Κάνε μου λιγάκι μπεεε

Διαπιστώνω κάθε χρόνο την έλευση του καλοκαιριού με την έναρξη του καθημερινού αγνώστου βελάσματος κάτω απ' το μπαλκόνι μου, που αντηχεί μες στο μυαλό μου και αφυπνίζει τη συνείδησή μου.
Το βέλασμα καλύπτει τον ήχο της τηλεόρασης, αυξάνω την ένταση:
Η σημερινή μας σαλάτα αποτελείται από τέσσερις ομόκεντρους κύκλους. Ο πρώτος, ο εξωτερικός, κύκλος είναι το μαρούλι. Ο επόμενος είναι φτιαγμένος από το κίτρινο υλικό που εκκρίνει ο άνθρωπος όταν βλέπει όνειρα. Κατόπιν σχηματίζουμε έναν ακόμη, από λάχανο αυτή τη φορά. O τελευταίος, ο σημαντικότερος, ο κεντρικός κύκλος, είναι το όνειρο, τυλιγμένο σε συσκευασία δώρου. Είναι πολύ δύσκολο να φτιαχτεί αυτή η σαλάτα και πολύ ακριβή, διότι τα όνειρα κοστίζουν ακριβά.
Κάθομαι στο λάπτοπ, δεν αντέχει το βάρος μου, σπάει και τα ξερνάει όλα:
Το επαγγελματικό, μοναδικό στο είδος του Φωτογραφικό Πρακτορείο Ονείρων εγγυάται τα καλύτερα αποτελέσματα στην αποτύπωση και απαθανάτιση των ονείρων σας. Πιστοποιημένοι με Αϊζτοδιάλο-901 και με περισσότερα από εκατό παραρτήματα σε όλη τη χώρα, λειτουργούμε 24 ώρες το 24ωρο, προσφέρουμε πλήρη εχεμύθεια και διακριτικότητα, πάντα στο πλευρό του πολίτη που κοιμάται ξαπλωμένος, καθιστός ή όρθιος, είμαστε εκεί για να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα. Τώρα, νέα μεγάλη προσφορά: Στα τρία φωτογραφημένα όνειρα, προσφέρουμε το ένα σε ντιβιντί-βίντεο, μια ονειρεμένη προσθήκη στην ταινιοθήκη σας.
Αναστενάζω, ρουφώ καπνό, διαβάζω το παραπάνω, φυσώ καπνό, δεν ήταν καλό, αλλά ο κόσμος είχε ανάγκη από όνειρα, από πραγματικά όνειρα, οπότε εφόσον το θέλει τόσο, δεν θα χρειαστεί περισσότερη προσπάθεια για να πεισθεί.
Ακολουθεί το δεκάλεπτο του Κώματος Ερεβώδους Ιλίγγου για τις ευρωεκλογές με μένα πρωταγωνιστή:
Στη Μοναστηρίου, καταστήματα με στρατιωτικά είδη, τα προσπερνάω βιαστικά, σλάλομ ανάμεσα στα αυτοκίνητα, στα μηχανάκια, στα τραπεζοκαθίσματα, στους ζητιάνους και σε αργόσυρτους περιπατητές, ακούω μια φωνή “ε φίλε, πες μου τι είναι αυτό που θέλεις, ό,τι ψάχνεις εδώ θα το βρεις”, δεν σταματώ αλλά απαντώ “μακάρι να 'ξερα φίλε μου, μακάρι να 'ξερα” και πατώ το πλέη για να ακουστεί το I still haven't found what I'm looking for.
Ο σκηνοζείτης οργάζει cut φωνισμένος, κατάει πέτω τις σημειωριακές σεναώσεις του και ουρλιαθέτει: “Λάθος, λάθος απάντηση. Η σωστή απάντηση είναι α) Όλα σε σένα τα βρήκα κι είμαι ευτυχισμένος, β) Σκύψε μωρή ευλογημένη πάνω απ' το μήνυμα των εκλογών και γ) Κώμα Ερεβώδους Ιλίγγου για τη σωτηρία του Χιλιανού Σπίνου.
Γυρίζω την πλάτη μου σε ένα σίγουρο μέλλον στη διαφήμιση και παίρνω τους δρόμους.
Νεαρά καλλίπυγος με προσεγγίζει: Να σας κάνουμε ένα δωράκι; και μου εγχειρίζει ένα στιλό και μια κάρτα, τα παίρνω, λέω πολύ ευχαρίστως και λέει απνευστί “Στηκαρτούλαπουσασδώσαμε - θασυμπληρωσετεταστοιχείασας - γιαναμπείτεστημεγάληκλήρωση - καινακερδίστεμιαπλήρησπαπεριποίηση...”, τη διακόπτω, της επιστρέφω την καρτούλα και το στιλό και της λέω αργά, πολύ αργά: Αν – Μιλού - Σατε – Λίγο - Πιο – Αργά – Ίσως – Καταλά- Βαινα – Τιμου – Είπατε - Και – Τότε – Ίσως – Νασας - Απαντού – Σα – Ανα - Λόγ - Ως - Εντού – Τοις – Πρέ – Πει - Νασας – Πληροφορή – Σω – Ότι – Ταστοί – Χείαμου - Είναι Προσ - Ωπικά – Δεδο – Μένα – Και – Δεντα – Δίνω – Σε – Κανέ – Ναν.
Είμαι ρουφιάνος εγώ, ξέρω απ' αυτά. Υπνωτισμένη μου δίνει τα στοιχεία της και κλείνουμε ραντεβού για αύριο βράδυ.
Μπαίνω στο ξενοδοχείο. Το λάουντζ μυρίζει πιπεριές γεμιστές και μπάφο. Στη συνεδριακή αίθουσα, το Πανελλήνιο Συνέδριο Ρουφιάνων σε πλήρη εξέλιξη.
"Συρρουφιάνοι, συρρουφιάνες, χαφιέδες και καταδότισσες, ο κλάδος περνάει κρίση. Δεχόμαστε ύπουλη επίθεση και τόνους λάσπης καθημερινά, το πρόβλημα του αθέμιτου ανταγωνισμού από τα νέα μέσα, τους αυτόκλητους ερασιτέχνες ρουφιάνους του διαδιχτύου, απειλεί το επαγγελματικό μας μέλλον. Συνάδελφοι, το Διευθυντήριο εξυφαίνει μια παρασκηνιακή παγκόσμια συνωμοσία, με σκοπό να μας αντικαταστήσει, μιας και διεκδικώντας με αγώνες, με κινητοποιήσεις, με ξύλο και πορείες τόσα χρόνια τα δικαιώματά μας, πλέον η ρουφιανιά που παρέχουμε τούς κοστίζει ακριβά, και σαν στυμμένες λεμονόκουπες, αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι αστοί, οι καπιταλοδημοκράτες, σκοπεύουν να μας θέσουν στο περιθώριο, να βρουν φτηνά ρουφιανικά χέρια. Συνάδελφοι οι καιροί ου μενετοί και γαρεγγείς. Στο δρόμο, στο δρόμο, μαζί με τις πλατιές λαϊκές μάζες, να σπάσουμε τον τρόμο, διότι ο λαός, ο εργάτης, ο μικρομεσαίος, η γενιά των 300, των 400, των 500, των 600, των 700 ευρώ, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο μετανάστης, ο λαθρομετανάστης, οι ομοφυλόφιλοι, τα πρεζόνια, οι αθυρόστομοι κληρικοί και οι μαλαματίνες της Τούμπας, μας έχουν ανάγκη, μας χρειάζονται στο πλευρό τους, δυναμικά, μαζικά, διότι ξέρουν ότι μπορούν να εμπιστευτούν το ρουφιάνο της ΕΒΓΑ της γειτονιάς τους, τον ασφαλίτη της γωνίας, τον χαφιέ που τους ακολουθεί, τον αντερκόβερ σύντροφο σε πορείες και σπασίματα..."
Κάποιος βελάζει στο βάθος της αίθουσας. Κάποιος που κάθε χρόνο φέρνει βελάζοντας το καλοκαίρι κάτω απ' το μπαλκόνι μου. Δεν το σκέφτομαι περισσότερο, βελάζω κι εγώ, με μιμείται ο διπλανός μου, ο διπλανός του και ο παραδιπλανός του, σύντομα η αίθουσα σείεται, έχει μετατραπεί σε κατάστημα με είδη μπεεε-μπεεε. Μέσα στον βελανικό από πανίσματα, διαβάζω στον καλοκαιριφόρο αρχιβελαστή τις πρώτες αράδες τούτου εδώ του πονήματος, αυτός πεθαίνει από ανία και επιτέλους πάω σπίτι να δω τελεμάρκετιγκ, χωρίς τα ενοχλητικά βελάσματά του. Αποστολή εξετελέσθη, άξιος ο μισθός μου!



ΥΓ. Του Σαλαδίνου, το τραγούδι. Ετσι, γιατί ακόμη θυμάμαι πόσο είχε ανοίξει από κατάπληξη ο στόμας μου, όταν μού το είχε πρωτοβάλει να τ' ακούσω.