Namaste and Good Luck

Όχι δε θα γράψω για το Lost.
Και επίσης όσοι νομίζετε ότι το ποδόσφαιρο είναι κάτι μαλάκες εκατομμυριούχοι που κλωτσάνε το τόπι μη συνεχίσετε παρακάτω.
Το νάμαστε (τι να 'μαστε που λέει και ο Παύλος Σιδηροπουλος) εντ γκούντ λάκ είναι κάτι που είπε ένα Γιαπώνι μέσω ένος βίντεο στους αποκλεισμένους στο νησί και προφανώς έχει να κάνει με μια ευχή για καλή επιτυχία σε κάτι που πας να κάνεις.
Έτσι ταιριάζει και σε όσους προσπάθησαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο να μπουν χθες στο γήπεδο της Τούμπας για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ.
Το στριμωξίδι ήταν τεράστιο. Πολύ τεράστιο.
Αρκεί να σας πω ότι ο φίλος Νίκος (που είναι και γιατρός ε; Σας το λέω για να δείτε ότι δεν έχω φίλους ότι και ότι ε;) κάποια στιγμή είχε να κάνει και με ένα τύπο που κρατούσε μια κούτα του ΝΟΥΝΟΥ (αυτό που μεγαλώνει γερά παιδιά) γεμάτο χαρτάκια. Ήταν κολλημένος πάνω στα σώματα όλων των άλλων και στο μάγουλο του είχε και μια κούτα του ΝΟΥΝΟΥ. Φανταστικό! Ο Πάνως Κ. ήταν γενικά νηφάλιος.
Έκανε υπομονή.
Κάποια στιγμή όμως έσπασε. Δεν άντεξε.
Το σαρδελοποίημα ήταν τέτοιο που πηγαίναμε όπως μας έσπρωχναν οι πίσω. Οι μπροστά όμως δεν είχαν που να πάνε οπότε και γινόμαστε ένα καταπληκτικό σάντουιτς.
Έκει ο Πάνως τα πήρε στην κράνα

"ΜΗ ΣΠΡΩΧΝΕΤΕ ΡΕ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!!" εφώναξε.

Προφανώς όλοι φοβήθηκαν τον κεραυνό που θα έπεφτε από ψηλά για αυτήν την φράση και αμέσως ώς εκ θαύματος πορωμένοι ή μη έκαναν ένα μικρό κύκλο γύρο από τον Πάνω αφήνοντας του χώρο.
Ναι. Εφοβήθησαν.
Ο κεραυνός όμως δεν έπεσε ποτέ. Και περάσαμε την πόρτα μέχρι το τουρνικέ ωσάν κύριοι.
Απ' ότι έμαθα πάντως αργότερα, στη θύρα 7 του γηπέδου της Τούμπας έγινε πανικός. Όταν περάσαμε και εμείς από εκεί είδα το χαμό αλλά δε πήγε το μυαλό μου. Σε προηγούμενο παιχνίδι πήγαν κάποιοι με το έτσι θέλω να μπουν στην 4 χωρίς εισιτήριο αλλά λογάριασαν χωρίς τους ντουλαπάτους συνδεσμίτες. Έπεσαν κάτι φάπες και οι τζαμπατζήδες δε ξαναπάτησαν.
Πάτησαν όμως στην 7. Εκεί πάνε συνήθως πατεράδες με τα πιτσιρίκια τους. Ορισμένοι εκ των τελευταίων δε μπήκαν καν στο κόπο να περάσουν στη θύρα. Έφτασαν μέχρι ένα σημείο, και αφού κόντεψαν να χάσουν πάνω στο λιντσάρισμα τα παιδιά τους έφυγαν. Οι τζαμπατζήδες κέρδισαν. Μέσα στη θύρα 7 που επαναλαμβάνω πάνε κυρίως πατεράδες με παιδιά, μπήκαν τύποι σκνύπα από τις ρετσίνες και αφού άναψαν και κάτι μπάφους έδεσε το γλυκό. Πατέρας κατήγγειλε σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι δε μπορούσε να εξηγήσει στο παιδί του τι ήταν αυτό το μεγάλο τσιγάρο και πως μυρίζει έτσι.
Δεν είναι κατάσταση αυτή. Βεβαίως και αυτός που παίρνει το παιδί του να πάει στο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός είναι εντελώς παλαβός αλλά από την άλλη γιατί να μην μπορεί να το κάνει;
Πάει σε μια θύρα που τα πράγματα είναι σχετικά ήσυχα. Τι θα γίνει με αυτά τα καλόπαιδα; Γιατί ο νόμος Ορφανού στέλνει στη φυλακή ανθρώπους που συλλαμβάνονται μια ώρα μετά από επεισόδια χωρίς να έχουν καμία σχέση και δε μπαγλαρώνει αυτούς;
Μεγάλη κουβέντα; Όχι παιδιά δεν είναι. Πάλι ισχύει κάτι μονομερώς και όπου συμφέρει.

