Με αφορμή την 26η Οκτωβρίου και την επέτειο της ενσωμάτωσης της Θεσσαλονίκης στο ελληνικό κράτος παραθέτω καθυστερημένα το παρακάτω απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο του Αλέξη Πολίτη «Ρομαντικά Χρόνια: Ιδεολογίες και Νοοτροπίες στην Ελλάδα του 1830-1880», Αθήνα: Μνήμων 1998, 39-44.
«…Δεν θα παρακολουθήσουμε ούτε βήμα βήμα ούτε αδρά το σχηματισμό της καινούργιας ιστορικής αντίληψης. Θα προσπαθήσω μονάχα να εικονογραφήσω ένα της σημείο. Να χρησιμοποιήσω δηλαδή ένα μόνο παράδειγμα, τους Μακεδόνες, και τη σχέση τους με τον υπόλοιπο ελληνισμό. Πρόκειται άλλωστε για ένα από τα κεντρικά σημεία.
Σήμερα θεωρούμε τα χρόνια του Φίλιππου, του Αλέξανδρου, των διαδόχων, απλή συνέχεια της κλασικής αρχαιότητας. Μόλις περάσουμε από τον 4ο στον 3ο πΧ αιώνα μεταφέρουμε το ενδιαφέρον μας από τη νότια στη βόρεια Ελλάδα και από κει στη Μικρασία, τη Συρία, την Αίγυπτο. Το θεωρούμε κάτι το αυτονόητο . Ωστόσο η οπτική αυτή είναι αποτέλεσμα της στροφής που πήρε η επιστήμη της ιστορίας στα μέσα ακριβώς του περασμένου αιώνα. Πρωτύτερα τα έβλεπαν αλλιώς τα πράγματα. Θα επιχειρήσω μια σύντομη ενδεικτική αναδρομή:
1794. Γράφει ο Παναγιώτης Κοδρικάς: «Η δυστυχής Ελλάς άρχισε ολίγον κατ΄ ολίγον να χάνει μαζί με την ένδοξόν της ελευθερία και την παλαιά εκείνη της γλώσσης ευγένεια. Αι αλλεπάλληλαι έφοδοι όπου κατά καιρούς εδοκίμασε από διάφορα έθνη, πότε Μακεδόνων, πότε Ρωμαίων και ενίοτε Γότθων».
1803. Ο Κοραής: «Είναι πολύ περισσότερο ένοχοι αυτοί που πρώτοι ανάμεσα στους Έλληνες αφέθηκαν να διαφθαρούν από το χρυσάφι των Μακεδόνων."
1808. Αθανάσιος Χριστόπουλος "Ο Φίλιππος και ο υιός του Αλέξανδρος εκαταδάμασαν επιτέλους όλη την Ελλάδα και την υπέταξαν εις το Μακεδονικό κράτος.
1811. Μιχαήλ Περδικάρης: «Το γένος των Ελλήνων αφού καταρχάς αυτό επολιτεύθη δι’ αιώνων κάθε αυτόν αυτοδέσποτον και αυτεξούσιον υπετάγη πρώτον μεν εις το Μεγαλέξανδρο ύστερον δε εις Ρωμαίους».
1818. Ο Γρ. Σαράφης σε λόγο του στο Αιβαλί περί σκανδάλων: «Οι Αθηναίοι και οι Λακεδαιμόνιοι επειδή εσκανδαλίσθησαν μεταξύ των διαίρεσαν την Ελλάδα εις δύο μέρη και αφού 27 ολόκληρους χρόνους επολέμησαν μεταξύ των τοσούτον αδυνάτησαν ώστε κατεδουλώθησαν πρώτον μεν υπό των Μακεδόνων έπειτα δε επί των Ρωμαίων κατασθέντες δούλοι».
1819. Ο εκδότης του παρισινού περιοδικού μέλισσα: «Τι συνέβη μετά ταύτα (εννοεί τη διχόνοια των Ελλήνων) Οι Μακεδόνες κατεδούλωσαν την πατρίδα του Μιλτιάδου. Τι έπειτα; Οι Ρωμαίοι την κατασπάραξαν. Τι τελευταίον; Αλλά η χειρ μου τρέμει και ο κάλαμος πίπτει…»
1819. Σε φυλλάδιο επαναστατικού περιεχομένου που κυκλοφόρησε ανώνυμα με τίτλο στοχασμοί του Κρίτωνος: «όλη του την αρετήν του αφαίρεσε η δουλεία (του έθνους εννοεί). Ιδού η ζωγραφία μας αφότου μας επάτησε ο Φίλιππος έως εις το έτος 1453. αλλάξαμε δεσπότας διάφορους άλαλοι και ανόητοι».
