Πάγωσε η τζιμινιέρα

Ο Νταλάρας δε μου αρέσει καθόλου.
Πιο πολύ σαν άνθρωπας βέβαια γιατί ωσάν τραγουδιστής κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι μεγάλος παίκτης. Μεγάλος παίκτης βέβαια είναι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο αλλά είναι επίσης και πολύ λακαμάς.
Ε, σε αυτή τη συνομοταξία μπαίνει για εμέ ο Νταλάρας.
Το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι όμως; Να μη γουστάρεις το Νταλάρα, μα καθόλου όταν λέμε, και να μπαίνεις πρωινιάτικα στο εργαστήριο στη δουλειά και ο 2,05μ και 130 κιλά περίπου τυπάς που θα περάσεις την ημέρα μαζί του να ακούει Νταλάρα.
Προσέξτε γιατί οι λεπτομέρειες έχουν σημασία.
Όόόόόόχι στο ραδιόφωνο.
Όχι. Εκεί άλλωστε λες εντάξει έπεσα πάνω στο Νταλάρα που θα πάει θα το αλλάξει το τροπάριο ο σταθμός.
Τον ακούει στον υπολογιστή που έχουμε στο εργαστήριο.
Και προσέξτε.
Ο συγκεκριμένος υπολογιστής, καβουρντιστήρι σκέτο, είναι εκεί μόνο για κάποιες δοκιμές. Οπότε, ουδέποτε σκέφτηκε κανείς να βάλει κάρτα ήχου γιατί δε χρειαζόταν.
Ο παίκτης έφερε από το σπίτι του κάρτα ήχου, άνοιξε το μηχάνημα, πέρασε τους ντράιβερς τα έκανε όλα αυτά τέλος πάντων...για να ακούσει Νταλάρα.
Έφριξα.
Έπεσα στο κρεβάτι του πόνου ωσάν τον Κούνελο. (περαστικά αδερφέ μου με την ευκαιρία).
(Στη φώτο κλέβει την παράσταση εκτός από την κούπ η Άννα Βίσσυ. Που μετά τον Κουγιουμτζή τραγουδάει για τις τσούλες τις γης).

