11 Σεπ 2008

Φοβήθεια και μετάνοια στις τράπεζες

Ήταν μια κουραστική βραδιά ανάγνωσης ποίησης. Εξουθενωμένος ο Χανκ άραξε στην μπάρα και παρήγγειλε μια μπίρα. Την ήπιε αργά-αργά κοιτάζοντας με μισό μάτι έναν αγώνα μπάσκετ στην τηλεόραση. Δεν τον ενδιέφεραν τα σπορ, καθόλου. Άλλο πράγμα τού τριβέλιζε το μυαλό: Ετσι όπως τρέχανε πάνω-κάτω στο γήπεδο, πόσο ιδρωμένες πρέπει να ήταν οι κωλοτρυπίδες τους;

Σαν ιδρωμένη κωλοτρυπίδα καλαθοσφαιριστή κι εγώ, μπήκα στην τράπεζα. Στο βεστιάριο παρέδωσα το καλάσνικόφ μου, τα εκρηκτικά και μια αλησμόνητη οσμή πολυκαιρισμένου ιδρώτα. Στάθηκα στην ουρά για τα ταμεία. Εκεί ένιωσα απάνω μου το βλέμμα της. Την κοίταξα λοξά. Ντυμένη σαν working girl των 80s, το καλύτερό μου δηλαδή.

«Μωρό μου, δώσμου δυο λεπτά, και θα είμαι όλος δικός σου, όπως θες, όποτε θες», έκανα άνοιγμα επιθετικό.

«Καλημέρα σας», μου λέει. «Έχετε τίποτε δανειακές ή άλλου τύπου πιστωτικές υποχρεώσεις;».

«Στο έρωτα, μικρή μου, δεν κάνω πιστώσεις», επέμεινα εγώ.

«Αν δεν έχετε, τότε σίγουρα θα ενδιαφέρεστε για τις νέες επενδυτικές ευκαιρίες της τράπεζάς μας…» συνέχισε το ποιηματάκι της αυτή.

«Μη λες παραπάνω, γυναίκα» της είπα αυστηρά. «Πέσμου μόνο τη γνώμη σου για την καντιανή φιλοσοφία».

Κόμπιασε: «Ξέρετε, αυτό δεν ήταν στην ύλη». Την είχε λούσει κρύος ιδρώτας. «Μήπως ξέρεις τότε να μου πεις σε ποιες ομάδες αγωνίστηκε στην καριέρα του ο Στέλιος Αποσπόρης;». Αυτό ήταν. Βραχυκύκλωσε. Μια μυρωδιά ψημένης σάρκας απλώθηκε στο χώρο. Την έπιασαν σπασμοί και σωριάστηκε στο πάτωμα. Για άλλη μια φορά πατούσα επί πτωμάτων για να κάνω καριέρα. Καλύτερα πάντως απ’ το να γαμιέμαι για τον ίδιο λόγο. Δάκρυσα και ανέκραξα «Η οργή του Θεού αδελφοί μου έπεσε ανελέητη πάνω σε αυτή την αμαρτωλή με τη φιλοχρήματη ψυχή. Οι φλόγες που την κάψανε δεν ήταν της Κολάσεως αλλά πέσανε απ’ τον ουρανό, παντόφλα-πέδιλο, πέδιλο-παντόφλα, λευκά είδη σε όλα τα χρώματα, the roof, the roof is on fire!». Κλάσανε άπαντες και μια μυρωδιά μέντας απλώθηκε στην τράπεζα. «Επίθεση με θανατηφόρα αέρια, όλοι έξω!» φώναξε ο σεκιουριτάς και κίνησε προς την έξοδο πυροβολώντας εξ επαφής όσους στέκονταν στο διάβα του. Τα θύματά του βρέθηκαν στο στενό μονοπάτι που οδηγεί στον Παράδεισο. Αυτός είχε ήδη πάρει τη λεωφόρο για την Κόλαση.

Επιτέλους η ουρά είχε εξαφανιστεί. Ήμουν ολομόναχος στην τράπεζα, εγώ κι ένα ζευγάρι γυναικεία μάτια πίσω απ’ το ταμείο που με κοίταζαν με σιωπηλό θαυμασμό. «Είσαι ο ήρωάς μου, σε θέλω εδώ και τώρα μέσα στο ΑΤΜ». Τα λόγια της ηχήσαν ευχάριστα στα αυτιά μου αλλά ήξερα πως απήχανε πολύ απ’ την αλήθεια.

«Μη μιλάς άτιμη σειρήνα. Σε αυτό το λογαριασμό κατάθεση 200 ευρώ».

«Τη χρέωση 1,20 για κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου θα την πληρώσετε εσείς;».

«Τη χρέωση; Ποια χρέωση;» έκανα το ανήξερο.

«1,20 για κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου» είπε ξερά.

«Μήπως προτιμάς να πάμε στο ΑΤΜ, να σε φορμάρω λίγο, γιατί με φαίνεται να θέλει ένα φορμάτ ο σκληρός σου δίσκος, και να ξεχάσουμε το 1,20;» προσπάθησα να την κωλοπιάσω.

«1,20 σας παρακαλώ κύριε. Και μη με κωλοπιάνετε. Αυτό είναι δική μας δουλειά».

«Μα έχουν καταργηθεί αυτές οι χρεώσεις. Έχουν κηρυχθεί παράνομες».

«Δεν έχω τέτοιες εντολές ενοχλητικέ μαλάκα. Άσε που μας τα έχουν πει κι άλλοι. Γρήγορα, 1,20 ή τη ζωή σου».

Κρατούσε στα χέρια της ένα μαστίγιο. Είχα αρχίσει να γουστάρω πάρα πολύ.

«Τιμώρησέ με αφέντρα» και γονάτισα μπροστά στη θυρίδα.

«Να πάτε στην υποδιευθύντρια, δεν μπορώ να σας βοηθήσω παραπάνω. Μια απλή εργαζόμενη αφέντρα είμαι κι εγώ».

«Νόμος είναι το δίκιο της εργαζόμενης αφέντρας», παπαγάλισα αυτά που είχα μάθει στο ΚΚΕs/m, στο οποίο είχα προχωρήσει μετά τη διαγραφή μου ως σεξταριστής από το s/mKKE.

Πότε στα γόνατα και πότε έρποντας –για να γλιτώσω απ’ τις χλέπες που μου έριχνε το σύνολο του αντρικού πληθυσμού- μπήκα στο γραφείο της υποδιευθύντριας. Το γραφείο της ήταν σχεδόν άδειο, εκτός από ένα κόκκινο τηλέφωνο κι ένα πορτοκαλί κουμπί (όχι «της» -το κουμπί εννοώ).

Δεν πρόλαβα να της μιλήσω, να τη μαγέψω με το λέγειν μου (γιατί απ' τα υπόλοιπα προσόντα, άστο καλύτερα. Ενα προφίσενσι κι αυτό με το ζόρι). Πάτησε το κουμπί, σήκωσε τ’ ακουστικό και ήταν σε απευθείας σύνδεση με το Θεό.

«Ουκ αισχύνεσαι τέκνον μου να ακούς ακόμη τέκνο και να παριστάνεις το τεκνό σε αυτήν την ηλικία;». Με ξεμπρόστιασε ο άτιμος. Ηθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Οι τελευταίες λέξεις του προηγούμενου post του φίλου μου του GT ήρθαν να ικανοποιήσουν αυτήν που έμελλε να είναι η τελευταία μου επιθυμία: O επιταχυντής του CERN έκανε τελικά το θαύμα του και δημιούργησε μια μικρή «μαύρη τρύπα», η οποία, αντίθετα με τα επιστημονικά ψεύδη, με κατάπιε. Μετά ρεύτηκε μακαρίως και μια μυρωδιά ιδρωμένης κωλοτρυπίδας καλαθοσφαιριστή από διήγημα του Τσαρλς Μπουκόφσκι απλώθηκε στο χώρο.

Κι ύστερα η Μαρινέλλα τραγούδησε: Κι ύστερα πήρες από πάνω μου το χιόνι, κι ύστερα τίναξες τη στάχτη απ' τη ζωή μου, πήρες στα μάτια το παράπονο να λιώνει, κι ύστερα έκλαψα κοντά σου ως το πρωί, κι ύστερα κι ύστερα, μα δεν υπάρχει ύστερα, κλείσαν ξανά τα σίδερα, κι όλα τελειώνουν σήμερα.

12 σχόλια:

kostasK είπε...

Αφιέρωσες πάλι αξά!

Τελικά, δε μας είπες: τα 1.20 τα πλήρωσες?

