η μαρια- ιωαννα, αν κ ηταν μονο 22 κ το αγαπημενο της χρωμα ηταν το μωβ, κατανοουσε την αναγκη των περισσοτερων συμφοιτητων της να προβαλλουν τα πολιτικα, μουσικα ή αθλητικα τους γουστα με τη μορφη ποστερ στους τοιχους των σπιτιων τους- στων εαακιτων δεσποζε ο τσε, στο λουξ λοφτ του νδ ο γιωργος μυρτσος κοκ. η παραγραφος 9 απ' την κοινωνια του θεαματος τής ειχε παρασχει τη λυση κ φυσικα ολα τουτα τα 'βρισκε καπως ματαιοδοξα.
εκεινο το βραδυ η μαρια- ιωαννα συνοδευσε την κολλητη της στο σπιτι του κολλητου της, ο οποιος ηταν ρασταφαρι. περα απ' τις τζιβες, η μαρια- ιωαννα αναγνωρισε ως δηλωτικο της ταυτοτητας του μια αφισα στον τοιχο, που απεικονιζε το μαρλευ με δυο λευκους να ενωνουν τα χερια.
η φιλοπεριεργη νεα ζητησε απ' το ρασταμαν να της αφηγηθει την ιστορια της φωτογραφιας. αυτος αναψε το chalice του κ με απολυτα ρασταφαριανικο υφος αρχισε να εξιστορει οτι στα μεσα της δεκαετιας του 70 κυβερνουσε στην τζαμαικα το λαικο εθνικο κομμα ( people's national party- pnp) του αριστερου michael manley. ο κρατικος παρεμβατισμος που ασκουσε, ο αντικαπιταλιστικος του λογος κ η φιλια του με τον καστρο εξοργιζαν τοσο την ντοπια πλουτοκρατια οσο κ τις ηπα. ο βραχιονας της αντιδρασης εκφραζοταν πολιτικα με το εργατικο κομμα της τζαμαικα (jamaican labour party- jlp) με ηγετη τον edward seaga. οπως με ολους τους εξουσιαστες, κανενας απ' τους δυο δεν ηταν ιδανικος' αυτοι οι δυο μαλιστα ειχαν φερει τη χωρα στα προθυρα εμφυλιου πολεμου, καθως περα απ' το κοινοβουλιο ανταγωνιζονταν κ με τα οπλα, με τις μισθοφορικες συμμοριες που το καθε κομμα συντηρουσε. η διαρκης οικονομικη κριση, η υψηλη ανεργια κ η εγκληματικοτητα καταπιεζαν το λαο, που προσφατα ειχε κατακτησει την ανεξαρτησια του απ' τους αγγλους.παντως ουτε τωρα ειναι καλυτερα τα πραγματα στην ιαμαικη, καθως το διεθνες νομισματικο ταμειο εφαρμοζε για χρονια τα πειραματα του στην οικονομια του νησιου κ οι ντοπιοι ταλαιπωρουνται απ' τις συνεπειες, αλλα κ πού ειναι καλα τελικα?
η κατασταση με τους μισθοφορικους στρατους ειχε ξεφυγει' μες στο 76 οι του εργατικου κομματος πυροβολησαν ως υποστηρικτη του αντιπαλου κομματος το μαρλευ κ το παλικαρακι αναγκαστηκε να καταφυγει στην ινγκλαντ. 2 χρονια αργοτερα, 2 οπλαρχηγοι του λαικου κομματος καλεσαν τον μπομπ να επιστρεψει στο νησι κ να ηγηθει μιας συναυλιας με σκοπο τη συλλογη χρηματων για τη στεγαση των φτωχων κ για την προωθηση της εθνικης ενοτητας. η εθνικη ανεξαρτητοποιηση του 62 καλουσε το λαο να ευημερευσει χωρις να συσκοτιζεται απ' τον πολιτικο ανταγωνισμο. ο μαρλευ δεχτηκε, αφου ικανοποιηθηκε ο ορος που ειχε θεσει, η συναυλια να γινει στις 22 απριλη, τη μερα που συμπληρωνονταν 12 χρονια απ' την επισκεψη στη τζαμαικα του χαιλε σελασσιε, αυτοκρατορα της αιθιοπιας, τελευταιο απογονο της βασιλικης δυναστειας του βασιλια σολομωντα κ της βασιλισσας του σαβα.