1821. Το περιοδικό Μέλισσα αναδημοσιεύει το παραπάνω χωρίο- εντωμεταξύ οι στοχασμοί του Κρίτωνος έχουν δημόσια καεί από το Πατριαρχείο. Στο ίδιο τεύχος ο Κ. Νικολόπουλος θέλοντας να ειρωνευτεί κάποιον ως φιλότουρκο τον βάζει να βοά όπως ο Δημοσθένης. "ζήτω ο Φίλιππος". Τον ειρωνεύεται δηλαδή διπλά: αντιστροφή των λόγων του Δημοσθένη και Φίλιππος αντί σουλτάνου.
1823. Σε μια ανώνυμη επιστολή που γράφτηκε και κυκλοφορεί έξω από τις επαναστατημένες περιοχές με φλογερό πατριωτικό περιεχόμενο. «Το Γένος μας αφού εξέπεσεν υπεδουλώθη εις το ζυγόν των Μακεδόνων, Ρωμαίων και εν εσχάτοις εις τον παρόντα βαρύ ζυγόν»
1824. Κοραής: «Οι Μακεδόνες επροχωρούσαν καθημέραν εις την κατάλυσιν της ελευθερίας (της Ελλάδας)... και δουλωμένοι εις τους Μακεδόνας. Μετά τη μακεδονικήν δεσποτείαν έπεσαν υπό κάτω εις των Ρωμαίων την εξουσίαν και τέλους στους Τούρκους».
1836. Αλέξανδρος Σούτσος «…τας προγονικάς εκείνας διχονοίας αίτινες καταστήσασαι αυτήν έρμαιον της Μακεδονίας και Ρώμης και κατέλυσαν την ανεξαρτησίαν της».
1837. Ιδρύεται το Πανεπιστήμιο. Οι πρυτάνεις και οι σχολάρχες εκφωνούν στα εγκαίνια τους αρμόδιους λόγους. Σε δύο από αυτούς η αναφορά στους κατακτητές Μακεδόνες είναι ρητή, σε έναν τρίτο παρατηρούμε μια αμφίθυμη στάση έναντι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
1839. Γιώργος Κοζάκης Τυπάλδος στο Φιλοσοφικό Δοκίμιο: «Η δε Ελλάς στερηθήσα άπαξ της ελευθερίας της έγινε πρώτον μεν επαρχία Μακεδονική ύστερον δε Ρωμαϊκή, Γραικορωμαϊκή».
1841. Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός: «Ο Φίλιππος έπραξε άλλον της νίκης εκείνης ολεθριότερον (Χαιρώνεια). Εγέννησε τον Αλέξανδρο».
Αλλά έχουμε προχωρήσει στα χρόνια. Οι επόμενες μαρτυρίες είναι του 1849 και του 1851 αντίστοιχα. Στο μεταίχμιο του χρόνου, τη στιγμή που πραγματοποιείται η στροφή. Η πρώτη έρχεται από τον Κ. Παπαρρηγόπουλο, καθηγητής γυμνασίου ακόμη τότε. Στο εγχειρίδιο της γενικής ιστορίας, περί την έκθεσιν της όλης τύχης της ανθρωπότητος, η Μακεδονική εποχή δύναται ευλόγως να διακριθή από της ελληνικής διότι το μακεδονικό έθνος εξεπλήρωσε εν τη γενική ιστορία εντολή άλλην παρά το Ελληνικόν". Αμέσως πιο πριν θεωρεί: «τα περί καταγωγής των μακεδόνων κατά την πιθανοτέραν γνώμη ήσαν κράμα Ιλλυρίων και Ελλήνων και το κυριότερον στοχείον του κράματος τούτου ήτο το ελληνικόν». Όμως, ταυτόχρονα, στη μάχη της Χαιρώνειας βλέπει σύγκρουση Ελλήνων και Μακεδόνων. Άλλωστε, σε πολλά σημεία διαχωρίζει τα δύο έθνη και αφηγείται με ικανοποίηση τις νίκες της αχαϊκής και της αιτωλικής συμπολιτείας λίγο αργότερα. Ένα κράμα λοιπόν από κάθε άποψη.
