Γιουβ καμ ε λονγκ γουέη, μπέημπι

Ο Αρσέν το γράφει πολύ καλά σε μιαν ανάρτησή του: ...άλλωστε ο ξένος λόγος είναι συχνά πιο απολαυστικός...

Οπότε:

Αν οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τη ζωή πιο ειλικρινά, έστω και μέσα από τα σχήματα, θα χρωστούσαν την τιμή και την ευγνωμοσύνη τους στους λίγους που τολμούν και ασεβούν απέαντι στα σχήματα. Αυτοί οι ασεβείς είναι που δημιουργούν τη ζωή. Η ζωή που τελματώνεται στα σχήματα είναι κιόλας ένα προμήνυμα θανάτου. Η πραγμάτωση του πρωτοτύπου είναι που διατηρεί τη ζωή. Οσοι τολμούν μερικά βήματα έξω απ' τα καθιερωμένα, αποκαλύπτουν κόσμους καινουργιους, αληθινής ζωής, πηγές ζωής κρυμμένες κι άγνωστες. Και στα βήματά τους έρχονται μετά να ακολουθήσουν οι πολλοί. Αυτοί που χθες ζητούσαν τις κεφαλές των επαναστατών "επί πίνακι" καρπώνονται σήμερα τα όσα στις καινούργιες πηγές ζωής αποκάλυψαν οι επαναστάτες. Βέβαια, θα μεταβάλουν και πάλι σε σχήμα ό,τι για τους πρώτους ήταν πρωτότυπο, μα θα έρθουν άλλοι επαναστάτες να ανοίξουν πιο πέρα το δρόμο, να προχωρήσει η ζωή κι άλλα βήματα πιο μπροστά.

Εντάξει, το όνομα του συγγραφέα προκαλεί ανατριχίλες, δυσεντερία, στομαχικές διαταραχές, κενώσεις στομάχου και διάφορα άλλα όχι ιδιαίτερως ευχάριστα για τον άνθρωπο πράματα. Κι εντάξει είναι λίγο διδαχτικό το ύφος. Κι εντάξει, θα μπορούσε να ερμηνευτεί αυτό το απόσπασμα ποικιλοτρόπως. Και σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερα να απομονώνεις καταπώς σε βολεύει ένα χωρίο από ένα ολόκληρο βιβλίο. Κι όπως θα του έλεγε ο Φατμπόη Σλιμ του Μίστερ Τζονάρα, "από τότε που τα έγραψες αυτά, you've come a long way baby..."

Οπως κι αν έχει, εμένα αυτό που αντέγραψα με αρέζει. Και θα 'θελα να 'μουν κηπουρός (ασχετο).