Μια ιστορία βγαλμένη απ' τη ζωή, μια ιστορία για τη στάση όχι ζωής αλλά λεωφορείου. Τον κύριο της θολής φωτογραφίας οι συμπολίτες μου θεσσαλονικείς ίσως τον αναγνωρίζετε. Πουλάει κουλούρια καθημερινά στην απελπιστικά πολυσύχναστη στάση Αντιγονιδών προς Δυτικά, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Διαλαλεί την πραμάτεια του με τον εξής χαρακτηριστικό τρόπο, ιδιαιτέρως βροντοφώνως: "Ελάτε παιδιά, κουλούρι, κουλούρι ζεστό, ζε-στό, ζεστό είναι, ζεστό, ζεστό, ζε-στόζε-στόζε-στόζε-στόζε-στόζε-στοζεστό, ζεστό είναι". Εις το βάθος της ιδιαιτέρως καλλιτεχνικής ετούτης φωτογραφίας βλέπετε την είσοδο γνωστού φροντιστηρίου της πόλεως το οποίο έχει το όνομα εκείνου του Τιτάνα που μ' ένα δρεπάνι θέρισε τα αρχίδια του πατέρα του και πήρε την εξουσία, μόνο που μετά το μήλο έπεσε κάτω απ' τη μηλιά κι έφαγε φαρμάκι ο αρχίδια-θεριστής απ' τον Δία αυτοπροσωπώς, αμ πώς! Τώρα θα σας πω τι έγινε ελάχιστα λεπτά προτού τραβήξω τη φωτογραφία, την ώρα που εγώ στεκόμουνα αμέριμνος στη στάση ακούγοντας Τρύπες στην τριαπασόν: βγήκε το ίδιο το σκουλίκι της γης, το σίχαμα ο φροντιστηριάρχης, ο παραπαιδειάς, αυτός που 'χει θησαυρίσει χάρη σε όλους τους έλληνες υπουργούς παιδείας, της αξιοτίμης κυρίας Αννούλας της ψυχρής σαν τον Χιονιά Διαμαντοπούλου συμπεριλαμβανομένης, βγήκε ο αθλιότατος ετούτος κύριος για να ψέξει και να αποπέμψει δύο κλοσάρ που την είχανε πέσει στην είσοδο του κτιρίου και πίνανε φραπέ σε πλαστικό (ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μπορεί να κάνανε). Και τους έδιωξε με λόγια και βρισιές που αρμόζουν φυσικά σ' έναν άνθρωπο της δικής του καλλιεργειας και του δικού του επιπέδου, κι αυτοί φυσικά μαζέψανε τα κουβαδάκια τους να πάνε σε άλλη εξωτική παραλία. Και τι κάνει ο άθλιος ο φροντιστηριάρχης; Βγαίνει και του λέει του κουλουρτζή: "Άκου να σου πω εσένα, αν ξανάρθουν τέτοιοι τύποι εδώ, να τούς διώχνεις, ειδάλλως θα σε διώξω απεδώ κι εσένα!". Ε, και τι να πει ο δύσμοιρος ο κουλουρτζής; "Μάλιστα κύριε. Όπως είπατε κύριε". Ε, και μετά έβγαλα τη φωτογραφία. Υλικό για το μπλογκ, σκέφτηκα ο αθλιότερος όλων.
