Όσο υπάρχει η δουλειά....

Κυρίες και κύριοι μικρά παιδιά.
Εδώ είμαστε.
Για να γιορτάσουμε, τι άλλο;
Την έκθεση Θεσσαλονίκης βρε κουτά τι άλλο;
Μετά από εκείνες τις φοβερές προσπάθειες του Δημάρχου με το Δ κεφαλαίο και κάτι άλλων παιδιών να πάρουν την EXPO και εκεί που παρουσιαζόντουσαν με την καλύτερη πρόταση, οι κακεντρεχείς ξένοι γέλασαν με όσα τους είπαν και την έδωσαν στην Βαλένθια (αν δε κάνω λάθος).
Στα επόμενα χρόνια αποδείξαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πόσο λάθος ήταν οι τύποι. Έτσι οργανώθηκε για ακόμα μια φορά μια έκθεση που το πάρκινγκ θα είναι στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου διότι το άλλο που υπήρχε το κάναμε παλάτι του Ατσαλάκωτου, συγνώμην, δημαρχείο ήθελα να πω.
Πολλοί πλανόδιοι που πουλάνε μελωμένους ξυρούς καρπούς, πάγκοι παντού με φώτα αλογώνου και γενήτριες ότι δηλαδή συνθέτει μια ωραία είκονα πανηγυριού του Αγίου Παντελεήμωνα. Έτσι γιατί εμείς υποστηρίζουμε το λαϊκο στοιχείο. Μέσα στα περίπτερα τα κλασσικά. Καγκουράδες που χαλβαδιάζουν τα αυτοκίνητα Κορβέτες Χάμερ και τέτοια που να σου επιτρέπεται όταν ακούς μια παρέα να μιλάει για αυτά να πεις: "Είδα ένα στην έκθεση".
Φυσικά από ότι μαθαίνω φέτος θα λάμψουν δια της απουσίας τους οι φίλοι Αμερικάνοι. Αχ! Τίποτα δε θα είναι ίδιο χωρίς αυτούς. Το περίπτερο τους είχε τόσα να δώσει...
Θα είναι και το εισιτήριο 1 ευρώ πιο ακριβό να ξέρετε ε;Φυσικά αφού το επίπεδο των προσφερόμενων αντικειμένων είναι κατά πολύ υψηλότερο...
Λοιπόν ξέρετε κάτι;
Θα πάω στην έκθεση. Και θα γυρίσω με ένα φωτογραφικό θέμα που θα σπάσει κόκκαλα.
Χε χε...
Που μπορώ να κατεβάσω τα λιπάσματα από Λουδία ρε παιδιά;