Σπουδάζω. Μπάνιο στον Βίδο, μπίρες στο Ποσειδώνιο, μπάσκετ στη Νομαρχία. Κάτι μου λέει ο Ροζ κι αντί για σκριν του ρίχνω μια αγκωνιά στο στήθος που ακόμη την θυμάται. Ο ήλιος καίει τα πάντα. Τσουρουφλισμένοι αραχτοί στο μπαλκόνι. «Ποιος θα πάει να φέρει παγωτό;». «Ο χοντρός. Αντε χοντρέ, τράβα και φέρε καναν πυραυλο». «Θα πάω αρκεί να κεράσετε αύριο 12 τυρόπιτες». «Καλά, καλά, τράβα τώρα». Τρέχω σαν πύραυλος κυνηγώντας το καρότο της κερασμένης ντουζίνας τυροπιτών. Επιστρέφοντας, παραζαλισμένος από τον ήλιο, ακούω από μακριά μια τρομπέτα παιγμένη από ένα κασετώφονο που αγκομαχάει το δύστυχο.
Είναι αυτό.
Εχω τη φήμη μουσικού –και όχι μόνον- κάφρου. Κάπου κάποιος μου κάνει πάσα ένα φοβερό τραγούδι. Κάτι νεοζηλανδοί, Clean.The Clean - Anthol...
Τ’ ακούει ο δύσπιστος ο Διάσελος κι αναφωνεί: Μα δεν γίνεται, αυτό είναι καλύτερο ακόμη κι απ’ το dog on wheels...
Ολα τα ωραία πράγματα θυμίζουν την τρομπέτα: φέτα, μερέντα, κοκέτα, τυροκροκέτα, μελιτζανοκροκέτα και η Μπρέντα (από το Μπεβερλι Χιλζ)...
15 σχόλια:
μας εχουνε αλλάξει τα φωτα με τις διακοπες.
ξεκίνησα να σου γραφω, κοπηκε, τοχασα, κιουτε που θυμάμαι τι θα σουλεγα.
α, παρόλα αυτά σπούδασες;
Αμέ! Αερολογία-Φανφαρολογία με ειδίκευση στις Μπούρδες.
τώρα εδώ που τα λεμε, η περιοχή προσφέρεται και για κυρίως θέμα, και για την ειδίκευση.
Επειδή αερολογείτε, σας επαναφέρω επι του ποστ:
Alone, again or…
Όσοι είναι στην ηλικία του Jagger, δεν επιτρέπεται να παίζουν ούτε χίπικα. Ήταν που ήταν κουραστικό το άσ(θ)μα, το απόκαμαν.
Αν θες όμορφες (σαν τη Μπελούτσι?!) τρομπέτες, υπάρχουν και οι Galexico.
Υπογραφή: συνομήλικος του Μικ.
πολυ στιλατη αγκωνια- ευγε. τολμω να προσθεσω τον τρουμπετα κ τους band- beta - α,στον νεογιλο φιλο σου θα ελεγα οτι η τρομπετα του mike cooke ειναι τσουρουτικη σε συγκριση με του παναγιωτακη των one drop >>- αλλα κ παλι, κολοκυθοπιτα
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ και τα τρία!!!
Μπράβο ΠάνωςΚ
Τόσα χρόνια μετά και τα΄βάζω ΚΑΘΕ βράδυ (το Alone again or όμως από Damned που το θεωρώ σαν την καλύτερη εκτέλεση)
Το Secret Place δυστυχώς ΔΕΝ είχε την αναγνώριση που του έπρεπε.
Παράλληλε, είναι η γνωστή κολοκυθόπιτα. Με αρέσει πάάάρα πολύ αυτό το τραγούδι. Οσο για τον Μικ, εγώ πάντα ήμουν με τσι Μπίτλζ (μη σε πω ότι προτιμούσα γενικότερα τους Μάνκιζ).
Ανώνυμε, θεοί οι Μπέτα Μπαντ. Τους One Drop δυστυχώς ακόμη δεν τους έχω ακούσει, αλλά την ξέρεις την κάκιστη σχέση μου με τη ρέγγε -και με τις σαρδέλαι.
Ινδικτε, πρέπει να τα πούμε κάποιο βράδυ. Εϊναι περιέργο που κομμάτια πάντως σαν το Σίκρετ Πλέης δεν κάνουν σουξέ. Αν θυμάμαι καλά, το είχε προτείνει και ο Ζήλος, σε κάποιο από τα σιντί που έδινε το περιοδικό Audio.
και η Λίλυ είναι πάντα εδώ.
δ
Ποια; Αυτή που έχει το κιόσκι στην Αλεξάνδρας;
Έλα !
έχει λίλυ με κιόσκι στην αλεξάντρας;
δ
Κοντά στο ταχυδρομείο υπήρχε.
Εγώ μιλάω για τραγούδι καλέ.
Τι με μπερδεύς με τα γράμματα.
Α! Αυτό εννοείς;
http://www.youtube.com/watch?v=XhSx8uKdD5o
Παράλληλε έχεις κάνει τη μαλακία επάγγελμα. Μακάρι να γράφανε τέτοια κομμάτια κι οι πιτσιρικάδες.
Ανώνυμε/η προσπαθώ να μη σβήνω σχόλια σε αυτό το μπλογκ. Σε παρακαλώ, την όποια διαφωνία σου με τον παράλληλο θα μπορούσες να την είχες διατυπώσει κομψότερα. Καλό θα ήταν να αναδιατύπωνες, πληζ, του στιλ "Παράλληλε διαφωνώ κάθετα μαζί σου. Μακάρι να γράφανε τέτοια κομμάτια κι οι πιτσιρικάδες".
Δημοσίευση σχολίου