11 Μαρ 2009

Παπάτζα βιεννέζικη και τα ψωμάκια της αυτοκράτειρας Σίσσυς

Μία μέρα πριν από την αναχώρησή μου για τη Βιέννη, ήπια έναν καφέ με έναν καλό άνθρωπο. Μεταξύ των πραγμάτων που συζητήσαμε ήταν και το πώς οι νέες τεχνολογίες αλλάζουν τα πάντα γύρω μας, πώς ο καθένας πλέον –στο βαθμό των δυνατοτήτων του, της διάθεσής του, κτλ.- μπορεί να γίνει από μόνος του το μέσο, ενώ αντιθέτως τα παραδοσιακά μέσα δεν αντιλαμβάνονται –ακόμη- τις δυνατότητες που υπάρχουν. Για παράδειγμα, δεν αρκεί μια εφημερίδα να εκδίδεται και στο ίντερνετ. Αυτό πλέον το κάνουν όλοι, αλλά περιορίζονται σε αυτό: στην αντικατάσταση του χαρτιού με την οθόνη, τη στιγμή που κάλλιστα μπορεί να υπάρχει και φωτογραφία, και βίντεο, χάρη στις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές που λίγο πολύ όλοι κουβαλάμε πάνω μας. Η λογική είναι απλή: Πήγα εκεί, εκεί που πήγα γίνανε αυτά, και τα αναμεταδίδω με λέξεις, φωτογραφίες και βίντεο, στο μικρότερο δυνατό διάστημα απ' τη στιγμή που αυτά τελέστηκαν. Ακολουθεί μια εφαρμογή αυτής της λογικής με αφορμή το πρόσφατο ταξίδι μου στη Βιέννη.

Τα μη κύματα του μη γαλάζιου (μάλλον προς το βαθύ σκατουλί έφερνε)
Κανάλεως του Δουνάβεως.

Λοιπόν, οι λέξεις: Η Βιέννη είναι μια παπάτζα. Οι κατοικοί της είναι παπατζήδες. Και οι αρχές τουρισμού της Βιέννης πουλάνε παπατζηλίκι. Συνολικά, ως πόλη, είναι άσχημη. Οι σοκολάτες και τα γλυκά είναι παπατζηλίκι. Τα περίφημα Ζάχερτόρτε, μια άγευστη σοκολατένια παπάντζα (σίγουρα με αντιλαμβάνεται όποιος έχει φάει κέηκ σοκολάτας απ' του -όταν κινδυνεύεις τράβα στου- Αλεξούδα -να δεις τον Κουδα να κάνει παρέα με τον Βούδα). Εχουν καταφέρει μάλιστα να αναγάγουν σε μνημεία τα καφέ τους -αγόρασε το δρόμο (by the way, που λέμε στην Ηλιούπολη), ο καφές είναι καλός. Ορδές κάνουν ουρά για να μπούνε στο Καφέ Σεντράλ, να πιούν καφέ εκεί που τον έπινε (τον καφέ) ο Τρότσκι και στ’ αλλο που δεν θυμάμαι πώς λέγεται και τον έπινε (τον καφέ) ο Φρόιντ, και στο Καφέ Μότζαρτ, που εκεί τον ήπιαμε εγώ κι η Κ., στριμωγμένοι ανάμεσα στο παλτό, το κασκόλ και τις σημειώσεις μιας δικηγορίνας απ' τη μια και στα σάλια ενός σκύλου που κοιμότανε και του τρέχανε (τα σάλια) απ' την άλλη. Οι μπίρες ήταν καλές, είχαν γεύση... μπίρας. Το φαγητό τους επίσης καλό, αλλά προτιμώ τα ντολμαδάκια ή τα γεμιστά. Στα μουσεία, στα παλάτια και στα μνημεία σού πουλάνε επίσης παπατζηλίκι και μάλιστα με πανάκριβο εισιτήριο. Ο Δούναβης φυσικά δεν είναι γαλάζιος και η βόλτα δίπλα στο Δούναβη, για την ακρίβεια δίπλα στο Κανάλι του Δούναβη, δεν είναι ειδυλλιακή. Οι συγκοινωνίες τους είναι εκπληκτικές αλλά οι σταθμοί του μετρό πενταβρόμικοι, όπως και η πόλη γενικότερα. Η «Κάρτα Βιέννης 72 ωρών» (ευρώ 18,90) τρομερά εξυπηρετική, να τη βγάλετε οπωσδήποτε, απεριόριστες διαδρομές με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και σημαντικές εκπτώσεις στα εισιτήρια στα περισσότερα μνημεία. Το ζήτημα είναι ότι δεν υπάρχει μια εκπτωτική κάρτα για να πάρεις με μειωμένη τιμή τη συγκεκριμένη κάρτα... Τέλος, όσον αφορά τους Βιεννέζους και τις Βιεννέζες, τρέχουν πολύ: όλη την ώρα αγόρια με κολάν και κορίτσια με κολάν κάνανε τζόγκιγκ κι εγώ τους έλεγα γιου μαστ μπι τζόκινγκ! Κοντολογίς, προτείνω ανεπιφύλακτα να πάτε στην Πράγα!

