Μέρες τώρα θέλω κάτι να γράψω για το νουάρ, για τους αγαπημένους μου Φαμπιό Μοντάλ και Πέπε Καρβάλιο, για το κατά πόσον θα μπορούσε να μπει ως τρίτος στην παρέα τους ο Τζον Ρέμπους, για την Αθήνα, που πρόσφατα επισκέφτηκα, για τους φίλους μου που συνάντησα εκεί.
Ομως...
Λες και το 'ξερε πώς νιώθω, ο φίλος μου ο καλός κύριος Α. μού έστειλε χτες με ημέηλ αυτό το βιντεάκι. Δεν ξέρω ποιος είναι ο μπάρμπας σε πρώτο πλάνο, αλλά αυτός που στο βάθος κλεβει την παράσταση είμαι εγώ.
Ομως...
Λες και το 'ξερε πώς νιώθω, ο φίλος μου ο καλός κύριος Α. μού έστειλε χτες με ημέηλ αυτό το βιντεάκι. Δεν ξέρω ποιος είναι ο μπάρμπας σε πρώτο πλάνο, αλλά αυτός που στο βάθος κλεβει την παράσταση είμαι εγώ.
ΥΓ. Κατόπιν αιτήματος του παλιοκαλόφιλου Αρσένιου, ιδού το πραγματικό καγκουρό, που δήλωσε σήμερα: "για τους εργοδότες, οι απολύσεις αποτελούν λύση ύστατης ανάγκης και όχι αβασάνιστη επιλογή: κάθε απόλυση εργαζόμενου υποδηλώνει την αγωνία επιβίωσης του επιχειρηματία σε μία πρωτόγνωρα αβέβαιη εποχή".
8 σχόλια:
Θα μπορούσα να είμαι και εγώ. Πολλή βαρεμάρα λέμεεεεεε...
Ευτυχώς που υπάρχουν τα podcasts σου να σπάνε τη μονοτονία. Με άρεσε το πιο πρόσφατο (τι κρίμα που έχω χρόνια να γδάρω τον λαιμό μου στην Τούμπα!), αλλά όπως μπορείς να φανταστείς δεν λέω να ξεκολλήσω από το φασαριόζικο.
Να φανταστείς Ανέφελη, αυτή τη στιγμή σκέφτομαι την Τούμπα και βαριέέέέμαι...
Tι ΑΚΡΙΒΩΣ κάνετε εκεί στο βάθος;
Καγκουριές, αγαπητέ Κατάσκοπε, καγκουριές...
(αλήθεια μήπως γνωρίζετε την ξανθιά κατάσκοπο; Διότι θα μπορούσε να γίνει το ταίρι σας!)
ma pou e3afanisthke to alh8ino kagkouro? mhn ekanan poulakia ta matia mou?
Το επανεμφάνισα ενσωματωμένο το πραγματικό καγκουρό καλέ μου Αρσέν. Εξαφανίστηκε προς στιγμήν διότι τελευαταία δεν με αρέσει κανένα απ' τα ποστ μου.
Πάνω που πήγαινα να σας καταγγείλω για τα καγκουργήματα, που διαπράττετε στο βίνδεο, είδα τους αληθινούς Κάγκουρες του υστερόγραφου...
Η δικιά μου η καγκουριά κυρ Σκύλε κανέναν δεν πειράζει, του ΣΕΒ η καγκουριά όμως τυφλώνει!
Δημοσίευση σχολίου