Όταν γυρίσω, θα έχω την ηλικία των μελτεμιών. Μισός στη γη, να κυνηγάω την ουρά μου, μισός στον Άδη, να χαρτοπαίζω με νεκρούς που αρνιούνται τον χαμό τους. Μέσα μου ο ήχος της καρατόμησης, ο Ροβεσπιέρος βρέφος να φωτοσυντίθεται με πύρινες φλόγες. Θ' ανεβώ τις σκάλες, τις όποιες σκάλες, αλλά κανείς δε θα κρατήσει το απόγευμα για μένα. Κανείς δε θα με αναγκάσει να διακτινιστώ. Θα ονειρευτώ το όνειρο κάποιου άλλου και θα γράψω ποιήματα για ένα φανταστικό παλάτι. Οι κολυμβήτριες θα φέρουν τον θάνατο στα μάτια τους. Θα είμαι πάλι ο Μιζέριας, για δεύτερη φορά, και οι σύντροφοι θα κάνουν ουρές για να μου φιλήσουν το γενειοφόρο μάγουλο.
θα έρθω πάλι με το καλοκαίρι. Στριμωγμένος σε φεγγίτες, λαθραία, μ' ένα παλιό κατοστάρικο στο χέρι που όταν μου το ζητήσουν, θα το καταπιώ. Και θα περιμένω. Διηνεκής αγνοούμενος πλέον, τον ήλιο να δαγκώνω θα μου φτάνει στο γοργό σελάγισμα του ωκεανού.
Καλή αντάμωση...
5 σχόλια:
Στροβιλίσου με το the way young (ναι ρε, young) lovers do και όταν (ξε)κουραστείς έλα να αράξεις στο Mercy seat... Εμείς εδώ θα 'μαστε.
(εναλλακιτκό σάουντρακ: θα σε ξαναβρω στους μπαξέδες (είκοσι) τρεις του Σεπτέμβρη, να... γερνάς. Χαχαχα.)
ΥΓ. Γαμώ τη βαρεμάρα σου Διάσελε. Φλας, φλας, ΦΛΑΣ!
φλααααααααααας! α, το καλή αντάμωση ισχύει κυρίως για όλους τους επισκέπτες του θεάρεστου και σεπτού αυτού μπλογ. Για σένα,και δυστυχώς για μένα και την υπερβατική μου φύση, ισχύει το "τηλεφώνησέ μου, ίσως νιώθω έτσι κι εγώ..."
Ζηλεύει, Νικολάκη, ζηλεύει!
Μου άρεσε και το κόκκινο των γραμμάτων!
Καλές διακοπές και τον Σεπτέμβρη να γυρίσεις Ροβεσπιερότερος!
Τρία κόκκινα ξέρει ο Διάσελος, Παράλληλε: του Θρύλιτς, του κρασιού και των εγκαυμάτων που του εύχομαι να πάθει από την ηλιοθεραπεία...
Θα του κατεβάσεις το blister in the sun?
Δημοσίευση σχολίου