Ικανοποιηθήκατε; Πάμε παρακάτω τώρα.
Αρχικά νομίζω ότι οφείλω μετά από το πόστ της προηγούμενης Πέμπτης να αναφέρω τα εξής:
Συγχαρητήρια, αυτή τη φορά πραγματικά, στην ομάδα του Ολυμπιακού. Αν πάντα έτσι αγωνιζόταν το ελληνικό ποδόσφαιρο θα ήταν καλύτερο. Έδωσε σε όλους εμάς ένα καλό μάθημα. Η καλύτερη διαιτησία σε ένα τέτοιο ντέρμπι ανάμεσα σε αυτές τις δυο ομάδες και ενώ είχαν προηγηθεί ότι είχαν προηγηθεί από τον Κάκο δεν αφήνει περιθώρια για δικαιολογίες. Θέλουμε πολύ ακόμα για να φτιάξουμε καλή ομάδα και νομίζω ότι έγινε φανερό. Και να είστε σίγουροι ότι τα ίδια θα ανέφερα ακόμα και αν είχε βάλει ο Χούτος το γκολ το οποίο σε καμία περίπτωση δε θα πανηγύριζα.
Το ματς αυτό έδειξε ποιο είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Χάλια θέαμα οπότε μας έμμεινε να ασχολούμαστε με τις μαλακίες που έκανε ο Κονσεϊσάο, γιατί μαλακίες έκανε, και την καρατιά του Νικοπολίδη. Ο Τζόρτζεβιτς ήταν η κλασσική λουλού που όμως αποδείχθηκαν ορισμένοι πιο χαζοί και από αυτόν αφού έπαιξαν το παιχνίδι του. Επίσης ξαφνικά ανακάλυψαν όλοι ότι οι μπάτσοι πετούν ληγμένα χημικά χωρίς ιδιαίτερο λόγο και κινδυνεύει η υγεία όλων.
Πρέπει να αποφασίσουν επιτέλους οι αθλητικοί δημοσιογράφοι της πόλης ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι γέλοιοι.
Κατάλαβες τώρα Διάσελε τι εννοώ όταν λέω πάρ' το το γμν το παιχνίδι με την αξία σου;
Και ναι φυσικά οι αντιδράσεις του Ολυμπιακού ήταν που έφεραν τα γεγονότα και οι προκλήσεις που δέχθηκαν όσοι πήγαν στο Καραϊσκάκη έφεραν την ένταση. Εσείς όμως γιατί πέσατε στη φάκα σαν χάνοι; Βαρέθηκα πια τα μπουκάλια στο κόρνερ. ΒΑ-ΡΕ-ΘΗ-ΚΑ. Η ουσία είναι ότι μπάλα δε βλέπουμε.
Τέλος της αναφοράς μου στο ματς με αυτή τη φώτο:
Ελπίζω να ξεκαθαρίσατε τι λέει.
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από την μικρή αποβάθρα που έχουν φτιάξει στην παραλία Κατερίνης. Λίγο πριν την παραλία Κατερίνης είναι αυτό το απίστευτο πράγμα
ΘΕΕ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥ ΣΟΥ. Προσέξτε το κόκκινο χρώμα. Προσέξτε τα δυο χέρια που βγαίνουν από τα έγκατα της γης και κρατούν τις μπάλες. Προσέξτε τα χέρια που ξεπετάγονται και γραπώνουν την είσοδο...Προσέξτε το ζευγάρι που σμιλευμένο στο στιλ So you think you can dance αποθεώνεται από το υποτιθέμενο κοινό...Ω ναι...πρέπει να πάμε μέσα στο μαγαζί την επόμενη φορά...για να δούμε και εντός την αποθέωση του κίτς...Για την συνέχεια η αποθέωση. Είμαι σίγουρος ότι η παρακάτω μπάντα τα σπάει στο παραπάνω μαγαζί:
Την βρήκα σε ΤΟΥΑΛΕΤΑ μπουγατσατζίδικου. Ναι μάλιστα. Στην τουαλέτα. Μέσα. Ανοίγεις την πόρτα μπροστά σου η λεκάνη. Κλείνεις την πόρτα μπροστά σου οι τύποι αυτοί που παίζουν LIVE στο Glass Palace ή γυάλινο παλάτι όπως μεταφράζεται ακριβώς από κάτω. Αναζητείται ο τύπος που κατακρεούργησε τη φάτσα τους. Όχι για κανένα άλλο λόγο. Απλώς δε χρειαζόταν. δείτε μόνο το στιλ του "γαμάω" στον τύπο που είναι όρθιος δεύτερος από αριστερά (ο Γιώργος Ιωαννίδης με τ' όνομα). "ΓΑΜΑΩ" ΛΕΜΕ. Δε χρειάζεται να πω ότι η φωτογραφία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη στον αγαπητό Κούνελο (είσαι και ΠΑΟΚτσάκι πρέπει να πάμε μαζί γήπεδο κάποια στιγμή).Και κλείνω με μια φώτο του μικρού παίκτη αφιερωμένη στη Demetrat.
Για να δείτε τι έξυπνο παιδί έχω εγώ...Προσέξτε πόδι. Προέσξτε στιλ αράγματος στον καναπέ. Προσέξτε αέρινη κίνηση προς το ποντίκι...Προσέξτε ρεβέρ στο τζιν...Και έχει και βιβλίο μπροστά του...χε χε χε....
11 σχόλια:
ω σ' ευχαριστώ για την αφιέρωση αγαπητέ, μήπως να πηγαίναμε στο γυάλινο παλάτι?
στην αρχή πέρασα τρέχοντας το ποστ να δω μέχρι πού φτάνει. κ βλέπω το αρχιτεκτονικό θαύμα κ λέω "κοίτα ρε φίλε πώς κάνουν τα μουσεία στη βιέννη(δεν κατάλαβα πως πήγα σ' άλλο ποστ) κ πώς τα έχουμε εμείς" όταν πάτησα πάνω κ το είδα σε μεγάλο κατάλαβα... πάντως δες το λίγο αλλιώς: φαντάσου το σα μουσείο σύγχρονης τέχνης κ έτσι... έπεισα κανένα? ε? όχι?
Μη το γελάς σύντροφε ΠΑΟΚτσή. Σε τι διαφέρουν τα μουσεία σύγχρονης τέχνης δηλαδή; Και αυτά ογκώδη αγάλματα που δε καταλαβαίνεις τι θέλουν να πουν έχουν και επίσης έχουν έντονους χρωματισμούς που πάλι δε καταλαβαίνεις γιατί. Και μη τυχόν ρωτήσεις τι είναι όλα αυτά. Θα σε κοιτάξουν με βλέμμα σιχαμάρας και θα κάνουν τσ τσ τσ...
Για να αποδίδουμε τα του Διάσελου στον Διάσελο: Οταν γύρισα απ' το ταξίδι, χτες, ήταν ο πρώτος που με πήρε τηλέφωνο. Ανάμεσα στα άλλα τον ρώτησα -διότι δεν ήξερα- πόσο πήγε το ματς. Και μου είπε τα καθέκαστα (σχόλιο δικό μου: τα θέλουμε ως ομάδα και "φίλαθλοι" και τα παθαίνουμε) και ήταν, το υπογραμμίζω, κύριος στην περιγραφή του, και καθόλου δεν επίχαιρε για την -ουσιαστικά- δικαίωση του: διότι όντως τα μπαόγκια, παίκτες κι οπαδοί, αποδείχθηκαν κάφροι, και η ομάδα φανερά κατώτερη του γάβρου. Αυτά. Τέλος.
κατενθουσιασμένη απ την αφιέρωση, και οφείλω να παρατηρήσω εκτός από όλα αυτά τα καταπληκτικά γνωρίζματα του μικρού παίχτη,μιά διόρθωση.
Το βιβλίο δεν το έχει μπροστά του.
Υποπόδιο του ποδός του το έχει.
:))
Και καλά κάνει το παιδί! Κι εμείς που τα σεβόμασταν, τι καταλάβαμε; Ε;
Το πολιτιζτικό μνημείο της Κατερίνης τα σπάει! Πρέπει να με πάς, λέμε!
πάνε είσαι τζεντλεμαν, α μη τι άλλο. αγαπητέ ιωάννη σε τιμάει αυτό που λες και χαίρομαι που συμφωνούμε...η κάθε ομάδα κάνει αυτό που την συμφέρει, για να προστατευτεί και να δημιουργήσει κλίμα, ο ολυμπιακός, εν προκειμένω, το έφτιαξε, οι παοκτζήδες το στόλισαν...κρίμα για άλλη μια φορά, ειδικά όταν βλέπω τις ματσάρες που γίνονται στην ευρώπη.
μα σκύλε μου, με καμάρι το λέω και γω, πως το παιδί είναι πολύ πιό προχώ απ΄αυτό που νομίζει ο πατέρας του.
Με τέτοιο χεράκι με λακκάκια, τι θα ήταν δηλαδή και με τέτοιο ρεβέρ.
δ
Αθλιε Διάσελε... Για το ΠΑΟ-Βιγιαρεάλ το λες αυτό ε; Τρισθάλιε!
όχι, για την τεσσάρα στο άνφιλντ και την εφτάρα στο μόναχο..
Βρε, μίνια δεν μπιάνιει ο μπόμπος ο δικός σου μπροστα στονε δικό μουνε, μιλάμε, λέμε!
Αμα δεν πιστέβεις δες στο μπλγκ μου!
Δημοσίευση σχολίου