Το τεκμήριο του 1851 μας φέρνει και σε τοπικό μεταίχμιο στη Φιλιππούπολη, την πόλη του Φίλιππου και συνάμα το πεδίο σύγκρουσης Ελλήνων και Βουλγάρων, ακούμε το ζακύνθιο δάσκαλο της πόλης Γεώργιο Τσουκαλά, ιστοριογραφική περιγραφή της επαρχίας Φιλιππουπόλεως. «Ούτος ο μακεδών λαβών την υπέρτατην ελληνικήν ηγεμονίαν συνήψεν άπασαν την Ελλάδα, υπό το μακεδονικό σκήπτρον. Εξελινησθείς δε ούτος. αγκαλά και Έλλην, εξελλήνισε και τα μέρη ταύτα, Θράκη, ενδεχομένως και Ασία, εκτείνας την ελληνική μοναρχία μέχρι των Ινδιών». Εκφραστικό λοιπόν μεταίχμιο που αγγίζει τα όρια της παραδοξολογίας: «εξελινησθείς, αγκαλά, και έλλην». Κατά τα άλλα έχουμε φτάσει πιο κοντά στο σημερινό μας σχήμα.
Το 1853 η μεταβολή της προοπτικής έχει ολοκληρωθεί. Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος τέσσερα μόλις χρόνια από το προηγούμενο εγχειρίδιό του διατυπώνει πλέον ρητά: «Οι Μακεδόνες, αν και μη αναφερόμενοι στους αρχαιοτάτους χρόνους της ελληνικής ιστορίας, ήσαν όμως Έλληνες». Και τα λοιπά.
Θα ολοκληρώσουμε με μια μαρτυρία του 1861. Προέρχεται από ξένο ιστορικό βυζαντινολόγο και λειτουργεί θαυμάσια ως κατακλείδα. Ιστορική θεώρηση και ερμηνευτική απόπειρα των όσων εκθέσαμε. Ο ξένος αυτός είναι ο Κάρολος Βενέδικτος Χάσε. «Οι επιστήμονες είτε δεν έχουν καθόλου προκαταλήψεις είτε πάλι τίποτε δεν μπορεί για αρκετό χρονικό διάστημα να τους τις διαλύσει. Θα έλεγε κανείς πως από τα χρόνια της αναγέννησης των γραμμάτων πολλοί σοφοί συμμερίστηκαν την άποψη του Δημοσθένη και των συμπατριωτών του και δε λογάριαζαν τη Μακεδονία για ελληνική χώρα. Για αυτούς η Ελλάδα τελείωνε στις Θερμοπύλες ή το πολύ πολύ στην κοιλάδα των Τεμπών»…».
Εκτός από τα παραπάνω θα ήθελα απλώς να προσθέσω και το εξής, τα συμπεράσματα δικά σας:Αλλά έχουμε προχωρήσει στα χρόνια. Οι επόμενες μαρτυρίες είναι του 1849 και του 1851 αντίστοιχα. Στο μεταίχμιο του χρόνου, τη στιγμή που πραγματοποιείται η στροφή. Η πρώτη έρχεται από τον Κ. Παπαρρηγόπουλο, καθηγητής γυμνασίου ακόμη τότε. Στο εγχειρίδιο της γενικής ιστορίας, περί την έκθεσιν της όλης τύχης της ανθρωπότητος, η Μακεδονική εποχή δύναται ευλόγως να διακριθή από της ελληνικής διότι το μακεδονικό έθνος εξεπλήρωσε εν τη γενική ιστορία εντολή άλλην παρά το Ελληνικόν". Αμέσως πιο πριν θεωρεί: «τα περί καταγωγής των μακεδόνων κατά την πιθανοτέραν γνώμη ήσαν κράμα Ιλλυρίων και Ελλήνων και το κυριότερον στοχείον του κράματος τούτου ήτο το ελληνικόν». Όμως, ταυτόχρονα, στη μάχη της Χαιρώνειας βλέπει σύγκρουση Ελλήνων και Μακεδόνων. Άλλωστε, σε πολλά σημεία διαχωρίζει τα δύο έθνη και αφηγείται με ικανοποίηση τις νίκες της αχαϊκής και της αιτωλικής συμπολιτείας λίγο αργότερα. Ένα κράμα λοιπόν από κάθε άποψη.
