Σαν να μην πέρασαν κοντά 27 χρόνια

Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ μας Πάνος Συγκαμμένος φέρνει στο φως ένα βιβλίο οδηγό ζωής για κάθε νέο και νέα, που παραστρατημένοι απ' τα γεγονότα του Δεκέβρη αδυνατούν να διαλέξουν το δρόμο της Αρετής ή το δρόμο της Κακίας. Ενα βιβλίο του οποίου η διαχρονική σοφία ελπίζω να φωτίσει λίγο και το διάβα το δικό σας αγαπητοί εν Χριστώ συνιστολόγοι...

Παραθέτουμε ένα εξαιρετικό απόσπασμά απ' το βιβλίο (και σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ναι, το συλλεκτικό στιλό, που αναγράφει "Ψωμιάδης, ο δικός μας νομάρχης", είναι του δαιμόνιου ρεπόρτερ μας Πάνου Συγκαμμένου!) :

…ο σκοπός της επαναστάσεως είναι: «η καταστροφή». Σκοπός χωρίς σκοπόν… Προσβεβλημένοι απ’ τα μικρόβια του Ρασκόλνικωφ οι νέοι της εποχής μας πάσχουν από ένας είδος τρέλλας, που εκδηλώνεται σε σκιαγραφία, σταδιακώς ως εξής στη συμπεριφορά των, όπως προέκυψε από ειδική έρευνα:
1) Το πρώτον, ως τεντυμποϊσμός: νόσος από την οποία προσβάλλονται οι νέοι και σκέπτονται ενεργούν και πράττουν ως τρελλοί… Πρόκειται: Περί της ιδιαζούσης θρασύτητος και προκλητικότητος έναντι της κοινωνίας κατά το ΝΔ 4000 του 1959. Δειγματοληπτικώς η κατάστασις του προσβεβλημένου από τον τεντυμποϊσμό νέου παρουσιάζεται σε γενικές γραμμές ως ακολούθως:
α) Στην οικογένεια: Οι λέξεις «πατέρας» μου, «μητέρα» μου, «γονείς» μου αντικατεστάθησαν με τις «γέρος» μου, «γριά» μου, «γέροι» μου εις το λεξιλόγιο των νέων.
β) Στην κοινωνία: Θρασύτης, προκλητικότης, ασέβεια και αναίδεια, συνιστούν μια συμπεριφορά αχαρακτήριστη.
γ) Στην εμφάνισι και την ψυχαγωγία του νέου της εποχής: Η ατημέλητος εξωτερική εμφάνισις, «η φιλοσοφία» των μαλλιών, η υποκριτική προκλητικότης, η συστηματική και εκ προθέσεως παραμέλησις των καλών τρόπων, η επιτηδευμένη «άγροικος» συμπεριφορά, αλλά και το τραγούδι κι ο χορός, όλα αυτά μίαν και μόνον επιδίωξιν έχουν: την αναγνώρισιν, έστω και από την ανάποδην.
2) Το δεύτερο στάδιο της τρέλλας, είναι ο μπητλισμός: η υστερία που καταλαμβάνει τους θαυμαστάς των Μπητλς και εκδηλώνεται σαν μια έξαλλη παραφρονημένη συλλογική κατάστσις. Μπητλς (= κάνθαροι), οι τέσσαρες άγγλοι νέοι, είναι η εκ νέου εμφάνισις της θεάς Κίρκης στον σύγχρονο πολιτισμό μας, η οποία, κατά τον Ομηρο, τότε με το μαγικό της ραβδί μετέβαλε τους συντρόφους του Οδυσσέως σε χοίρους, τώρα όμως εκατομμύρια νέους διά της μαζικής παρακρούσεως σε χοίρους, οι οποίο με ατημέλητη εμφάνισι, μαλλιά που προσδίδουν μορφήν, κατά τον τρόπον που καλύπτουν το μέτωπον, μάλλον γορίλλα, γενικώς δε τύπου εκ γενετής εγκληματίου, εξάλλου, με υστερικές άναρθρες κραυγές, με υποκρισία που τίποτε δεν σέβεται, εισδύουν ακάθεκτοι στο χώρο του ιερού και του οσίου και με ασυγκράτητην μανία επιδίδονται στην καταστροφή του πολιτισμού.
3) Το τρίτον είναι ο Χιππισμός, ο «υπερθετικός βαθμός της τρέλλας. Είναι τα ωργισμένα νιάτα, η πάλη των ηλικιών, η αυτοκτονία του πολιτισμού. Είναι η πραγματικότης της: αναρχίας, της αυτοκαταστροφής: φωτιά και τσεκούρι, κατά του κατεστημένου, «μία σκέψιν, ένα πάθος: την επανάστασιν». Είναι ο οκνηρός στο σώμα, την ψυχήν και το πνεύμα νέος, που έχασε τις ρίζες του από τη γη και θεωρεί «σαπίλα» και «κατάρα» τις γενεές των προγόνων και των γονέων του. Είναι αυτός ο νέος που την μελλοντικήν αλλαγήν την σχεδιάζει με την επαναστάσι «για γενική ελευθερία» με κατάληξι την «ολοκληρωτική τυραννία». Με σύνθημα: «Κάτω η οικογένεια», «Κάτω το κράτος», «Κάτω η Εκκλησία», «Κάτω ο πολιτισμός», μία μόνο ιδέα και πίστι και επιίωξι έχει: τις διεκδικήσεις της νεολαίας να ζήση και να χαρή την ζωήν της.