τη συναυλια ανοιξε ο θεος dennis brown κ ακολουθησαν οι θεοι big youth, inner circle , peter tosh. ο tosh τα εχωσε απο σκηνης στους αρχηγους των δυο κομματων, που καθονταν στην πρωτη γραμμη του πληθους κ προκαλεσε τοσο το πληθος οσο κ την αστυνομια καπνιζοντας γκαντζα επι σκηνης. η καταστολη τον μπουζουριασε λιγους μηνες αργοτερα κ τον βασανισε, φυσικα. λευτερια σ' οσους ειναι στα κελια, λευτερια σε ολους.
ο μαρλευ ανεβηκε τελευταιος κ κατα τη διαρκεια του jammin' τα ντοκουμεντα λενε οτι ειπε : "... i mean, i' m not so good at talking but i hope you understand what i' m trying to say, could we have up here on stage the presence of mr. michael manley and mr. edward seaga? i just want to shake hands and show the people that we' re gonna make it right,
we' re gonna unite, we' re gonna make it right, we' ve got to unite." αυτοι το επραξαν απροθυμα, αλλα για το κοινο της συναυλιας κ για το λαο της τζαμαικα αυτη η συμβολικη κινηση ηταν γεματη ελπιδα για το μελλον.
η γοητευμενη κ γοητευτικη μαρια- ιωαννα τα βρηκε ενδιαφεροντα ολα αυτα κ θεωρησε περιττο να ενημερωσει το ρασταμαν οτι 2 κ 3 μαη 2008 στη γεωπονικη σχολη της αθηνας, αλλα κ σε αρκετες πολεις του κοσμου, οπως καθε πρωτο σαββατοκυριακο του μαη, πολλοι ανθρωποι εκφραζουν το δικαιωμα τους στην αυτοδιαθεση κ την ελευθερια, σε μια εποχη που η επιθεση εναντιον τους ειναι γάμησέ τα εντονη
11 σχόλια:
Realise it!
Legalise it!
Yeah Man...
ΥΓ Τελικά ο Θωμάς ήτανε σπίτι. Κι έπινε μπάφους, παίζοντας Pro.
Υπάρχουν και χειρότερα Σκύλε, αυτοί που παίζουν pro χωρίς να πίνουν μπάφους.
Ξέρω τι σε λέω, εκ πείρας.
Εκεί να δεις κάψιμο...
σκυλε, σάς τα 'χω ξαναπει οτι το μπλογκ σας γαμει.
δεν ειμαι των σχολιων, αλλα δινετε την αφορμη να ειπωθει σχετικα με το υγ σας οτι το συγκεκριμενο σκυλαδικο ειναι αντιγραφη του it' s a pity της t. stephens. η αξια των στιχων κ των δυο υπαρχει στην κριση του καθενος.
Ανώνυμε, επειδή ανώνυμοι υπαρχουν πολλοί, αλλά εσύ είσαι μόνο ένας, να αποκαλύψω τουλάχιστον την ιστολογική σας ταυτότητα;
Μαλιάκα μου, τώρα το πρόσεξα στην αφίσα και μου τρέξανε τα σάλια: Ποιες ρεγγες και σαρδέλες και ποια αυτοδιάθεση; Θα παίξει κι ο Σαδίκης, λέμε ρε!
τον anthony b ηθελα. αλλα ας ειναι κ σαδικης , ο σκοπος ειναι ιερος κ οι συμμετεχοντες θεοι απαντες
Αυτό δεν το είχα φυτέψει στον κήπο.
απ ό,τι θυμάμαι όμως , και καλή φιγούρα κάνει, και ωραία κορμοστασιά έχει.
Λέςς!!
ρισπέκτ μααν.
πολυ καλα θυμαστε, δ.
ρισπεκτ σε 'σας,
για την ιστορια του πατρις λουμουμπα κ του αετου σας.
Ανωνυμέα, νάστε καλά. Η αλήθεια είναι ότι του έχω αναθέσει αυτό το βαρετό έργο...
Εσείς εδώ το κάνατε τσατ ρουμ και δεν σας ξέρω ;)
Εγώ στο ποστ ήθελα να σχολιάσω...
Να πω ότι ο ρασταφαριανισμός και οι λοιπές ιδέες "αδερφοσύνης" είναι παπαριές.
Σόρυ αδέρφια(!), αλλά ο μακαρίτης -κατά τη γνώμη μου- ήταν αερογάμων!
Παράλληλε, περί ρασταφαριανισμού, δεν έχω ιδέα, δεν τον έχω γνωρίσει τον κύριο ποτέ, καθότι ξένη σε μένα κουλτούρα, και ως τέτοια και ως επιπλέον βαθύτατα ριζωμένη στη συνείδηση ενός -έστω- μακρινού λαού προσωπικά δεν τον θεωρώ παπαριά.
Περί αδερφοσύνης... παπαρόπιτα.
Δημοσίευση σχολίου