Προύνο και μεθώ

Το Everything you know is wrong, το ιστολόγιο των μεγάλων δημοσιογραφικών αποκαλύψεων, την ώρα που όλοι ασχολούνται με τα κινητά και τις συνομιλίες των μαφιόζων φυλακισμένων, φέρνει στο φως αυτό που πίνουν και δεν μας δίνουν στις φυλακές ανά τον κόσμο.

Πιες-πιες της ταραχής το κρασί

Βαρυσήμαντος αποκαλυπτική παρέμβασις
του Πάνου Πιωμένου-Χικχεκχωκοκάκη
σαβουροπότη Εμ Τι (περίμενες;)

Προσφάτως ερωτηθείς από νεαρόν γιατρουδάκον σε δημόσιον νοσοκομείον της χώρας, εάν έχω την συνήθειαν να πίνω, η απάντησις μου ήτο «όχι ιδιαιτέρως». Ο ψαράς ιατρός, επιμένων, εζήτησε διευκρινίσεις, «δηλαδή πόσα ποτά την εβδομάδα;». Του απήντησα με έναν βαθύ αναστεναγμό, ότι πλέον -καθότι χρόνια κατάποσης διαφόρων υγρών, ρωσικής κατά βάσιν προελεύσεως, ενίοτε δε φιλανδικής, έχουν παίξει μποξ με την στομαχικήν μου ευαισθησίαν- δεν δύναμαι να ηπιώ άλλο τι, πέρα από κάποιες ποσότητες περιστασιακής μπίρας. Ο ιατρός, απωλέσας την όχι και τόσο ιωβείον, ως κατέστη αυτομάτως ηλίου φαεινότερον, υπομονήν του, με ηγράπωσε από τον γιακά και μου έβαλε ένα περίστροφο στον γκώλο: Λέγε βρε παλιόχοντρε πόσες μπίρες πίνεις την βδομάδα!
Κατόπιν προσεχτικών, πλην όμως ταχυτάτων υπολογισμών, διότι ο νεαρός γιατρουδάκος είχε ήδη απασφαλίσει τον περίστροφον και ήτο έτοιμος να γεμίσει μολύβι την κωλοχαραδρα μου, απεφάνθην: «Μετά φόβου θεού, πίστεως και αγάπης, κυριε ιατρέ μου δηλώνω ότι πίνω περίπου τρία τέσσερα λίτρα μπίρας σε κάθε μου έξοδο, όμως οι έξοδοι μου περιορίζονται στον φτωχό αριθμό δύο (2, two, dos, ντούε, τσβάι, πολιτσάι, όχι τσάι δεν πίνω, ευχαριστώ, μου προκαλεί υπνηλία, ξυνίλες και εξανθήματα εις τα κωλομάγουλα). Οπερ σημαίνει κύριε ιατρε μου ότι πίνω έξι με οκτώ λίτρα μπίρας, κατά προτίμηση ξανθιάς, αλλά δεν λέω όχι ούτε στις μαύρες, ούτε στις κόκκινες, γνωστός σαβουροπότης απαξαπανέκαθεν…»
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω ετούτη τη λιτή φράση -η λιτότης άλλωστε και η λακωνικότης με διακρίνουν κυρίως και κατεξοχήν και καταπόλην και κατάκολον- και μανιασμένος ο γιατρουδάκος, επιστήμων απ’ τους κορυφαίους της γενιάς του, με εχτύπησεν εις τον κρόταφον με την λαβήν του περιστρόφου «τομάρι, σκουλήκι, αλκοολικέ!». Ε όχι και αλκοολικός βρε γιατρε μου, τόλμησα να αντιμιλήσω, αλλά νομίζω πως παρατράβηξε ετούτη η εισαγωγή εις το αποκαλυπτικό ετούτο αρθρο που ο αγαπητός εκδότης και νταβατζής μου ΠάνωςΚ με ανέθεσε να γράψω. Η Αποκάλυψις λοιπόν ετούτου του κειμένου, και όχι του Ιωάννη, όχι του Σκορδοπούτσογλου, αλλά ούτε και του Ευαγγελιστή, αγαπητοί αναγνώστες, συνίσταται και ακούει εις μίαν λέξιν και όνομαν, το οποίον είναι και δεν σας κρατώ άλλο σε αγωνία, παρακάλώ να αρχίσουν να βαράνε τα ντραμς, με το ένα, με το δύο, με το.. δυόμισι, με το δύο κι εβδομήντα πέντε, σας έσκασα ε; Λοιπόν: το ποτό των φυλακών είναι το προύνο, ουχί Μπρούνο, ουδεμία σχέση με την αμφιλεγόμενη ταινία με πρωταγωνιστή τον Μπόρατ Κοέν, αλλά βαθυστόχαστες αναλύσεις επ’ αυτού να πάτε να διαβάσετε αλλού.
Το προύνο λοιπόν υπομονετικέ αναγνώστη λέγεται και «κρασί της φυλακής». Είναι εύκολο να φτιαχτεί και μέσα στη φυλακή, διότι τα συστατικά του είναι απλά: μήλα, πορτοκάλια, μια κονσέρβα κοκτέηλ φρούτων, κέτσαπ, παγάκια, ζάχαρη, ψωμί, μια πλαστική σακούλα ή κάποιο πολυμπάγκ, καυτό τρεχούμενο νερό, μια πετσέτα ή κάλτσα. Αναλυτικά η περιγραφή για να φτιάξετε προύνο εδώ πέρα ή εδώ πέρα, ή αμα θέτε ορίστε και η πρώτη-πρώτη συνταγή για προύνο όπως καταγράφηκε σε ποιητική μορφή από έναν θανατοποινίτη του ΣανΚουεντίνο.
Αγαπητέ δύστυχε αναγνώστη που έφτασες μέχρι εδώ πέρα, κλείνοντας ετούτο το άρθρο ήθελον να επισημάνω αφενός ότι η γεύση ετούτου του DIY κρασιού φημολογείται πως είναι εμετική και αφετέρου ότι το προύνο δύναται -και στις πλείστες των περιπτώσεων αυτό συμβαίνει- να αποδειχθεί βλαβερόν διά την σωματική υγείαν του πότη. Δια τον λόγο αυτόν καλό είναι να μην το δοκιμάσετε στο σπίτι. Αντιθέτως στη φυλακή απολαύστε το ελεύθερα και κατά βούλησιν.