Μαθαίνω κατά τις 12 το μεσημέρι ότι κάποιος συγγενής γνωστού μου χρειάζεται άμεσα αίμα ομάδας τάδε που έχω, και, καθότι αιμοδότης, αποφασίζω να πάω να δώσω. Απ' το πρωί δεν έχω φάει τίποτε, οπότε κάθομαι εκείνη την ώρα να φάω τα φρίσκιζ μου, ώστε δυομισι ώρες μετά να είμαι σε θέση να δώσω αίμα. Και φτάνω στο νοσοκομείο, ακριβώς δυόμισι ώρες μετά, δηλαδή στις 14.30 (είμαι συνεπέστατος στα ραντεβού που δίνω με τον ευατό μου). Παρατηρώ στην πόρτα της αιμοδοσίας ότι οι ώρες λειτουργίας είναι 10.30-13.30 και 17.30-19.30. Πρόβλημα: πρέπει στις 16.30 να είμαι στη δουλειά, και μάλιστα τελευταία μού ψιλοτσεκάρουν και τα μισάωρα που συνήθιζα να ξεκλέβω... Δεν γαμείς, σκέφτομαι, μπες και εφόσον είναι επείγον μπορεί και να σου πάρουν. Αμ δε! Στο γραφείο είναι η μία και η άλλη, προφανώς απ' τον τρόπο που μου απάντησαν η υπεύθυνη και η νοσοκόμα...
Γεια σας, λέω, ξέρω ότι η ώρα είναι περασμένη, αλλά άκουσα ότι ο Τάδε χρειάζεται αίμα και ήρθα να δώσω...
Μπράβο σας, μου κάνει η νοσοκόμα...
Ναι, μου κάνει η υπεύθυνη, αλλά δεν μπορούμε τώρα, να 'ρθείτε στις 17.30.
Μα αφού είναι ψιλοεπείγον, επιμένω.
Ναι, μου λεει, αλλά ήμασταν ανοιχτά μέχρι τη μιάμιση, τώρα ήμαστε κλειστά.
Το κατανοώ, ξαναεπιμένω, αλλά εγώ εκείνη την ώρα θα εργαζομαι...
Ε, για τέτοια θέματα, μπορείτε να λείψετε δέκα λεπτα, μου κάνει...
Δέκα λεπτά, της λέω, θα κρατήσει η διαδικασία εδώ πέρα. Το πηγαινέλα όμως;
Εγώ πάντως, κάνει να πει η νοσοκόμα, δεν έχω πρόβλημα να σας πάρω και τώρα...
Όχι, λεει η υπεύθυνη, να ρθειτε μετά τις 17.30 και θα σας εξυπηρετήσουμε κατά προτεραιότητα...
Φεύγοντας, νομίζω πως άκουσα τη μία απ' τις δύο να μου λέει: Εμείς πάντως θα σας περιμένουμε!
Αυτά. Τώρα είμαι σπίτι. Κι ακόμη βρίζω.
Γεια σας, λέω, ξέρω ότι η ώρα είναι περασμένη, αλλά άκουσα ότι ο Τάδε χρειάζεται αίμα και ήρθα να δώσω...
Μπράβο σας, μου κάνει η νοσοκόμα...
Ναι, μου κάνει η υπεύθυνη, αλλά δεν μπορούμε τώρα, να 'ρθείτε στις 17.30.
Μα αφού είναι ψιλοεπείγον, επιμένω.
Ναι, μου λεει, αλλά ήμασταν ανοιχτά μέχρι τη μιάμιση, τώρα ήμαστε κλειστά.
Το κατανοώ, ξαναεπιμένω, αλλά εγώ εκείνη την ώρα θα εργαζομαι...
Ε, για τέτοια θέματα, μπορείτε να λείψετε δέκα λεπτα, μου κάνει...
Δέκα λεπτά, της λέω, θα κρατήσει η διαδικασία εδώ πέρα. Το πηγαινέλα όμως;
Εγώ πάντως, κάνει να πει η νοσοκόμα, δεν έχω πρόβλημα να σας πάρω και τώρα...