(ακολουθούν μικρό φωτορεπορτάζ κι ένα βίντεο-ντοκουμέντο!)

Τα μη τραγουδισμένα μη διάσημα γαλάζια νερά του Μολδάβα (Πράγα).


Αυτό το... πράγμα αποτελεί μουσειακό έκθεμα και δίνεις περίπου 10 ευρώ για να το δεις από κοντά, τη στιγμή που τέτοιου είδους καρακιτσάτες συνθέσεις μπορείς να τις αγοράσεις και να τις έχεις διά βίου στο σπίτι σου με λιγότερο από δέκα ευρώ από κάθε μαγαζί με είδη προικός που σέβεται τον ευατό του... Μόνο που μέσα στο μουσείο αυτό το... πράγμα προκαλεί επιφωνήματα ενθουσιασμού, ενώ στα είδη προικός προκαλεί αποτροπιασμό...


Και τώρα μια μεγάλη αποκάλυψη, όπως σας υποσχεθήκαμε και στον τίτλο (everything you know is wrong, το ιστολόγιο που αποκαλύπτει όσα υπόσχεται): Η αυτοκράτειρα Σίσσυ, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα περί λεπτεπίλεπτης σιλουέτας, είχε ψωμάκια! Τα βρήκαμε στο μουσείο και τα φωτογραφίσαμε για σας!





Και καθώς τηρούμε όσα ευαγγελιζόμαστε, ιδού και βίντεο-αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του ρεπόρτερ μας Πάνου Συγκαμμένου, σχετικά με την επιρροή της βιεννέζικης μουσειακής στρατηγικής στη δημιουργία του Μουσείου Πανωκαπισμού στη Θεσσαλονίκη...


ΥΓ. Πραγματικοί διάλογοι (1): - Και τι σου άρεσε περισσότερο στη Βιέννη;
- Το Στεφάνσντομ με τις κατακόμβες του. Εσένα;
- Εμένα τα σνίτσελ.

Πραγματικοί διάλογοι (2): - Δες σε παρακαλώ αυτό το βίντεο που έφτιαξα για το μπλογκ...
(το βλέπει...) - Μα τι μαλάκας που είσαι!

YΓ3 και το μοναδικό σημαντικό που έχω να πω: Στη Βιέννη εμαθα -δεν το ήξερα, διότι για κάποιο περίεργο λόγο είχα μείνει με την εντύπωση πως η κακομοίρα η Σίσσυ πέθανε, καθότι φιλάσθενη, κάπου μεταξύ Κέρκυρας και Ισπανίας, όπου προσπαθούσε να αναρρώσει- ότι στην πραγματικότητα δολοφονήθηκε από έναν Ιταλό αναρχικό ονόματι Luigi Lucheni. Μετά τη δολοφονία πραγματοποίηθηκε το 1898 στη Ρώμη ένα διεθνές συνεδριο όπου εκπρόσωποι 21 διαφορετικών κρατών κατέληξαν στην από κοινού καταδίκη του αναρχισμού ως κίνησης που με βίαια μέσα επιδιώκει την καταστροφή της οργανωμένης κοινωνίας... Εκατό χρόνια και βάλε μετά, κάποιοι τύποι, υπόπτως γρόθοι, συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι...

18 σχόλια:

bunnysuicides είπε...

"γιου μαστ μπι τζόκινγκ"
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑ

να συμπληρώσω πως η φουκαριάρα η σίσσυ απλά βρέθηκε τυχαία στο δρόμο του τρελάρα, κάποιον άλλο ήθελε να σκοτώσει αλλά βρέθηκε αυτή μπροστά του. α κ τη σκότωσε με κάτι σαν πιρούνι, έλεος για θάνατο αυτοκράτειρας...

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

Καλά ρε...πότε πήγατε στη Βιέννη;Χαμπάρι δε πήρα ρε...Ελπίζω να με φέρατε ένα σνίτσελ από εκεί. Γκωρίζω ότι είναι τεράστια...

