Δίχως όνομα2

-Το ξέρεις ότι αυτό που κάνουμε είναι λάθος;
-Το ξέρω. Το κάνουμε όμως. Και κάθε φορά με ρωτάς αυτό το πράγμα. Τι με ρωτάς αφού γίνει λοιπόν;
Οι δυο τους ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, ξέπνοοι μετά από άλλη μια μάχη του ενός σώματος με το άλλο. Ο Νίκος ανάβει τσιγάρο ενώ προσπαθεί να βρει το ρυθμό της αναπνοής του. Η φλόγα του αναπτήρα τους τυφλώνει για λίγο.
-Το ξέρεις ότι δεν πρέπει να καπνίζεις έτσι ξαπλωμένος;
-Το ξέρω...
-Γιατί το κάνεις κάθε φορά αυτό;
-Έτσι μου αρέσει...
-Παράτα αυτό το ύφος ξέρεις ότι δε μου αρέσει.
-Τι έχει το ύφος μου;
-Δεν ξέρω. Δεν μου αρέσει.Είναι αυτό που δείχνει ότι δε σε νοιάζει πια.
-Δε με νοιάζει τι;
-Για εμάς...
-Κάτσε ρε Μαράκι...(ρε πούστη μου πόσο σπαστικές μπορείτε να γίνετε εσείς οι γυναίκες από τη μια στιγμή στην άλλη). Ανάβω ένα τσιγάρο και ξαφνικά έγινα αδιάφορος; Πριν άλλα μου έλεγες...
-Πριν δε πιάνει...
-Μπα γιατί;
-Γιατί εκείνη την ώρα σου δίνομαι. Τώρα όμως όχι. Δεν μπορείς να με έχεις συνέχεια δικιά σου.
-Ποιός σου είπε ότι θέλω να σε έχω συνέχεια δικιά μου;
-Δε θες;
-Ρε τι πάθαμε...είπαμε τίποτα τέτοιο ποτέ; Είσαι παντρεμένη το ξέχασες;
-Αυτό είναι δικιά μου δουλειά να το θυμάμαι εντάξει;Και δε σε είδα να το θυμάσαι εσύ όταν μου έλεγες να κατέβω...χαμηλά...
-Μα εγώ ποτέ δε σου ζήτησα να είμαστε αποκλειστηκά ο ένας για τον άλλο. Θυμάσαι τι είπαμε; Τίποτα σοβαρό τίποτα παραπάνω.
-Ήμουν μεθυσμένη...
-Άσε τις μαλακίες εντάξει; Γιατί ήρθες ξανά τότε;
-Καλά εντάξει μην κάνεις έτσι. Πειράζει δηλαδή αν υποκρινόμαστε για λίγο το ζευγάρι;
-Δεν είμαστε ζευγάρι.
-Ε ναι είπαμε να υποκρινόμαστε. Δε γίνεται;
-Όχι
-Γιατί;
-Μη μου σπας τα νεύρα ρε Μαράκι. Μην μου κάνεις αυτό το πράγμα. Δε μπορώ να σας καταλάβω εσάς τις γυναίκες ποτέ. Απατάς τον άνδρα σου με τον καλύτερο του φίλο, συμφωνείς να μην υπάρχουν δεσμεύσεις και μετά θες αγκαλίτσες και φιλάκια. Γι' αυτά υπάρχει ο άνδρας σου.
-Ναι, πες με και πουτάνα τώρα. Εσύ δηλαδή που γαμάς την γυναίκα του καλύτερου σου φίλου τι είσαι;
-Εγώ είμαι άνδρας.
-Α και έχει διαφορά ε;
-Φυσικά έχει διαφορά. Εγώ είμαι μάγκας που τα κατάφερα. Εσύ δε ξέρω
-Ρε άντε γαμήσου!
-Έτσι με φτιάχνεις μωρό μου...
-Φεύγω.
Κάνει να ντυθεί. Ο Νίκος πάει πίσω της. Αγκαλιάζει το γυμνό της σώμα. Και τη φιλάει στο λαιμό. Ξέρει ότι δύσκολα θα του πάει κόντρα αν της το κάνει αυτό. Για λίγο επικρατεί ησυχία. Μόνος ήχος το τρίξιμο που κάνουν τα δυο κορμιά καθώς αγγίζουν το ένα το άλλο.
Στο μυαλό τους πάλι τα ίδια όπως κάθε φορά. Το αγγελάκι και το διαβολάκι.
"Μα γιατί να επικρατεί πάντα το διαβολάκι" σκέφτονται.
Μετά τίποτα.
Κενό.
Είναι μέσα της και γίνονται ένα.