Το τεκμήριο του 1851 μας φέρνει και σε τοπικό μεταίχμιο στη Φιλιππούπολη, την πόλη του Φίλιππου και συνάμα το πεδίο σύγκρουσης Ελλήνων και Βουλγάρων, ακούμε το ζακύνθιο δάσκαλο της πόλης Γεώργιο Τσουκαλά, ιστοριογραφική περιγραφή της επαρχίας Φιλιππουπόλεως. «Ούτος ο μακεδών λαβών την υπέρτατην ελληνικήν ηγεμονίαν συνήψεν άπασαν την Ελλάδα, υπό το μακεδονικό σκήπτρον. Εξελινησθείς δε ούτος. αγκαλά και Έλλην, εξελλήνισε και τα μέρη ταύτα, Θράκη, ενδεχομένως και Ασία, εκτείνας την ελληνική μοναρχία μέχρι των Ινδιών». Εκφραστικό λοιπόν μεταίχμιο που αγγίζει τα όρια της παραδοξολογίας: «εξελινησθείς, αγκαλά, και έλλην». Κατά τα άλλα έχουμε φτάσει πιο κοντά στο σημερινό μας σχήμα.
Το 1853 η μεταβολή της προοπτικής έχει ολοκληρωθεί. Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος τέσσερα μόλις χρόνια από το προηγούμενο εγχειρίδιό του διατυπώνει πλέον ρητά: «Οι Μακεδόνες, αν και μη αναφερόμενοι στους αρχαιοτάτους χρόνους της ελληνικής ιστορίας, ήσαν όμως Έλληνες». Και τα λοιπά.
Θα ολοκληρώσουμε με μια μαρτυρία του 1861. Προέρχεται από ξένο ιστορικό βυζαντινολόγο και λειτουργεί θαυμάσια ως κατακλείδα. Ιστορική θεώρηση και ερμηνευτική απόπειρα των όσων εκθέσαμε. Ο ξένος αυτός είναι ο Κάρολος Βενέδικτος Χάσε. «Οι επιστήμονες είτε δεν έχουν καθόλου προκαταλήψεις είτε πάλι τίποτε δεν μπορεί για αρκετό χρονικό διάστημα να τους τις διαλύσει. Θα έλεγε κανείς πως από τα χρόνια της αναγέννησης των γραμμάτων πολλοί σοφοί συμμερίστηκαν την άποψη του Δημοσθένη και των συμπατριωτών του και δε λογάριαζαν τη Μακεδονία για ελληνική χώρα. Για αυτούς η Ελλάδα τελείωνε στις Θερμοπύλες ή το πολύ πολύ στην κοιλάδα των Τεμπών»…».
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης, την οποία διενήργησαν οι ελληνικές αρχές στις 28.04.13, ο πληθυσμός της πόλης ήταν 157.889 κάτοικοι, εκ των οποίων οι 61.439 (38,9%) ήταν ισπανόφωνοι Εβραίοι, οι 45.867 (29%) Οθωμανοί Τούρκοι, οι 39.956 (25,3%) Έλληνες, οι 6.263 (4%) Βούλγαροι και οι 4.364 (2,8%) “ξένοι”.Μήπως, όπως διερωτάται ο Γ. Μηλιός, οι Βαλκάνικοί Πόλεμοι υπήρξαν κομμάτι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών των βαλκανικών εθνών εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι απλώς απελευθερωτικοί εθνικοί αγώνες?
7 σχόλια:
δηλαδή, εσύ τώρα, αναφέρεις τον κατάπτυστο Κοραή, τον εχθρό της ορθοδοξίας, για να αποδείξεις το ορθόν της άποψής σου; Φίλε, ο Μ. Αλέξανδρος ήταν ο προάγγελος του Χριστιανισμού, κι αυτά που λες να τα πεις σε κανέναν άθεο κομμουνιστή που ήθελε με το κόμμα του να ξεπουλήσει την Μακεδονία μας.
Υ. Γ. Κάνε την καλή και γράψε για τον αφανισμό του 7o% του εβραικού πληθυσμού...
1924 Οι μουσουλμάνοι της Μακεδονίας (όσοι δεν έχουν εκτοπιστεί ή σκοτωθεί κατά τους πολέμους από τους ορθοδόξους Βούλγαρους και Έλληνες) ανταλλάσονται με τους ορθόδοξους της Μικρασίας.
1941-1944 Οι ναζί "απελευθερώνουν" τη Θεσσαλονίκη από το εβραϊκό στοιχείο της.