30 Αυγ 2010
Του πεζοδρομίου και του πανεπιστημίου
Μια ιστορία βγαλμένη απ' τη ζωή, μια ιστορία για τη στάση όχι ζωής αλλά λεωφορείου. Τον κύριο της θολής φωτογραφίας οι συμπολίτες μου θεσσαλονικείς ίσως τον αναγνωρίζετε. Πουλάει κουλούρια καθημερινά στην απελπιστικά πολυσύχναστη στάση Αντιγονιδών προς Δυτικά, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Διαλαλεί την πραμάτεια του με τον εξής χαρακτηριστικό τρόπο, ιδιαιτέρως βροντοφώνως: "Ελάτε παιδιά, κουλούρι, κουλούρι ζεστό, ζε-στό, ζεστό είναι, ζεστό, ζεστό, ζε-στόζε-στόζε-στόζε-στόζε-στόζε-στοζεστό, ζεστό είναι". Εις το βάθος της ιδιαιτέρως καλλιτεχνικής ετούτης φωτογραφίας βλέπετε την είσοδο γνωστού φροντιστηρίου της πόλεως το οποίο έχει το όνομα εκείνου του Τιτάνα που μ' ένα δρεπάνι θέρισε τα αρχίδια του πατέρα του και πήρε την εξουσία, μόνο που μετά το μήλο έπεσε κάτω απ' τη μηλιά κι έφαγε φαρμάκι ο αρχίδια-θεριστής απ' τον Δία αυτοπροσωπώς, αμ πώς! Τώρα θα σας πω τι έγινε ελάχιστα λεπτά προτού τραβήξω τη φωτογραφία, την ώρα που εγώ στεκόμουνα αμέριμνος στη στάση ακούγοντας Τρύπες στην τριαπασόν: βγήκε το ίδιο το σκουλίκι της γης, το σίχαμα ο φροντιστηριάρχης, ο παραπαιδειάς, αυτός που 'χει θησαυρίσει χάρη σε όλους τους έλληνες υπουργούς παιδείας, της αξιοτίμης κυρίας Αννούλας της ψυχρής σαν τον Χιονιά Διαμαντοπούλου συμπεριλαμβανομένης, βγήκε ο αθλιότατος ετούτος κύριος για να ψέξει και να αποπέμψει δύο κλοσάρ που την είχανε πέσει στην είσοδο του κτιρίου και πίνανε φραπέ σε πλαστικό (ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μπορεί να κάνανε). Και τους έδιωξε με λόγια και βρισιές που αρμόζουν φυσικά σ' έναν άνθρωπο της δικής του καλλιεργειας και του δικού του επιπέδου, κι αυτοί φυσικά μαζέψανε τα κουβαδάκια τους να πάνε σε άλλη εξωτική παραλία. Και τι κάνει ο άθλιος ο φροντιστηριάρχης; Βγαίνει και του λέει του κουλουρτζή: "Άκου να σου πω εσένα, αν ξανάρθουν τέτοιοι τύποι εδώ, να τούς διώχνεις, ειδάλλως θα σε διώξω απεδώ κι εσένα!". Ε, και τι να πει ο δύσμοιρος ο κουλουρτζής; "Μάλιστα κύριε. Όπως είπατε κύριε". Ε, και μετά έβγαλα τη φωτογραφία. Υλικό για το μπλογκ, σκέφτηκα ο αθλιότερος όλων.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
πανάθλιος φροντιστηριάρχης, μικρομεσαίο αφεντικό, ξερογλείφεται καθημερινά μπροστά στα ευρώ των μαθητών και στα μπούτια της γραμματέας.(η οποία φυσικά τον έχει γραμμένο κανονικά και ψηφίζει ΚΚΕ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όχι σα μερικούς μερικούς που το ρίχνουν Συν και το ομολογούν κιόλας ανερυθρίαστα)
εμένα, τώρα, από αυτή την ιστορία το μόνο που μου έμεινε είναι το μάλιστα κύριε, μαλιστα κύριε, το οποίο σιγοτραγουδω κι από πάνω, ειμαι η αθλιοτέρα όλων, ή μπορώ να ξεπέσω και χαμηλότερα?
Πάνω -εξαιρετικό. Τους τεμενάδες μου.
Ο κουλουρτζής όντως γνωστή φυσιογνωμία και τον έχω κάνει χάζι αρκετές φορές. είναι γαμάτος.Όσο για το φροντιστήριο δεν είχα ιδέα...
Σύντροφε Μάκη Μαϊλη εκεί στον Περισσό την ξέρουν την συμπαθειά σου προς τους φέροντες την παιδική ασθένειαν του αριστερισμού συντρόφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑς; Ε; Γουστάρεις μήπως αναμόρφωση στη Σιβηρία; Ε;
Meniek, δεν ξέρω αν έχει πάτο το βαρέλι... Αλλά μπίρα σίγουρα δεν έχει! Λες να γίνουμε ναιναίκοι; Και γιεσμιστεράκια; Απαπαπα...
Δύτη, καλέ αντε. Ευχαριστώ πάντως. Αν και το κοκκίνισμα στα μάγουλα επιτείνει τα σημάδια που μου έχει αφήσει η ζωή στο πρόσωπο και για αυτό δεν τα θέλω τα κοπλιμάντς.
Partaki, εντάξει υπάρχει εκεί ένα φροντιστήριο από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου. Τώρα δεν ξέρω αν είναι κι απ' τα πλέον πρωτοκλασσάτα. Αλλά τόσα χρόνια, ε, όλο και κάτι ψιλά θα 'χει βγάλει. Ο ανθρωπος που πουλά τα κουλούρια όντως συμπαθέστατος. Κι ευγενέστατος.
aυτά είναι πόστ.
