Βια+Αστικό

Αραχτός σε τραπεζάκι έξω στο γυράδικο "Τρία δίποδα γουρουνάκια" ο Τόνι ο αδίστακτος Τενόρος με το σατανικό βαθύ λαρύγγι, κάπνιζε, έτρωγε πιτσίνια τυλιγμένα σ' αλουμινόχαρτο σάνιτας φόιλ και βλεφάριαζε τα λευκά σκονισμένα μπούτια βρετανίδων τουριστριών που το φιλί τους μυρίζει ψωμοτύρι, μπίρα και χωριάτικη σαλατα και γυρνάγανε για ύπνο στα ξενοδοχεία της Μοναστηρίου. Απ' το διπλανο πετ σοπ που είχε μπει μέσα, πέσει έξω, βαρέσει κανόνι, ρίξει πιστολιές, κατεβάσει ρολά, βαρέσει φαλιμέντο, ακουγόταν στη διαπασών απ' τα μικρά κακορίζικα ηχεία που τρίζαν κι αγκομαχούσαν ο Θάνος Μικρούτσικός να στριγγλίζει ντουέτο με τη σκαλιστή του πίπα από ελεφαντόδοντο "Γιεμου πούπας, μαναθαπάω στακαραβια", στο πιάνο τον συνόδευε, μοναχικά και σπάνια, γκρίζο, λευκό και μαύρο, το φουντωτό του μούσι.
Ο Πάνος το βαρύ Πεπόνι που δεν θα γινότανε ποτέ Καρπούζι άνοιξε το βήμα του. Είχε τόσα δει, τόσα να πει, τόσα να γράψει. Τρέχοντας σχεδόν έφτασε σπίτι, άνοιξε το λαπτόπ, έβγαλε τα ρούχα του κι έκατσε γυμνός μπροστά στο ορθάνοιχτο παράθυρο, τροφή για τα θηρία και για τα μάτια της κουτσομπόλας του απέναντι διαμερίσματος. Είχε μια ιδέα φοβερή για μια φανταστική ιστορία. Ηξερε το τέλος, ηξερε και την αρχή, του 'λειπε η μέση.