O καλός συνιστολόγος και φίλος GT μού έχει ζητήσει εδώ και μέρες να ασχοληθώ με ένα live άλμπουμ του Μιχάλη Ταφίδη (Michale Graves). Ο τελευταίος μπορεί να υπερηφανεύεται πως έχει τραγουδήσει σε κάποια άλμπουμ των Μίσφιτς και τώρα παίζει σόλο. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ ιδιαίτερα με τη μουσική. Βαρετή: ένας ακόμη πρώην πάνκης, που μάλλον επειδή κινδυνεύει από κώφωση, το γύρισε στον ακουστικό ήχο.
Άλλο είναι το θέμα μου. Σκαλίζοντας στο διαδίκτυο για πληροφορίες περί Μιχάλη Ταφίδη, βρήκα ότι είναι απ’ τους συνιδρυτές του κινήματος conservative punk, κοινώς συντηρητικού πανκ. Σαν να λέμε σταλινικός νεοφιλελευθερισμός ένα πράμα ή βανεγκεμικός σταχανοφισμός -ή μήπως όχι;
Ανέκαθεν το πανκ είχε και τη νεοναζιστική-ακροδεξιά εκδοχή του, μάλιστα κατά καιρούς ουκ ολίγες ροκ και πανκ περσόνες έφεραν στην ενδυμασία τους τη σβάστικα (όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά μόνο και μόνο για να προκαλέσουν ή επειδή ήταν ηλίθιοι), ο δε Τζονι Ραμόν δεν έκρυψε ποτέ το ότι ήταν Ρεπουμπλικάνος.
Τα παλουκάρια έχ’νε και ιστουσελίδα. Οπου φυσικά έχ’νε και μια «Δήλωση της Αποστολής μας», κακό χρονο να έχ’νε.
Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Νικ Ριζούτο, υπάλληλος σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό, θεωρώντας ότι η παραδοσιακή δεξιά και η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία υποεκπροσωπούνται στο πανκ κίνημα (αναρωτιέμαι: κανείς, μα κανείς, δεν βρέθηκε να τους πει ότι punk’s dead;) και θέλοντας να «απαντήσει» στη δημιουργία του αριστερών τάσεων ΠανκΡοκΒοτερ, που έφτιαξε ο τραγουδιστής του πανκ συγκροτήματος ΝοΕφΕξ, δημιούργησε την ιστοσελίδα ΚονσέρβατιβΠανκ, η οποία κατά τις εκλογές του 2004 είχε μεγάλη επισκεψιμότητα. Ενας απ’ τους τακτικούς αρθρογράφους στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα είναι κι ο Ταφίδης, ο οποίος μάλιστα έχει αποφανθεί πως το πανκ είναι ο θατσερισμός της νεολαιίστικης κουλτούρας. Κι εκεί είναι το πρόβλημά μου: Λόγω προσωπικών πολιτικών προτιμήσεων δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα η δημιουργία ενός ΠανκΡοκΒότερ (που αν το καλοεξετάσεις, κι αυτή ενοχλητική είναι), αλλά με εξοργίζει η σύνδεση του πανκ με νερόβραστη, «νηφάλια», «πατριωτική», «υπεύθυνη» δεξιά πολιτική αμερικανική αντίληψη, η οποία βέβαια θεωρεί τον Μπους επιτυχημένο πρόεδρο (διάβασε τα σχετικά λινξ - 1 & 2), τον πόλεμο στο Ιράκ δίκαιο και φυσικά είναι υπέρ της θανατικής ποινής.
Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε με όρους «νερόβραστης πολιτικής». Κι έτσι ξανα-μανά αποδεικνύεται πως punk’s dead.
EDIT: Δείτε σας παρακαλώ αυτό το καταπληκτικό βίντεο από μιαν εμφάνιση του Graves στο Ντέηλι Σοου του -εγώ τον συμπαθώ, παρότι είναι γ******ς Δημοκρατικός- Τζον Στιούαρτ. (κι επίσης να προσθέσω το σχόλιο του φίλου μου του GT: "Φρικιαστικό. Σαν το αριστερίζον power metal!".
ΥΓ. Το κομματάκι π' ακολουθεί, άσχετο αλλά με αρέζει (το 'χω χιλιοποστάρει το κομμάτι, αλλά αυτήν την εκτέλεση νομίζω πως όχι).
Άλλο είναι το θέμα μου. Σκαλίζοντας στο διαδίκτυο για πληροφορίες περί Μιχάλη Ταφίδη, βρήκα ότι είναι απ’ τους συνιδρυτές του κινήματος conservative punk, κοινώς συντηρητικού πανκ. Σαν να λέμε σταλινικός νεοφιλελευθερισμός ένα πράμα ή βανεγκεμικός σταχανοφισμός -ή μήπως όχι;
Ανέκαθεν το πανκ είχε και τη νεοναζιστική-ακροδεξιά εκδοχή του, μάλιστα κατά καιρούς ουκ ολίγες ροκ και πανκ περσόνες έφεραν στην ενδυμασία τους τη σβάστικα (όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά μόνο και μόνο για να προκαλέσουν ή επειδή ήταν ηλίθιοι), ο δε Τζονι Ραμόν δεν έκρυψε ποτέ το ότι ήταν Ρεπουμπλικάνος.
