτερος συνομήλικος δεν καρποφόρησαν, σηκώθηκε απηυδισμένος προφανώς από την επαναλαμβανόμενη προσφώνηση "παππούλη", και κάθισε όρθιος. Ο παππούς-καμικάζι λοιπόν στρογγυλοκάθισε απέναντί μου, και από τη μέσα μεριά φυσικά πλέον, αφού είχε δύο καθίσματα στη διάθεσή του να επιλέξει. Και ψέλιζε. Και σάρκαζε. Και αφού όλοι κατάλαβαν ότι θα έμπλεκαν - και είπαμε ότι στην Αθήνα κανένας δε θέλει μπλεξίματα - δεν πήγαιναν να καθίσουν στην άδεια θέση.

Ώσπου ένας κομψός γκριζομάλλης κύριος, σαν τον Αλαβάνο ένα πράμα που εμένα μου αρέσει και ας είναι εστέτ όπως τον κατηγορεί ένας φίλος, ο οποίος μπήκε στην επόμενη στάση και δεν υπήρξε μάρτυρας της άνωθεν παρεξήγησης, κάθεται...

Γυρνάει ο παππούς-καμικάζι όλο τσαχπινιά και του λέει καμαρωτά: "Γειά σου νιάτο!!!". Άλαλος ο κύριος, αλλά στητός σαν άγαλμα και με ένα μόλις ελαφρό μειδίαμα, ανάμικτης περιέργειας και συγκατάβασης για την -προφανέστατα- ιδιάζουσα προσωπικότητα που καθόταν δίπλα του.

Και εφόσον δε δείχνει να αντιδρά, συνεχίζει ο παππούς: "Ξέρεις γιατί σε λέω νιάτο; Γιατί τόλμησες να καθίσεις εδώ. Βλέπεις εκείνο το γέρο εκεί πέρα; Σηκώθηκε μόλις του είπα να πάει πιο μέσα να καθίσω".
"Ίσως να ήθελε να κατέβη", απαντά ατάραχος ο κύριος.
"Όχι, εκεί κάθεται εδώ και 2 στάσεις. Αλλά έτσι, εμείς οι άντρες είμαστε χειρότεροι από τις γυναίκες. Αυτές τουλάχιστον τρώνε ξύλο και στρώνουν, οι άντρες και να τους σκοτώσεις, δε στρώνουν. Και 153 χρονών να φτάσουν, δε βάζουν μυαλό". Και ακολουθεί ένα αρχαίο ρητό που δε συγκράτησα, παρόλο που είμαι της τρίτης δέσμης, ο κοτσονάτος κύριος αρχίζει να διασκεδάζει με την κατάσταση και παίρνει μέρος και ο διπλανός μου (εγώ ήμουν γυναίκα, έκρινα πιο συνετό να καθίσω στα αβγά μου).
"Χαα, χα, δίκιο έχεις, αλλά το ρητό δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά έτσι... (και ακολουθεί το ρητό, το οποίο μου φάνηκε πιο σωστό, άσε που φαινόταν πιο φερέγγυος ο έτερος κύριος - κρατούσε και τσάντα-χαρτοφύλακα δερμάτινη).
"Εσύ δεν ξέρεις ούτε ελληνικά, έτσι όπως το λέω εγώ είναι", εξενίσταται εμφανώς θιγμένος ο παππούλης.
"Είμαι σίγουρος ότι έτσι είναι, άκου με που σου λέω, ξέρω καλύτερα...", υπερασπίστηκε ξανά τα λόγια του ο κύριος, τον οποίο και γω ήθελα να υπερασπιστώ η δόλια, με ενέπνεε, πως να το κάνουμε. Αλλά σίγησα για μια ακόμη φορά.
"Άντε, εσύ θα ζήσεις μέχρι τα 150!", είδε και απόειδε ο άνθρωπος, είπε να δείξει μεγαλοσύνη.
"153!!!! Έχω έναν απολογισμό να κάνω ακόμη!" ανέκρωξε ο παππούς και αμέσως ορθώθηκε καθώς είχαμε φτάσει στη στάση του χωρίς να το πάρει χαμπάρι και παραλίγο να τη χάσει. Όρμησε προς την πόρτα και χάθηκε σαν αερικό εξαϋλωμένο από τα πολλά χρόνια σοφίας που κουβαλούσε.

Αστείο, θλιβερό, ενοχλητικό, προσβλητικό, χαριτωμένο ή απλώς αδιάφορο και ανάξιο λόγου περιστατικό, διαλέγετε και παίρνετε. Αλλά έτσι είναι με όλες τις περιπτώσεις. Ανάλογα με το σε ποια πλευρά βρίσκεσαι, τι διάθεση έχεις τη δεδομένη στιγμή και κατ'επέκτασιν πως επιλέγεις να ερμηνεύσεις το κάθε γεγονός.

Εγώ ήμουν απλά ένας επισκέπτης-παρατηρητής, με χαλαρή διάθεση προς οτιδήποτε ευτράπελο, και σκεπτόμουν πόσο κινηματογραφική εν τέλει είναι αυτή η πόλη...

Δεν προσπαθώ να βγάλω κάποιο συγκεκριμένο συμπέρασμα ή νόημα από την παραπάνω ιστορία. Θα έχετε τύχει μάρτυρες σε μύριες παρόμοιες, και ίσως να τις ξεχάσατε μόλις στον επόμενο σταθμό, όπου την προσοχή σας θα έλκυσε μια όμορφη κοπέλα που μόλις επιβιβάστηκε, ή ένας γοητευτικός άντρας με όλη τη σιγουριά του επιτυχημένου γιάπη (ή του μελαγχολικού φρικιού - ανάλογα με την ηλικία σας πάντα, ξέρετε τώρα, τα γούστα των γυναικών μεταλλάσσονται με τα χρόνια, των αντρών είναι σταθερή αξία...). Είναι όμως μικρά διηγήματα που γράφονται μπροστά στα μάτια μας και ίσως αξίζει που και που να αποτυπώνονται πριν τα ξεχάσουμε...

(Η φωτογραφία είναι από το Flick, του χρήστη T@sos, την ανάρτησα χωρίς να τον ρωτήσω, αλλά επειδή είναι φίλος θα το κάνω ετεροχρονισμένα και ίσως να μη με αναγκάσει να την κατεβάσω...)