Ο Ερμής (τυφλός σκύλος), όποτε πηγαίνω σπίτι της, τρέχει κατά πάνω μου και αρχίζει να χοροπηδάει ολόγυρα μου, δίνοντας μου απλόχερα (χέρα, πόδα δεν έχει σημασία) την αγκαλιά του, χωρίς κατά κανόνα να περιμένει τίποτα από εμένα, γιατί δεν μένω σε εκείνο το σπίτι, ούτε τον ταίζω, ζήτημα να μ' έχει δει 20 φορές.
Ο Τσίπης (γάτος χωρίς ειδικές ανάγκες), ερχόταν από το διπλανό σπίτι στο οποίο έμενε και στριφογυρνούσε γύρω μας, ξάπλωνε δίπλα μας, έτρεχε πάνω κάτω χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα, καθόταν να τον χαιδέψουμε, χωρίς επίσης να περιμένει κάτι από εμάς.
Ο Ισραηλινός (άνθρωπος), βομβαρδίζει δεκαπέντε μέρες, σκοτώνει παιδιά με σφεντόνες αλλά και χωρίς, εισβάλλει με ειδικές δυνάμεις και ξανασκοτώνει, χωρίς επίσης να περιμένει τίποτα άλλο παρά μόνο την έλευση του Μεσσία (γενικά).
Από Μπαμπινιώτη:
Ανθρωπιά: Η ευγένεια της συμπεριφοράς που πηγάζει από αισθήματα αλληλεγγύης και συμπόνοιας προς τον συνάνθρωπο.
Ζωώδης: Αυτός που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ανθρωπιάς ή πνευματικής καλλιέργειας.
Άραγε τα ζώα θα αποδίδουν και αυτά στις έννοιες αυτές το παραπάνω περιεχόμενο?
3 σχόλια:
Καλέ μου και ακριβοθώρητε, όχι μόνον στα μπλογκζ αλλά και ιν ρίαλ λάιφ, Κλωντ, μια παρατήρηση επέτρεψέ μου: Οι Ισραηλινοί περιμένουν πολλά περισσότερα απ' αυτό το αιματοκύλισμα πέρα απ' την έλευση του Μεσσία, εκτός κι αν ο Μεσσίας στον οποίο αναφέρεσαι είναι υλικός...
Συνεπικουρούμενος εκ των ανωτέρω, σας λέγω πως αν τα ζώα μπορούσαν να πράξουν αναλόγως, θα είχαν αρχικά κρεμάσει τον κ. Μπαμπινιώτη στο κεντρικό ξέφωτο του δάσους, και ακολούθως θα είχαν μετοικήσει σε άλλον πλανήτη.
ο Μπαμπινιώτης είναι ένας τυφλός εβραίος, που τα περιμένει όλα από μας.
Δημοσίευση σχολίου