Όχι, λεει η υπεύθυνη, να ρθειτε μετά τις 17.30 και θα σας εξυπηρετήσουμε κατά προτεραιότητα...
Φεύγοντας, νομίζω πως άκουσα τη μία απ' τις δύο να μου λέει: Εμείς πάντως θα σας περιμένουμε!
Αυτά. Τώρα είμαι σπίτι. Κι ακόμη βρίζω.
13 σχόλια:
Φιλαράκι έπραξες λάθος. Γιατί πήγες να τα βάλεις με το ωράριο του Δημοσίου Υπαλλήλου. Α!Κακώς, πολύ κακώς.
Ξέρεις τι μάχες έχει κάνει αυτός για να μπορείς εσύ να έχεις ωράριο; Ε; Πεταμένε ήθελες και την εξυπηρετησούλα σου έτσι; Αθάνατε Έλληνα.
Αφού έφαγες φρίσκις ήπιες και γάλα. Το γάλα ρίχνει τα τοιχώματα του στομάχου και τι προκαλεί;
Ακριβώς αέρια, gaz, κλανιές πως το λένε...
Αμόλα και εσύ μια ύπουλη, αθόρυβη καθώς φεύγεις...έτσι για το ευχαριστώ που θα σε εξυπηρετήσουν κατα προτεραιότητα.
ΥΓ Δώσε στοιχεία να πάω και εγώ για αίμα φίλος. (Είμαι κολλητός του Γιαννάκη και του υποσχέθηκα δέκα λεπτά από τη ζωή μου).
Κάνει καλό να δίνεις αίμα, δουλεύει και ο συκότης!
Ρε συ, ΠανωΚάτε, τόσο αίμα μας πίνουνε στη δλειά, χάθηκε ο κόζμος να περμένεις κι εσύ λιγάκι;
Βαμπίρ θέλω, τώρα το θέλω;
Περαστικά στο παληκάρι!
Α!Όλα κι όλα. Άμα θες βαμπίρ θα πάρεις την ηλεκτρική σκούπα που παρουσιάζεται παρακάτου.
Ιωάννη, οι κοπέλες δούλευαν εκείνη την ώρα, δεν είπα ότι δεν δούλευαν. Απλώς αίμα δεν παίρναν και δεν ήταν διατιθεμένες να κάνουν μια εξαίρεση.
Ναι, Σκυλάκο μου, θα περιμένω. Τώρα είμαι έτοιμος να ξεκινήσω κατά κει. Και φυσικά στη δουλειά ακόμη δεν πήγα και δεν προβλέπεται να πηγαίνω πριν από τις εξίμισι... Και ξέρεις πόσο με στεναχωρεί να μην είμαι στη δλεια...
Τα φρίσκιζ ήταν νόστιμα;
Διότι με έχει κόψει μια πείνα...
ρε πουλάκι μου και συ, καλά σου λέει ο σκόρδο.Πήγες να τα βάλεις με το δημόσιο υπάλληλο;Και τι σημαίνει ανάγκη;Δικιά σου ανάγκη όχι δικιά τους.
Μαρέ χαμένο, ταίστηκες κιόλες, μη σου φύγει το αίμα;
:)
δ
Κατάσκοπε, νοστιμότατα! -τρώω μια μερίδα καθημερινώς, μαζί με γάλα...
Δήμητρα, καμία σχέση με το δημόσιο. Και ίσα-ίσα στα νοσοκομεία δεν υπάρχει καθεστώς δημοσίου, αντίθετα οι κακομοίρηδες οι νοσηλευτές τρέχουν και δεν φτάνουν, γιατί είναι πάρα πολύ λίγοι, αφού οι προσλήψεις νοσηλευτών έχουν παγώσει εδώ και κάτι αιωνες...
Το ποστ είχε περισσότερο να κάνει με την παράλογη λογική που υπάρχει σε νόμους, κανόνες, κανονισμούς και ωράρια.
