ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
18/01/2007
Οι γιατροί που, εδώ και λίγο καιρό, παρακολουθούμε την εξέλιξη της υγείας των δύο απεργών πείνας Ταράσιου Ζαντορόζνι (απεργός πείνας από την 29η/11ου/2006) και Γεράσιμου Κυριακόπουλου (απεργός πείνας από την 15η/12ου/2006), νιώθουμε την ανάγκη να καταγγείλουμε τα εξής:
Οι Τ. Ζαντορόζνι και Γ. Κυριακόπουλος βρίσκονταν ανάμεσα στα άτομα που συνελήφθησαν μετά το πέρας επεισοδίων που έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της αντιπολεμικής πορείας που οργανώθηκε στις 6 Μαΐου 2006 από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Οι ίδιοι αποδέχονται την συμμετοχή τους στην πορεία, αλλά αρνούνται οποιαδήποτε συμμετοχή σε επεισόδια. Ακολούθησε προφυλάκισή τους, η οποία και συνεχίζεται έκτοτε (8 μήνες μετά!). Δεν έχουν ακόμη δικαστεί και, ως εκ τούτου, είναι κατά τεκμήριο αθώοι… Κάνουν απεργία πείνας ζητώντας είτε να δικαστούν άμεσα, είτε να αποφυλακιστούν μέχρι τη δίκη τους, διεκδικώντας πρακτικά και με κίνδυνο της υγείας τους και της ίδιας της ζωής τους, την αξιοπρέπειά τους.
Αξίζει τον κόπο να σημειωθεί ότι το παραπάνω σενάριο (πολύμηνη προφυλάκιση, κλπ) που έχει επαναληφθεί πάρα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, αφορά συνήθως άτομα που συλλαμβάνονται κατά την διάρκεια ή μετά το πέρας διαδηλώσεων και διαμαρτυριών, και σχεδόν ποτέ άτομα που κατηγορούνται για πάσης φύσεως άλλα αδικήματα (οικονομικά σκάνδαλα, απάτες, κλπ). Πρόκειται ίσως για μια εθιμική επιλογή της πολιτείας να τιμωρεί προληπτικά (πριν την εκδίκαση της υποθέσεώς των) άτομα που συμμετέχουν σε πολιτικές διαμαρτυρίες; Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η μελέτη συναφών περιπτώσεων τα τελευταία χρόνια αποδεικνύει ότι, συνήθως, η τελική ποινή υπολείπεται κατά πολύ του χρόνου προφυλακίσεως, αν δεν είναι αθωωτική… Η πραγματικότητα αυτή δεν τιμά καθόλου όσους έχουν αναλάβει την θεσμική υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και του νομικού πολιτισμού της χώρας μας.
Οι δύο κρατούμενοι υφίστανται αυτή τη στιγμή τις συνέπειες της παγερής αδιαφορίας των εμπλεκομένων φορέων, με φανερά στο σώμα τους τα σημάδια μιας πολυήμερης απεργίας πείνας: Ο Τ. Ζαντορόζνι έχει χάσει 15 περίπου κιλά, έχει σημαντική μυϊκή αδυναμία και ατροφία μυών, με αποτέλεσμα αδυναμία ακόμη και να διαβάσει, βραδυκαρδία και ορθοστατική υπόταση, αιμωδίες άκρων (πρώϊμα σημεία πολυνευροπάθειας από την ασιτία), ενώ αναρρώνει από μια εμπύρετη λοίμωξη αναπνευστικού που τον κατέβαλλε ακόμη περισσότερο. Για μεγάλο χρονικό διάστημα υπέφερε από συνεχείς υπογλυκαιμίες. Ο Γ. Κυριακόπουλος έχει χάσει 5 περίπου κιλά, γεγονός που εξηγείται από την σωματοδομή του (ήταν μόνο 60 κιλά όταν ξεκίνησε την απεργία πείνας). Σημειώνεται ότι ο κ. Κυριακόπουλος έχει βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό, με νοσηλεία σε ΜΕΘ λόγω ατυχήματος, αριστερά νεφρεκτομή και σπληνεκτομή. Πέραν των συνεχών υπογλυκαιμιών από τις οποίες υπέφερε για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμφανίζει ορθοστατική υπόταση και βραδυκαρδία, ξηροδερμία και ξηρότητα βλενογόνων (πρόσφατα εμφάνισε ρινορραγία), ενώ έχει εμφανίσει ίζημα χοληδόχου κύστεως και πιθανότατα χολολιθίαση εκ της ασιτίας.
