12 Ιαν 2009

- What would you do if you had a million dollars? - Nothing.

Οσοι από εσάς δουλεύετε σε κάποια επιχείρηση, σε κάποια δουλειά γραφείου, που απασχολεί περισσότερους από δέκα δεκαπέντε εργαζόμενους, υποθέτω ότι καθημερινά συναντάτε τους ίδιους τύπους συναδέλφων που συναντώ κι εγώ: Αυτόν/ήν με την εκνευριστική φωνή και το εκνευριστικό -σαν νυχιές στο σχολικό πίνακα- γέλιο, αυτόν/ήν που σπέρνει και διαδίδει φήμες σχετικά με το μέλλον της εταιρείας -diadromistus koinus, στα λατινικα- (θα μας διώξουν, θα μας περικόψουν, θα μας ξεπουλήσουν), αυτόν που απλώς είναι ηλίθιος, αυτόν που έχει χρόνια στη δουλειά κι έχει να σου πει ατέλειωτες ιστορίες επ' αυτού (συνήθως τις ίδιες ξανά και ξανά). Επίσης είναι πολύ πιθανό να έχετε πολλά αφεντικά, ή τέλος πάντων πολλούς και διάφορους που το παίζουν αφεντικό, φυσικά υπάρχει πάντα και ένας -ή περισσότεροι- ρουφιάνος. Δεν είναι επίσης σπάνιο το φαίνομενο του... guest συναδέλφου, δηλαδή ενός μυστήριου τύπου ο οποίος ερχεται απ' το πουθενά και αναλαμβάνει με σύμβαση έργου να έρθει για κάνα μήνα να δουλέψει στην επιχείρηση ουσιαστικά επιτηρώντας τη διαδικασία παραγωγής προκειμένου να καταλήξει σε προτάσεις "ορθολογικοποίησης" και "βελτίωσης" του τρόπου παραγωγής... Ακόμη στάνταρ θα υπάρχει κάποιο μηχάνημα, ας πούμε ένας γιγαντιαίος και... απειλητικός εκτυπωτής, ο οποίος διαρκώς αρνείται να συμμορφωθεί στις εντολές ανταποκρινόμενος με ακατάληπτα μηνύματα του τύπου "Paper Jam" ή "PC Load Letter", σε κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις μάλιστα είναι πολύ πιθανόν μετά από πέντε χρόνια σε μια δουλειά κάποιοι να μην γνωρίζουν το όνομά σου, παρά την καθημερινή συνεύρεση και συνεργασία -συνήθως ανώτεροι ("προϊστάμενοι") ή απλώς ηλίθιοι. Αυτοί συνηθίζουν να σε αποκαλούν "Μεγάλε", "Συνάδελφε" (δεν είμαστε συνάδελφοι, εσύ είσαι διευθυντής κι εγώ εργαζόμενος ρε αρχίδι) ή και... "Τέτοιε". Αλλοι πάλι σου κολλάνε ένα λάθος όνομα κι επιμένουν να το χρησιμοποιούν: Για πολλά χρόνια, πχ, εκεί όπου εργάζομαι δεχόμουν ευχές για χρόνια πολλά του... Αγίου Αθανασίου! Συμπέρασμα; Θα ήθελα να ήμουν ο εκτυπωτής!

Ολα αυτά -εντάξει, με ένα ελάχιστα "καλλιτεχνικό" στιλ- πραγματεύεται η ανάλαφρη κωμωδια Office Space (1999) (περισσότερα για την ταινία εδώ κι εδώ), παντελώς 90'ς, ξέρετε, σε φάση Clerks -οι φίλοι μου συνιστολόγοι Νικολάκης Διάσελος, Sallahadin και Go-Go, που έχουν ιδιαίτερες καλλιτεχνικές απαιτήσεις απ' τον κινηματογράφο, ας μην κάνουν το λάθος να δουν αυτήν την ταινία, την οποία έχει εκθειάσει ο Τζιμ Κάρεη, ας δουν κάναν Γιοντορόφσκι καλύτερα...


ΥΓ1. Και το χειρότερο είναι ότι συχνά-πυκνά πιάνω τον ευατό μου να νιώθει ευγνωμοσύνη που τουλάχιστον, σε αυτούς τους πραγματικά σκατένιους καιρούς, έχω μια δουλειά κι έναν μισθό...

ΥΓ2. Το μεγαλύτερο κοπλιμέντο για την ταινία αυτήν είναι το γεγονός ότι είναι η πρώτη ταινία μετά απ' αρκετά χρονιά την οποια είδα ολόκληρη χωρίς να με πάρει ο ύπνος κατά τη διάρκειά της... Φαντάσου ότι ακόμη και στο Dark Knight το οποίο είδα στο σινεμά, με τα ντόλμπι σαράουντ να στριγγλίζουν και τα ντεσιμπέλ να συναγωνίζονται τους Pantera, κοιμήθηκα καμιά ωρίτσα...