Έπρεπε κι εσύ να πεις ότι το αίμα προορίζεται για "κατεπείγουσα" ρινοπλαστική επέμβαση. Σε χρόνο ντε-τε θα σε ρουφούσαν.
Υ.Γ. Είναι καλύτερα ο φίλος?
φαίνεται κόβει το αίμα ανάμεσα 13:30 και 17:30 :-)
Αξά, η ρινοπλαστική είναι σημαντική, προκειμένου να μη ρουφάμε τη (ή απ' τη) μύτη!
Μενιέκ, αίμα είναι καλέ, όχι γιαούρτι!
Δηλαδή πιστεύεις πως άμα ο δημοσιος υπάλληλος που σου μίλησε, κάθονταν πέντε λεπτά , να σου ρουφήξει το αίμα,αφού ήταν και ανάγκη, θα τον απολύανε;
δ
Οχι, δεν πιστεύω αυτό. Αλλά κακώς αναφέρεσαι -κι εσύ κι ο Σκορδο- στο προσωπικό των νοσοκομείων λες και είναι οι κλασικοί ξυσταρχιδιστές δημόσιοι υπάλληλοι, ίσα ίσα που ξαναλέω, ότι οι άνθρωποι τρέχουν και δεν φτάνουν, καθώς ούτε τα ρεπό τους βγαίνουν, ούτε οι άδειες, στις δε εφημερίες γίνεται το σώσε -στα νοσοκομεία της Σαλονίκης τουλάχιστον.
Οταν λοιπόν σε ξεζουμίζουν όλη μέρα, την ώρα που βάσει κανονισμού δεν παίρνεις αίμα είναι αναμενόμενο να μην παίρνεις αιμα, κι ας φαίνεται παράλογο ή εξωφρενικό στον κάθε ΠάνωΚ.
Και στην τελική, κατι γενικότερο, για το δημόσιο: Αμάν πια με αυτή την ιστορία περί δημοσίων υπαλλήλων που μόνο τα αρχίδια τους ξύνουν, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από αναπαραγωγή ηλίθιων σκετς του Σεφερλή και του Δαλιανίδη στο "Ρετιρε".
Οσες φορές έχω πάει σε δημόσιες υπηρεσίες έχω δει και ανθρωπους που τα ξύνουν και ανθρώπους που δουλεύουν... Διάολε, στην επιχείρηση όπου εγώ δουλεύω, όπου υποτίθεται ότι έχουμε εντατικοποίηση το Τέτρις και το Εμεσεν παει σύννεφο.
Αντε λοιπόν, βουρ, για να είναι ικανοποιημένοι οι πολίτες να μην υπάρχει ΟΥΤΕ η μονιμότητα του δημοσίου... Αμα συμβεί αυτό, που είναι βασική κατάκτηση του εργατικού κινηματος, μετά θα μας πάρουν σβάρνα σε όλα: οκτάωρο, άδειες, υπερωρίες, ενσημα κτλ...
Για αυτό καλό είναι να προσέχουμε τι λεμε και τι ζητάμε. Και κυρίως να μην γενικεύουμε την όποια προσωπική μας εμπειρία. Μη εξυπηρετικοί εργαζόμενοι υπάρχουν παντου, μόλις μίλαγα με έναν στην ΤΡάπεζα Πειραίως.
Αυτά.
θα σου εξηγήσω άλλη φορά γιατί αναφέρομαι στο προσωπικό των νοσοκομείων.
Έχω ζήσει πάντως γιά τα καλά το μύθο των καημένων των νοσηλευτων που τρέχουν και δε φτάνουν.
Μερικοί τρέχουν.Αλλά σπανίως τους βλέπουμε.
Εμείς συνήθως βλέπουμε και τρώμε στη μάπα τους ξυσπωστόπες;Στην καλύτερη περίπτωση.Γιατί μπορεί να βλέπουμε τους ξυσπωστόπες και τεντοπαλάμηδες μαζί.
α.
Δημοσίευση σχολίου