Στα σοβαρά τώρα

Ατραξιόν του πρώτου μέρους (πέρα από το καλύτερο πρώτο ημίχρονο του ΠΑΟΚ φέτος αν εξαιρέσουμε το πρώτο μέρος του αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης) ήταν ο Ντέρμπισάιρ.
Ναι σοβαρά ο Ντέρμπισάιρ. Για όσους δε γνωρίζουν πολλά (βλ. Σκύλος της Βάλια Κάλντα) Ο Ντέρμπισάιρ είναι το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού. Είναι εγγλέζος οπότε είναι και φλωράκος στα της κερκίδας. Μπαίνουν που λέτε μέσα οι παίκτες του Ολυμπιακού για ζέσταμα και ο Εγγλεζάκος πάει κοντά (όσο γίνεται) στην θύρα 4 και...

ΒΓΑΖΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!!!!

Α ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Οι συμπαίκτες του τρέχουν να τον μαζέψουν για να αποφύγουν το σκάνδαλο αλλά το κακό είχε γίνει! Α ρε Τσουκαλά...τι ήττα κι αυτή...
Η ατμόσφαιρα φοβερή. Όλος ο κόσμος χοροπηδούσε. Γαμώ! Με αρέσουν αυτά. Αυτά που δε με αρέσουν είναι όταν πετάνε πράγματα μέσα στο γήπεδο οι μαλάκες. Επίσης δε με αρέσει όταν ο Τζόρτζεβιτς κάνει βλαχομαγκιές. Αν έπαιζες αλλού βρε λουλού θα τις έκανες; Γενικά δε γουστάρω τις βλαχομαγκιές. Αλλά τις δικές του που ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ κάνει στην Τούμπα δεν τις αντέχω ένα παραπάνω.
Όταν μπήκε το γκολ για λίγα δεπτερόλεπτα χαθήκαμε. Όχι μεταφορικά. Πραγματικά. Κάναμε λίγα δεπτερόλεπτα να ξαναβρεθούμε.
Και τι γκολ όμως! Ο δικός μας βλαχόμαγκας (Κονσεϊσάο) έβαλε ένα φοβερό τεμάχιο στον Κηπουρό (τα άκουσε καλά κι αυτός).
Και φυσικά ο Μπαλάφας.
Αυτό το παιδί έχει μπει στη καρδιά μου. Μετά την κόκκινη που έφαγε στα πέναλτι στο παιχνίδι με τον Άρη έφαγε κίτρινη κάρτα μέσα σε μια εβδομάδα στην ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΣΗ!
Τον αγαπάμε πλέον. Είναι το πουλέν μας.
Ήθελα να γράψω κι άλλα. Αλλά ο παίκτης δε κοιμάται με τίποτα...
Και μη ξεχνάτε: Σας αγαπώ...