"Ρε μαλάκα τι κάνεις ρε;" του είπα με απαράμιλλη εφράδεια λόγου.
"Τι έκανα;" απάντησε με ένα βλέμμα αθωότητας.
"Καλά ρε μαλάκα έβαλες κάρτα ήχου για να με υποβάλεις στο μαρτύριο του Νταλάρα; Πας καλά;"
"Μα αφού στο είχα πει ότι θα έβαζα κάρτα ήχου για να ακούσω Νταλάρα".
Η αλήθεια είναι ότι μου το είχε πει. Αλλά συγνώμη εσείς στη θέση μου δε θα σκάγατε στα γέλια για το καλό αστείο; Εγώ πάντως έτσι έκανα.
Ο τύπος είναι 23 ετών. Είναι επαναλαμβάνω 2,05 μ και μπάσκετ δεν έπαιξε ποτέ στη ζωή του. Του το λέω άλλωστε συνέχεια. Ότι δεν είναι δυνατό να κάθεται τώρα σε ένα εργαστήριο ενώ θα μπορούσε να είχε βγάλει εκατομμύρια.
Τέλος πάντων. Ας γυρίσουμε στο θέμα μας.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας ακούγαμε Νταλάρα παιδιά.
Αδιανόητο.
Η φάση είναι ότι ακούγαμε το "πάγωσε η Τζιμινιέρα" και λίγο μετά μπήκε μέσα το αφεντικό μας.
"Ρε μαλάκα" του λέω (άσχετα με το που τον λεώ μαλάκα δεν είναι καθόλου έτσι; και μπορεί να ακούει Νταλάρα αλλά κατά τα άλλα είναι μια χαρά παιδί. Τουλάχιστο έτσι νόμιζα μέχρι το Νταλάρα).
"Βάζεις την Τζιμινιέρα την ώρα που μπαίνει μέσα το αφεντικό; Είσαι εντελώς αλλού;"
"Γιατί τι έχει η Τζιμινιέρα;Και με την ευκαρία τι είναι η Τζιμινιέρα;" μου απαντάει και κοντεύω να πέσω από το παράθυρο (μην ανησυχείτε στον πρώτο είμαστε).
Παιδιά ποτέ δεν είχε ακούσει τους στίχους και δεν είχε καταλάβει σε τι αναφέρεται το κομμάτι. Πραγματικά. Όπως αργότερα άρχισε να τραγουδάει μαζί με τον Νταλάρα το ανεμολόγιο. Πάλι λίγο πριν μπει μέσα το αφεντικό. Πάλι η ίδια κουβέντα για το τι λέει το κομμάτι και πάλι η ίδια απάντηση.
"Ρε θα μας τρελάνεις ρε μαλάκα; Τουλάχιστο πρόσεξε τι βάζεις στη λίστα" του λέω...και νομίζω πρόσεξε.
Αν και το αφεντικό εδώ που τα λέμε δεν έχει σχέση με την πολιτική. Καθόλου όταν λέμε. Μπορεί να μην έχει ιδέα για τα τραγούδια. Ακούει όλη μέρα ριπάμπλικ στο γραφείο του και τέλος πάντων δεν είναι εκεί το θέμα.
Πριν προλάβετε να πείτε ότι και καλά τώρα ξέρει τι λέει το τραγούδι και μπορεί να καταλάβει δυο-τρία πράγματα να σας πω ότι μάλλον του το απαγορεύει η θρησκεία του να ασχολείται παραπάνω.
Είναι μάρτυρας του Ιεχωβά.
Και δε θέλω μαλακίες.
Ότι θέλει είναι ο καθένας.
Μπορεί να μην μπορώ να τους καταλάβω αλλά τες πα σέβομαι ότι πιστεύει. Αν και να μην γιορτάζεις γενέθλια ας πουμε μου φαίνεται ανοησία και το να μη δίνεις αίμα για να σώσεις κάποιον δικό σου για μένα είναι εντελώς αδιανόητο, σέβομαι ότι έχει στο μυαλό του.
Πάντως εγώ του έχω πει.
Αν θέλουν να προσεγγίσουν κόσμο πρέπει να σταματήσουν να μοιράζουν το "Ξύπνα" κάτι θείτσες. Πρέπει να βάλουν ξανθιές με μεγάλα βυζιά και όσο το δυνατό λιγότερο ρούχα. Επίσης το συνέδριο τους να το κάνουν στο παλατάκι και όχι στο Αλεξάνδρειο. Και αυτό γιατί πριν το συνεδριάσουν τα κάνουν όλα λαμπίκο. Να μη μας καθαρίσουν δηλαδή το δικό μας γήπεδο μια φορά; Επίσης πήγα χθες στη δουλειά με ένα μπλουζάκι που έγραφε:
"Jesus is coming. But dont worry we will crusify him again".
Παιδιά δε το έκανα επίτηδες ειλικρινά. Αλλά μάλλον δε του άρεσε.
Αλήθεια του τα έχω πει όλα αυτά. Και το διασκεδάζει. Αν ήταν τόσο φανατικός πια που ακόμα και αυτή η πλάκα τον ενοχλούσε ε, τότε στο ευρύτερο στεατοπηγικό μου υποσύστημα.

Ξέφυγα πάλι ε;
Το χω αυτό να με διορθώνετε...

Ξαναγυρίζοντας λοιπόν στον Νταλάρα, και αφού έχουμε ακούσει όλη τη συναυλία στο Αττικόν με τον Παπακωνσταντίνου (όπου τα καλύτερα τραγούδια που λένε δεν είναι δικά τους) ξαφνικά στη λίστα πέφτει το Κυκλάμινο. Σας παρακαλώ προσέξτε στίχους και σας εκλιπαρώ να το ακούσετε κάπου. Μετά μπείτε εδώ και στο σχόλιο σας γράψτε μου σε τι νομίζετε ότι αναφέρετε το τραγούδι: Λοιπόν

Μικρό πουλί τριανταφυλλί
δεμένο με κλωστίτσα
με τα σγουρά φτεράκια του
στον ήλιο πεταρίζει

Κι αν το τηράξεις μια φορά
θα σου χαμογελάσει
κι αν το τηράξεις δυο και τρεις
θ' αρχίσεις το τραγούδι

Ειδικά η δεύτερη στροφή συγνώμη αλλά τι σας θυμίζει;
ε; δεν άκουσα;
Ναι οι στίχοι είναι του Ρίτσου και η μουσική του Θεοδωράκη αλλά....ΣΕ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ;;
Ειδικά η δεύτερη στροφή...
Άντε γειά. Λέμε...