Υ.Γ. Να πηγαίνεις πιο συχνά σε τράπεζες, σου φέρνουν έμπνευση

MenieK είπε...

όταν λες "ένα ζευγάρι γυναικεία μάτια" τι ακριβώς εννοείς?? Η αποδέλοιπη υπάλληλος που ήτο???

ΠανωςΚ είπε...

Αξά, τα πλήρωσα, αμέ. Τζάμπα έκανα τον έξυπνο. Η πλάκα είναι ότι όντως μου είπε "δεν μας έχουν έρθει τέτοιες εντολές, παρότι έχουν κηρυχθεί παράνομες αυτές οι χρεώσεις". Και όταν τη ρώτησα, αν θα μου επιστρέψουν τα λεφτά μου όταν θα έρθουν "οι εντολές", μου παρέπεμψε στην... υποδιευθύντρια. Εντ δε ρεστ ιζ χίστορι.

Μενιέκ, τώρα εγώ την κοτσάνα που έγραψα πώς να τη δικαιολογήσω; Ε... ας πούμε ότι "η πεμπτουσία μιας ανθρώπινης ύπαρξης, και δη μιας όμορφης γυναίκας, είναι τα μάτια της και για αυτό δεν ασχολήθηκα με τα υπόλοιπα". Καλή αρλουμπολογία ε;

Ανώνυμος είπε...

ωπ. αρλουμπολογία είδα και πετάχτηκα. εξαιρετική ιστορία πάνε παιδί μου...
μιλάμε οι συνειρμοί τρέχουν με τασύτητα πρωτονίων σε επιταχυντή! θαυμαστό...

Ανώνυμος είπε...

ρε αρσεν, τί είπα εγώ; αααααααααααα το πας φυρί φυρί να σε γα**** μου φαίνεται!

Ανώνυμος είπε...

α να χαθείς. σαχλέ

Go_Go είπε...

Το γάμησες.
Επίσης, καλύτερα να γαμιέσαι για να κάνεις καριέρα, παρά να πατάς επί πτωμάτων. Στην πρώτη περίπτωση κακό (ή από άλλη πλευρά θέασης, καλό...) στο πουλί σου κάνεις και ουχί στους άλλους. Είπαμε, να έχουμε κάποιες ηθικές αρχές.
Βασικά μου θύμισες την 3χρονη ανιψιά μου. Συλλέγει ό,τι ακούει από μας και σου φτιάχνει κάτι προτάσεις... τύφλα να έχει ο Μπέκετ. θα τη λατρέψεις, είμαι σίγουρη.
Καλός είσαι πανάθεμά σε πάντως, αν και έχεις πολλές ανακρίβειες (πώς στο καλό θα κάνετε σεξ στο ΑΤΜ, φάκελοι είστε;). Όχι τίποτε άλλο, άμα ξέρεις τέτοια τρελά κόλπα να τα πεις και σε μας καλέ!

kostasK είπε...

Τί έγινε ρε παιδιά? πολύ kinky προβάλλονται οι τράπεζες από αυτό το blog. Μήπως να αρχίσω να πηγαίνω και τις ώρες που είναι ανοιχτές για το κοινό...?

Go_Go είπε...

Δε σου έχουμε πει πως έχουμε κάνει κρυφή συμφωνία (βασικά τί κρυφή θα ήταν έτσι - ουπς, με ανάγκασες και το αποκάλυψα!!!)
Με κάθε νέο πελάτη, παίρνουμε έξτρα μπόνους. Πώς νομίζεις έχτισε ο ΠάνωςΚ τη βιλάρα στο Πανόραμα;

kostasK είπε...

Ααα, έτσι εξηγείται λεπόν!

Μου είπε πως έκανε περιουσία παίζοντας μπάσο στους white stripes, αλλά ποτέ δεν ψυλλιάστηκα το ύποπτον της υπόθεσης...

ΠανωςΚ είπε...

Σόρι εν Χριστώ αδερφοί και αδελφές μου, αλλά και πάλι επέστρεψα στο μπλογκ τσατισμένος (βλέπε σημερινό ποστ) και αδυνατώ να απαντήσω ξεχωριστά. Ευχαριστώ για τα καλά και τα λιγότερα καλά σχόλια πάντως...

Ανώνυμος είπε...

www.arelis.gr
περιεχει ερωτονομικον
με τις πιο τολμηρες gay and straight σεξουαλικες ιστοριες ever