όχι χαζοχαρουμενομαντικονοσταλγικες αναρτησεις για παραλίες, ούζα, έρωτες και θάλασσα. ΕΥΓΕ!
Νάτο και το μακιαβελικό ντεμπορικό ναυτάκι...
ΒΓΑΙΝΩ, λέμε.
εσύ ρε κότα γιατί δεν είπες κάτι στο φροντηστιριάρχη;Πες και εσύ α γαμήσου ρε τι σου κάνουν τα παιδιά ένα καφέ πίνουν ρε!
Είναι άσχετη η ιδιότητα του ενοίκου του κτιρίου. Θα μπορούσε να είναι μία είσοδος κατοικιών, αντί φροντιστηρίου. Ή μία είσοδος μαιευτηρίου. Δεν θα έβρισκα παράλογο το δικαίωμα των ιδιοκτητών σε μία καθαρή και απρόσκοπτη είσοδο όταν πρόκειται για "κλοσάρ", που θα μπορούσαν να ξεκουραστούν σε ένα πάρκο, και όχι για εργάτες που στάθηκαν να χαλαρώσουν για λίγο.
(χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα απομάκρυνα οποιονδήποτε έπινε τον καφέ του στην δική μου είσοδο)
Εκείνο όμως που είναι ελεεινό, και ενδεικτικό του χαρακτήρα του φροντιστηριάρχη, είναι η επίδειξη ισχύος και ο εκβιασμός του προς τον κουλουροπώλη. Άθλιος ο κύριος.
ειρωνεύσεαι ρε γουνάκι του τσίπρα; αυτά για τις σιβηρίες να τα πεις στους φίλους σου της δημοκρατικής αριστεράς, γιατί για τέτοιο σε κόβω, κρυπτόφιλο του μαργαρίτη και της ασημίνας ξυροτύρη!!
** Ιωάννη Σκορδοπούτσογλε, όπως καλά γνωρίζεις, μια άλφα έλλειψη θάρρους και θράσους και γενικότερα αποφασιστικότητας την έχω... :(
** Κατερίνα σ-Μ., βεβαίως και είναι άσχετη η ιδιότητα του ενοίκου. Για να είμαι ειλικρινής, αυτήν την ανάρτηση την έγραψα χωρίς να το καλοσκεφτώ, όπου μου βγήκε, για αυτό και ενδεχομένως να υπάρχουν κάποιες υπερβολές και ασάφειες.
Εννοώ πως το στολισμα του "φροντιστηριάρχη" ήταν σαφώς αχρείαστο σε γενικότερη βάση, απλώς ήταν μια δίοδος για την απέχθεια που τρέφω προς την παραπαιδεία (ασχετη ωστόσο με την ανάρτηση).
** Σύντροφε, συντρόφιμε, συμπότη και συνιλπολίστα Μάκη Μαϊλη, θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες τρεις του σεπτέμβρη να γυρνάς; Ή στην Τασκένδη θα ψάχνεις να βρεις αψέντι; (τι ποιητής που είμαι ο άθλιος, Χριστέ μου...)
** Σχόλιο γενικότερο χωρίς συγκεκριμένο αποδέκτη:
Aπορώ και νιώθω λίγο άβολα καμιά φορά με το ποιες αναρτήσεις αυτού του ιστολογίου σχολιάζονται και ποιες όχι.
δωσε μας διευθυνση οταν ανεβουμε να τον περιλαβουμε τον κυριο :)) ουτως ή αλλως εμεις περαστικοι θα μαστε απο την πολη,περαστικο θα ναι και το μπερνταχι στο δυσωδες πλασμα που εμπλεκεται με την "εκπαιδευση" παπαγαλων και τους δειχνει τον δρομο του πώς να γινουν σαν κι αυτον...
Αμάάάν... δεν ήθελα βραδερφέ να υποκινήσω τέτοια πάθη!
Ειρήνη υμίν και ημίν αμήν!
ο εν λόγω φροντιστηριάρχης είναι μέγας μαφιόζος. χρωστάει λεφτά σε καθηγητές και έχει φάει και αγωγές για αυτό. γι αυτό και το 2006 οι τοίχοι του είχαν στολιστεί δεόντως ενώ αυτός απειλούσε να φωνάξει τους μπάτσους.
στο ίδιο κτίριο επίσης είχε εκλογικό γραφείο -ή κατι τέτοιο- με μια ταμπέλα να, μια σκατόφατσα του λάος. εκείνον τον καιρό τη λέγανε στους αλλοδαπούς μικροπωλητές κατά βάση
Δημοσίευση σχολίου