10 σχόλια:

Spy είπε...

Να κάνετε το ΥΓ1. bold.

Δεν έχουν όλοι την ίδια τύχη...

Ανώνυμος είπε...

την ταινία την είχα δει παλαιότερα (στην τηλεόραση \m/) και γαμεί! η εντύπωση που μου άφησε είναι ότι για κάποιο απροσδιόριστο λόγο έσκασε στην εταιρία ένα γαμάτο σενάριο και το πήραν και το έκαναν εμπορικό (δηλαδή έχωσαν και ένα άσχετο έρωτα μέσα με μία άσχετη εμπορική ηθοποιό) και το έβγαλαν. πάντως όντως βλέπεται αρκετά ευχάριστα!

λφα

Finn είπε...

γέλασα πολύ! Στην εταιρία που δούλευα υπήρχαν όλοι, φυσικά και ο εκτυπωτής! Αλλά ποτέ δεν ήθελα να είμαι στη θέση του, μέχρι που κατάλαβα πως αν συνέχιζα, θα γινόμουν το ίδιο ανεπίδεκτη επιδιορθώσεων-

bunnysuicides είπε...

ωχ, αυτός είμαι εγώ (κ ως εργαζόμενος κ ως σινεφίλ)!τη σημειώνω..

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Πρέπει να νιώθεις ευγνωμοσύνη για το ΥΓ1, φίλτατε Πάνω. Στη δική μου δουλειά νιώθω ότι ο εκτυπωτής τυγχάνει καλύτερης αντιμετώπισης από μένα!

Ως άνθρωπος που επίσης κοιμάται συχνά στον κινηματογράφο... ψήνομαι να τη δω την ταινία! Το ΥΓ2 καταρρίπτει όλες μου τις αντιρρήσεις.

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά πάνωκάτε μας, και σου εύχομαι να την έχεις για καιρό ακόμη αυτήν την δουλειά και τον μισθό
(τώρα αυτό ευχή είναι ? δεν ξέρω !)

ΠανωςΚ είπε...

Κατασκοπε, δικιο έχεις... Μόνο που επειδή την είδα ολίγον τι εκτυπωτής, δεν θα τα κάνω μπολντ αλλα ιτάλιξ...

Ανωνυμε, για να είμαι ειλικρινής η Τζενιφερ Ανιστον ήταν ο λόγος που έκατσα να δω την ταινία... Μην κοιτάς που το τεχνηέντως απέφυγα να το γράψω στο ποστ...

Finn, και μετά που καταλάβατε, τι κάνατε; Αλλαγή καριέρας;

Κουνελε, ναι, κάτι ενθυμουμαι, ενα ποστ σας για τον χριστουγεννιάτικο με το στανιό στολισμό;

Ανέφελη, ελπίζω να μη ροχαλίζεις μόνο σαν κι εμένα... Οσο για τη δουλειά σου, μπορείς να αρχίσεις τα ακατάληπτα: Mind Jam, Exit Room Please, Fuck You Sir, κτλ.

Καπετάνιο μου, ευχή είναι και σε ευχαριστώ πολύ... Καλές δουλειές αντεύχομαι!

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

Είναι η ταινία που ο αφεντικός κρατάει συνέχει μια κούπα καφέ φοράει κάτι απαίσιες τιράντες και πατομπούκαλα και λέει συνέχεια ΜΜΜΜΜ OK; Και που ο τύπος φαντάζεται ότι η Άνιστον τα έχει με τον αφεντικό και φαντάζεται ότι συνουσιαζόμενος με την Άνιστον κρατάει τον καφέ φοράει τιράντες και πατομπούκαλα και λέει και πάλι ΜΜΜΜ οκ;
Αν είναι αυτή προσυπογράφω.
Και κάτι ακόμα. Σε ρωτώ:
Τι κάνεις όταν στη δουλειά σου έχεις να κάνεις συνεχώς με δύστροπους εκτυπωτές;

Go_Go είπε...

Σιγά μη δω Γιοντορόφσκι... Προτιμώ τις γαλλικές κομεντί. Είμαι ρομαντική ψυχή όπως ξέρεις.

Όσο για τη δουλειά, έχω αλλάξει αρκετές, αλλά εκτυπωτής δεν ένιωσα ποτέ. Μόνο κρεμάστρα για το συνολάκι μιας μαντάμ κάποτε...

Finn είπε...

Ακριβώς.