Σαν άνθρωπος, θέλω να πιστέυω, έχω ελάχιστες ψυχώσεις. Μία απ' αυτές είναι τα βιβλία, η οποία όμως λόγω της καταναλωτικής μανίας που με καταλαμβάνει όταν περνάω έξω από βιβλιοπωλείο τείνει να μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε δίπολο ψύχωσης-άγχους. Στην πρόσφατη συνάντηση μου με τον πάνοκ., όπως έγραψε και ο ίδιος, δήλωσα με στόμφο και ναρκισσιστική παρρησία ότι τα βιβλία θα μας καταστρέψουν. Υπερβολή; Ακόμα διαμφισβητείται.
Η ψύχωση η αληθινή, η τέλεια εμμονή, η εμμονή η σωστή, είναι ο Γάβρος. Κι αυτό το κατάλαβα πλήρως χθες. Που λύθηκαν τα μάγια. Που δάκρυσα από χαρά. Μην ψάχνετε (ούτε εγώ ψάχνω πλέον) για τα ρασιοναλιστικά ή ανεξιχνίαστα αίτια που με συνδέουν με την κερδοφόρα εταιρεία του Ολυμπιακού. Η αρρώστια είναι αρρώστια. Και το πάθος βραδυφλεγές.
Δεν πρόκειται να ξεχάσω τα καφάσια που έσπασα εκτοξεύοντάς τα πάνω στις βιτρίνες ενός καταστήματος, όταν χάσαμε στον τελικό του μπάσκετ απ' την Μπανταλόνα και την μάνα μου να οδύρεται και να μου φωνάζει να μαζευτώ στο σπίτι. Δεν θα ξεχάσω τον κολλητό μου Π.Β., μια εποχή πίκρας, διαβάσματος, αμφισβήτησης και μοναξιάς, να καπνίζει συγχρόνως δύο τσιγάρα όταν εκείνος ο ανεκδιήγητος ο Καπουράνης κάρφωσε το 1-2 στο τέλος μέσα στο Καραϊσκάκη. Δεν θα ξεχάσω τον γέλωτα της παρέας όταν μεταξύ σοβαρού και αστείου είχα προβλέψει ότι ο Ριβάλντο θα παίξει κάποια στιγμή στον Ολυμπιακό. Δεν θα ξεχάσω, όπως μου θύμισε χθες και ο Κ. ΓΚ., τις αρίφνητες Τριτοτετάρτες στην Κέρκυρα που μαζευόμασταν 20 άτομα για να δούμε Γαύρο. Δεν θα ξεχάσω τα σκυμμένα κεφάλια μας. Δεν θα ξεχάσω τις κατάρες που έριξα στον Ελευθερόπουλο που μας στέρησε, μαζί με τον στρατηγό άνεμο, την συμμετοχή μας στους ημιτελικούς. Δεν θα με ξεχάσουν οι περιπτεράδες απ' τους οποίους αγόραζα τρία-τρία τα πακέτα τσιγάρα λίγο πριν τα ματς. Δεν θα ξεχάσω τους παιχταράδες που ευτυχήσαμε να δούμε στην ομάδα. Δεν θα ξεχάσω το 3-0 στην Ριζούπολη και τον ανυπέρβλητο ενθουσιασμό μου. Δεν θα ξεχάσω τ' ότι για ένα καλοκαίρι είχα πονοκεφάλους απ' τον μαλάκα τον Ζε Ρομπέρτο που όλο έπιανε λιμάνι και ποτέ δεν έπιανε λιμάνι. Δεν θα ξεχάσω τις ατέλειωτες αναλύσεις με τον Μάστορα και την εκφρασμένη, κρυφή μας επιθυμία να παρακολουθήσουμε σχολή προπονητικής. Δεν ξεχνώ, στον ενεστώτα πλέον χρόνο, την υπομονή που επιδεικνύει ο μικρός μου, ειδικός Νίντζα όταν γυρνάει κουρασμένη απ' τη δουλειά και την πρήζω για την ομάδα, όταν της μαθαίνω τους παίχτες, τις εθνικότητες, το σύστημα και τις φυσιογνωμίες, όταν την ικετεύω να κάνει πρόβλεψη γιατί θεωρώ ότι είναι γουρλού, όταν πηγαίνουμε διακοπές και την κουβαλάω για ν' αγοράσουμε αθλητική εφημερίδα, όταν πίνουμε καφέ σ' ένα ονειρεμένο μέρος κι εγώ κρυφοκοιτάω την εφημερίδα χαμογελώντας αθώα.
