Οι ζωές των άλλων

Μια μέρα ο πιο βαρετός άνθρωπος του κόσμου βαρέθηκε να χαίρεται με τις χαρές των άλλων, να λυπάται με τις λύπες των άλλων, να γελά με τα αστεία των άλλων, να ενδιαφέρεται για τα ενδιαφέροντα των αλλων, να εκνευρίζεται με όσα εκνεύριζαν τους άλλους, να θυμώνει με όσα θύμωναν τους άλλους, να συγκινείται με όσα συγκινούσαν τους άλλους, τεσπά βαρέθηκε να ζει τις ζωές των άλλων, και αποφάσισε να κάνει κάτι χαρούμενο, λυπημένο, αστείο, ενδιαφέρον, εκνευριστικό, προκλητικό, συγκινητικό, που πάνω απ' όλα θα ήταν δικό του. Κι αρχισε να ψάχνει απεδώ, να ψάχνει απεκεί, και το μόνο που βρήκε ήταν αυτή η φωτογραφία, η οποία του φάνηκε αστεία και θλιβερή. Γέλασε με τα χάλια -πάλι- των άλλων, στεναχωρέθηκε με το δράμα -πάλι- των άλλων. Όμως μετά δεν ήξερε τι αποκλειστικά δικό του μπορούσε να φτιάξει με αυτή τη φωτογραφία, κι εντέλει κατέληξε πως ήταν γραφτό του να μη γίνει ποτέ σούπερ γουάου επιτυχημένος, αλλά να παραμείνει απλώς ο πιο βαρετός άνθρωπος του κόσμου.