Τα παλουκάρια έχ’νε και ιστουσελίδα. Οπου φυσικά έχ’νε και μια «Δήλωση της Αποστολής μας», κακό χρονο να έχ’νε.
Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Νικ Ριζούτο, υπάλληλος σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό, θεωρώντας ότι η παραδοσιακή δεξιά και η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία υποεκπροσωπούνται στο πανκ κίνημα (αναρωτιέμαι: κανείς, μα κανείς, δεν βρέθηκε να τους πει ότι punk’s dead;) και θέλοντας να «απαντήσει» στη δημιουργία του αριστερών τάσεων ΠανκΡοκΒοτερ, που έφτιαξε ο τραγουδιστής του πανκ συγκροτήματος ΝοΕφΕξ, δημιούργησε την ιστοσελίδα ΚονσέρβατιβΠανκ, η οποία κατά τις εκλογές του 2004 είχε μεγάλη επισκεψιμότητα. Ενας απ’ τους τακτικούς αρθρογράφους στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα είναι κι ο Ταφίδης, ο οποίος μάλιστα έχει αποφανθεί πως το πανκ είναι ο θατσερισμός της νεολαιίστικης κουλτούρας. Κι εκεί είναι το πρόβλημά μου: Λόγω προσωπικών πολιτικών προτιμήσεων δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα η δημιουργία ενός ΠανκΡοκΒότερ (που αν το καλοεξετάσεις, κι αυτή ενοχλητική είναι), αλλά με εξοργίζει η σύνδεση του πανκ με νερόβραστη, «νηφάλια», «πατριωτική», «υπεύθυνη» δεξιά πολιτική αμερικανική αντίληψη, η οποία βέβαια θεωρεί τον Μπους επιτυχημένο πρόεδρο (διάβασε τα σχετικά λινξ - 1 & 2), τον πόλεμο στο Ιράκ δίκαιο και φυσικά είναι υπέρ της θανατικής ποινής.
Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε με όρους «νερόβραστης πολιτικής». Κι έτσι ξανα-μανά αποδεικνύεται πως punk’s dead.
EDIT: Δείτε σας παρακαλώ αυτό το καταπληκτικό βίντεο από μιαν εμφάνιση του Graves στο Ντέηλι Σοου του -εγώ τον συμπαθώ, παρότι είναι γ******ς Δημοκρατικός- Τζον Στιούαρτ. (κι επίσης να προσθέσω το σχόλιο του φίλου μου του GT: "Φρικιαστικό. Σαν το αριστερίζον power metal!".
ΥΓ. Το κομματάκι π' ακολουθεί, άσχετο αλλά με αρέζει (το 'χω χιλιοποστάρει το κομμάτι, αλλά αυτήν την εκτέλεση νομίζω πως όχι).
5 σχόλια:
Πολύ ευαίσθητος είσαι...
Κάνε ένα search το Prussian Blue να σου σηκωθεί η τρίχα...
Πάλι αυτοιοιοιοιοιοιοι...........;;;;;;
Δεν πειράζει, αν δε βαριεσαι εσύ να τους βάζεις δε βαριόμαστε και μεις να τους ακούμε...!!!
Πολύ ωραίο το τραγούδι!
Βάαλ, (αστα, βρήκα και μια αναφορά σε αυτές σε ένα ελληνικό μπλογκ "Μετωπο Γυναικών" -εκεί μου σηκώθηκε η τρίχα!) εχε χάρη που είναι μόνο δεκαπέντε χρονών, διότι θα έλεγα καμιά χοντράδα. Αναρωτιέμαι η Πρόνοια τι κάνει; Διότι προφανώς πρόκειται για παραμέληση ανηλίκων.
Ανώνυμε/η, ναι, το τραγούδι αυτό τ' αγαπάω πάρα πολύ...
ρε πάνε κ gogo ανεβαζετε και ενα τεξτ αρχειο με το πλεηλιστ κάτω απο κάθε ποντκαστ και για μας τους ασχετους. καλή εκπομπή μάρεσε!!
οπως και το ποστ. ντέηλυ σόου βέρυ φανυ
Αρσέν, θα το κάνω στο εξής, εχεις δίκιο.
Αλλά θα μου επιτρέψεις να βάζω τα ονόματα και τους τίτλους με ελληνική γραφή, διότι ως επί το πλείστον η μουσική που παίζεται δεν είναι αυτό που λέμε pod-safe μουσική, μην μπλέξουμε πάλι, όπως παλιότερα...
Δημοσίευση σχολίου