Κι αυτό που συνειδητοποιώ τώρα, τώρα που νιώθω σαν ήρωας στο "The Thing" του King, τώρα που εξοντώσαμε τον κακό Κλόουν και απαλλαχτήκαμε απ' τις φοβίες μας, είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι ταυτισμένος με την εποχή της αθωότητας, τις μέρες του κρασιού και της κραιπάλης (όπως θα έλεγε ξανά ο πάνοςκ.), τις ώρες που ένιωθα ότι ζω και χτυπάει δυνατά η καρδιά μου, τις στιγμές που μοιράζομαι με τον ειδικό Νίντζα, την γλυκειά συμμορία της παλιοπαρέας, αυτών των σαλών, διανοούμενων, καταστασιακών (με την ευρύτερη έννοια) γάβρων και αντιπάλων.
Κι αν μου επιτρέπετε, κλείνοντας, θα ήθελα να γράψω μια μικρή αράδα ακόμα, απόλυτα συμφιλιωμένος πλέον μ' ένα απ' τα λιγοστά, ρομαντικά πράγματα που μου 'χουν απομείνει. Κι αυτή η αράδα, θα 'ναι κάπως έτσι:
ΝΑΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ! ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!
11 σχόλια:
Τς, τς, τς...
Γαύροι διανοούμενοι...
Μην αρχίσω και γω για το ΑΕΚάκι.
(Πάντως δεν θα ξεχάσω ποτέ το πουλημένο παιχνίδι με την Μαρσείγ εκεί γύρω στο 90 και που ο πατέρας μου έσπασε το παράθυρο και γω την πόρτα από τις τσαντίλες... Και η μάνα μου νόμιζε ότι παίξαμε ξύλο -εφηβεία γαρ- και προσπαθούσαμε να την πείσουμε για το αντίθετο...)
γεια σου!!
Είμαι καινούργια μπλογκού (προσπαθώ) και σήμερα ανέβασα post για τον ΘΡΥΛΟ!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ!!!!!!!!!!
Δεν θέλω να σε βάλω σε κόπο και δεν τρέχει τίποτα αν δεν μπορείς να με βοηθήσεις, απλά... ΔΕΝ ξέρω πως να κάνω blog roll (ή κάτι τέτοιο, να φαίνονται δηλαδή οι άλλοι μπλογκάδες και τέτοια).
Έχω ψάξει τις ρυθμίσεις αλλά είμαι λίγο γκάου!
Θενξ ένιγουέι και πάλι μπράβο μας!
@ Μετεωρίτη: θα στο έστελνα με μέηλ, αλλά δεν το βρήκα πουθενά στο μπλογκ σου. Για τη λιστα με τα λινξ λοιπόν, μπορείς να κάνεις το εξής:
Αφού μπεις με τους κωδικούς σου στον πίνακα ελέγχου σου, κάνε κλικ στη Διάταξη.
Μετα κλικ στην προσθήκη στοιχείου σελίδας.
Στην επιλογη νέου στοιχείου σελίδας, κλικ στο λίστα συνδέσμων.
Στο νέο παραθυράκι που ανοίγει: βάζουμε τίτλο, πχ: Αγαπημένα Links
Διαλέγουμε τρόπο ταξινόμησης, πχ Με αλφαβητική σειρα.
Μετά στο πλαίσιο που ζητά τη διεύθυνση url ιστοτόπου βάζουμε το λινκ, πχ http://metewritis.blogspot.com/
κατόπιν συμπλήρώνουμε την ονομασία που θέλουμε να φαίνεται στο μπλογκ μας και αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο συνδεσμο πχ: Μετεωρίτης, Ρίτης, Γιώργος, Χρήστος, Γεωργία, Αραράτ, ή ό,τι άλλο μας κατέβει
Κατόπιν κλικ στο: προσθήκη συνδέσμου.
Μετά θα σου εμφανίσει το σύνδεσμο.
Μπορείς να επαναλάβεις τη διαδικασία αυτή όσες φορές θες για όσα λινκ θες.
Ελπίζω να βοήθησα.
Για τα ποδοσφαιρικά δεν έχω να πω τίποτε Διασελε και Βααλ, να με σχωρνάτε. Ακόμη θρηνώ τη χτεσινή ηττα από τους #%^@^@%γάλλους της Μαρσέιγ.
Επειδή δεν αντέχω, θα θυμηθώ κι εγώ τρεις ποδοσφαιρικές αναμνήσεις: την Κ. και εμένα, που ακόμη δεν καλομιλιομασταν, να πανηγυρίζουμε έξαλλα το γκολ του Βρύζα μέσα στο Χάιμπουρι, και τη μάζα των γαβροβαζελων να μας κοιτούν απορημένα.
Τοτε που ο Διάσελος (και όλοι οι άλλοι) υποστήριζαν την Μπάγερν στον τελικό με τη Μαντσεστερ. Μοναδικός φαν του αγγλικού ποδοσφαίρου εγώ. Σεριγχαμ, Σολσκιερ, 2-1, το ματς τελειώνει όταν σφυρίξει ο διαιτητής κυρ Διάσελε!
