ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΑΥΤΙ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ (2)

Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ

Σημείο Πρώτο: Ο νομάρχης της Μποταφούγκο, ο Γιάννης Αγιάννης του Αμαζονίου, κοιτάζεται με ηδυπάθεια στον καθρέφτη του αυτοκινήτου καθώς χτενίζει την αλεξανδρινή του κώμη με μια τσαρτσάρα περιπτέρου. Σήμερα είναι νευριασμένος. Έχει χάσει απ΄ το πρωί δύο τρίχες ενώ η πιτυρίδα πέφτει στους ώμους του σαν το πρώτο, δειλό χιόνι του χειμώνα. Σκέφτεται: « Μετά τον αγώνα, θα επισκεφτώ τον φίλο μου τον γιατρό να με πει αν τα μαλλιά μου διατρέχουν κάποιο κίνδυνο απ΄ την γαλακτόζη». Κοιτάει μπροστά. Προσπαθεί να χαλαρώσει. Αν ήταν ήρωας του Τσάντλερ, θα άναβε τσιγάρο και θα σχολίαζε με κυνισμό το πρωινό περιστατικό, του στυλ, «ευτυχώς δεν λερώθηκαν τα καστόρινα παπούτσια μου» ή «τελικά, δεν τραγούδησα και τόσο άσχημα». Αντ’ αυτού όμως, συνεχίζει να χτενίζεται νευρικά κι ακανόνιστα. Ένας συνεργάτης του προσπαθεί να του ανεβάσει τη διάθεση:
-Μη μασάς ρε νομάρχα μου! Εσύ είσαι και ο πρώτος μάγκας!
-Μα δεν είδες τον αλήτη; Δεν είδες τί πήγε να με κάνει; Τον ηλίθιο, τον πουλημένο, το γιουσουφάκι της Σάο Πάολο!
-Μην ανησυχείς νομάρχα μου ! Τώρα που θα ξαναβγείς, θα μαζέψουμε όλα αυτά τα αποβράσματα, τους αλητήριους και τους συκοφάντες, και θα τους στείλουμε κλοτσηδόν στην Τασκένδη!
-Λες έ;
-Μα τι σε λέω τόση ώρα; Με σένα αρχηγό, θα τους τσακίσουμε όλους!
- Δηλαδή ρε συ Κούλη, ο νομάρχης είναι και ο πρώτος μάγκας και καραμπουζουκλής;
- Είναι, είναι! Άντρας με τα όλα του!
- Αλήθεια με λες ρε συ Κούλη;
-Έχω πει ποτέ μου ψέμματα;
- Να σε φιλήσω ρε καρντάση! Να με ζήσεις!
Ο νομάρχης ένιωθε πιο χαλαρός τώρα. Έκρυψε την τσαρτσάρα στην κωλότσεπη και ξάπλωσε αναπαυτικά στο κάθισμα του. Ναι, ήταν κι ο πρώτος. Δε χωρούσε πλέον καμιά αμφιβολία. Αν ήταν ήρωας του Τσάντλερ, θα έκανε ακριβώς το ίδιο.
- Και πώς τον είπαμε ρε συ Κούλη αυτόν τον ανιψιό σου;

Σημείο Δεύτερο: Ενημερώθηκα προσφάτως από πολύ καλό φίλο ότι στην τηλεοπτική επιβίωση του Ελληνικού πολιτισμού, παίχτρια της ομάδας των φουστανελάδων(που παρεμπιπτόντως, αποτελεί την εθνική φορεσιά και των Αλβανών), όταν ερωτήθηκε αν έχει πρόβλημα με τα παιδιά(εννοώντας την αντίπαλη ομάδα των Τουρκομάνων), απήντησε ότι δεν έχει πρόβλημα με τα παιδιά αλλά με τον λαό. Συνεπώς, τρία τινά ισχύουν: Α) τινό: Ο λαός για τον οποίο γίνεται λόγος είναι οι Τούρκοι. Πασιφανέστατο. Β) τινό: Τα παιδιά, σύμφωνα με τα λεγόμενα της παίχτριας, δεν είναι λαός. Γ) τινό: Επομένως, τα παιδιά δεν είναι Τούρκοι!!!!(εδώ μπαίνουν χειροκροτήματα αμερικάνικου κοινού). Πείτε μας λοιπόν αλήτες! Ποιοι είναι αυτοί που παριστάνουν τους Τούρκους; Πόσα τσέπωσαν για να συμμετέχουν στο παιχνίδι; Γιατί άραγε δεν στείλατε αληθινούς απογόνους του Οσμάν; Μήπως φοβηθήκατε την επικείμενη πανωλεθρία τους; Ε;


