Περί μουσικής και μαριχουάνας.Το πρώτο μέρος μεταφρασμένο από το www.cannabisculture http://panokato.blogspot.com/2006/10/mary-huana-during-jazz-age.html
Λίγα λόγια για τα 60’s.
Ο Ντίλαν ήταν ο προφήτης στα 60'ς όσον αφορά -μεταξύ άλλων- την εξάπλωση της χρήσης ινδικής κάνναβης (χαρακτηριστική η προτροπή του στο Rainy Day Women #12 & 35: "Everybody must get stoned!").
Με την κλαψιάρικη, έρρινη φωνή του τραγουδούσε ακατάληπτους στίχους, που ωστόσο όλοι θέλανε να ακούσουνε, παρότι δεν ήταν ξεκάθαρο το τι έλεγε ακριβώς, πολλώ δε μάλλον το τι εννοούσε. Ωστόσο μετά από ένα καλό "γάρο" οι στιχουργικοί του γρίφοι αποκτούσαν κάποιο νόημα. Ο Τσαρλς Τ. Ταρτ θεωρεί πως, ακούγοντας μουσική μαστουρωμένος, αποκτάς την ικανότητα να καταλαβαίνεις τα λόγια ενός τραγουδιού που δεν τα καταλάβαινες όταν ήσουν νηφάλιος.
Το 1964, ο Ντίλαν συνάντησε τους Μπιτλς σε μια σουίτα ξενοδοχείου και τους πρωτόφερε σε επαφή με τη φούντα. Έκτοτε τα σκαθάρια μαστούρωναν καθημερινά. Το γεγονός αυτό ενδεχομένως να συνετέλεσε στη μουσική μετάλλαξη των Μπιτλς και στη στροφή τους σε πιο "χαμένους" μουσικούς δρόμους.
Ο Πολ Μακάρτνεϊ έχει παραδεχθεί ότι κάθε χρήση των λέξεων "high", "grass", "smoke" στα τραγούδια τους ήταν εσκεμμένη. Σύμφωνα με τον Λένον, πολύς κόσμος δυσκολευόταν εκείνα τα χρόνια να επικοινωνήσει μαζί τους, γιατί αυτοί πίνανε και χαζογελούσανε όλη μέρα. Το 1968 ο Λένον τιμωρήθηκε με πρόστιμο 150 λιρών για κατοχή μισής ουγκιάς κάνναβης. Το ποσό ήταν μικρό αλλά αυτή η καταδίκη του Λένον έμελλε να αποδειχθεί μεγάλο βάρος στα επόμενα χρόνια της ζωής του, όταν προσπαθούσε να αποκτήσει την αμερικανική υπηκοότητα.
Το 1972 ο Λέστερ Γκρινσπουν, μάρτυρας υπεράσπισης του Λένον στην υπόθεση της υπηκοότητάς του, κατέθεσε ότι η γενική εισαγγελία των ΗΠΑ χρησιμοποιούσε τις κατηγορίες για χρήση κάνναβης εναντίον του Λένον ως πρόφαση για να τον απομακρύνουν από τη χώρα, καθότι το πρώην σκαθάρι ήταν ενεργά αναμειγμένο στο κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.
Αλλά και ο Μακάρτνεϊ είχε τα προβλήματά του με το νόμο. Το 1980 απελάθηκε από την Ιαπωνία, μετά από εννιά μέρες παραμονής στην ψειρού, για κατοχή 219 γραμμαρίων κάνναβης. Αλλά και το 1984, παρότι "γέρος" και "σερ" και πολυεκατομμυριούχος, βρέθηκε στα δικαστήρια με παρόμοιες κατηγορίες.
Τα τάμπλοϊντ στη δεκαετία του '60 είχαν ξεσπαθώσει κατά των μαστούρωμένων ροκ σταρ και των χίπηδων. Κάποια ΜΜΕ μάλιστα δεν δίστασαν να παίξουν και το ρόλο του πληροφοριοδότη, όπως συνέβη το 1967, όταν συνελήφθη ο κιθαρίστας των Rolling Stones, Κιθ Ρίτσαρντς, για κατοχή μικροποσότητας μαριχουάνας. Ήταν η εφημερίδα "The News of The World" που έκανε τον καλοθελητή και οδήγησε την αστυνομία σε ένα παρτάκι που είχε στήσει στο σπίτι του ο Ρίτσαρντς.
Τη ίδια περίδο ο Μικ Τζάγκερ καταδικάστηκε σε τρίμηνη φυλάκιση για κατοχή τεσσάρων χαπιών "pep", τα οποία είχαν αγοραστεί νόμιμα στην Ιταλία.
Η αντίδραση των υποστηρικτών της ελεύθερης χρήσης της κάνναβης ήρθε με μια διαφήμιση-ανακοίνωση στους Τάιμς, ότι "η ποινικοποίηση της μαριχουάνας είναι ανήθικη και πρακτικά ανεφάρμοστη". Πάνω από εξήντα επώνυμοι της εποχής την υπέγραφαν (ανάμεσά τους και πολιτικοί). Ο οργανισμός SOMA που είχε την ευθύνη της δημοσίευσης παρουσίαζε και ιατρικά στοιχεία ότι η κάνναβη είναι αβλαβής και επικαλούταν τη ρήση του Σπινόζα ότι "όλοι οι νόμοι που μπορούν να παραβιαστούν χωρίς κάποιος να πάθει κάτι κακό είναι για γέλια".
(to be continued...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου