Το λειτούργημα και η μετεξέλιξή του σε καιρό πολέμου (τυχαία συνέχεια εκ του προηγουμένου)

Σύντομα, ξέσπασε πόλεμος. Στον πόλεμο αυτόν κατέρρευσαν όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι. Από τα παλιά επαγγέλματα τα μόνα που επιβίωσαν ήταν αυτά του μπάτσου, του ρουφιάνου, του λιβελογράφου και του χειροκροτητή. Επίσης άντεξαν οι σε προηγούμενη ανάρτηση αναφερθέντες παραποιητές – παραφραστές, όχι μόνο άντεξαν δηλαδή, αλλά γνώρισε τέτοια άνθηση ο κλάδος που σύντομα δημιουργήθηκε ανάγκη για όλο και περισσότερους από δαύτους, αλλά και για τη μετεξέλιξή τους σε παρερμηνευτές - αποψάκηδες επιπαντοσεπιστητοιούτους. Κάποιοι απ' αυτούς ήσαν παλιοϊδεολόγοι, άλλοι ιδεοκώλοι, κάποιοι κωλολόγιοι και πολλοί εξ αυτών φραγκοφονιάδες, οι οποίοι ρίχνονταν με τα μούτρα, με περίσσειο θάρρος και θράσος, στον πόλεμο χαρακωμάτων που είχε ξεσπάσει, ο καθείς από το δικό του μετερίζι, γραφείο, οθόνη, και ερμήνευε την πραγματικότητα κατά το δοκούν ή κατά παραγγελία. Η δόλια η πραγματικότητα στη μέση, παρερμηνευμένη, παραβιασμένη όσο και η λογική, γινόταν στόχος κάθε είδους βόμβας, πότε τύπου hot bomb από τη μια και πότε τύπου protabomb από την άλλη, η κάθε πλευρά είχε την τεχνολογία της βλέπεις, το διόλου μυστικό συστατικό της οποίας ήταν τα σκατά, τα οποία εντέλει, καθώς οι βόμβες πέφταν βροχή πότε απ' εδώ και πότε απ' εκεί, γίναν βασικό συστατικό της πραγματικότητας όλων. Και το χειρότερο; Σύντομα, με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, θα παρουσιαζόταν έλλειψη σε κωλόχαρτο, θα στερεύανε τα καζανάκια και το σκατό μας θα γινόταν παξιμάδι.

Εγώ; Όπως τα λέει ο διάσημος σαϊεντολόγος στο βίντεο