21 Αυγ 2008

Περί της απελπισίας σχετικά με την ανθρώπινη υπόσταση

Χτες στη δουλειά, καλός συνάδελφος προβοκάρει δύο συναδέλφισσες σχετικά με το ζήτημα της σεξουαλικότητας. Ακούω και κάνω ότι δεν ακούω το εξής συμπέρασμα μιανής: "Κοίτα να δεις, από προσωπική εμπειρία, μπορώ να σου πω ότι αυτοί οι άνθρωποι (για τους γκέι μιλούσε) είναι κακοί συνάδελφοι. Εχω δουλέψει με αρκετούς και όλοι ήταν προβληματικοί στη συνεργασία". Λίγο μετά, παρακαλώ τα ντεσιμπέλ των Therapy? να καλύψουν το εξής: "Μα πρέπει να παραδεχτείς ότι αυτού του είδους οι άνθρωποι (πάλι για τους γκέι μιλούσε) είναι το λιγότερο ιδιότροποι... Για αυτό και γίνονται καλλιτέχνες. Πάρε τον Καβάφη για παράδειγμα". (Όχι, σας θερμοπαρακαλώ, μετρήστε τα στερεότυπα που αναπαρήγαγε σε δύο προτάσεις μόνο...)

Σήμερα το πρωί, μισανθρώπιζα και σερνόμουν στην Κασσάνδρου. Σε ένα απ' τα υπέροχα παπαγεωργοπούλεια καγελάκια, ενας σκελετός ποδηλάτου μαζί με την κλειδαριά του σάπιζε στον ήλιο. Τα τσακαλάκια είχαν αρπάξει όλα τα υπόλοιπα εξαρτήματά του. "Διες, διες", με είπε μια θεία. "Τίποτε Αλβανοί θα το κάνανε". Καταρχήν απόρησα γιατί απευθύνθηκε σε μένα όταν είναι γνωστό τοις πάσι ότι δεν θέλω να μου απευθύνει κανείς το λόγο. Είπα όμως να της απαντήσω, ευγενικά, αντιπαραβάλλοντας στο ρατσιστικό κλισέ της την κοινή κλισέ λογική: "Μα μην το λέτε αυτό. Δεν το ξέρετε, μπορείτε να ήταν και Ελληνες". "Ξέρω, ξέρω τι σου λέω εγώ", επέμεινε η θείτσα. "Εκεί στη γειτονιά μου, πάνω απ' τη Ροτόντα που μένω (δεν με νοιάζει κυρα μου που μένεις) ήταν ένας που την έκανε αυτή τη δουλειά. Ποδήλατα, μηχανάκια, και κάπου τα πουλούσε σε ένα στενάκι(!;!;!). Αλβανός ήταν, ναρκομανής".

Ολότελα απελπισμένος από το ανθρώπινο γένος, αποφάσισα σήμερα να το ρίξω έξω. Αντί της συνηθισμένης κουλουροπαπάρας μου, έφαγα μια σπανακοτυρόπιτα απ' το "Ανώτερον". Μασώντας και αναστενάζοντας κατέληξα ότι είναι πολύ επικίνδυνη η μετατροπή της προσωπικής, υποκειμενικής εμπειρίας σε γενικότερο και μάλιστα "αντικειμενικό" αξίωμα, σε κοσμοθεωρία. Ειδικά όταν γίνεται από γίδια, και όχι από γαμάτους τύπους σαν κι εμένα.

8 σχόλια:

kostasK είπε...

"Η Προκατάληψη είναι το παιδί της Άγνοιας."

Πρέπει να το είπε ο μέγας Καρλ Χάιντζ Ρουμενίγκε κι αυτό.

ΠανωςΚ είπε...

Αυτός ο Ρουμενίγκε, Κώστα, πολύ σπουδαίος φιλόσοφας φαίνεται, απ' τα λεγόμενά του τουλάχιστον. Να ήξερε και ποδόσφαιρο...

HAL9000 είπε...

"everything you know is wrong"- κι αυτό κάποιος το είπε, ποιός ήταν; ποιός ήταν;.......

ΠανωςΚ είπε...

Κάτι αλβανοί -γκέι και ναρκομανείς- ντανταϊστές ήταν, νομίζω, Hal...

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

Χα!Καλά. Το πρώτο πράγμα που μου είπε η γιαγιά μου όταν είδε τον μικρό παίκτη ή μικρό κλόνο ή ψηλό ή μικρό Θεό Θορ, ήταν να μην τον δώσουμε να τον προσέχει καμιά Ρουμάνα γιατί αυτές πετάνε τα παιδιά από το μπαλκόνι.

ο αποτέτοιος είπε...

αυτές οι θειές είναι ο χειρότερος τύπος ανθρώπου μετά τους τουρίστες (που είναι το χείριστο είδος)

ΠανωςΚ είπε...

Δεν έχει ανάγκη βρε Ιoanni ο μικρός Θορ. Είναι ατσάλινος αφού!

Αποτέτοιε, μπα, εγώ στο πανεπιστήμιο τουρίστας ήμουν, αλλά δεν ένιωθα και χείριστος -κάθε άλλο... :)

demetrat είπε...

πρωτον καλά θα κάνετε τον μικρό παιχταρά να τον αφήσετε στα χέρια της γιαγιάς (αν η γιαγιά είναι δικιά σας).Δεύτερον άν ο πάνως έτρωγε αντίς γιά την ανώτερη σπανακοτυροπιττα ,μιά δευτεράντζα κοτόπιττα, ποτέ δε θα αναρωτιόταν.δ