Αυτό όμως που έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι ότι, τώρα πια, και οι δύο κρατούμενοι κινδυνεύουν άμεσα από συνέπειες που δεν μπορούν εύκολα να προβλεφθούν, όπως είναι ο αιφνίδιος θάνατος λόγω καρδιακών αρρυθμιών, και ο επηρεασμός του νευρικού τους συστήματος. Το ότι έχουν προσεγγίσει το όριο όπου αυτές οι επιπλοκές συνήθως εμφανίζονται, φαίνεται από την μελέτη αντίστοιχων περιπτώσεων: αξίζει να αναφερθεί ότι ο χρόνος αντοχής των Ιρλανδών απεργών πείνας που καταδικάστηκαν σε θάνατο από την κυβέρνηση Θάτσερ (1981) κυμάνθηκε από 46 – 71 ημέρες.
Με την ευκαιρία αυτή επισημαίνεται ότι και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις όπου εξετάζονται κρατούμενοι στη χώρα μας, καταστρατηγούνται βασικά δικαιώματα των ασθενών ως κρατουμένων, όπως αυτά έχουν περιγραφεί από διεθνείς οργανισμούς (World Medical Association Declaration on Hunger Strikers, 2006), με κυριότερο εκείνο της επικοινωνίας του ασθενούς με τον γιατρό χωρίς την παρουσία τρίτου ατόμου (φρουρά). Δυστυχώς, φαίνεται για μια ακόμα φορά ότι στη χώρα μας, η έννοια του ιατρικού απορρήτου και του απαραβίαστου της προσωπικότητας δεν ισχύει το ίδιο για όλους, όπως θα έπρεπε. Επιπλέον, είναι ακατανόητη η συνεχής στέρηση τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον έξω κόσμο κατά την διάρκεια της νοσηλείας τους, δικαίωμα που το είχαν ενόσω βρίσκονταν στο νοσοκομείο κρατουμένων. Όπως είναι φυσικό, η παραπάνω κατάσταση γίνεται από τους κρατούμενους αντιληπτή σαν μια επιπλέον προσπάθεια για την ηθική τους εξάντληση.
Τέλος, η έκκλησή μας για την λήψη άμεσων μέτρων για την λήξη της νομικής περιπέτειας των δύο προφυλακισμένων απεργών πείνας, στηρίζεται στην πεποίθησή μας ότι η αυστηρότητα των μηχανισμών καταστολής δεν θα πρέπει να εξαντλείται σε καμμία περίπτωση και, σίγουρα όχι στην περίπτωση προφυλακισμένων, κατά τεκμήριο αθώων, πολιτών. Οι κρατούμενοι απεργοί πείνας προσεγγίζουν ήδη το αναπότρεπτο σημείο όπου ο κίνδυνος για μή αντιστρεπτές μόνιμες βλάβες στην υγεία τους αλλά και ο κίνδυνος για την ίδια τους την ζωή είναι άμεσα ορατός.
Αθ. Καραμπέλης, παθολόγος
Όλγα Κοσμοπούλου, παθολόγος
Δείτε κι αυτά:
Γράμμα των απεργών πείνας Γ. Κυριακόπουλου και Τ. Ζαντορόζνι
Ψυχολογικός πόλεμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου