Μια ήσυχη σοφάρ ημέρα στη δουλειά, ώσπου:
- Ιιιιι....
- ...
- Εχουμε κολλήσει;
- ...
- Ουφ... Φφφφφ... Οχ, οχ, αντε να δούμε...
-...
- Εχει κολλήσει το δίκτυο;
- Τσου.
- Ουφ... Ιιιιιιι... Το 'χασα, το 'χασα ...
(το ξέρουμε, χαμένο το 'χεις χρόνια τώρα)
- ... το 'χασα το κείμενο παιδιά!
- ...
- Πώς γίνεται να το ξαναβρω;
- Το είχες σώσει;
- Ε;
- Το είχες σώσει;
- Όχι.
- Ε, τότε...
- Ιιιιι.... Και τώρα τι θα κάνω;
Τα χάπια μου και γρήγορα!
(ελλείψει χαπιών όμως και για νιοστή φορά το τραγούδι)
4 σχόλια:
Να σου πω, μπας και οι εμμονές πάνε με την ηλικία; Ή με κάτι άλλο;
Ρε σε λέω, έχω να πάθω τέτοια ζημιά απ' το "Δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας" των Τρυπων και το "Νο σαρπράιζιζ" των Ραδιοκεφαλων...
Ωχ! Κι εσείς τα παθαίνουτε αυτά;
Πλάκα με κάνεις σκυλάκο;
Πριν από λίγο, συναδέλφισσα που σχόλαγε μας ευχήθηκε "να περάσουμε καλά αύριο και να φωνάξουμε δυνατά και για λογαριασμό της", γιατί αυτή -φυσικά- δεν θα έρθει...
Σκέφτηκα να το κάνω ποστ, αλλά μετά είπα δε γαμιέται... Μα τι λαμάκες είναι αυτοί ρε παιδί μου...
Δημοσίευση σχολίου