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

Επίσης για να είμαι ειλικρινής επιβεβαιώνω όσα λες για την πορσελάνινη βλακεία. Είμαι σίγουρος ότι κάτι παρόμοιο είδα στην τελευταία έκθεση Θεσσαλονίκης.

demetrat είπε...

συμφωνώ με τον κούνελο,γιά τον τρελλαρα που σιγά τι σκότωσε!
έχω όμως να προσθέσω τα εξής:
1.ο πανωκάτως φοράει μικρό νούμερο παντόφλες.
2.ο πανωκάτως φοράει βέρα το γούτσου γούτσου μου.
3.το κουκουνάρι του πανωκάτω, που τόφερε απ τη βαρκελώνη, μάλλον το πήρε από πολυ ψηλό πεύκο, γιατί είναι κυπαρισσόμηλο.:)
και τέταρτον, ο πανωκάτως πίνει καφέ τούρκο.
Επίσης έχω να προσθέσω,πως χαίρομαι πολύ που ο πανωκάτως τα βρήκε έτσι όπως τα βρήκε στη βιέννη γιατί δεν τη χωνεύω , έτσι γενικώς.
δ

ΠανωςΚ είπε...

Kούνελε, το πρόβλημα όμως παραμένει: τέτοιες βλακείες -τότε και σήμερα- το μόνο που εντέλει καταφέρνουν είναι να σφίγγουν περισσότερα τα λουριά...

Ιωάννη, σνίτσελ δεν φέραμε. Φέραμε κάτι άλλο, που ήταν πιο εύκολο στην μεταφορά, αλλά δυστυχώς αποδείχθηκε παπάτζα. Θα δεις (θα δοκιμάσεις δηλαδή) και θα κρίνεις... Τα πορσελάνινα θα τα λατρευες φίλε...

Δήμητρα, για τον τρελάρα, ισχύει ό,τι είπα στον κούνελο.
Για το 1: Είμαι κοντόχοντρος, νομίζω πως το έχω ξαναπεί, μικροποδος και μικροτσούτσουνος, τι να κάνουμε, αλλά είμαι καλός ανθρωπος...
Για το 2: Ναι, νόμιζα πως δεν θα την άντεχα, αλλά τώρα δεν μπορώ χωρίς αυτήν. Εϊδες τι κάνουν τα δεσμά;
Για το 3: Ημουν σίγουρος ότι δεν είναι κουκουνάρι, αλλά δεν ήξερα πώς να το πω... Οπότε εννιά χρόνια τώρα το έλεγα κουκουνάρι. Ευχαριστώ για τη διαφώτιση!
Για το 4: Σας παρακαλώ: ο καφές μου είναι βυζαντινός, ουχί τούρκικος.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Χοχοχοχο...
Αυτά είναι εκθέματα!
Η παντόφλα με το Ζνούπυ είναι θεϊκή!

demetrat είπε...

χχαχχαχαααχαα
μη μου συγχίζεσαι.:))
δ

nikolakisdiaselos είπε...

γι΄ αυτό σ' έκανα παρέα αμέσως όταν σε γνώρισα. μετά το κερκυραϊκό σκάουτινγκ της πρώτης περιόδου και τους ήδη αποκτημένους ρέμαλους, είδα σε σένα ένα ατόφιο διαμάντι (100 καρατίων) που λάμπει για πάντα. άλλο ένα, και δη πρώην παχουλό, το εκμεταλλευτήκαμε για να θωρακίσει την άμυνά μας στο Λιστόν και να οργανώνει μαζώξεις, σχήματα και όβες.
Άσχετο, τι θυμήθηκα τώρα! θυμάσαι μια φορά που έφαγε την μπάλα στην πάνω μεριά του κεφαλιού και την έστειλε στον ουρανό ενώ σωριάζονταν;

ΠανωςΚ είπε...

Σκυλάκο, εκτέθηκα με τα εκθέματα πάντως... Δεν είναι σνούπι, είναι μαϊμού που κάνει καζίκι, αλλά όντως δεν φαίνεται καθαρά, διότι μίκρυνα πολύ το μέγεθος (και την πχοιότητα) του βιντέου, ώστε να ανέβει πιο γρήγορα...

Δήμητρα, δεν συγχύζομαι. Οπως προείπα, εκτίθεμαι με τα εκθέματα τελικά... (πήγαινα γυρεύοντας αλλωστε).

