LEY DE FUGA

Μου ‘παν να μην τρέξω.
Κοίταξα. Θυμήθηκα.
Πουθενά τόσο γαλάζιο όσο.
Ζήτησα ένα τσιγάρο. Η πατρίδα μου.
Οι άλλοι έσερναν τενεκεδάκια στα πόδια τους
Κι έψαχναν για κάτι πιο σπουδαίο απ΄ ένα τυχαίο όνομα.
Προχώραγαν βουβοί.
Εγώ. Κρατώντας έναν μικρό καθρέφτη.
Πάνω του, βαλσαμωμένες, οι μέρες της εξορίας.
Προχωράω βουβός.
Κι αν τρέξω δεν.
Έτσι μου είπαν.
Μου είπαν, πουθενά τόσο γαλάζιο όσο της πατρίδας σου
Κι ούτε θάλασσα βαρυπενθής,
Σε στέρφα γη, δίχως απλωσιά για τους νεκρούς της.
Σβήνω το τσιγάρο. Θυμάμαι.
Οι άλλοι – κουδούνια στο λαιμό τους-
Συγυρίζουν τα λερωμένα τους πουκάμισα
Και ψάχνουν κάτι, κάποιον, να τον πούνε αδερφό.
Αδερφέ μας.
Ακούς;
Κανείς.
Μόνο ο άνεμος υπάρχει.
Προχωράνε βουβοί.
Εγώ. Κρατώντας έναν μικρό καθρέφτη.
Κοιτάω μέσα. Αλλά δεν.
Λέω να τρέξω. Είμαι πια λεύτερος.
Τρέχω.
Πουθενά τόση ελευθερία όσο της πατρίδας μου.
Η σφαίρα με βρίσκει πίσω στο κεφάλι.
Θυμάμαι.

Έπειτα ξυπνάω.
Κοιτάω στον καθρέφτη.

Ley de Fuga (ο Νόμος της Απόδρασης): Μέθοδος της λευκής κρατικής τρομοκρατίας του 19ου αιώνα στη Βαρκελώνη, το Μεξικό, και σ' άλλες πόλεις. Αφήναν ελεύθερο τον πολιτκό κρατούμενο κι όταν έκανε μερικά βήματα τον πυροβολούσαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Η επίσημη δικαιολογία για την πράξη αυτή, ήταν η απόπειρα απόδρασης.Πατρίδα: Ένα μέρος, είτε γεωγραφικό, είτε συναισθηματικό, είτε φαντασιακό, όπου αγάπησες και μίσησες αυτά που σ΄ αγάπησαν και σε μίσησαν απ' οπουδήποτε αλλού.