Τρίτον, αλλά πολυ πονεμένο, πάλι με τα ίδια μπουμπούκια να πνέουν τα μένεα κατά της εθνικής αγγλίας και να εξυμνούν τους πορτογάλλους. Μακμάναμαν και Σκόουλς, δύο μηδέν στο πρώτο εικοσάλεπτο. Τα στόματά τους κλειστά, και το δικό μου πήγαινε ροδάνι.
Μετά μίλησε ο Φίγκο, ο πεσετέρο, και έκλεισε το σπίτι των άγγλων και το δικό μου στόμα. 2-3 Από κείνο το τραύμα δεν συνήλθα ποτέ, για αυτό δεν μιλάω για ποδοσφαιρικά. Αλλά τους τσακίζω όλους στο άη εσες προ, με τον κοκκινομούρη Σκόουλς να κάνει χατ τρικ.
Τα είπα και ξαλάφρωσα.
Νομίζω πως με βοήθησες τρελά!!!
Σε ευχαριστώ.
Ευχάριστη ανάμνηση, επί εποχής Μπάγεβιτς. Είμαστε μηδέν-μηδέν με Ιωνικο (θυμάμαι καλά;!). Ο διαιτητής έχει ξεχάσει να σφυρίξει (κρίνεται και το πρωτάθλημα λέμε). Και, από το πουθενά, σκάει ένα σουτ από τα 1800 μέτρα, ποιος; Ο Νινιάδης!!!!!!!!!
Έβαλε το γκολ, σφύριξε ο διαιτητής, πήγε ο καθένας σπίτι του (εμείς με το πρωτάθλημα)!!!
Θυμάμαι κι άλλα... θα στα πω άλλη φορά!
βα.αλ. "μειδιάς" για ένα κρυφό "μειδίαμα" και γουστάρω. Καλό σκηνικό αυτό που αφηγείσαι. Μπορούμε να γράψουμε και για άλλες, μικρές ιστορίες ελληνικής καφρίλας. Μετεωρίτη, νομίζω ότι πρέπει να σε βοήθησε ο πάνωςκ. εξάλλου, εγώ είμαι ολίγον τι άσχετος (ο ίδιος ισχυρίζεται ότι είμαι πολύ άσχετος, αλλά πιστεύω ότι του έχω βάλει τα γυαλιά τελευταία) με τα φορμαλιστικά και τεχνολογικά αγκάθια της blogoσφαιρας. Καλή αρχή πάνω απ' όλα. Πάνε, στα τσακιδια οι αγγλοσάξωνες, viva argentina. Μπατιστούτα ρε, ρούφα...
Εκεί που οι άλλοι φάγαν πέντε, εγώ έριξα τρία. Αυτό λέγεται ΗΔΟΝΗ!!!
Γεια σας, γεια σας!!
Η βοήθειά σας ήταν πολύτιμη, άσχετα αν εγώ έπηξα στη δουλειά και δεν κατάφερα να κάνω τίποτα ακόμα. Ο απόηχος της μεγάλης μας νίκης είναι ακόμα εμφανής! Έχω ψηλώσει 10 πόντους και έβγαλα από τη ντουλάπα το καπελάκι του Θρύλου! Είδατε την ΗΧΩ με τους τσολιάδες στο εξώφυλλο; Αν δεν το είδατε, να σας το στείλω σκαναρισμένον.
Τα έχω παίξει..
Ήμουν σε συνάντηση από τις 10.30 και βγήκα πριν λίγο. Αλλοιθώρησα. Ύστερα όμως, διάβασα τα σχόλια και μου έφταξε ξανά η μέρα.
Ε, εννοείται όταν κάνω blog roll θα είστε πρώτη μούρη στο Καβούρι!
Μετεωρίτη, πρόσεξε τι λες και τι υπόσχεσαι, γιατί, αν εξαιρέσουμε τον άμοιρο το Διάσελο, εδώ μέσα είναι άντρο Μπαουγκτζήδων.
Και μάλιστα τόσο φανατικών που δεν έχουν ιδέα για τη φετινή σύνθεση της ομάδας...
κι έτσι πλέον όλα είναι πια πιθανά!
Αντί να μείνεις μόνο στη χαρά της συγκεκριμένης νίκης, Νικολάκη, σαν κλασικός γαύρος επιστρέφεις μέσα σου και χορεύεις πλανταγμένος ζεϊμπέκικο!
ΟΚ, έτσι είμαστε εμείς οι γαύροι: Και στα καλύτερά μας θα βρούμε την αφορμή για γκρίνια, ανησυχία και στεναχώρια για κάτι που θα μπορούσε να πάει καλύτερα(βλέπεις, εμείς δεν διαβάζουμε Κοέλιο)!
Αλλά για την γραφή γαΒρος θα τσακωθούμε μια άλλη φορά κι αν θες το κάνουμε και πόστ κανονικό στο "Γκολ και ξύλο".
Μπαμπινιώτη, ε, Μπαμπινιώτη!...
Δημοσίευση σχολίου