1913-1965 Οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας ελληνοποιούνται ή διώκονται.
2006 Η Θεσσαλονίκη είναι μια αμιγώς ελληνορθόδοξη πόλις.
Ν'ΑΓΙΑΣΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΠΑΣΑΜ...
Τι σου έχω πει ρε Νικολάκη για τα κεφαλαία; Αχαϊρευτε! Λες ο Γκοντάρ να έγραφε τα σενάριά του με κεφαλαία; Κεφαλαιοκράτη!!
Γραψτα ανθρωπε μου και έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να τα λέμε στα πανεπιστήμια, σε ακροατήρια με μυαλό κονσέρβα μετα απο 12 χρόνια μεθοδικής 'εκπαιδευσης'..
Αστα βράστα suigenerisav. Και να ήταν μόνο τα 12 χρόνια του "κρυφού σχολειού". Δυστυχώς η πανεπιστημιακή κοινότητα είναι αποκομμένη από την κοινωνία. Έτσι, οι τηλεβιβλιοπώλες και οι Κακαουνάκηδες συνεχίζουν το ημιτελές έργο του σχολείου. Και μετά δένει το γλυκό.
Ένα έχω να πω: εύγε στον Κύριο Αλεξη Πολίτη. Μακάρι να υπηρχαν πολλοι καθηγητές με το κύρος και τις γνώσεις του. Θα ξεκόλλαγαν πολλά στενά μυαλά στη σημερινή Ελλήνική Κοινωνία. ΤυποΥ Ανθιμου, Καρατζαφέρη,και του Νομάρχη Θεσσαλονίκης. Πρέπει να ξέρουμε την αλήθεια και να την αποδεχόμαστε, όπως είναι, χωρίς σάλτσες και μπαχαρικά. Οι αρχαίοι Μακεδόνες μπορεί να μην ήαν Ελληνες και να έγιναν τετοιοι για να εξυπηρετήσουν τα ιμπεριαλιστικα σχέδια του Νεοελληνικού κράτους, όμως αυτό δε σημαίνει ότι ήταν και σλάβοι και θα πρέπει να παραδοθεί η Αρχαία Μακεδονική Ιστορία σε έναν λαό που εμφανίστηκε στα βαλκάνια 1000 χρόνια μετά τους Μακεδόνες. Σήμερα μακεδόνες δεν υπάρχουν πια. Καλώς ή κακώς τους αφομοίωσε ο Ελληνισμος απο τα χρόνια του Αλεξάνδρου και μετά. Ετσι δημιουργήθηκε ο Ελληνιστικός κόσμος και οχι ο μακεδονικός. Οι σημερινοί αυτοονομαζόμενοι μακεδόνες δεν είναι τίποτα άλλο απο ένα συνονθύλλευμα σλάβων που αναμείχτηκαν με τους Ιλλυριους,εκλατινισμένους ή εξελληνισμένους και γι αυτό άλλωστε η σλάβική διάλεκτος που μιλλιέται κατά κόρον τόσο στα σκόπια όσο και στη Δ.μακεδονία απο τους ντόπιους πληθυσμούς είναι η μόνη γλώσσα απο τη σλάβικη οικογένεια που έχει το άρθρο μετά το ουσιαστικό, χαρακτηριστικό που συναντάται μόνο στις γηγενεις βαλκανικές γλώσσες, θρακική, ελληνικη κ ιλλυρική. Αυτό μάλιστα πέρασε και στην κουτσοβλαχική η οποία ομολογουμέννως είναι μια λατινόφωνη, χενόφερτη γλώσσα στα βαλκάνια απο την κατάκτηση των Ρωμαίων. Λοιπόν, μέσα απο τη γλώσσα μπορεις να βρείς και την Ιστορία του λαού που την μιλάει. Αρα δε μιλάμε σήμερα για μακεδονές αλλά για σλαβομακεδόνες και αυτα του τύπου η μακεδονία τοσες χιλαδες χρόνια ελληνικη τα ακούει ο επιστημονικος κόσμος βερεσε!! Υπάρχουν δηλαδή σήμερα σλαβομακεδόνες και ελληνομακεδόνες για να χρφησιμοποίσω αυτους δυο γλωσσικα διαφορετικούς λαούς που αποτελούν την πλειοψηφία της Γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας: Έθνος Μακεδόνων δεν υπαρχει, έσβησε πριν 2000 χρόνια και βάλε, μόνο ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ υπάρχει.Ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου