Ελλάς Ελληνικών Παθογενειών

Παρακολουθώ το δελτίο ειδήσεων του Άλτερ. Φανατικά. Καλά, ψέματα. Όχι και τόσο φανατικά. Αλλά κατ’ επιλογή από τα άλλα δελτία ειδήσεων.

Στο δελτίο υπάρχει ένα τοπ 5 γεγονότων. Στο χρονικό διάστημα 1-4 Νοεμβρίου φιγουράρει με καμάρι στο τοπ 5 (μεταξύ θέσης 3-5 κινείται) η υπόθεση του προκλητικού Τζίμη Πανούση. Αγανακτισμένοι και ευσεβείς κάτοικοι της Μποταφούγκο δεν μπόρεσαν να κρατήσουν άλλο την υπομονή τους και ξέσπασαν κατά του κακοηθέστατου μουσάτου, ο οποίος προσβάλλει τα ιερά και τα όσια της φυλής (όπως είπε σε δηλώσεις του για το θέμα ο διάσημος ποδοσφαιριστής, τραγουδιστής, δεξής ψάλτης, καντηλανάφτης, πωλητής ούζων, έμπορος πλαστικών σημαιών, προμόουτερ ΜΕΒΓΑΛ 48%, μέλος του συλλόγου «Καζαντζίδη σ’ αγάπησα» και νομάρχης της Μποταφούγκο).
Αρχικά στην οθόνη βλέπω ένα συγκεντρωμένο πλήθος να τραγουδάει την Υπερμάχο. Μετά διαβάζω τα πλακάτ με τα «τζίζους κράιστ πριβέιλς». Και ενώ οι ευσεβείς ειδοποιούνται ότι πλέον βρίσκονται εις τον αέρα, μία θεία περί τα 55 εκστομίζει το καταπληκτικό (ας μην ξεχνούμε ότι το θέμα μας είναι ο Πανούσης): Αίσχος! Έχουμε γίνει χειρότεροι και από τους Τούρκους, τους Μογγόλους.

Μου πήρε ένα βράδυ συν το πρωινό χέσιμο για να αναλύσω την πρόταση της θείας. Η πρώτη μου απορία ήταν: «Μα πού κολλάνε πάλι οι Τούρκοι? Για τον Πανούση δεν είναι το ρεπορτάζ?». Μετά από κόπο κατέληξα:
Η κυρία νιώθει ότι βρίσκεται η κοινωνία σε ένα στάδιο παρακμής και σήψης, όπου οι ηθικές αξίες έχουν καταβαραθρωθεί. Όλη αυτή η εκτίμηση της κοινωνικής κατάστασης εκφράζεται με τη λέξη: Αίσχος! Ο τόνος μάλιστα της φωνής της κυρίας προσθέτει στην απογοήτευση και αγανάκτηση και θυμό.
Στη συνέχεια ψάχνουμε το υποκείμενο. Δηλαδή ποιοι έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο παρακμής που περιγράφει η κυρία? Αυτό εκφράζεται με το α πληθυντικό πρόσωπο. Λέει η κυρία: «έχουμε γίνει». Ποιοι δηλαδή? Εμείς. Ποιοι εμείς? Η κυρία δεν το εκφράζει στη φράση της γιατί ο λόγος της είναι μεστός και ελλειπτικός. Όμως, η ψυχοσύνθεσή της που στηρίζεται στο συλλογικό «εμείς» δε μας αφήνει περιθώριο από το να καταλήξουμε πως η διαμαρτυρόμενη νοικοκυρά εννοεί: «έχουμε γίνει (εμείς οι Έλληνες)». Ομολογώ ότι η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι το υποκείμενο στο α΄πληθυντικό θα μπορούσε να είναι «εμείς οι κυρίες» ή «εμείς οι νοικοκυρές» ή «εμείς οι χριστιανοί ορθόδοξοι» ή «εμείς οι θεσσαλονικείς», αλλά κατέληξα στο "εμείς οι Έλληνες" γιατί το εθνικό δηλωτικό «Τούρκοι» στο τέλος της φράσης υπονοεί μια αντίθεση, δηλαδή τι άλλο παρά Έλληνες? Αν και ενίοτε το «Τούρκοι» χρησιμοποιείται συχνά στον ελλαδικό χώρο ως ποιότητας σημαντικό, δηλαδή «αυγά Τουρκίας» ή υπερβολής δηλωτικό, δηλαδή «καπνίζει σαν τούρκος» ή με υβριστική σημασία συνήθως στο γήπεδο «Τούρκοι Παοκτζηδες», θεωρώ πως η κυρία με το α' πληθυντικό εκφράζει το συλλογικό "εμείς" έτσι όπως εκφράστηκε στις Θερμοπύλες, στη Σαλαμίνα, στο Γρανικό, στο Ελ Αλαμέιν, στη γέφυρα του ποταμού Κβάι, στο Βίτσι και στο Γράμμο, στην Κορέα, στο Μεσολλόγι, στην Τριπολιτσά και φυσικά στην Αμάρυνθο.

Τέλος, καταλήγω ότι η κυρία εννοούσε ότι: «Αίσχος και αγανάκτηση νιώθω, δεν πάει άλλο η ηθική κατάπτωσις του τόπου μας και του ελληνισμου. Εμείς οι Έλληνες έχουμε γίνει χειρότεροι και από τους Τούρκους». Αυτό θα το ονομάσω "αναδόμηση του ελλειπτικού λόγου της κυρίας".
Και περνάω στο προβληματικότερο σκέλος, στο πραγματολογικό. Το «έχουμε γίνει χειρότεροι» προϋποθέτει σαφώς μια ανωτερότητα, μάλλον πολιτισμική. Δηλαδή εμείς που χτίσαμε Παρθενώνες, που πρώτοι κατοικήσαμε τον πλανήτη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, που προυπήρχαμε των δεινοσαύρων, που διδάξαμε πολιτισμό σε αυτούς που τρώγαν βαλανίδια, τώρα, σε αυτή την κρίσιμη ιστορική καμπή, έχουμε γίνει χειρότεροι από ποιους? Από τους Τούρκους!!!
Γιατί από τους Τούρκους και όχι από τους Κογκολέζους όμως? Η επιλογή της κυρίας στους Τούρκους μπορεί να ερμηνευτεί με δύο τρόπους:

Α) Οι Τούρκοι είναι η προσωποποίηση του όφι (που έδωσε το μήλο) επί γης. Βάρβαροι, απολίτιστοι, άξεστοι, πονηροί, άπλυτοι, μουσάτοι και φυσικά μωαμεθανοί. Ο όρος Τούρκος έχει ταυτιστεί με το αίμα και τον τρόμο. Σίγουρα η κυρία επηρεασμένη από δυτικούς περιηγητές και πολιτικούς του 16ου-19ου αιώνα υιοθετεί αντιλήψεις όπως (Fischer, A History of Europe): «Οι Τούρκοι απλώς υπάρχουν, χωρίς γόνιμες ιδέες, τίποτε παραπάνω από σκοτεινοί αγριάνθρωποι…μια μικρή άξεστη ανατολίτικη φυλή…». Όπως άλλωστε διαβάζουμε στο βαρώνο Μυνχάουζεν: «από πίστη και ανθρωπιά πολεμάς τον όποιο Τούρκο» ή (Viret) «Οι Τούρκοι είναι η ράβδος, η μάστιγα και η οργή του Θεού». Μάλλον λοιπόν σκεπτόμενη η κυρία και το περιφρονητικό απόφθεγμα του Μέτερνιχ «Εσείς είστε Τούρκοι και θα παραμείνετε Τούρκοι», δήλωσε έντρομη με αφορμή τον Πανούση ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε γίνει χειρότεροι από τους Τούρκους!!! Γρηγορείτε!

Β) Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να αναρωτηθεί γιατί επέλεξε τους Τούρκους και όχι τους επίσης άξεστους και απολίτιστους (ίσως και πλακουτσομύτηδες) Αβορίγινες. Η απάντηση εύκολη: Η κυρία μπορεί να έχει διαβάσει για το Μέτερνιχ αλλά δεν μπορεί να γνωρίζει και την ύπαρξη μιας φυλής 5000 χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα. Γιατί όμως δεν επέλεξε, για παράδειγμα, τους Νιγηριανούς που επίσης είναι απολίτιστοι, άπλυτοι, μωαμεθανοί (και ενίοτε παγανισταί), ζουν ανάμεσά μας κλπ κλπ??? Εδώ η απάντηση είναι δυσκολότερη. Μετά από το χέσιμο θεώρησα πως προτίμησε τους Τούρκους γιατί η «ελληνική συλλογική μνήμη» (μπουχαχα) έχει πολλά παραδείγματα βαρβαρότητας των Τούρκων (σφαγές, βιασμοί, εξανδραποδισμοί, οθωμανικά), ενώ για τους Νιγηριανούς γνωρίζουμε γενικώς και αορίστως ότι είναι άπλυτοι και ανίκανοι να κάνουν μια δουλειά της προκοπής πέραν του να πωλούν πειρατικά σιντίζ. Τέλος, οι Τούρκοι παραπέμπουν στην εποχή της διαβόητης Τουρκοκρατίας όταν δηλαδή είχαμε παρακμάσει (εμείς, οι Έλληνες πάντα) σε απίστευτο βαθμό και είχαμε εντρυφήσει στη σπλάτερ κουλτούρα. Η παρακμή του σήμερα που μας οδηγεί ο Πανούσης φέρνει μνήμες στην κυρία εκείνης της παρακμής της Τουρκοκρατίας. Συνεπώς, συνειρμικά η κυρία καταλήγει ότι έχουμε γίνει «χειρότεροι από τους Τούρκους», δηλαδή περνάμε μια νέα φάση Τουρκοκρατίας στα έθιμα και στον κοινωνικό βίο.

Και φτάνουμε στο τελευταίο σκέλος της φράσης της κυρίας: «…τους Τούρκους, τους Μογγόλους». Ο λόγος αν και ελλειπτικός είναι επεξηγηματικός. Καταπληκτική η χρήση του λόγου από την κυρία. Το «τους Μογγόλους» αποτελεί επεξήγηση στο β’ όρο σύγκρισης «Τούρκους». Προβληματίστηκα έντονα για το αν ο ομοιόπτωτος προσδιορισμός Μογγόλους αποτελεί επεξήγηση στο Τούρκους, καθότι «επεξήγηση αποτελεί ο ομοιόπτωτος προσδιορισμός που διασαφηνίζει τον προηγούμενο προσδιοριζόμενο όρο, όταν αυτός έχει νόημα γενικό, ασαφές και ακαθόριστο». Συνεπώς μου φαίνεται αδιανόητο η κυρία να θεωρούσε ότι το

"Τούρκους" είναι ασαφές και γενικό για το ελληνικό, πολυτυραννισμένο από τους Τούρκους, κοινό που την παρακολουθούσε από την οθόνη του Άλτερ. Όλοι, άλλωστε, ξέρουμε καλά τί είναι οι Τούρκοι. Γνωστός μάλιστα τηλεβιβλιοπώλης της πόλης μας έχει εκδώσει εδώ και χρόνια βιβλίο με τίτλο «Αυτοί είναι οι Τούρκοι». Άρα, προς τι η επεξήγηση «Μογγόλοι» που μάλλον σύγχυση προκαλεί? Εκτός αν πρόκειται για παράθεση, δηλαδή με το «τους Μογγόλους» προσδίδει στο Τούρκους ένα κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα, τη Μογγολική καταγωγή τους. Νομίζω όμως ότι ο σκοπός της κυρίας ήταν να χρησιμοποιήσει το Μογγόλους όχι τόσο για τα εθνικά χαρακτηριστικά που μεταφέρει η λέξη αλλά για τα ποιοτικά γνωρίσματα που αναγνωρίζει ο δυτικός πολίτης σε αυτή τη λέξη. Χειρότεροι και από τους Τούρκους, οι Μογγόλοι όχι μόνο έσφαξαν, έκαψαν, λεηλάτησαν, αλλά σε αντίθεση με τους Τούρκους δεν προσπάθησαν καν να γίνουν Ευρωπαίοι. Παρέμειναν νομάδες και βάρβαροι, επιστρέφοντας στη γενέτειρά τους εκεί κάπου στις Ουρολοαλταικές άλπεις.

Τελικά μπερδεύτηκα με όλα αυτά. Ο Πανούσης πού κολλάει κυρία μου? Μήπως να σας στείλουμε για κοινωνικό τουρισμό στην Καππαδοκία να συνέλθετε λίγο?

Χμμ... Τώρα που βλέπω το Σουλεϊμάν το Νομοθέτη, κάτι φέρνει σε Τζιμάκο. Όχι?

Τέλος, θα ήθελα να αφιερώσω στην εξαιρετική κυρία του συνδέσμου Αγιοριτών προσκυνητών "ο βυζαντινός μπακλαβάς" το παρακάτω τραγουδάκι, υπενθυμίζοντας ότι άλλο πράγμα οι Μογγόλοι και άλλο οι Τούρκοι.

Το άσμα υπάρχει και στην καταπληκτική σκα-λάτιν εκτέλεση των Ska Cubano.

Istanbul was Constantinople

Now it's Istanbul, not Constantinople

Been a long time gone, Constantinople

Now it's Turkish delight on a moonlit night

Every gal in Constantinople

Lives in Istanbul, not Constantinople

So if you've a date in Constantinople

She'll be waiting in Istanbul

Even old New York was once New Amsterdam

Why they changed it I can't say

People just liked it better that way

So take me back to Constantinople

No, you can't go back to Constantinople

Been a long time gone, Constantinople

Why did Constantinople get the works

That's nobody's business but the Turks

Istanbul (Istanbul)Istanbul (Istanbul)

take me back to Constantinople

No, you can't go back to Constantinople

Been a long time gone, Constantinople

Why did Constantinople get the works

That's nobody's business but the Turks

Istanbul