Αυτοαναφορικότητα. Κλισέ. Κατινιά. Ματαιοδοξία. Μέτρημα κουκιών (τουτέστιν καταμέτρηση των κόμεντς, των χιτζ, των λινκμπλογκζ και για κάποιους άρρενες καταμέτρηση του μήκους της ψωλής). Κι άλλη αυτοαναφορικότητα. Αυτοψυχανάλυση. Ομαδική ψυχανάλυση. Κι άλλα κλισέ. Πολλά κλισέ. Πάρα πολλά κλισέ. Υπερβολικά πολλά κλισέ. Μεταμοντέρνα λεκτικά τερατουργήματα (παράδειγμα: ανελεύθερο και φασιστικό το άρθρο 16 και η απαγόρευση ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων!). Μοναξιά. Δυσεπικοινωνιακοί άνθρωποι. Φίρμες. Επιφανείς γραφιάδες. Καριέρες. Αυτοαναφορικότητα είπα; Ενδοσκόπηση. Άχρηστες κουβέντες. Πεθαμένες καλησπέρες. Επικρότηση και επιβράβευση του αυτονόητου. Το κλισέ ως πρωτοπόρα και έξυπνη γραφή. Επιθυμία για επιβράβευση, για αναγνώριση. Δείτε με, διαβάστε με, δοξάστε με. Αγαπήστε με. Είμαι μόνος. Είμαι μόνη. Αλλά είμαι φοβερός τύπος. Όλοι με αγαπάνε. Κανείς δεν με αγαπάει. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; Βρίζω, άρα επιχειρηματολογώ. Υπερφίαλα εγώ. Μάσκες. Προσωπεία. Επιθυμία να γίνουμε όσα δεν είμαστε. Αντιστροφή των εννοιών. Κυριαρχία του παραλόγου. Ο συντηρητισμός ως πρόοδος, η πρόοδος ως συντηρητισμός. Το απολίτικο ως κοινωνικά ωφέλιμο. Η πολιτικοποίηση ως απολίθωμα. Η αντικειμενοποίηση και αποθέωση του υποκειμενικού. Κριτές, επικριτές, υποκριτές, ανταποκριτές, πυροκροτητές, χειροκροτητές, χειρωνάκτες εραστές του πληκτρολογίου. Διαδικτυακή δημοκρατία, λέει. Η Δημοκρατία της Μπλογκόσφαιρας. (εννοείται πως τα ανωτέρω ισχύουν και για το παρόν κείμενο, όπερ σημαίνει ότι είμεθα αντιμέτωποι με ακόμη μία περίπτωση αυτοαναφορικότητας, κρίσης μεγαλείου, μεσσιανισμού, ξερολαϊσμού και όλων των λοιπών θανάσιμων παθών της ανθρώπινης ψυχής, μόλις ξέχασα όμως ότι δεν πιστεύω στην ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής. Άρα εντέλει είμαστε αντιμέπωποι με ένα ακόμη κείμενο χωρίς λόγο ύπαρξης, πλην του ναρκισσισμού, του διαδικτυακού αυνανισμού…).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου