Είχα μια ωραία φωτογραφία του βιβλίου αυτού στον υπολογιστή στο σπίτι, αλλά τη στιγμή που την περνούσα από το κινητό στο πισί, έπεσε το ρεύμα και με

...χτύπησε, μετά έπρεπε να έρθω στη δουλειά, πάλι καλά που δεν ήμουν μέσα σε κάνα ασανσέρ, άγιο είχες, όποιος μου πήρε τον άγιο να τον φέρει πίσω, τέλος πάντων ίσως αύριο το πρωί να τη προσθέσω (τέλος του τίτλου...)

Οταν ακούω τ’ όνομα «Κωστάκης» σκέφτομαι τον έλληνα πρωθυπουργό, κ. Κώστα Καραμανλή.

Όταν ακούω τη λέξη «Ανάν» σκέφτομαι τον πάλαι ποτέ γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, κ. Κόφι Ανάν, εκτός κι αν παρακούσω «Αυνάν», οπότε σκέφτομαι την αφεντιά μου.

Σαφώς ο συνδυασμός των δύο λέξεων -Κωστάκης και Ανάν- δεν προδιαθέτει θετικά, παρά μόνον αν είσαι αναγνώστης της «Βαβέλ».

Οταν ακούω ή σκέφτομαι τον Κωστάκη Ανάν (εκτός και αν πάλι παρακούσω και αναρωτηθώ ποιος είναι αυτός ο μαλάκας ο Κωστάκης, α, ναι μάλλον για τον έλληνα πρωθυπουργό πρόκειται), απλώς ζηλεύω. Ζηλεύω το χιούμορ του. Ζηλεύω τη γραφή του. Ζηλεύω το ρυθμό του. Ταυτόχρονα όμως χαίρομαι. Αφενός γιατί δικαιώνει την άποψή μου (εντάξει, όχι μόνο δική μου) ότι οι μεγάλοι συγγραφείς δεν χρειάζεται να είναι ντε και καλά αγέλαστοι, δύστροποι, βαριά φιλοσοφημένοι κουλτουριαρέοι, και αφετέρου γιατί χτες κατάφερε, μετά από καιρό, να με κάνει να γελάσω πολύ δυνατά και για πολλή ώρα.

Σε κάθε βιβλιοπωλείο που δεν αξίζει να φάει μια μολότοφ θα βρείτε μια συλλογή από κείμενα του Κωστάκη Ανάν, που δημοσιεύτηκαν τα τελευταία χρόνια στη Βαβέλ, υπό τον τίτλο «Και ύστερα ήρθες και μ’ έλυσες» (εκδόσεις Βαβέλ).

Δύο μικρά αποσπάσματα:

Γ

Γαμώ τα υπουργεία σας, γαμώ

Μπινελίκι με σαφείς αντικοινοβουλευτικές αναφορες, το οποίο καλύπτει γενικότερα πάσης φύσεως γραφειοκρατική ταλαιπωρία. Ιδανικό να λέγεται στα σκαλιά δημόσιας υπηρεσίας περιμένοντας στην ουρά τρία πατώματα κάτω από τον τελικό προορισμό. Η επανάληψη στο τέλος του ρήματος γαμώ αυξάνει τη λεκτική ηδονή και διπλασιάζει τη δύναμη του εν λόγω αναθέματος.

Ο

Όχι αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις

Κατά σατανική σύμπτωση είναι αυτό ακριβώς που η αγάπη νομίζει. Εδώ που τα λέμε, αφού σε τσάκωσε να δαγκώνεις τις ρώγες της αδερφής της, τουλάχιστον βρες κι εσύ κάτι πιο πρωτότυπο να πεις, όπως "Αγάπη μου, το ήξερες ότι το βασικό εξαγώγιμο προϊόν της Νορβηγίας είναι ο μπακαλιάρος;" Απάντα στον αιφνιδιασμό με αιφνιδιασμό και ποτέ δεν ξέρεις.