Επάγγελμα, τι επάγγελμα; Λειτούργημα!

Τού είχε ανατεθεί το τιμητικό καθήκον να καταγράφει με κάθε λεπτομέρεια, ανατριχιαστική ή και βαρετή, δεν είχε σημασία, τις ζωές των ανθρώπων. Καθισμένος στην καινούργια, υπερ-αναπαυτική καρέκλα γραφείου μισοκοιμόταν παρακολουθώντας στην οθόνη τις ζωές των άλλων. Στον ύπνο του άκουγε δυνατά κράουτ ροκ. Είχε κάποτε, στα νιάτα του, πρωταγωνιστήσει σε μια βιντεοκασέτα και ντρεπόταν γι' αυτό. Δεν ήταν καν πορνό, ώστε να μπορεί να περηφανεύεται γι' αυτό. Ηταν παραφραστής και παραποιητής. Βαριόταν ν' ακούει και να παρατηρεί τους άλλους. Οι σκέψεις τους εντέλει τον απογοήτευαν. Οι ζωές τους επίσης. Για κάθε τους λόγο, έβρισκε ότι κατι καλύτερο θα μπορούσαν να είχαν πει. Για κάθε τους πράξη, ότι κάτι καλύτερο θα μπορούσαν να είχαν πράξει. Καταγράφοντας λεπτομερώς τις ζωές όλων των ανθρώπων, του κόσμου όλου, για να μη βαριέται, πήρε να τις παραλλάσσει, να επινοεί πράγματα και καταστάσεις. Να παραφράζει όσα είπαν. Να παραποιεί τις πράξεις. Να προσποιείται ότι ξέρει καλύτερα. Η δική του εκδοχή των πραγμάτων ήταν πιο ενδιαφέρουσα, πιο συναρπαστική και απολύτως εμπορική ως προϊόν. Έστελνε το δείγμα στον κάθε έναν ξεχωριστά, να, φίλε, ποια θα μπορούσε να είναι η ζωή σου, αν θες και την υπόλοιπη έτσι όπως θα έπρεπε να είναι, χρεώνω δέκα ευρώ την κάθε παράφραση και εικοσιπέντε την κάθε παραποίηση. Για κάθε προσποίηση, καλάθι και φάουλ, μια τελευταία, χαριστική βολή, παράδοση κατ' οίκον, αποτελεσματικότητα και εχεμύθεια γκαραντί.