Διάσελε, αυτό δεν το θυμάμαι. Αλλά θυμάμαι να κουνάει αρνητικά το δακτυλάκι στον Αρσένη και επίσης θυμάμαι μια άλλη φορά να του κλωτσάτε κάτι χαρτόκουτα στο κεφάλι. Και μετά σας πήρε και σας σηκωσε...

nikolakisdiaselos είπε...

το τελευταίο, όντως, ήταν μια άτυχη στιγμή...

nikolakisdiaselos είπε...

...αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με την αιωνιότητα της κυριακάτικης αναγνωσης 60 εφημερίδων με ντάλα ηλιο...

βα.αλ. είπε...

Καλα ρε... ΤΩΡΑ έμαθες ότι αυτή την μαλάκω τη φάγανε δικοί μας;;; Ατο Αχίλλειο δεν εχεις πάει ποτέ;

Πφφφ... Ανιστόρητε!!!

Έπρεπε να πας Βιέννη για να το μάθεις;

(Στο Αχίλλειο έχει και φωτογραφίες του τύπου πάντως...)...

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Παντως, καλα εκανες και γυρισες απο τη Βιεννη* γιατι ειχες αφησει το μπλογκ με κατι σκατα πρωτοσελιδα και μυρισανε τοσες μερες...


* ΥΓ Ξερεις γιατι οι αυστριακοι ειναι οι πχιο εξυπνοι τυποι στον κοζμο;
Γιατι πεισανε ολο τον πλανητη οτι ο Χιτλερ ηταν Γερμανος και ο Μοτσαρτ Αυστριακος!

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

ρε παιδιά...στην Κέρκυρα τη φάγαν την τύπισσα; Σοβαρά;;Άντε ρε...Αχόι μπα...

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Δηλαδή καλά έκανα τόσο καιρό που δεν ψηνόμουν για Βιέννη; Στην Πράγα, αντιθέτως, θέλω να ξαναπάω- αυτή τη φορά δίχως τους κάφρους φίλους μου. Όσο για το βίντεο, τα έσπασε κανονικά. Ρισπέκτ. Ούτε εγώ με τους προαναφερθέντες κάφρους δεν φτιάχνουμε τέτοια :-b

Υ.Γ.: Γμτ τέτοια κουκουνάρια είχε στην παλιά μου γειτονιά... Χρόνια είχα να δω. Τι με θύμισες τώρα!

Υ.Γ.2: 128 ΜΒ φλασάκι; Τι χωρούσε μέσα; Οι σχεδόν ανύπαρκτες εργασίες μου για τη σχολή περισσότερο πιάνουν...

ΠανωςΚ είπε...

Διασελε: Ααααχχχχχ....

Βάαλ: Κοίτα, στο Αχίλλειον εχω πάει, αρκετές φορές, αλλά σπανίως του έδινα σημασία, καταλαβαίνεις, τότε οι εποχές ήταν λίγο δύσκολες, και δεν είχα μάτια ούτε για ιστορία, ούτε για γνώση, ούτε για πολιτισμό...

Σκυλάκο: Κι ακόμη περισσότερο, έχουν πείσει όλον τον κόσμο ότι αυτοί δεν είναι Γερμανοί!

Ιωάννι: Τζάμπα τα παραθέτω τα λινξ με φαίνεται... Πάντως, όχι, το σκηνικό δεν έγινε στην Κέρκυρα αλλά δεν σου λέω πού.

Ανέφελη, οι καλύτεροι οι φίλοι είναι οι κάφροι. (τέλεια η Πράγα ε;). Οσο για το φλασάκι, αν θυμάμαι καλά, χωρούσε δύομισι δίσκους που κατέβαζα από το WinMX. (και όπως με διόρθωσε η Δήμητρα: δεν είναι κουκουνάρι, είναι κυπαρισσόμηλο!)

demetrat είπε...

ιωάννη θα σε τα καρφώσω εγώ, που σε αγαπάω γιατί είσαι καλό παιδί και καλός οικογενειάρχης.
Το σκηνικό έγινε δίπλα σε κάποια λίμνη νομίζω της Γενεύης, ,εκεί που βολτάριζε η κερά Σίσσυ παναγιάκοντάτης, γιατί γκοτζάμ αυτοκράτειρα δε θα βολτάριζε στη λίμνη των ιωαννίνων βέβαια.
δ

λευκά είδη-κουρτίνες είπε...

Εξαιρετικό! Αλλά αν θες να διαλέξεις λευκά είδη-κουρτίνες μέσα από μια ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων θα πρέπει να κάνεις και έρευνα αγοράς ακι για την ποιότητα!