Είναι συνηθισμένο φαινόμενο, όταν η εξουσία πιέζεται και ο ιστός της -ο παραγόμενος από βία, ευρώ, ψέμματα, σεξ και dvd- διαρρηγνύεται, να στρέφεται ενάντια στους αγαπημένους εχθρούς της. Αγαπημένη της τακτική; Να δαιμονοποιεί την παρουσία και τις ιδέες τους, να εκμαυλίζει τις ανυποψίαστες και κουρκουτιασμένες συνειδήσεις των σιωπηλών κι αμέτοχων υποστηρικτών της (άξιοι εκπρόσωποι τους οι τηλεορασόπληκτοι μικροαστοί), να σκυλεύει για πολλοστή φορά το κουφάρι της δημοκρατίας και να υποδύεται το θύμα σ' ένα σαπουνοπερικό δράμα μεταφυσικής υφής με δαίμονες, πράκτορες και εκβιαστές.
Μετά λοιπόν τους εαμοβούλγαρους κομμουνιστές, τους αναρχικούς, τους μετανάστες (οι οποίοι ησυχάζουν after κατάποσης βιτριολικού χυμού), τους φοιτητές και τους μαθητές, νέοι εχθροί του συστήματος, της εξουσίας και των μεγάλων καναλιών είναι οι bloggers και το διαδίκτυο. Με αφορμή κάποια περιστατικά, σαφώς και καταδικαστέα, παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό μια ενορχηστρωμένη επίθεση της έμμισθης και υπηρετικής δημοσιογραφίας ενάντια στην ελευθερία του λόγου και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Εκβιαστές οι μπλόγκερς, αλήτες οι μπλόγκερς, περιέργα παιχνίδια παίζουν οι μπλόγκερς, οι αυτιστικές μάντρες που ψελλίζουν πανικόβλητοι οι δημοσιογράφοι και οι κρυφοφασίστες του κοινοβουλίου. Γιατί όσο ενοχλεί τους καναλάρχες και μεγαλοεπιχειρηματίες η κοινωνιολογική μετατόπιση της δημοσιογραφίας απ' τον ασφυκτικό και λογοκριμένο χώρο εξουσίας του, άλλο τόσο ενοχλεί η εναλλακτική, κοινωνική και πολιτική, πληροφορία τους φαιδρούς ηθοποιούς του κοινοβουλίου, οι οποίοι, τώρα πλέον, δεν μπορούν να συνδιαλλεχθούν με συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά με την ανωνυμία, δηλαδή, μόνο με τις ιδέες.
Οι bloggers σήμερα έχουν εξελιχθεί. Και μια μεγάλη μερίδα δεν περιορίζεται πλέον στο να καταγράφει τις σκέψεις της. Ασκεί κριτική, αποκαλύπτει, κοινωνικοποιεί, ευαισθητοποιεί, προβληματίζει και προβληματίζεται. Όσο γι΄αυτούς που όντως αποτελούν ένα τραγελαφικό κακέκτυπο της σημερινής δημοσιογραφίας, υπάρχει ένα ρητό: Μ' όποιον δάσκαλο θα κάτσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις.
Εξάλλου, η εντεταλμένη δημοσιογραφία απεχθάνεται την αλλότρια ανηθικότητα: Δεν αντέχει τον ανταγωνισμό...
7 σχόλια:
Διάσελος, 12 points!
Επιπλέον να σημειώσω κάτι ακόμη: ολοι κουβαλάμε λίγο ή πολύ τον πραγματικό μας ευατό στα ιστολόγια. Οι συκοφάντες, τα τρολ και οι φαντασιοπληκτοι του διαδικτύου απλώς, χάρη στα ιστολογια, βρήκαν ακόμη μια παιδική χαρά.
Κατά τα λοιπά, οι τελευταίες δυο γραμμές σου τα λένε όλα.
Εύστοχο το κείμενο αλλά δε συμφωνώ με το γενικό όρο "οι boggers".
"κάποιοι bloggers" ή "οι περισσότεροι bloggers" μου φαίνεται πιο σωστό.
Το ίδιο βέβαια νομίζω ότι ισχύει και για τους δημοσιογράφους.
Γιώργη, συμφωνω, ο όρος blogger αλλωστε είναι τόσο αόριστος όσο χαωδες είναι το διαδίκτυο. Το πρόβλημα έιναι ότι η κριτική δεν γίνεται σε "κάποιους" μπλογκερ αλλά γενικά στα μπλογκζ από -όντως κάποιους- ανθρώπους που δουλεύουν σε -όντως κάποια- ΜΜΕ, έχουν μπερδέψει τα μπούτια τους και αδυνατώντας να διαχωρίσουν την ήρα απ' το στάρι βάζουν στο ίδιο τσουβάλι κάθε ιστολόγο.
Αλλωστε, αν -λέω αν- ποτέ κάποιος αποφασίσει να βάλει νομοθετικές δικλείδες στα ιστολόγια, αυτές θα αφορούν το σύνολο των μπλογκζ και όχι μόνον κάποια.
Η ιστορία του Τσιπρόπουλου άλλωστε αποδεικνύει πόσο ευκολα μπορεί να μπερδευτεί η ήρα με το στάρι...
αγαπητέ γιώργο δέχομαι την επισήμανσή σου. με κάλυψε ο πάνως.
Ι am always covering your ass, my dearest Διάσελε...
Το ξέρω ότι κάνω σαν την τσουτσού, αλλά Νικολάκη μου, δίκιο έχει ο μπάρμπας. Αργείς, αργείς, πρέπει να ακονίσεις λίγο τα αντανακλαστικά σου!!!!! Αλλά έτσι είστε εσείς οι ονειροπαρμένοι
Αϊ μαρή σαντσουτσού κι εσύ, που νόμιζες ότι θα μπεις εδώ μέσα, αργά το βράδυ, και θα διελάνθανες του άγρυπνου ματιού του ΠάνουΚ...
Σας βλέπω όλους, ό,τι κι αν κάνετε...
Δημοσίευση σχολίου