-Φεύγω (μουτς), πάω στη δουλειά...
-Ναι, καλέ μου, θα τα πούμε το βράδυ... Και το βιβλίο τι το θες;
-Μαζί μου θα το πάρω.
-Γιατί;
-Γιατί βαριέμαι.
(Και όχι μόνο βαριέμαι μέσα στη γαλέρα, αλλά δεν έχω σταματήσει και να τραβάω κουπί: Τρεις ώρες τώρα ούτε να τ' ανοίξω δεν πρόλαβα... Κάτι τέτοιες ώρες είναι που αναπολώ και αναρωτιέμαι τι απέγινε ο κύριος βαρετός και το υπέροχο blog του, του οποίου τη λιτή σοφία τόσο είχα ζηλέψει τότε που άρχισα να πρωτομπαίνω στα ιστολόγια)
-Ναι, καλέ μου, θα τα πούμε το βράδυ... Και το βιβλίο τι το θες;
-Μαζί μου θα το πάρω.
-Γιατί;
-Γιατί βαριέμαι.
(Και όχι μόνο βαριέμαι μέσα στη γαλέρα, αλλά δεν έχω σταματήσει και να τραβάω κουπί: Τρεις ώρες τώρα ούτε να τ' ανοίξω δεν πρόλαβα... Κάτι τέτοιες ώρες είναι που αναπολώ και αναρωτιέμαι τι απέγινε ο κύριος βαρετός και το υπέροχο blog του, του οποίου τη λιτή σοφία τόσο είχα ζηλέψει τότε που άρχισα να πρωτομπαίνω στα ιστολόγια)
4 σχόλια:
Σοφός! Και με πολλά καμπάκια!
Αστα, άστα! Οταν βαριέμαι, να φανταστείς, πηγαίνω και ξαναδιαβάζω τα ποστ του, για πολλοστή φορά, απ' το πρώτο ως το τελευταίο...
me too! και πίστεψε με...βαριέμαι συχνά!
Γιατί σταμάτησε λες? μήπως βαρέθηκε? :)
Δε βαριέσαι!...
Δημοσίευση σχολίου