Σημείο Τρίτο: Κοιτάζοντας την λίστα με τους καλλιτέχνες που στηρίζουν τον κ. Τσίπα, έμεινα έκπληκτος με τα ονόματα που διάβασα. Λες κι όλη η πνευματική ζωή του τόπου μαζεύτηκε στο λιμάνι του Πειραιά, αποφασισμένη να μετοικήσει στις Συρακούσες της τέχνης. Θα μου πείτε, τόσα χρόνια παλεύοντας με το φάντασμα του Σάρτρ, κάτι θα έμαθε για την απειροελάχιστη διαφορά μεταξύ είναι και μηδενός ο νυν υποψήφιος δήμαρχος. Και οι καλλιτέχνες της Σιταροσπαστικής Αριστεράς επίσης.


Σημείο Τέταρτο: Πάντως, προς αποφυγήν των οποιοδήποτε εθνολογικών παρεξηγήσεων με τον γειτονικό λαό, προτείνουμε την εφαρμογή των «ιδεαλιστικών» διατυπώσεων του Αριστοκλή(κατά κόσμο Πλάτωνα) στην περίφημη Πολιτεία του. Έτσι, μπορούμε να εξορίσουμε όλο τον λαό(που είναι ενήλικες, όπως μάθαμε παραπάνω) και να κρατήσουμε μονάχα τα παιδιά, διαπαιδαγωγώντας τα σύμφωνα με τα δικά μας ιδεώδη. Μόνο έτσι θα μπορούμε να μιλάμε σε βάθος χρόνου για την εγκαθίδρυση της Ελληνικής Ολιγαρχίας της Τουρκίας απ΄ την Ελληνική Δημοκρατία. Τέλειο…


Σημείο Πέμπτο: Φήμες λένε ότι ο Κων/νος Μαρκουλής(κόβουμε την κατάληξη –άκης για να καταδείξουμε την ελληνική μας καταγωγή) θα παρουσιάσει την άνοιξη το νέο reality του Mega «Οι Παράνομοι» στη θέση του Μικρούτσικου. Αλβανοί, Πακιστανοί, Κινέζοι κι Έλληνες θα είναι οι τέσσερις ομάδες που θα διεκδικήσουν το έπαθλο. Οι τρεις ομάδες που θα χάσουν, θα εγκαταλείψουν δια παντός την πόλη της Αθήνας. Η βραδιά του τελικού, θα διεξαχθεί στη φωταγωγημένη αρένα της Ομόνοιας.

Σημείο Έκτο: Ο Λόρδος Βύρων επεξεργάζεται την χρήση χημικών από πιπερόριζα. Δικαιολογεί μάλιστα την απόφαση του ισχυριζόμενος ότι το συγκεκριμένο προϊόν ανήκει στην τροφική αλυσίδα, οπότε δεν είναι επικίνδυνο(άρα, οι ουσίες που χρησιμοποιούσαν ως σήμερα ήταν). Ρε συ Μικρόδωρε, δεν βάζετε, λέω εγώ, μέσα στα χημικά σας καμιά φουντίτσα, να κάνετε και καλύτερα την δουλειά σας; Ο Καραγκιόζης φούρναρης, ο Καραγκιόζης κρεοπώλης, ο Καραγκιόζης μπάτσος…

Σημείο Έβδομο: Ο ΚακλαΡούμελης λέει, διοργάνωσε το προεκλογικό του δείπνο με την ανιδιοτελή χορηγία φαρμακευτικών εταιρειών. Έπειτα, πάλι λέει, συνέβαλε τα μέγιστα για να κερδίσει το μετόχι του στην Νεοδημοκρατική Αυτοκρατορία κάποιος απ΄ αυτούς που ανήκουν στους κάποιους απ΄ τους άλλους που τα έσκασαν. Ερώτηση: Ξέρετε κανέναν τσοπάνη, να κατεβαίνει στην Αθήνα, να πουλάει 10 γίδια και μαντρί μισοτιμής, και να κατεβαίνει για δήμαρχος;

Σημείο Όγδοο: Ενοχλείται ο Byron(τάδε έφη Ζαραβούρτσα) όταν ακούει το σύνθημα «ζει, ζει, ο Τεμπονέρας ζει!». Αμάν πια! Εκεί που πάει να θεραπευτεί το παρακρατικό έλκος της Ν.Δ., θέλετε σώνει και καλά να το ανοίξετε πάλι;

Σημείο Ένατο: Ψτττ…! Θέλετε να του την σπάσουμε τελείως; Πάμε: Πέτρουλας, σχέδιο Περικλής, βία και νοθεία, Λαμπράκης, ΕΚΟΦ, ΚΑΡΦΙΤΣΑ, Κένταυροι, Rangers…


Σημείο Δέκατο: Ο νομάρχης της Μποταφούγκο προσπαθεί να κρατηθεί απ΄ το καπό για να μην καταρρεύσει. Ο καπνός της φωτιάς έχει προσδώσει στην ροδαλή επιδερμίδα του μια φαιά χροιά, ωσάν άλλος Τσακ Νόρις λίγο πριν την εισβολή σε καταυλισμό άμαχων Βιετναμέζων. Καθώς χάνει τις αισθήσεις του, βυθίζεται σ’ ενύπνιο εφιάλτη από στριγκιές κραυγές κι αλλόκοτες φιγούρες, ζωγραφισμένες απ΄ τον Γκόγια στους τοίχους της οδύνης. Ο Υδρουλάκης, μαθηματικοί τύποι, η πανοραμική άποψη της Σάο Πάολο, η φωτισμένη Μεσόπολη, κουμπάροι και μπατζανάκηδες, Σοβιετικοί χειριστές μηχανημάτων κι ο Ιαβέρης, στροβιλίζονται μέσα σε δυσοίωνα, δαιμονικά σύννεφα σαν τα στοιχειά της νύχτας των μαγισσών στο «Φάουστ». Κραυγάζει: – Όχι, δεν έκλεψα εγώ το καρβέλι! Όχι, δεν ήμουν εγώ! Ο νομάρχης είναι τίμιος! Να προσέχετε πως μιλάτε για τον νομάρχη!. Μια άτεγκτη και βλοσυρή φωνή, σχίζει στα δύο τον ουρανό: - Σήκω, πάρε την αφεντομουτσούνα σου και περιπάτει! Ο λαός σου σε χρειάζεται!. Κι έπειτα, σιωπή. Μόνο η δριμύτητα της βροχής που πέφτει διακόπτει την καθομολόγηση του ενσαρκωμένου λόγου. Ο νομάρχης σηκώνεται, τινάζει από πάνω του τις λάσπες κρυφοκοιτώντας δεξιά-αριστερά και ξεκινάει για το σπίτι του. Μια ώρα αργότερα, λίγο πριν φορέσει την κίτρινη νιτσεράδα και σπαράξει ως άλλη Άννα Μανιάνι μαζί με τον λαό του, χαμογελάει ηδύπαθα, χτενίζοντας τη φρεσκολουσμένη κώμη του. Κι ασφαλώς, αν ήταν ήρωας του Τσάντλερ, θα μας είχε χαιρετήσει(μεταφορικά φυσικά, για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας) από καιρό…


Σημείο Ενδέκατο(και τελευταίο): Στις 23-12-1888, ο Βαν Γκογκ λογομάχησε για πολλοστή φορά με τον επιστήθιο φίλο του Γκωγκέν και τον απείλησε μ’ ένα ξυράφι. Ο Βαν Γκογκ, επέμενε να ζωγραφίζει το θαύμα της πραγματικότητας, ενώ ο Γκωγκέν, είχε στρέψει το ενδιαφέρον του στην απεικόνιση των γεννημάτων της φαντασίας του. Ο Βαν Γκογκ επιζητούσε την τελειότητα μέσα απ΄ την τέχνη και την αληθινή, ολόψυχη φιλία. Ο Γκωγκέν περιφρονούσε τον συντηρητισμό του φίλου του και φοβόταν να του δοθεί ολοκληρωτικά. Ο Βαν Γκογκ πίστευε ότι μόνο μέσα απ΄ την άρρηκτη κι αδιάσπαστη σχέση σκέψης και πράξης, η ζωή μπορεί να γίνει αληθοφανής κι υποφερτή. Η τελειότητα γι' αυτόν ήταν ο θρίαμβος μιας τραυματικής αλήθειας ειπωμένης σε πραγματικό, σπαρακτικό χρόνο. Ο Γκωγκέν, υποτίμησε τις προθέσεις του. Το ίδιο βράδυ, ο Γκωγκέν, κοιμήθηκε σ’ ένα πανδοχείο. Το ίδιο βράδυ, Ο Βαν Γκογκ, έκοψε ένα μέρος του αυτιού του και το έδωσε σε μια πόρνη.

Σημείο Πάνω στο Σημείο: Αυτές οι πόρνες τελικά έχουν σώσει την ανθρωπότητα: Ασπασία, Μαγδαληνή, Μάτα Χάρι, και προσφάτως, οι ανώνυμες πόρνες της χώρας μας που υποδαυλίζουν και συνδράμουν την ευφυή καλλιτεχνία του Αλογοσκούφη.