η μικρότερη ταινία μικρού μήκους όλων των εποχών

Μια φορά, νόμισε πως έγραψε ένα σενάριο για έναν τύπο που έγραφε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο ένας αποτυχημένος σεναριογράφος ξυπνά ένα πρωί και πυροβολεί το ξυπνητήρι του και στη συνέχεια σέρνει τα γυμνά του πόδια σε ένα δάπεδο γεμάτο αποτσίγαρα, μπουκάλια, περιτυλίγματα σοκολάτας και σκόνη, πάει στο μπάνιο, ανάβει το φως, ένα τρεμάμενο φως, που όλο πάει να σβήσει, κατουράει χωρίς να σηκώσει το καπάκι και χωρίς να τραβήξει το καζανάκι, δεν πλένει τα χέρια του, κοιτά το πρόσωπό του στον καθρέφτη -δανείζεται τον στίχο από τα Μωρά στη Φωτιά- κι είναι φρίκη μα δεν τον νοιάζει πια, φτιάχνει έναν σκατά καφέ, καπνίζει, καπνίζει, καπνίζει, κάθεται στο γραφείο του και γράφει την αρχή ενός σεναρίου για το πρωινό ξύπνημα ενός αποτυχημένου σεναριογράφου που σκοτώνει το ξυπνητήρι του κι αφού κατουράει πίνει έναν σκατά καφέ καπνίζοντας μέχρι που ξαφνικά παίρνει το μπιστόλι και τινάζει τα μυαλά του στον αέρα, και ο αποτυχημένος σεναριογράφος που γράφει ενα αυτοβιογραφικό σενάριο για έναν αποτυχημένο σεναριογράφο σύμφωνα με το σενάριο ενός σεναριογράφου για τον οποίο νόμιζα πως είχα γράψει ένα σενάριο ταινίας μικρού μήκους, που δοκιμάσαμε μια φορά να τη γυρίσουμε με μένα πρωταγωνιστή αλλά δεν προχωρήσαμε πέρα από την πρώτη τη σκηνή, φρικαρισμένος λέει «μα τι μαλακίες γράφω Χριστέ μου» και πατάει μανιασμένα το ντιλίτ και τα σβήνει όλα και κάνει rewind στην αρχή της ταινίας με το ξυπνητήρι να χτυπά μανιασμένα και τον σεναριογράφο (κάποιον απ' όλους, δεν ξέρω ποιον ακριβώς) να ξυπνά και αυτή τη φορά να μη χάνει τον καιρό του με περιττές ενέργειες: δεν πυροβολεί το ξυπνητήρι, αλλά τινάζει τα μυαλά του στον αέρα ευθύς εξαρχής. Ιδού, η μικρότερη ταινία μικρού μήκους όλων των εποχών.

Οι Roll the Dice -δεν το ξέρουν- γράψανε το soundtrack