15 Ιαν 2009

Οι Γάλλοι ξέρουν να τις κάνουν καλά


Ο τίτλος, όπως θα παρατηρήσετε στη συνέχεια, δεν κρύβει τίποτε το πονηρό. Επίσης θα διαπιστώσετε ότι τον τελευταίο καιρό και γω δεν κάνω σχεδόν τίποτε άλλο από το να βλέπω ταινίες, να διαβάζω βιβλία και να πλανάμαι στο διαδίκτυο.

Δε θα κάνω θέμα βέβαια ούτε κάθε ταινία που βλέπω, ούτε κάθε βιβλίο που διαβάζω. Αλλά η χτεσινή θεώρησα ότι είναι μια από εκείνες τις ταινίες που πρέπει οπωσδήποτε να δει κάποιος, ρεαλιστική και ποιητική ταυτόχρονα, συχνά σε ύφος ντοκυμαντέρ (προσέξτε ιδιαίτερα τη σκηνή του οικογενειακού τραπεζιού της Κυριακής), με έντονο κοινωνικό προβληματισμό. Και πως θα γινόταν διαφορετικά άλλωστε, η ιστορία περιστρέφεται γύρω από μέλη της αλγερινής κοινότητας σε κάποιο λιμάνι της Γαλλίας, τα εργασιακά τους αδιέξοδα, τις επαφές τους με το γραφειοκρατικό μηχανισμό της πόλης και την τοπική ηγεσία με τα μικροαστικά τους απωθημένα, αλλά και τις μεταξύ τους μικροπρέπειες και προλήψεις.

Η εξέλιξη είναι τραγική, ένας ανεύθυνος γιος και κάτι ανεγκέφαλα τσογλάνια που δε θα καταλάβουν ίσως ποτέ τις συνέπειες που μπορεί να έχει ένας "αστείος" κατά τα άλλα χαβαλές, θα στείλουν το όνειρο να αναπαυτεί για πάντα.

Νομίζω ότι η εγωκεντρικότητα είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου. Και, όχι, δεν ορίζει το κακό μάτι τις ζωές μας. Η μοιρολατρία είναι απλά το εύκολο άλλοθι για να κρύψουμε τις ευθύνες και την παθητικότητά μας.

Ααααχχχ, δείτε το, σας παρακαλώ...

1 σχόλιο:

ΠανωςΚ είπε...

Καλά βρε κοπελιά, να το δούμε, άλλωστε μια χαρά με φαίνεται η ταινία...
(όσον αφορά δε την εγωκεντρικότητα, welcome to the blogosphere...)